thePiano
20 december 2002, 22:31
Ik heb me dikwijls afgevraagd, waarom het Vlaams Blok zo gekant is tegen de naturalisaties en ik heb ook een antwoord gezocht op vragen zoals bv waarom de naturalisaties sinds 1974 terug *geevalueerd moeten worden.
In het boek "Baas in Eigen Land" besteedt Filip Dewinter een gans hoofdstuk (III; pag 151-193) aan de geschiedenis van de naturalisaties. Onder de titel: "De 'Nieuwe Belgen': de multikulstaat in wording", kan je, behoudens een paar elementaire fouten, de evolutie in de wetgeving mbt tot 'het Belg worden' vrij getrouw volgen.
Sinds 1974 tot op heden werden er ongeveer 670.000 mensen tot Belg genaturaliseerd. Met drie belangrijke uitschieters ingevolge veranderingen in de betrokken wetgeving, namelijk de wet van 28 juni 1984, de zgn 'wet-Gol' en een tweede belangrijke wetswijziging op 13 juni 1991. Thans is er ook een derde versoepeling (snel-Belg wet van 1 mei 2000) maar in tegenstelling tot wat Dewinter in zijn boek schrijft, heeft een vreemdeling nog steeds een geboorteakte nodig. Blijkbaar heeft ie niet kunnen wachten tot de wet in het Staatsblad verscheen (..)
Tot 1984 goldt de wet op het verwerven van de Belgische nationaliteit op basis van afstamming en bloedverwantschap het zgn 'ius sanguinis'. Tot op heden is het Blok een voorstander van die 'oude' wetgeving en verwijst daar herhaaldelijk naar in haar programma en congresteksten.
Als Frank Van Hecke nog op 4 mei 2003 zegt dat vreemdelingen zich zoals "Vlaming onder Vlamingen" moeten leven of anders "opkrassen", is het duidelijk genoeg wat met 'ius soli' wordt bedoeld me dunkt.
Het 'ius soli' behelst het verwerven van de nationaliteit op basis van geboorte of woonachtig in het land.
Het is belangrijk het verschil te kennen tussen 'ius soli' en het 'ius sanguinis', want daar ligt precies de knoop.
Belangrijke wijziging was de wet Gol van 28 juni 1984.
In het kader van de gelijkberechtiging van mannen én vrouwen werd wat de BLOED-afstamming betreft de lat gelijk gelegd, en dat vooral dan wanneer het een gemengd huwelijk betrof.
Voordien gold enkel wanneer de wettige vader een Belg was, de kinderen ervan dit ook automatisch werden. Door die wet van Gol echter, werden ook de kinderen van de wettige Belgische moeder (die met een vreemdeling gehuwd was) OOK Belg. Iets wat voor jou en mij een logische kwestie lijkt, is dat duidelijk niet voor het Blok.
Volgens het Blok zijn mannen en vrouwen NIET gelijk.
Door die wet werden er op slag 67 000 jongeren -wiens moeder een Belgische was maar de vader nièt- beneden de 18 jaar, genaturaliseerd.
Deze wetgeving loopt natuurlijk verder tot de dag van vandaag en heeft zo zijn effect op de cumul van naturalisaties, daar het om een automatische toekenning gaat.
Een volgende zeer belangrijke wetswijziging was die van 13 juni 1991.
Hier gaat het om een genuanceerde toepassing van het 'ius sanguinis' en het 'ius soli' principe.
Het Koninklijk Commissariaat deelde vreemdelingen ('nieuwkomers') in drie groepen:
- zij die naar hier kwamen - de eerste generatie
- de kinderen van hen, in België geboren - de tweede generatie
- de kinderen (in België geboren) van de tweede generatie - de zgn derde generatie.
De nieuwe wetgeving behelste deze 'derde generatie' en die verwierven (mits nog wat andere voorwaarden van de status van de ouders) automatisch de Belgische nationaliteit omwille van het 'ius soli'.
Door deze wet werden nog eens 30 993 vreemdelingen op slag Belg. Ook deze wet heeft tot op vandaag zijn weerslag op de cumul van naturalisaties daar het ook om een automatisme gaat.
Voordien (voor 1984) werd het 'ius soli' enkel bij uitzondering toegepast.
