Democraat2011
27 juli 2011, 14:48
Democratie was in de Griekse oudheid een zaak van intellectuelen. Voor mannen die geacht werden wijs genoeg te zijn om te discussiëren over tal van maatschappelijke en politieke thema's.
Gelukkig is de publieke opinie vandaag de dag een pak mondiger en bestaan er zelfs fora's waarop eenieder zijn ding kwijt kan. Het is een goede evolutie.
Toen, in die Griekse oudheid, werd er al 'bij hand opsteken' gestemd over tal van onderwerpen. De meerderheid haalde het, de minderheid moest het onderspot delven. Niet altijd tot grote vreugde uiteraard.
Het spel, dat democratie toch wel een beetje is, kent winnaars en verliezers. Net als bij een gezelschapspel zijn er regels, wie er vooraf aan begint weet wat hem te wachten staat.
Als we het over democratie en politiek hebben, kunnen we niet om ons eigen land heen. België. Dat Het "ons" land is, daar wil ik nu even geen waardeoordeel over uitspreken. Het gaat over het democratisch verloop.
Vlaanderen wil een strengere aanpak van asiel en migratie, Wallonië kennelijk niet. Kan daarover gestemd worden binnen het federale Belgie? Moeilijk! Het splitsen van een kiesarrodissement omdat het grondwetrechterlijk anders een discriminatie is tegenover de meerderheidsbevolking in dit land! Kan niet over gepraat worden zonder tegeneisen. Waarom legt men dat niet voor aan het kiezerspubliek? Eigenlijk is daarover al meermaals een referendum gehouden, alle Vlaamse partijen willen die splitsing? Waarom komt die er dan niet?
Waarom die oplossingen telkens uitblijven, daar wil ik nu net even dieper op ingaan. Het is vrij essentieel dat te begrijpen, vooraleer we verder discussiëren over de zin of onzin van het Belgische staatsverband.
Om te beginnen, beginnen we bij het begin. Het vastleggen van de "spelregels" voor het politieke verloop in dit land, is begonnen, begint bij de grondwet. Wil men een wijziging aanbrengen dan heeft men een tweederdemeerderheid nodig plenair (met beide taalgroepen) en ook nog eens in elke taalgroep een tweederde meerderheid.
Voor het splitsen van BHV is er een tweederdemeerderheid te vinden, plenair en in de Nederlandstalige taalgroep, maar niet in de Franstalige taalgroep. Plenair is het Vlamingen tegen Franstaligen, en de Franstalige taalgroep zegt "neen". Bijgevolg. Wijziging komt er niet door. Wordt er toch eenzijdig gestemd, dan roept de andere taalgroep een "belangenconflict" in. Parlementen/raden van de deelgebieden kunnen elk ombeurt zo'n belangenconflict in roepen. De behandeling van het probleem wordt voor geschorst voor veertig dagen. Dat kan men zo drie of vier keer inroepen en dat heeft men intussen gedaan. Vervolgens kan men de alarmbel luiden en dan komt het probleem op de regeringstafel terecht. Die (normaal gesproken) paritair gevormd is. Evenveel ministers en staatssectretarissen voor beide taalgroepen. Wat al een democratisch déficit is.
De federale regering is 6 milj. + 4 milj. = evenveel ministers voor beide taalgroepen. Democratisch?
Met andere woorden, een bepaalde taalgroep die hier de democratische meerderheid uitmaakt, heeft geen enkele democratische macht. Wanneer men die macht gebruikt wordt men geblokkeerd.
Oplossing?
Ik was eens ergens op een politiek debat aanwezig en achteraf kon er nagepraat worden met de debaters (politici). Een luisteraar vertelde aan één van hen, dat hij voor zijn werk vaak in de VS vertoefde en hij daar vaak uitleg moest verschaffen over de toestand in België. Hij had de hele toestand met vele si en la's moeten uitleggen. Een Amerikaan had hem geantwoord: "why don't take it over"? . Het gebeurd niet vaak dat ik het met een Amerikaan eens ben, maar het klopt als een bus.
De enige oplossing bestaat er in om onze numerieke meerderheid te gebruiken en te zeggen waar het op staat. Uiteraard wordt die meerderheid geblokkeerd. Daar moeten we ons niets van aantrekken. Voorstel na voorstel goedkeuren. De minderheid in dit land zal dat niet aanvaarden en er zelf vanonder muizen.
Wij vragen niets meer, zei Bart Maddens enkele jaren terug. Inderdaad wij vragen niets meer, wel vragen wij de democratie te herstellen. Als er bepaalden het daar niet mee eens zijn, dan staat het hen vrij te vertrekken.
