ACV
29 maart 2004, 16:47
Ik vond onderstaand bericht op internet.
Daarbij stel ik me meteen de vraag hoe je leefmilieu en sociale economie aan elkaar wil koppelen.
Ik ken sociale werkplaatsen zoals groenwerk in Lummen, die hier al op inspelen.
Dikwijls krijgen deze initiatieven in de sociale economie het verwijt dat ze oneerlijke concurrentie zijn voor de reguliere sector. U heeft het er zelf over in het document hieronder.
Uiteraard zien de reguliere sectoren enkel de voordelen die de sociale werkplaatsen krijgen en niet de nadelen/moeilijkheden.
Maar vooral rond het Natuurpark Hoge Kempen wil ik u eigenlijk vragen of hier ook al initiatieven op de agenda staan ivm sociale economie.
Wij willen als ACV hierin zien of wij mee op deze boot stappen en daarom lijkt het mij interessant om via u te vragen of u daar ideeen over heeft.
Ik heb alvast vol interesse dit document hieronder gelezen.
blijkbaar bent u goed op de hoogte van de wereld van de sociale economie.
Misschien interessant om de 12.000 jobs die de paarse regering beloofde voor sociale economie aan te spreken. :wink:
Rudi Daems licht voornamelijk een initiatief - in ontwikkeling - toe van minister Vera Dua met betrekking tot het creëren van duurzame jobs in de bos- en natuursector. Maar hij tracht ook al een antwoord te geven op de vragen die aan bod kwamen. Wat ecologisch bouwen betreft is er een project opgestart die een inventaris maakt van structurele, wettelijke, sociale en institutionele belemmeringen die een doorbraak van deze sector in de weg staan.
Rudi Daems stelt het project in de bos- en natuursector voor omdat het een zeer sterk groeiende sector is met nogal wat belemmeringen, onduidelijkheden en vraag om coördinatie. Het is te eenvoudig te stellen: geef zoveel geld. De zaak is wat complexer, heeft te maken met de integratie tussen leefmilieu en sociale economie, organisatie van kwaliteit van arbeid en coördinatie op lokaal en bovenlokaal niveau.
Rudi Daems is van oordeel dat de sector bos- en natuurbeheerarbeid een eerder negatief imago heeft, ondanks het feit dat er wel mensen op een zinvolle en duurzame wijze in bossen of natuurgebieden actief zijn. Het is de bedoeling om de bos- en natuurbeheersarbeid uit de marginaliteit te halen door meer en duurzamere jobs.
Sedert jaren worden maatregelen genomen om de sociale tewerkstelling te stimuleren, ook in de natuur- en bossector. In de regel gebeurt dit via 'nep-' statuten. Nochtans gaat het over tewerkstelling in een vernieuwde en groeiende sector. De toekomstperspectieven zijn dat er op korte termijn een stijgend aanbod zal zijn van natuurbeheerswerken: uitvoering van beheersplannen, natuurrichtplannen, gemeentelijke projecten, bosbeheerswerken op vraag van bosgroepen. De aanpak is gericht op duurzaamheid van de jobs. Duurzame jobcreatie is bovendien noodzakelijk voor een duurzaam beheer van de Vlaamse natuur- en bosgebieden. Het project is een samenwerking van verschillende beleidsactoren: de ministers van Tewerkstelling, Leefmilieu en Landbouw en Binnenlandse Aangelegenheden en Monumenten en Landschappen en heeft ook federale dwarsverbanden.
De opdracht is niet gemakkelijk. Het project heeft alleen kans op slagen als er een draagvlak voor aanwezig is, maatschappelijk maar ook politiek. Er werden vele betrokkenen gecontacteerd en een probleemstellingennota gecreëerd. Daaruit werden een aantal conclusies getrokken.
Er is nood aan duidelijkheid in structuur. Een overlegstructuur op lokaal niveau moet vraag en aanbod op adequate wijze met elkaar in contact brengen, een structuur die als het ware een 'makelaarsrol' vervult. Deze structuren worden best op bovengemeentelijk niveau georganiseerd, maar een afstemming met lokale initiatieven zoals de werkwinkels. Daarnaast is er nood aan een forum op Vlaams niveau. Dit overlegforum moet als doelstelling hebben de inhoudelijke problematiek te behandelden.
