ACV
31 mei 2004, 14:38
Beste Kathleen,
Een tijdje terug was ik op een infodag over dienstencheques en PWA.
Daar had ik toch enkele bedenkingen bij het verhaal van dienstencheques waar ik niet meteen een antwoord op had.
Onlangs werd er gediscussieerd in het Limburgse om de speciale kinderopvang (daarmee bedoel ik de kinderopvang zeer vroeg of laat) met dienstencheques te regelen. Het verhaal is nog niet rond, maar het voorstel stond in de krant.
Een categorie B werknemer (zonder tijdslimiet per opdracht) kan dus ook opgetrommeld worden voor 1 uur in die vroege ochtend of avond.
Zeker met mijn achtergrond(je) in de sociale economie, heb ik toch vragen over het feitelijk ontbreken van enige sociale doelstelling in het hele verhaal van dienstencheques.
Zo wordt de Categorie A werknemer (uit sociale doelgroep) als prioriteit beschouwd, maar nergens staat verduidelijkt wat die prioriteit inhoudt...
Wat de kinderopvang betreft: Onze gemeente betaalt (dus onze inwoners) vijf mensen die deze opvang verzorgen. De Vlaamse overheid subsidieert één personeelslid. Als men de gelden voor kinderopvang aan gemeenschapsvoorzieningen zou geven in plaats van individueel uit te keren, dan zou een veelvoud van kinderen en ouders geholpen kunnen worden. Dus dit zit scheef.
Tijdens die infodag kwam ook het verhaal over kinderopvang en dienstencheques kort aan bod. Dit gebruik van dienstencheques werd toen wel nog voorzichtigheidshalve tussen haakjes gezet, maar nu is de kogel door de kerk.
een tijdje terug stond echter in de standaard dat de Raad van State een negatief advies gaf. Landuyt reageerde in hetzelfde artikel dat hij dit advies "overdreven conservatief" vond. Hij wou het advies langs zich neer leggen.
Vlak daarna hoor ik op het nieuws als eerste punt dat de dienstencheques voor kinderopvang goedgekeurd worden.
Dienstencheques hebben eerst en vooral geen sociale doelstelling. Hiermee bedoel ik dat het niet uitmaakt welke personen je hiervoor in dienst neemt. Het is dus geen tewerkstellingsmaatregel zoals een sociale werkplaats bijvoorbeeld.
Dit punt is allemaal zeer "vrijblijvend".
Wat mij stoort zijn de interimbureaus die gedurende 2 jaar mogen experimenteren met kinderopvang via dienstencheques.
Na twee jaar geklommel kan men hen een volledige erkenning geven, tot in de eeuwigheid amen.
Bestaande kinderopvang krijgt een snoepje, omdat de regering blijkbaar beseft dat je geen dienstencheques kan invoeren zonder snoepjes uit te delen aan de bestaande kinderopvang.
Zou je echter al het geld dat in dienstencheques gepompt wordt, in de bestaande kinderopvang investeeren, dan geraken we nog een stuk verder dan met dienstencheques.
Dienstencheques blijven echter duurder voor de staat dan de reguliere kinderopvang (zoals blijkt uit studie van VVSG).
Mijn vraag voor jou is dan ook of jij je kinderen of je grootmoeder wil laten verzorgen door een interimmer?
Ervaring kunnen zij niet meteen opdoen, aangezien er geen minimumduur gesteld is aan hun interimcontract (Men kan dus bijvoorbeeld maar 1 uur per maand als dienstenchequer werken, als categorie B werknemer.)
Opleiding nog minder, en je kan je ook vragen stellen bij de 'roeping' die de huidige kinderopvangers en zorgverleners toch gevoeld hebben bij de keuze van dit beroep.
Veel van de vereisten zijn dus uiterst vrijblijvend.
