Patrice
7 juni 2004, 18:15
Ook de CD&V is voor belastingsverlaging, maar in tegenstelling tot andere partijen is de CD&V wel erg vaag in de vraag hoe dit te doen. In het programma vond ik enkel het klassieke ‘verlaging van de loonlasten’, dat in zowat elk programma staat.
De VLD volgt de methode van de algemene belastingsverlaging van de werkgeversbijdragen voor de RSZ en de vennootschapsbelasting. Dit moet ervoor zorgen dat de risicokapitalen dalen. De inkomsten blijven daarbij hetzelfde. Dit zorgt er dan voor dat de bedrijven zich kunnen saneren of meer investeren.
Meer investeren doen bedrijven echter alleen indien ze meer afzetmogelijkheden zien. Daar hier het nationaal inkomen niet stijgt, zullen dus ook de investeringen niet stijgen. Tenzij de bedrijven zich richten op de export. Het is nl. ook belangrijk om de marktaandelen op buitenlandse markten te behouden en op groeimarkten reeds aanwezig te zijn.
Indien de bedrijven daar genoeg afzet kunnen creëren en de productie in België houden, dan kan dit voor meer werkgelegenheid zorgen en nadien een verhoging van de RSZ-inkomsten en daling van de RSZ-uitgaven tot gevolg hebben. Het reëel inkomen gaat daardoor echter niet stijgen.
In het SP.A-model wordt gekozen voor een forfaitaire belasting. Dit betekent dat gelijk welk inkomen men heeft, het netto-inkomen stijgt nominaal evenveel. Het is zo dat hoe hoger het inkomen al is, hoe meer men van de loonsverhoging gaat sparen. Voor de gezinnen met kleine inkomens stijgt dus onmiddellijk het reëel inkomen (wat hun goed uitkomt), en zij gaan ook het grootste deel ervan uitgeven.
Dit zet een economische accelerator in werking, wat betekent dat de bedrijven meer afzetmogelijkheden in het binnenland zien en dus meer gaan investeren. Dit kan zorgen voor meer binnenlandse jobs en een daling van de werkloosheid, wat dan meer inkomsten en minder uitgaven voor de RSZ tot gevolg heeft.
Nu: los van alle andere variaties op deze methodes en de andere economische factoren, welke richting zou u uitgaan?
De VLD volgt de methode van de algemene belastingsverlaging van de werkgeversbijdragen voor de RSZ en de vennootschapsbelasting. Dit moet ervoor zorgen dat de risicokapitalen dalen. De inkomsten blijven daarbij hetzelfde. Dit zorgt er dan voor dat de bedrijven zich kunnen saneren of meer investeren.
Meer investeren doen bedrijven echter alleen indien ze meer afzetmogelijkheden zien. Daar hier het nationaal inkomen niet stijgt, zullen dus ook de investeringen niet stijgen. Tenzij de bedrijven zich richten op de export. Het is nl. ook belangrijk om de marktaandelen op buitenlandse markten te behouden en op groeimarkten reeds aanwezig te zijn.
Indien de bedrijven daar genoeg afzet kunnen creëren en de productie in België houden, dan kan dit voor meer werkgelegenheid zorgen en nadien een verhoging van de RSZ-inkomsten en daling van de RSZ-uitgaven tot gevolg hebben. Het reëel inkomen gaat daardoor echter niet stijgen.
In het SP.A-model wordt gekozen voor een forfaitaire belasting. Dit betekent dat gelijk welk inkomen men heeft, het netto-inkomen stijgt nominaal evenveel. Het is zo dat hoe hoger het inkomen al is, hoe meer men van de loonsverhoging gaat sparen. Voor de gezinnen met kleine inkomens stijgt dus onmiddellijk het reëel inkomen (wat hun goed uitkomt), en zij gaan ook het grootste deel ervan uitgeven.
Dit zet een economische accelerator in werking, wat betekent dat de bedrijven meer afzetmogelijkheden in het binnenland zien en dus meer gaan investeren. Dit kan zorgen voor meer binnenlandse jobs en een daling van de werkloosheid, wat dan meer inkomsten en minder uitgaven voor de RSZ tot gevolg heeft.
Nu: los van alle andere variaties op deze methodes en de andere economische factoren, welke richting zou u uitgaan?