Herman Desmedt ©HD
7 maart 2004, 20:30
Moeten de volgende generaties onze staatsschuld betalen?
We zitten met een torenhoge (269 Mjd Euro) staatschuld die moet afbetaald worden volgens Maastricht-afspraken en dat betekent jaarlijks een zodanig grote hap in onze begroting (ongeveer 1/3) dat er geen financiële ruimte is voor een bedrijfsgunstiger klimaat en heel wat andere nuttige (en zelfs noodzakelijke) dingen.
Dat 1/3 volstaat dan nog niet om de staatsschuld echt af te bouwen, want de jongste jaren stijgt die staatsschuld, uitgedrukt in miljarden, bovendien nog lichtjes. De relatieve staatsschuld, ten opzichte van het BNP (zie ook Maastrichtnorm) daalt alleen maar omdat het BNP de jongste jaren net iets méér steeg dan de staatsschuld.
Wij zijn dus al meerdere jaren bezig met gewoon het doorschuiven van die staatsschuld naar de volgende generatie(s).
Bovendien was er voor die staatsschuld een aantal vervaldata voorzien en als mijn archieven nog juist zijn dan moet er dit jaar en de volgende 3 jaar een paar tientallen miljarden Euro’s extra op tafel komen (tenzij natuurlijk een schuldherschikking wordt bekomen, maar dat betekent dan extra miljarden doorschuiven naar de volgende generatie).
Hoe zit het nu met de volgende generatie(s) ?
Kijk maar even mee naar de volgende “bevolkingspiramide”:
http://statbel.fgov.be/figures/d21_nl.asp Selecteer 1 ste puntje “leeftijdspiramide”.
Dat dikker stuk van die half-opgeblazen ballonvorm, daar zit nu praktisch de ganse werkende bevolking. Maar vanaf nu gaan die baby-boomers stilaan allemaal met pensioen. De vergrijzing dus. Maar de vergrijzing is geen probleem voor de verre toekomst, de vergrijzing is NU al bezig. Op die grafiek is mooi te zien dat vanaf nu er méér mensen jaarlijks met pensioen gaan dan het gemiddeld geboortecijfers van de jongste jaren.
De toestand binnen 25 jaar, met een betere geneeskunde in het achterhoofd, zou wel eens kunnen zijn dat er meer dan 2,5 keer zoveel gepensioneerden zijn en met hooguit 2/3 van het huidig aantal werknemers in de privé (tenminste als men het overgedimensioneerd staatsapparaat serieus in de hand gehouden wordt en men er nog in slaagt voldoende werkgelegenheid in de privé te scheppen).
Die halfopgeblazen ballon wordt dus een paddestoel, waarvan de smallere stam voor de rest gaat moeten zorgen.
Nu extra véél kindjes bijmaken? Dat zal niet veel helpen, want die kindjes gaan ook 20 tot 25 jaar nodig hebben eer ze kunnen ingeschakeld worden op de arbeidsmarkt. Bovendien is het beter 25 dan 20 jaar, want gezien de evolutie wordt het noodzakelijk om in de toekomst zeer goede en zo hoog mogelijk opgeleide arbeidskrachten te hebben. (Dat stuk van de jeugd dat schoolmoe is, daar zijn we dus ook al verkeerd mee bezig.)
Vandaar de berichten dat we binnenkort tot 70 jaar gaan moeten werken (dat zal NIET volstaan, tenzij er robotten in onze plaats gaan werken) of dat er geen pensioenen meer gaan zijn (inderdaad realistisch, want er zal ook, gezien ons huidig doorschuif-beleid, ook nog een flink pak STAATSSCHULD af te betalen zijn, bovendien met een pak minder “actieven” en met een pak meer gepensioneerden.)
Daarbij komt nog dat allerlei kosten van de volgende generatie een stuk hoger zou kunnen liggen. De energiefactuur, om er maar één te noemen gaat drastisch verhogen, want de fossiele brandstoffen raken alsmaar sneller uitgeput, we zijn ongeveer toe aan de capaciteitepiek (tussen 2005 en 2007), wat wil zeggen dat het vanaf nu steeds moeilijker zal worden om aan de vraag te voldoen. Bovendien gaan tegen 2015 ook nog de kerncentrales dicht ook (beslissing paars-groen) en moeten we zelfs sneller dan dat onze andere thermische centrales vervangen door milieuvriendelijker types omwille van de Kyoto afspraken. En dan zwijgen we nog van andere problemen zoals de stijgende kosten van produkten (door dat er overal hogere lonen komen), transport, distributie, enz.
