Morduk
6 juni 2008, 12:16
Plotselinge afkoeling klimaat in 1945 gevolg van meetfout
ROTTERDAM - Niet alle temperatuurverandering die klimatologen de afgelopen 140 jaar waarnamen, was klimaatverandering.
KLIMATOLOGIE
Amerikaanse en Britse onderzoekers hebben laten zien dat de plotselinge wereldwijde afkoeling die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog optrad, een systematische meetfout is.
Toen de oorlog in 1945 afliep, nam het aandeel Amerikaanse schepen dat in vaste routine warmtemetingen deed aan zeewater snel af. Tegelijk vermeerderde het aandeel Britse schepen. Dat had zijn weerslag op de berekening van de gemiddelde zeewatertemperatuur omdat Britse zeelieden de zeewatertemperatuur meten aan water dat ze in een emmer omhoog halen. Amerikanen meten aan het koelwater dat de machinekamer in gaat. De Amerikanen komen te hoog uit, de Britten te laag.
In het klimaatdebat speelt het verloop van de gemiddelde wereldtemperatuur zoals die voor de afgelopen 140 jaar valt te berekenen uit directe metingen (met thermometers) een grote rol. In 1986 publiceerden onderzoekers van de University of East Anglia een reconstructie vanaf 1861 gebaseerd op historische metingen.
In ruwe lijn blijkt de mondiale temperatuur na 1900 gestaag te stijgen tot in 1945 een abrupte afkoeling inzet. Die houdt aan tot ongeveer 1970, dan begint de huidige sterke opwarming. De vreemde daling na 1945, toen het broeikaseffect zich al manifesteerde, is toegeschreven aan het koelend effect van zwaveldioxide uit zwavelhoudende brandstof.
Voor een recent artikel in Nature is de grillige reeks 'opgeschoond'. De opgeschoonde grafiek toont de abrupte daling rond 1945 extra duidelijk. De plotselinge daling blijkt dus niet, zoals andere dalingen, toe te schrijven aan een vulkaanuitbarsting en ook niet aan de atoomaanval op Japan, maar aan een artefact. Omdat het aardoppervlak voor tweederde uit water bestaat is de invloed van de Britse emmermetingen op de berekende wereldwijde luchttemperatuur erg groot.
© NRC Handelsblad
De koudeduik tussen '45 en '70 is dus ook het gevolg van menselijk handelen. Daarbij stel ik mezelf de vraag: welke impact heeft dit voor de huidige stand van zaken/op de 'gevestigde' wetenschap? Zijn er zo nog systematische meetfouten te vrezen?
ROTTERDAM - Niet alle temperatuurverandering die klimatologen de afgelopen 140 jaar waarnamen, was klimaatverandering.
KLIMATOLOGIE
Amerikaanse en Britse onderzoekers hebben laten zien dat de plotselinge wereldwijde afkoeling die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog optrad, een systematische meetfout is.
Toen de oorlog in 1945 afliep, nam het aandeel Amerikaanse schepen dat in vaste routine warmtemetingen deed aan zeewater snel af. Tegelijk vermeerderde het aandeel Britse schepen. Dat had zijn weerslag op de berekening van de gemiddelde zeewatertemperatuur omdat Britse zeelieden de zeewatertemperatuur meten aan water dat ze in een emmer omhoog halen. Amerikanen meten aan het koelwater dat de machinekamer in gaat. De Amerikanen komen te hoog uit, de Britten te laag.
In het klimaatdebat speelt het verloop van de gemiddelde wereldtemperatuur zoals die voor de afgelopen 140 jaar valt te berekenen uit directe metingen (met thermometers) een grote rol. In 1986 publiceerden onderzoekers van de University of East Anglia een reconstructie vanaf 1861 gebaseerd op historische metingen.
In ruwe lijn blijkt de mondiale temperatuur na 1900 gestaag te stijgen tot in 1945 een abrupte afkoeling inzet. Die houdt aan tot ongeveer 1970, dan begint de huidige sterke opwarming. De vreemde daling na 1945, toen het broeikaseffect zich al manifesteerde, is toegeschreven aan het koelend effect van zwaveldioxide uit zwavelhoudende brandstof.
Voor een recent artikel in Nature is de grillige reeks 'opgeschoond'. De opgeschoonde grafiek toont de abrupte daling rond 1945 extra duidelijk. De plotselinge daling blijkt dus niet, zoals andere dalingen, toe te schrijven aan een vulkaanuitbarsting en ook niet aan de atoomaanval op Japan, maar aan een artefact. Omdat het aardoppervlak voor tweederde uit water bestaat is de invloed van de Britse emmermetingen op de berekende wereldwijde luchttemperatuur erg groot.
© NRC Handelsblad
De koudeduik tussen '45 en '70 is dus ook het gevolg van menselijk handelen. Daarbij stel ik mezelf de vraag: welke impact heeft dit voor de huidige stand van zaken/op de 'gevestigde' wetenschap? Zijn er zo nog systematische meetfouten te vrezen?