Wanneer Filip Dewinter zegt: "Een naturalisatie moet je verdienen", moet je dat wel echt lètterlijk nemen. Een rijke gefortuneerde zakenman, vanwaar hij ook moge kome, en investeert in fabrieken en tewerkstelling zal uiteraard makkelijker in aanmerking komen voor het 'ius soli' dan een arme sloeber vanuit Joegoslavië, Slowakije of uit de Maghreb. Anders gezegd: een nationaliteit kan je dus ook *kopen*, als je maar kapitaalkrachtig genoeg bent. Het 'ius soli' is ook en vooral een voorrecht voor de adel. Prinsen, hertogen, graven, ridders edm hebben nooit en te nimmer problemen gekend om Belg te worden. In de middeleeuwen kon je op slag 'sinjoor' in Antwerpen worden, als je iet of wat betekende, niemand die ooit vroeg of je ouders 'van hier' kwamen.
Tot nog toe heeft het Vlaams Blok met lede ogen moeten toekijken hoe eerst de gelijkberechtiging van mannen en vrouwen inzake burgerrechten (alle Belgen zijn gelijk voor de wet.... maar mannen waren dat tot 1984 ietskes meer) voor een toevloed van naturalisaties heeft gezorgd en dan wat later ('91) nog eens de kinds-kinderen van nieuwkomers hun rechtmatige plaats in de maatschappij verkregen. Dat daar vooral de mensen van Turkse en Marokkaanse origine (en daarenboven ook nog de Islam-religie beoefenen) van genoten hebben ligt voor de hand: zij maakten het grootste deel uit van de import van werkkrachten in de zestiger jaren, om als slaven in de mijnen en de zware industrie te verdienen.
De wet, die vanaf 1 mei 2000 van kracht werd, kreeg in de pers al vlug de naam `snel-Belg-wet' opgeplakt.
Die naam is sterk overdreven, maar door de wet is de verwerving vande Belgische nationaliteit een stuk gemakkelijker geworden, zowel via de weg van de`nationaliteitsverklaring' als via de weg van de `naturalisatie'. In het eerste geval gaat het omeen recht om de Belgische nationaliteit te bekomen, in het tweede geval blijft het een gunst om de Belgische nationaliteit te krijgen, maar beide procedures worden aanzienlijk toegankelijker gemaakt.
Even kort in herinnering brengen waar het concreet overgaat.
Vreemdelingen die de volle leeftijd van achttien bereikt hebben en die, hetzij in België geboren en sedert de geboorte in het land woonachtig zijn, hetzij in het buitenland geboren zijn uit een ouder die op het tijdstip van de verklaring de Belgische nationaliteit bezit, kunnen het Belgisch staatsburgerschap bekomen via de procedure van 'nationaliteitsverklaring'.
Ook meerderjarige vreemdelingen die sedert ten minste zeven jaar de hoofdverblijfplaats in België hebben en op het tijdstip van de verklaring gemachtigd zijn of toegelaten zijn tot een verblijf van onbeperkte duur in het Rijk of gemachtigd zijn er zich te vestigen, kunnen van de nationaliteitsverklaring gebruik maken.
De termijn waar binnen het parket advies moet uitbrengen, werd bovendien tot één maand teruggebracht.
Ook de regeling voor naturalisatie is sinds 1 mei 2000 anders.
De vereiste termijn van verblijf vooraleer men naturalisatie kan aanvragen, is nu drie jaar (eerder vijf jaar) of twee jaar(eerder drie jaar) voor vluchtelingen. De termijn waarin het parket advies moet uitbrengen, isteruggebracht tot één maand.
De test op integratiewil is (eindelijk) afgeschaft en de naturalisatieprocedure is bovendien gratis geworden.
Wat ik mij natuurlijk bij dit alles afvraag is bv, sinds '74 werden er al zo'n 670.000 mensen genaturaliseerd. Als we zouden teruggaan tot 1900 komen daar nog ettelijke tienduizenden bij. Doe daar nog wat eeuwen bovenop.... terug tot 1302 in de tijd bv :p.... tjah, met wat zijn we dan bezig hé ? Je zou voor minder bang zijn om even ' je antecedenten na te gaan' en kijken of je wel in aanmerking komt voor het door het Vlaams Blok zo aanbeden principe van het 'ius sanguinis': afstamming naar het bloed in de MANnelijke lijn. ;)
http://www.standaard.be/assets/images_upload/dsfd10.jpg
Bron: "Baas in Eigen Land", door Filip Dewinter; 2000;
ISBN 90-805616; Uitgeverij Egmont
In het boek "Baas in Eigen Land" besteedt Filip Dewinter een gans hoofdstuk (III; pag 151-193) aan de geschiedenis van de naturalisaties. Onder de titel: "De 'Nieuwe Belgen': de multikulstaat in wording", kan je, behoudens een paar elementaire fouten, de evolutie in de wetgeving mbt tot 'het Belg worden' vrij getrouw volgen.