Het enige wat mischien moeilijk lijkt, is de aanvraag voor erkening. Gelukkig is dit een stokpaardje van het huidige werkgelegenheidsbeleid, dus delen ze die erkenningen graag uit.
Iterims kunnen toch 2 jaar lang experimenteren, dus zo ingewikkeld lijkt me dat niet.
De sociale bescherming van de werknemers is net zo'n vrijblijvend iets.
Een interimbureau zal inderdaad werknemers selecteren. Mijn vraag is op basis van welke criteria?
Productiviteit hoogstwaarschijnlijk, maar is dit in de zorgsector (want dat is de kinderopvang) dan zo makkelijk te meten en zijn er niet nog belangrijke aspecten in de zorg waar een interimbureau niet bij stilstaat?
Ik laat mijn kluis ook niet bewaken door een interimagent. Kinderen zijn echter waard dan alle kluizen samen! :wink:
Dan kom ik tenslotte bij de laatste vraag.
Indien er meer mensen zoals mij vinden dat hun kinderen geen risico's moeten lopen die onvermijdelijk zijn bij interimoppassers, hoe ga je dan opvang oplossen?
Mischien toch maar het zwarte circuit? :oops:
Een voordeel-nadeel analyse is dan toch gauw gemaakt.
Kort samengevat zijn mijn bedenkingen dus:
:arrow: Het statuut van de dienstenchequewerknemer.
:arrow: De 'creatie' van nieuwe jobs.
:arrow: De commercialisering van kinderopvang en zorg.
:arrow: Het feit dat dit verhaal duurder is de nodige investering in de bestaande kinderopvang/zorg.
:arrow: Het terugdringen van het zwarte circuit.
:arrow: Last maar zeker niet least, dit verhaal gaat volgens mij overwegend over de financiering en minimaal over sociaal of kwaliteit. (we spreken hier tenslotte toch over een twerkstellingsmaatregel en ook over kinderopvang en zorg!!!)
Daar had ik toch enkele bedenkingen bij het verhaal van dienstencheques waar ik niet meteen een antwoord op had.
Een tijdje terug was ik op een infodag over dienstencheques en PWA.
Daar had ik toch enkele bedenkingen bij het verhaal van dienstencheques waar ik niet meteen een antwoord op had.
Onlangs werd er gediscussieerd in het Limburgse om de speciale kinderopvang (daarmee bedoel ik de kinderopvang zeer vroeg of laat) met dienstencheques te regelen. Het verhaal is nog niet rond, maar het voorstel stond in de krant.
Een categorie B werknemer (zonder tijdslimiet per opdracht) kan dus ook opgetrommeld worden voor 1 uur in die vroege ochtend of avond.
Zeker met mijn achtergrond(je) in de sociale economie, heb ik toch vragen over het feitelijk ontbreken van enige sociale doelstelling in het hele verhaal van dienstencheques.
Zo wordt de Categorie A werknemer (uit sociale doelgroep) als prioriteit beschouwd, maar nergens staat verduidelijkt wat die prioriteit inhoudt...
Wat de kinderopvang betreft: Onze gemeente betaalt (dus onze inwoners) vijf mensen die deze opvang verzorgen. De Vlaamse overheid subsidieert één personeelslid. Als men de gelden voor kinderopvang aan gemeenschapsvoorzieningen zou geven in plaats van individueel uit te keren, dan zou een veelvoud van kinderen en ouders geholpen kunnen worden. Dus dit zit scheef.
Tijdens die infodag kwam ook het verhaal over kinderopvang en dienstencheques kort aan bod. Dit gebruik van dienstencheques werd toen wel nog voorzichtigheidshalve tussen haakjes gezet, maar nu is de kogel door de kerk.
een tijdje terug stond echter in de standaard dat de Raad van State een negatief advies gaf. Landuyt reageerde in hetzelfde artikel dat hij dit advies "overdreven conservatief" vond. Hij wou het advies langs zich neer leggen.