Het zilverfonds ? Lachwekkend! Dat beetje geld zal hooguit volstaan om het pensioen te betalen van een select groepje politici. Misschien is dat ook de enige bedoeling van dat fonds.
Men is in dat landje al jaren bezig met een beleid van brugpensioenen, werkloosheidsuitkeringen ongelimiteerd in de tijd voor een legertje werklozen terwijl een hoop knelpuntjobs niet worden ingevuld, doe-maar-op politiek (zoals de eigen uitstapvergoeding), daarbovenop de jongste jaren van alles gratis, enz. Dat terwijl men bovenstaand probleem blijft verdoezelen.
Maar wie zal dat mogen betalen?
Voornamelijk al de werkenden in de privé die binnen dit en de 10 jaar nog niet met (brug-)pensioen mogen en vooral de werkenden uit volgende generaties: Zij gaan opdraaien voor alles wat wij hen doorgeschoven hebben van staatsschuld tot milieuproblemen.
En wat doet het beleid ? Om het even cru te stellen: Sinds de start van de huidige regering hebben ze het voornamelijk gehad over één prioritair punt, het migrantenstemrecht, iets dus waar eigenlijk geen noodzaak voor was. Daarvoor moesten alle, zelfs noodzakelijke dingen wijken. En sinds die goedkeuring ? Niet moeilijk, nu zijn het alweer de nieuwe verkiezingen!
Mijn vraag naar U toe mevrouw Stevens is de volgende:
Wat zou U hieraan doen mocht U het voor het zeggen hebben ?
Concrete oplossingen graag !
Kom niet af met te zeggen dat U die problemen niet geschapen heeft of met plannen waarvoor geen geld is (zie de reden hierboven) want dat soort dingen zullen velen wel doorzien.
Dank bij voorbaat.
We zitten met een torenhoge (269 Mjd Euro) staatschuld die moet afbetaald worden volgens Maastricht-afspraken en dat betekent jaarlijks een zodanig grote hap in onze begroting (ongeveer 1/3) dat er geen financiële ruimte is voor een bedrijfsgunstiger klimaat en heel wat andere nuttige (en zelfs noodzakelijke) dingen.
Dat 1/3 volstaat dan nog niet om de staatsschuld echt af te bouwen, want de jongste jaren stijgt die staatsschuld, uitgedrukt in miljarden, bovendien nog lichtjes. De relatieve staatsschuld, ten opzichte van het BNP (zie ook Maastrichtnorm) daalt alleen maar omdat het BNP de jongste jaren net iets méér steeg dan de staatsschuld.
Wij zijn dus al meerdere jaren bezig met gewoon het doorschuiven van die staatsschuld naar de volgende generatie(s).
Bovendien was er voor die staatsschuld een aantal vervaldata voorzien en als mijn archieven nog juist zijn dan moet er dit jaar en de volgende 3 jaar een paar tientallen miljarden Euro’s extra op tafel komen (tenzij natuurlijk een schuldherschikking wordt bekomen, maar dat betekent dan extra miljarden doorschuiven naar de volgende generatie).
Hoe zit het nu met de volgende generatie(s) ?
Kijk maar even mee naar de volgende “bevolkingspiramide”:
http://statbel.fgov.be/figures/d21_nl.asp Selecteer 1 ste puntje “leeftijdspiramide”.
Dat dikker stuk van die half-opgeblazen ballonvorm, daar zit nu praktisch de ganse werkende bevolking. Maar vanaf nu gaan die baby-boomers stilaan allemaal met pensioen. De vergrijzing dus. Maar de vergrijzing is geen probleem voor de verre toekomst, de vergrijzing is NU al bezig. Op die grafiek is mooi te zien dat vanaf nu er méér mensen jaarlijks met pensioen gaan dan het gemiddeld geboortecijfers van de jongste jaren.