Er is nood aan geschikte statuten. Vermits het dikwijls gaat over subsidiesystemen voor specifieke doelgroepen (moeilijk bemiddelbare werklozen) is er ook een zekere expertise vereist inzake het werken met deze doelgroep. Deze expertise is zeker in de sector arbeid aanwezig. Vandaar dat het zo belangrijk is beide sectoren arbeid én milieu, rond dit objectief samenwerken en ieder hun specifieke expertise laten valoriseren. In de eerste plaats moeten de statuten WEP+ en MINA-werkers worden bekeken.
Structuur alleen is niet voldoende, er moeten ook middelen worden vrijgemaakt, met andere woorden het solvabel maken van de vraag. Inspiratie hiervoor kan bijvoorbeeld opgedaan worden bij het systeem dat nu reeds bestaat voor natuurbeheerswerken in erkende natuurreservaten. Ook een systeem van natuur- of boswerkcheques zou kunnen overwogen worden. Het spanningsveld tussen reguliere en sociale tewerkstelling kan misschien weggewerkt worden door voor de sociale tewerkstelling die beheerswerken te voorzien die de volgende kenmerken vertonen: zeer arbeidsintensief, beperkt in schaalgrootte, minder kapitaalsintensief.
De kwaliteit van de arbeid moet verhoogd worden. Dit is mogelijk door extra omkadering (bijkomende medewerkende voorlui en hulpwachters), het toekennen van een kwaliteitslabel aan natuurbeheerbedrijven (met criteria van tewerkstelling en criteria van leefmilieu), opleiding, vorming en natuur- en milieueducatie.
De conclusies van de verkennende rondes worden momenteel in een concreet project vertaald “Ontwerpen van netwerk van steunpunten voor natuur- en bosbeheerswerk en landschapszorg”. Daarvoor is een samenwerking opgezet met de Koning Boudewijnstichting, waardoor kan verder gebouwd worden op de expertise die ze terzake heeft ontwikkeld met haar steunpunten arbeid en milieu. De opdracht is een netwerk van steunpunten en operationele terreinploegen voor natuur- en bosbeheerswerk en landschapszorg, gebiedsdekkend over geheel Vlaanderen uit te bouwen.
Daarbij stel ik me meteen de vraag hoe je leefmilieu en sociale economie aan elkaar wil koppelen.
Ik ken sociale werkplaatsen zoals groenwerk in Lummen, die hier al op inspelen.
Dikwijls krijgen deze initiatieven in de sociale economie het verwijt dat ze oneerlijke concurrentie zijn voor de reguliere sector. U heeft het er zelf over in het document hieronder.
Uiteraard zien de reguliere sectoren enkel de voordelen die de sociale werkplaatsen krijgen en niet de nadelen/moeilijkheden.
Maar vooral rond het Natuurpark Hoge Kempen wil ik u eigenlijk vragen of hier ook al initiatieven op de agenda staan ivm sociale economie.
Wij willen als ACV hierin zien of wij mee op deze boot stappen en daarom lijkt het mij interessant om via u te vragen of u daar ideeen over heeft.
Ik heb alvast vol interesse dit document hieronder gelezen.
blijkbaar bent u goed op de hoogte van de wereld van de sociale economie.
Misschien interessant om de 12.000 jobs die de paarse regering beloofde voor sociale economie aan te spreken. :wink:
Rudi Daems licht voornamelijk een initiatief - in ontwikkeling - toe van minister Vera Dua met betrekking tot het creëren van duurzame jobs in de bos- en natuursector. Maar hij tracht ook al een antwoord te geven op de vragen die aan bod kwamen. Wat ecologisch bouwen betreft is er een project opgestart die een inventaris maakt van structurele, wettelijke, sociale en institutionele belemmeringen die een doorbraak van deze sector in de weg staan.
Rudi Daems stelt het project in de bos- en natuursector voor omdat het een zeer sterk groeiende sector is met nogal wat belemmeringen, onduidelijkheden en vraag om coördinatie. Het is te eenvoudig te stellen: geef zoveel geld. De zaak is wat complexer, heeft te maken met de integratie tussen leefmilieu en sociale economie, organisatie van kwaliteit van arbeid en coördinatie op lokaal en bovenlokaal niveau.