Vlak daarna hoor ik op het nieuws als eerste punt dat de dienstencheques voor kinderopvang goedgekeurd worden.
Dienstencheques hebben eerst en vooral geen sociale doelstelling. Hiermee bedoel ik dat het niet uitmaakt welke personen je hiervoor in dienst neemt. Het is dus geen tewerkstellingsmaatregel zoals een sociale werkplaats bijvoorbeeld.
Dit punt is allemaal zeer "vrijblijvend".
Wat mij stoort zijn de interimbureaus die gedurende 2 jaar mogen experimenteren met kinderopvang via dienstencheques.
Na twee jaar geklommel kan men hen een volledige erkenning geven, tot in de eeuwigheid amen.
Bestaande kinderopvang krijgt een snoepje, omdat de regering blijkbaar beseft dat je geen dienstencheques kan invoeren zonder snoepjes uit te delen aan de bestaande kinderopvang.
Zou je echter al het geld dat in dienstencheques gepompt wordt, in de bestaande kinderopvang investeeren, dan geraken we nog een stuk verder dan met dienstencheques.
Dienstencheques blijven echter duurder voor de staat dan de reguliere kinderopvang (zoals blijkt uit studie van VVSG).
Mijn vraag voor jou is dan ook of jij je kinderen of je grootmoeder wil laten verzorgen door een interimmer?
Ervaring kunnen zij niet meteen opdoen, aangezien er geen minimumduur gesteld is aan hun interimcontract (Men kan dus bijvoorbeeld maar 1 uur per maand als dienstenchequer werken, als categorie B werknemer.)
Opleiding nog minder, en je kan je ook vragen stellen bij de 'roeping' die de huidige kinderopvangers en zorgverleners toch gevoeld hebben bij de keuze van dit beroep.
Veel van de vereisten zijn dus uiterst vrijblijvend.
Het enige wat mischien moeilijk lijkt, is de aanvraag voor erkening. Gelukkig is dit een stokpaardje van het huidige werkgelegenheidsbeleid, dus delen ze die erkenningen graag uit.
Iterims kunnen toch 2 jaar lang experimenteren, dus zo ingewikkeld lijkt me dat niet.
De sociale bescherming van de werknemers is net zo'n vrijblijvend iets.
Een interimbureau zal inderdaad werknemers selecteren. Mijn vraag is op basis van welke criteria?
Productiviteit hoogstwaarschijnlijk, maar is dit in de zorgsector (want dat is de kinderopvang) dan zo makkelijk te meten en zijn er niet nog belangrijke aspecten in de zorg waar een interimbureau niet bij stilstaat?
Ik laat mijn kluis ook niet bewaken door een interimagent. Kinderen zijn echter waard dan alle kluizen samen! :wink:
Dan kom ik tenslotte bij de laatste vraag.
Indien er meer mensen zoals mij vinden dat hun kinderen geen risico's moeten lopen die onvermijdelijk zijn bij interimoppassers, hoe ga je dan opvang oplossen?
Mischien toch maar het zwarte circuit? :oops:
Een voordeel-nadeel analyse is dan toch gauw gemaakt.
Kort samengevat zijn mijn bedenkingen dus:
:arrow: Het statuut van de dienstenchequewerknemer.
:arrow: De 'creatie' van nieuwe jobs.
:arrow: De commercialisering van kinderopvang en zorg.
:arrow: Het feit dat dit verhaal duurder is de nodige investering in de bestaande kinderopvang/zorg.
:arrow: Het terugdringen van het zwarte circuit.
:arrow: Last maar zeker niet least, dit verhaal gaat volgens mij overwegend over de financiering en minimaal over sociaal of kwaliteit. (we spreken hier tenslotte toch over een twerkstellingsmaatregel en ook over kinderopvang en zorg!!!)
Daar had ik toch enkele bedenkingen bij het verhaal van dienstencheques waar ik niet meteen een antwoord op had.