Rechtsliberaal
23 augustus 2004, 17:15
In de HP/De Tijd van deze week staat een artikel van Joost Niemöller over het Vietnam-verleden van John Kerry. Daarin schetst Niemöller een ontluisterend beeld van Kerry. Hieronder volgen enkele passages van dat artikel.
(...)
Kerry lanceerde een bombardement van spotjes op de Amerikaanse tv waarin zijn leven het onderwerp is. Daarin krijgen de Amerikanen hem te zien als woordvoerder van de anti-Vietnambeweging. Maar ook gehelmd en zwaar bewapend rondstappend in de jungle van Vietnam. Vrienden van hem uit de Vietnam-tijd vertellen dat Kerry hun leven heeft gered, dat hij niet voor niets al die militaire onderscheidingen heeft gekregen, ja, dat hij in Vietnam heeft bewezen een echte leider te zijn. De kandidaat voor het vice-presidentschap, John Edwards, laat geen gelegenheid voorbijgaan om Kerry te promoten als de man die letterlijk zijn eigen bloed heeft vergoten voor de Verenigde Staten van Amerika en die nog steeds granaatscherven uit zijn Vietnam-tijd in zijn lichaam heeft zitten.
Begin dit jaar verscheen een vuistdikke Vietnam-biografie van Douglas Brinkley: Tour of Duty. Brinkley kreeg alle gelegen heid om Kerry en zijn veteranen te interviewen en mocht ruim citeren uit de correspondentie van Kerry. Brinkley concludeerde: “Hoe je het ook wilt beschouwen, Kerry is een regelrechte oorlogsheld geworden.”
(...)
De overdreven positieve Vietnam-biografie van Brinkley schreeuwde natuurlijk om een tegen-boek. Dat verschijnt deze week. Het is samengesteld door tweehonderd Vietnam-veteranen die Kerry daar meemaakten, en heet Unfit for Command. Rondom dit boek is in Amerika enorme opwinding ontstaan, met als gevolg dat het al bij voorintekening nummer één stond op de bestsellerlijst van internetboekhandel Amazon.
Eén hoofdstuk van Unfit for Command werd eerder vrijgegeven. Daarin komt ook het incident met de granaatscherf voor. Maar nu heel anders. Toen het geweer van Kerry blokkeerde, aldus de schrijvers van Unfit for Command, pakte hij een granaatwerper en schoot in het wilde weg. Een onverantwoordelijke manoeuvre, waarmee hij bijna een ondergeschikte uitschakelde. De granaat ontplofte tegen een rots en zo kreeg Kerry een scherf in zijn arm.
Die scherf was ongeveer een centimeter lang en twee of drie millimeter breed. Meer een scherfje dus. Hij stak ongeveer een millimeter in het vlees. Het lukte Kerry om het gevalletje in zijn arm te houden tot ze terug waren op de basis. Daar meldde hij zich bij een arts met de mededeling dat hij door vijandelijk vuur was geraakt. De arts trok het scherfje eruit en deed er een pleister op. Later omschreef hij het als ‘het soort verwonding dat je kunt op lopen bij het rozen knippen’.
Kerry stond erop dat rapport werd gemaakt van zijn ‘wond’. Drie maanden later zou hij met die rapportage een verzoek indienen voor een Purple Heart. Het is een raadsel waarom hij die heeft gekregen, want volgens geen enkele getuige was er sprake geweest van vijandelijk vuur. Kerry zelf maakt daar in het boek van Brinkley ook geen melding van. Hij sprak, zoals gezegd, vaagweg van ‘explosies’ en liet in het midden waar die vandaan kwamen. De presidentskandidaat weigerde overigens om zich door onafhankelijke journalisten te laten interviewen over het incident. De beschrijving op Kerry’s campagnewebsite is onverminderd heroïsch: “2 december 1968 — Kerry maakt zijn eerste intense gevecht mee en loopt zijn eerste oorlogswond op.”
Zo vaag als Kerry was in het boek van Brinkley, zo gedetailleerd en onderbouwd wordt het incident beschreven in Unfit for Command. Dat belooft wat. De reputatie van presidentskandidaat Kerry wordt met dit boek op het spel gezet. De Democraten moeten nu wel iets terugdoen.
(...)
De grote televisiestations en de belangrijkste kranten hebben tot nu toe alleen nog in de marge aandacht besteed aan Unfit for Command. Het zijn vooral de rechtse radiostations die zich er vol op hebben geworpen. De terughoudendheid is te begrijpen. Als Kerry door de gevestigde media wordt uitgeroepen tot leugenaar, zijn de verkiezingen voor hem voorbij. De meeste media in Amerika staan positief tegenover de Democraten, met uitzonde ring van de tv-zender Fox News en een krant als The Wall Street Journal. Smaakmakende kranten als The Washington Post en The New York Times zullen het niet graag op hun geweten hebben als George Bush dankzij hen nog eens vier jaar in het Witte Huis blijft zitten.