Sinds 1974 tot op heden werden er ongeveer 670.000 mensen tot Belg genaturaliseerd. Met drie belangrijke uitschieters ingevolge veranderingen in de betrokken wetgeving, namelijk de wet van 28 juni 1984, de zgn 'wet-Gol' en een tweede belangrijke wetswijziging op 13 juni 1991. Thans is er ook een derde versoepeling (snel-Belg wet van 1 mei 2000) maar in tegenstelling tot wat Dewinter in zijn boek schrijft, heeft een vreemdeling nog steeds een geboorteakte nodig. Blijkbaar heeft ie niet kunnen wachten tot de wet in het Staatsblad verscheen (..)
Tot 1984 goldt de wet op het verwerven van de Belgische nationaliteit op basis van afstamming en bloedverwantschap het zgn 'ius sanguinis'. Tot op heden is het Blok een voorstander van die 'oude' wetgeving en verwijst daar herhaaldelijk naar in haar programma en congresteksten.
Als Frank Van Hecke nog op 4 mei 2003 zegt dat vreemdelingen zich zoals "Vlaming onder Vlamingen" moeten leven of anders "opkrassen", is het duidelijk genoeg wat met 'ius soli' wordt bedoeld me dunkt.
Het 'ius soli' behelst het verwerven van de nationaliteit op basis van geboorte of woonachtig in het land.
Het is belangrijk het verschil te kennen tussen 'ius soli' en het 'ius sanguinis', want daar ligt precies de knoop.
Belangrijke wijziging was de wet Gol van 28 juni 1984.
In het kader van de gelijkberechtiging van mannen én vrouwen werd wat de BLOED-afstamming betreft de lat gelijk gelegd, en dat vooral dan wanneer het een gemengd huwelijk betrof.
Voordien gold enkel wanneer de wettige vader een Belg was, de kinderen ervan dit ook automatisch werden. Door die wet van Gol echter, werden ook de kinderen van de wettige Belgische moeder (die met een vreemdeling gehuwd was) OOK Belg. Iets wat voor jou en mij een logische kwestie lijkt, is dat duidelijk niet voor het Blok.
Volgens het Blok zijn mannen en vrouwen NIET gelijk.
Door die wet werden er op slag 67 000 jongeren -wiens moeder een Belgische was maar de vader nièt- beneden de 18 jaar, genaturaliseerd.
Deze wetgeving loopt natuurlijk verder tot de dag van vandaag en heeft zo zijn effect op de cumul van naturalisaties, daar het om een automatische toekenning gaat.
Een volgende zeer belangrijke wetswijziging was die van 13 juni 1991.
Hier gaat het om een genuanceerde toepassing van het 'ius sanguinis' en het 'ius soli' principe.
Het Koninklijk Commissariaat deelde vreemdelingen ('nieuwkomers') in drie groepen:
- zij die naar hier kwamen - de eerste generatie
- de kinderen van hen, in België geboren - de tweede generatie
- de kinderen (in België geboren) van de tweede generatie - de zgn derde generatie.
De nieuwe wetgeving behelste deze 'derde generatie' en die verwierven (mits nog wat andere voorwaarden van de status van de ouders) automatisch de Belgische nationaliteit omwille van het 'ius soli'.
Door deze wet werden nog eens 30 993 vreemdelingen op slag Belg. Ook deze wet heeft tot op vandaag zijn weerslag op de cumul van naturalisaties daar het ook om een automatisme gaat.
Voordien (voor 1984) werd het 'ius soli' enkel bij uitzondering toegepast.
