mercre
2 juni 2004, 22:03
U bent toch staatssecretaris voor welzijn.
Waarom wordt er niets gedaan, aan de zogezegde autocarriers, waar mensen zoals ik 7 uur op moeten werken in zeer slechte omstandigheden.
Politie wordt om de x zoveel uur afgelost, wanneer die het verkeer regelt, in de openlucht, en niet in een gesloten luik, zoals waarin wij werken.
Wij moeten werken in de uitlaatgassen van de wagens die aan boord van het schip gereden worden.
Ook de verschillende beschermingsproducten, die in de autofabriek op de motor en andere onderdelen, van de nieuwe wagens, wordt gespoten, begint spontaan te verdampen, na de korte snelle rit, naar het te laden schip.
Deze nieuwe wagens, worden dan, op een halve meter van elkaar geparkeerd, soms minder, en die mogen wij dan, tussenin, vastmaken.
Er is wel op de meeste boten een verluchting aanwezig, maar is deze slecht onderhouden of ontoereikend.
Klein voorbeeld, in het begin van het jaar, zijn hier in de haven van Antwerpen enkele Amerikaanse transporten geweest.
Nu deze autoboten, eigenaar rederij Maersk en continu geleasd door het Amerikaanse leger voldoen aan de strengste normen qua ventilatie.
Wel, de veiligheid is er aan te pas gekomen, omdat het geluid dat de luchtafzuigingsinstallatie maakte onmenselijk was, men kon zelfs roepend, elkaar niet verstaan.
Wel zelf daar, was de installatie soms ontoereikend, om de schadelijke dieselrook af te voeren.
Op meeste autocarriers, die hier in Antwerpen komen kunnen we normaal een gesprek voeren hoor.
Op het jaarlijkse doktersbezoekje bij Medimar(Cepa), heb ik dit probleem enkele jaren meermaals voorgelegd.
Na twee uur hoofdpijn, na vier a vijf uur, braakneigingen, dit zijn meestal de symptomen.
De bedrijfsarts zei me dat dit werkelijk een co vergiftiging is en dat je zo snel mogelijk terug frisse lucht moet gaan happen, en de arbeidsveiligheid bellen.
‘’Ik kan toch moeilijk altijd de veiligheid bellen, want dan ben je zo op een korte tijd verbrand, en gooien ze, je erkenning, in de vuilbak’’: antwoordde ik.
Toen ik hem vroeg of hij en zijn collega’s er iets aan konden doen, kreeg ik geen antwoord, waarop ik hem vroeg of ze soms hem zouden ontslagen, indien hij zich vastbeet in dit probleem.
En hij knikte bevestigend.
Ik heb al enkele keren van collega’s die frequent werkten op deze autocarriers, afscheid genomen, ze zijn overleden aan leukemie of andere kankers.
De meesten zoals ik, vermijden het probleem op zijn belgisch, trek uw plan en pak snel ander werk, maar soms kun er niet van tussen uit, en mag je weer 7 uur co gaan snuiven.
Ik nodig u uit om eens enkele van deze kankerbootjes te bezoeken, samen met mij, maar zonder de bodyguards van het abvv, want die brengen je wel naar een autoboot waar niets te zien of te ruiken valt.
U kan mij bereiken via een privé bericht.
Waarom wordt er niets gedaan, aan de zogezegde autocarriers, waar mensen zoals ik 7 uur op moeten werken in zeer slechte omstandigheden.
Politie wordt om de x zoveel uur afgelost, wanneer die het verkeer regelt, in de openlucht, en niet in een gesloten luik, zoals waarin wij werken.
Wij moeten werken in de uitlaatgassen van de wagens die aan boord van het schip gereden worden.
Ook de verschillende beschermingsproducten, die in de autofabriek op de motor en andere onderdelen, van de nieuwe wagens, wordt gespoten, begint spontaan te verdampen, na de korte snelle rit, naar het te laden schip.
Deze nieuwe wagens, worden dan, op een halve meter van elkaar geparkeerd, soms minder, en die mogen wij dan, tussenin, vastmaken.
Er is wel op de meeste boten een verluchting aanwezig, maar is deze slecht onderhouden of ontoereikend.
Klein voorbeeld, in het begin van het jaar, zijn hier in de haven van Antwerpen enkele Amerikaanse transporten geweest.
Nu deze autoboten, eigenaar rederij Maersk en continu geleasd door het Amerikaanse leger voldoen aan de strengste normen qua ventilatie.
Wel, de veiligheid is er aan te pas gekomen, omdat het geluid dat de luchtafzuigingsinstallatie maakte onmenselijk was, men kon zelfs roepend, elkaar niet verstaan.
Wel zelf daar, was de installatie soms ontoereikend, om de schadelijke dieselrook af te voeren.
Op meeste autocarriers, die hier in Antwerpen komen kunnen we normaal een gesprek voeren hoor.
Op het jaarlijkse doktersbezoekje bij Medimar(Cepa), heb ik dit probleem enkele jaren meermaals voorgelegd.
Na twee uur hoofdpijn, na vier a vijf uur, braakneigingen, dit zijn meestal de symptomen.
De bedrijfsarts zei me dat dit werkelijk een co vergiftiging is en dat je zo snel mogelijk terug frisse lucht moet gaan happen, en de arbeidsveiligheid bellen.
‘’Ik kan toch moeilijk altijd de veiligheid bellen, want dan ben je zo op een korte tijd verbrand, en gooien ze, je erkenning, in de vuilbak’’: antwoordde ik.
Toen ik hem vroeg of hij en zijn collega’s er iets aan konden doen, kreeg ik geen antwoord, waarop ik hem vroeg of ze soms hem zouden ontslagen, indien hij zich vastbeet in dit probleem.
En hij knikte bevestigend.
Ik heb al enkele keren van collega’s die frequent werkten op deze autocarriers, afscheid genomen, ze zijn overleden aan leukemie of andere kankers.
De meesten zoals ik, vermijden het probleem op zijn belgisch, trek uw plan en pak snel ander werk, maar soms kun er niet van tussen uit, en mag je weer 7 uur co gaan snuiven.
Ik nodig u uit om eens enkele van deze kankerbootjes te bezoeken, samen met mij, maar zonder de bodyguards van het abvv, want die brengen je wel naar een autoboot waar niets te zien of te ruiken valt.
U kan mij bereiken via een privé bericht.