Gelukkig is de publieke opinie vandaag de dag een pak mondiger en bestaan er zelfs fora's waarop eenieder zijn ding kwijt kan. Het is een goede evolutie.
Toen, in die Griekse oudheid, werd er al 'bij hand opsteken' gestemd over tal van onderwerpen. De meerderheid haalde het, de minderheid moest het onderspot delven. Niet altijd tot grote vreugde uiteraard.
Het spel, dat democratie toch wel een beetje is, kent winnaars en verliezers. Net als bij een gezelschapspel zijn er regels, wie er vooraf aan begint weet wat hem te wachten staat.
Als we het over democratie en politiek hebben, kunnen we niet om ons eigen land heen. België. Dat Het "ons" land is, daar wil ik nu even geen waardeoordeel over uitspreken. Het gaat over het democratisch verloop.
Vlaanderen wil een strengere aanpak van asiel en migratie, Wallonië kennelijk niet. Kan daarover gestemd worden binnen het federale Belgie? Moeilijk! Het splitsen van een kiesarrodissement omdat het grondwetrechterlijk anders een discriminatie is tegenover de meerderheidsbevolking in dit land! Kan niet over gepraat worden zonder tegeneisen. Waarom legt men dat niet voor aan het kiezerspubliek? Eigenlijk is daarover al meermaals een referendum gehouden, alle Vlaamse partijen willen die splitsing? Waarom komt die er dan niet?
Waarom die oplossingen telkens uitblijven, daar wil ik nu net even dieper op ingaan. Het is vrij essentieel dat te begrijpen, vooraleer we verder discussiëren over de zin of onzin van het Belgische staatsverband.
Om te beginnen, beginnen we bij het begin. Het vastleggen van de "spelregels" voor het politieke verloop in dit land, is begonnen, begint bij de grondwet. Wil men een wijziging aanbrengen dan heeft men een tweederdemeerderheid nodig plenair (met beide taalgroepen) en ook nog eens in elke taalgroep een tweederde meerderheid.
Voor het splitsen van BHV is er een tweederdemeerderheid te vinden, plenair en in de Nederlandstalige taalgroep, maar niet in de Franstalige taalgroep. Plenair is het Vlamingen tegen Franstaligen, en de Franstalige taalgroep zegt "neen". Bijgevolg. Wijziging komt er niet door. Wordt er toch eenzijdig gestemd, dan roept de andere taalgroep een "belangenconflict" in. Parlementen/raden van de deelgebieden kunnen elk ombeurt zo'n belangenconflict in roepen. De behandeling van het probleem wordt voor geschorst voor veertig dagen. Dat kan men zo drie of vier keer inroepen en dat heeft men intussen gedaan. Vervolgens kan men de alarmbel luiden en dan komt het probleem op de regeringstafel terecht. Die (normaal gesproken) paritair gevormd is. Evenveel ministers en staatssectretarissen voor beide taalgroepen. Wat al een democratisch déficit is.
De federale regering is 6 milj. + 4 milj. = evenveel ministers voor beide taalgroepen. Democratisch?
Met andere woorden, een bepaalde taalgroep die hier de democratische meerderheid uitmaakt, heeft geen enkele democratische macht. Wanneer men die macht gebruikt wordt men geblokkeerd.
Oplossing?
Ik was eens ergens op een politiek debat aanwezig en achteraf kon er nagepraat worden met de debaters (politici). Een luisteraar vertelde aan één van hen, dat hij voor zijn werk vaak in de VS vertoefde en hij daar vaak uitleg moest verschaffen over de toestand in België. Hij had de hele toestand met vele si en la's moeten uitleggen. Een Amerikaan had hem geantwoord: "why don't take it over"? . Het gebeurd niet vaak dat ik het met een Amerikaan eens ben, maar het klopt als een bus.
De enige oplossing bestaat er in om onze numerieke meerderheid te gebruiken en te zeggen waar het op staat. Uiteraard wordt die meerderheid geblokkeerd. Daar moeten we ons niets van aantrekken. Voorstel na voorstel goedkeuren. De minderheid in dit land zal dat niet aanvaarden en er zelf vanonder muizen.
Wij vragen niets meer, zei Bart Maddens enkele jaren terug. Inderdaad wij vragen niets meer, wel vragen wij de democratie te herstellen. Als er bepaalden het daar niet mee eens zijn, dan staat het hen vrij te vertrekken.