Wanneer Filip Dewinter zegt: "Een naturalisatie moet je verdienen", moet je dat wel echt lètterlijk nemen. Een rijke gefortuneerde zakenman, vanwaar hij ook moge kome, en investeert in fabrieken en tewerkstelling zal uiteraard makkelijker in aanmerking komen voor het 'ius soli' dan een arme sloeber vanuit Joegoslavië, Slowakije of uit de Maghreb. Anders gezegd: een nationaliteit kan je dus ook *kopen*, als je maar kapitaalkrachtig genoeg bent. Het 'ius soli' is ook en vooral een voorrecht voor de adel. Prinsen, hertogen, graven, ridders edm hebben nooit en te nimmer problemen gekend om Belg te worden. In de middeleeuwen kon je op slag 'sinjoor' in Antwerpen worden, als je iet of wat betekende, niemand die ooit vroeg of je ouders 'van hier' kwamen.
Tot nog toe heeft het Vlaams Blok met lede ogen moeten toekijken hoe eerst de gelijkberechtiging van mannen en vrouwen inzake burgerrechten (alle Belgen zijn gelijk voor de wet.... maar mannen waren dat tot 1984 ietskes meer) voor een toevloed van naturalisaties heeft gezorgd en dan wat later ('91) nog eens de kinds-kinderen van nieuwkomers hun rechtmatige plaats in de maatschappij verkregen. Dat daar vooral de mensen van Turkse en Marokkaanse origine (en daarenboven ook nog de Islam-religie beoefenen) van genoten hebben ligt voor de hand: zij maakten het grootste deel uit van de import van werkkrachten in de zestiger jaren, om als slaven in de mijnen en de zware industrie te verdienen.
De wet, die vanaf 1 mei 2000 van kracht werd, kreeg in de pers al vlug de naam `snel-Belg-wet' opgeplakt.
Die naam is sterk overdreven, maar door de wet is de verwerving vande Belgische nationaliteit een stuk gemakkelijker geworden, zowel via de weg van de`nationaliteitsverklaring' als via de weg van de `naturalisatie'. In het eerste geval gaat het omeen recht om de Belgische nationaliteit te bekomen, in het tweede geval blijft het een gunst om de Belgische nationaliteit te krijgen, maar beide procedures worden aanzienlijk toegankelijker gemaakt.
Even kort in herinnering brengen waar het concreet overgaat.
Vreemdelingen die de volle leeftijd van achttien bereikt hebben en die, hetzij in België geboren en sedert de geboorte in het land woonachtig zijn, hetzij in het buitenland geboren zijn uit een ouder die op het tijdstip van de verklaring de Belgische nationaliteit bezit, kunnen het Belgisch staatsburgerschap bekomen via de procedure van 'nationaliteitsverklaring'.
Ook meerderjarige vreemdelingen die sedert ten minste zeven jaar de hoofdverblijfplaats in België hebben en op het tijdstip van de verklaring gemachtigd zijn of toegelaten zijn tot een verblijf van onbeperkte duur in het Rijk of gemachtigd zijn er zich te vestigen, kunnen van de nationaliteitsverklaring gebruik maken.
De termijn waar binnen het parket advies moet uitbrengen, werd bovendien tot één maand teruggebracht.
Ook de regeling voor naturalisatie is sinds 1 mei 2000 anders.
De vereiste termijn van verblijf vooraleer men naturalisatie kan aanvragen, is nu drie jaar (eerder vijf jaar) of twee jaar(eerder drie jaar) voor vluchtelingen. De termijn waarin het parket advies moet uitbrengen, isteruggebracht tot één maand.
De test op integratiewil is (eindelijk) afgeschaft en de naturalisatieprocedure is bovendien gratis geworden.
Wat ik mij natuurlijk bij dit alles afvraag is bv, sinds '74 werden er al zo'n 670.000 mensen genaturaliseerd. Als we zouden teruggaan tot 1900 komen daar nog ettelijke tienduizenden bij. Doe daar nog wat eeuwen bovenop.... terug tot 1302 in de tijd bv :p.... tjah, met wat zijn we dan bezig hé ? Je zou voor minder bang zijn om even ' je antecedenten na te gaan' en kijken of je wel in aanmerking komt voor het door het Vlaams Blok zo aanbeden principe van het 'ius sanguinis': afstamming naar het bloed in de MANnelijke lijn. ;)
http://www.standaard.be/assets/images_upload/dsfd10.jpg
Bron: "Baas in Eigen Land", door Filip Dewinter; 2000;
ISBN 90-805616; Uitgeverij Egmont