Rudi Daems is van oordeel dat de sector bos- en natuurbeheerarbeid een eerder negatief imago heeft, ondanks het feit dat er wel mensen op een zinvolle en duurzame wijze in bossen of natuurgebieden actief zijn. Het is de bedoeling om de bos- en natuurbeheersarbeid uit de marginaliteit te halen door meer en duurzamere jobs.
Sedert jaren worden maatregelen genomen om de sociale tewerkstelling te stimuleren, ook in de natuur- en bossector. In de regel gebeurt dit via 'nep-' statuten. Nochtans gaat het over tewerkstelling in een vernieuwde en groeiende sector. De toekomstperspectieven zijn dat er op korte termijn een stijgend aanbod zal zijn van natuurbeheerswerken: uitvoering van beheersplannen, natuurrichtplannen, gemeentelijke projecten, bosbeheerswerken op vraag van bosgroepen. De aanpak is gericht op duurzaamheid van de jobs. Duurzame jobcreatie is bovendien noodzakelijk voor een duurzaam beheer van de Vlaamse natuur- en bosgebieden. Het project is een samenwerking van verschillende beleidsactoren: de ministers van Tewerkstelling, Leefmilieu en Landbouw en Binnenlandse Aangelegenheden en Monumenten en Landschappen en heeft ook federale dwarsverbanden.
De opdracht is niet gemakkelijk. Het project heeft alleen kans op slagen als er een draagvlak voor aanwezig is, maatschappelijk maar ook politiek. Er werden vele betrokkenen gecontacteerd en een probleemstellingennota gecreëerd. Daaruit werden een aantal conclusies getrokken.
Er is nood aan duidelijkheid in structuur. Een overlegstructuur op lokaal niveau moet vraag en aanbod op adequate wijze met elkaar in contact brengen, een structuur die als het ware een 'makelaarsrol' vervult. Deze structuren worden best op bovengemeentelijk niveau georganiseerd, maar een afstemming met lokale initiatieven zoals de werkwinkels. Daarnaast is er nood aan een forum op Vlaams niveau. Dit overlegforum moet als doelstelling hebben de inhoudelijke problematiek te behandelden.
Er is nood aan geschikte statuten. Vermits het dikwijls gaat over subsidiesystemen voor specifieke doelgroepen (moeilijk bemiddelbare werklozen) is er ook een zekere expertise vereist inzake het werken met deze doelgroep. Deze expertise is zeker in de sector arbeid aanwezig. Vandaar dat het zo belangrijk is beide sectoren arbeid én milieu, rond dit objectief samenwerken en ieder hun specifieke expertise laten valoriseren. In de eerste plaats moeten de statuten WEP+ en MINA-werkers worden bekeken.
Structuur alleen is niet voldoende, er moeten ook middelen worden vrijgemaakt, met andere woorden het solvabel maken van de vraag. Inspiratie hiervoor kan bijvoorbeeld opgedaan worden bij het systeem dat nu reeds bestaat voor natuurbeheerswerken in erkende natuurreservaten. Ook een systeem van natuur- of boswerkcheques zou kunnen overwogen worden. Het spanningsveld tussen reguliere en sociale tewerkstelling kan misschien weggewerkt worden door voor de sociale tewerkstelling die beheerswerken te voorzien die de volgende kenmerken vertonen: zeer arbeidsintensief, beperkt in schaalgrootte, minder kapitaalsintensief.
De kwaliteit van de arbeid moet verhoogd worden. Dit is mogelijk door extra omkadering (bijkomende medewerkende voorlui en hulpwachters), het toekennen van een kwaliteitslabel aan natuurbeheerbedrijven (met criteria van tewerkstelling en criteria van leefmilieu), opleiding, vorming en natuur- en milieueducatie.
De conclusies van de verkennende rondes worden momenteel in een concreet project vertaald “Ontwerpen van netwerk van steunpunten voor natuur- en bosbeheerswerk en landschapszorg”. Daarvoor is een samenwerking opgezet met de Koning Boudewijnstichting, waardoor kan verder gebouwd worden op de expertise die ze terzake heeft ontwikkeld met haar steunpunten arbeid en milieu. De opdracht is een netwerk van steunpunten en operationele terreinploegen voor natuur- en bosbeheerswerk en landschapszorg, gebiedsdekkend over geheel Vlaanderen uit te bouwen.