De toestand binnen 25 jaar, met een betere geneeskunde in het achterhoofd, zou wel eens kunnen zijn dat er meer dan 2,5 keer zoveel gepensioneerden zijn en met hooguit 2/3 van het huidig aantal werknemers in de privé (tenminste als men het overgedimensioneerd staatsapparaat serieus in de hand gehouden wordt en men er nog in slaagt voldoende werkgelegenheid in de privé te scheppen).
Die halfopgeblazen ballon wordt dus een paddestoel, waarvan de smallere stam voor de rest gaat moeten zorgen.
Nu extra véél kindjes bijmaken? Dat zal niet veel helpen, want die kindjes gaan ook 20 tot 25 jaar nodig hebben eer ze kunnen ingeschakeld worden op de arbeidsmarkt. Bovendien is het beter 25 dan 20 jaar, want gezien de evolutie wordt het noodzakelijk om in de toekomst zeer goede en zo hoog mogelijk opgeleide arbeidskrachten te hebben. (Dat stuk van de jeugd dat schoolmoe is, daar zijn we dus ook al verkeerd mee bezig.)
Vandaar de berichten dat we binnenkort tot 70 jaar gaan moeten werken (dat zal NIET volstaan, tenzij er robotten in onze plaats gaan werken) of dat er geen pensioenen meer gaan zijn (inderdaad realistisch, want er zal ook, gezien ons huidig doorschuif-beleid, ook nog een flink pak STAATSSCHULD af te betalen zijn, bovendien met een pak minder “actieven” en met een pak meer gepensioneerden.)
Daarbij komt nog dat allerlei kosten van de volgende generatie een stuk hoger zou kunnen liggen. De energiefactuur, om er maar één te noemen gaat drastisch verhogen, want de fossiele brandstoffen raken alsmaar sneller uitgeput, we zijn ongeveer toe aan de capaciteitepiek (tussen 2005 en 2007), wat wil zeggen dat het vanaf nu steeds moeilijker zal worden om aan de vraag te voldoen. Bovendien gaan tegen 2015 ook nog de kerncentrales dicht ook (beslissing paars-groen) en moeten we zelfs sneller dan dat onze andere thermische centrales vervangen door milieuvriendelijker types omwille van de Kyoto afspraken. En dan zwijgen we nog van andere problemen zoals de stijgende kosten van produkten (door dat er overal hogere lonen komen), transport, distributie, enz.
Het zilverfonds ? Lachwekkend! Dat beetje geld zal hooguit volstaan om het pensioen te betalen van een select groepje politici. Misschien is dat ook de enige bedoeling van dat fonds.
Men is in dat landje al jaren bezig met een beleid van brugpensioenen, werkloosheidsuitkeringen ongelimiteerd in de tijd voor een legertje werklozen terwijl een hoop knelpuntjobs niet worden ingevuld, doe-maar-op politiek (zoals de eigen uitstapvergoeding), daarbovenop de jongste jaren van alles gratis, enz. Dat terwijl men bovenstaand probleem blijft verdoezelen.
Maar wie zal dat mogen betalen?
Voornamelijk al de werkenden in de privé die binnen dit en de 10 jaar nog niet met (brug-)pensioen mogen en vooral de werkenden uit volgende generaties: Zij gaan opdraaien voor alles wat wij hen doorgeschoven hebben van staatsschuld tot milieuproblemen.
En wat doet het beleid ? Om het even cru te stellen: Sinds de start van de huidige regering hebben ze het voornamelijk gehad over één prioritair punt, het migrantenstemrecht, iets dus waar eigenlijk geen noodzaak voor was. Daarvoor moesten alle, zelfs noodzakelijke dingen wijken. En sinds die goedkeuring ? Niet moeilijk, nu zijn het alweer de nieuwe verkiezingen!
Mijn vraag naar U toe mevrouw Stevens is de volgende:
Wat zou U hieraan doen mocht U het voor het zeggen hebben ?
Concrete oplossingen graag !
Kom niet af met te zeggen dat U die problemen niet geschapen heeft of met plannen waarvoor geen geld is (zie de reden hierboven) want dat soort dingen zullen velen wel doorzien.
Dank bij voorbaat.