Maar het voor Kerry misschien wel meest vernietigende feit is hier nog niet eens genoemd. Dat gaat om de vraag of Kerry als Amerikaans militair in Cambodja is geweest. Op 27 maart 1986 werd Kerry als leider van de Vietnam-veteranen gehoord door een Senaatscommissie. Dit openbare verhoor werd door de nationale televisie uitgezonden. Kerry vertelde toen met veel vertoon van pathetiek dat hij met zijn boot op een missie naar Cambodja was gestuurd. Hij wist het nog heel goed. Het was met kerst 1968.
Er ging een schokgolf door het land toen Kerry dit vertelde, want hier hoorden de Amerikanen uit de eerste hand in een officieel overheidsverhoor dat president Nixon had gelogen. Volgens Nixon waren er namelijk geen Amerikaanse troepen in Cambodja geweest. Daar was men in die tijd bang voor omdat het tot escalatie van de oorlog zou hebben geleid. Het had bovendien een extra politieke lading, omdat de president van dat moment, Reagan, zo zei Kerry in dat verhoor, ook al bezig was met onverantwoorde oorlogsescalatie.
Maar in de biografie van Douglas Brinkley is Kerry met kerst ineens gewoon in Vietnam, ja, is er zelfs geen sprake van dat hij ooit met zijn boot de Cambodjaanse grens overgestoken zou zijn. Dat wás trouwens ook onmogelijk, weten de veteranen van Unfit for Commandte vertellen: de grens zat in die tijd potdicht voor Swift Boats, het soort marinevaartuig waar Kerry mee voer. Er lag bijvoorbeeld een groot Amerikaans schip dwars in de rivier dat iedere doorgang belette.
Dit is natuurlijk een zeer ernstige zaak voor Kerry. Het zou betekenen dat hij destijds voor de Senaatscommissie meineed gepleegd zou hebben. Om zo’n schandaal zal zelfs The New York Times niet heen kunnen. De internetjournalist Matt Drudge, die ooit het Monica Lewinsky-schandaal naar buiten bracht, volgt deze kwestie op de voet. Vorige week meldde hij dat de Kerry-biograaf Douglas Brinkley gehaast zit te schrijven aan een artikel voor The New Yorker waarin nu weer wordt beweerd dat Kerry pas in januari in Cambodja was. Kennelijk is de paniek in het Kerry-kamp groot.
Het spreekt vanzelf dat Bush bij dit alles glimlachend toeziet. Hij bemoeit zich er niet mee. Zo maakt hij ook geen vuile handen. De woordvoerder van de Bush-campagne verklaarde tegenover CNN dat Bush nooit en te nimmer het Vietnam-verleden van Kerry in twijfel zal trekken. Bush zelf zei vorige week in Larry King Live dat hij het Vietnam-verleden van Kerry ‘niet relevant vond’ en dat hij de spotjes van de anti-Kerry-veteranen betreurde.
___
Het volledige artikel is te lezen op:
www.fortuynpolitiek.nl/topic.asp?TOPIC_ID=6974
(...)
Kerry lanceerde een bombardement van spotjes op de Amerikaanse tv waarin zijn leven het onderwerp is. Daarin krijgen de Amerikanen hem te zien als woordvoerder van de anti-Vietnambeweging. Maar ook gehelmd en zwaar bewapend rondstappend in de jungle van Vietnam. Vrienden van hem uit de Vietnam-tijd vertellen dat Kerry hun leven heeft gered, dat hij niet voor niets al die militaire onderscheidingen heeft gekregen, ja, dat hij in Vietnam heeft bewezen een echte leider te zijn. De kandidaat voor het vice-presidentschap, John Edwards, laat geen gelegenheid voorbijgaan om Kerry te promoten als de man die letterlijk zijn eigen bloed heeft vergoten voor de Verenigde Staten van Amerika en die nog steeds granaatscherven uit zijn Vietnam-tijd in zijn lichaam heeft zitten.
Begin dit jaar verscheen een vuistdikke Vietnam-biografie van Douglas Brinkley: Tour of Duty. Brinkley kreeg alle gelegen heid om Kerry en zijn veteranen te interviewen en mocht ruim citeren uit de correspondentie van Kerry. Brinkley concludeerde: “Hoe je het ook wilt beschouwen, Kerry is een regelrechte oorlogsheld geworden.”
(...)
De overdreven positieve Vietnam-biografie van Brinkley schreeuwde natuurlijk om een tegen-boek. Dat verschijnt deze week. Het is samengesteld door tweehonderd Vietnam-veteranen die Kerry daar meemaakten, en heet Unfit for Command. Rondom dit boek is in Amerika enorme opwinding ontstaan, met als gevolg dat het al bij voorintekening nummer één stond op de bestsellerlijst van internetboekhandel Amazon.
Eén hoofdstuk van Unfit for Command werd eerder vrijgegeven. Daarin komt ook het incident met de granaatscherf voor. Maar nu heel anders. Toen het geweer van Kerry blokkeerde, aldus de schrijvers van Unfit for Command, pakte hij een granaatwerper en schoot in het wilde weg. Een onverantwoordelijke manoeuvre, waarmee hij bijna een ondergeschikte uitschakelde. De granaat ontplofte tegen een rots en zo kreeg Kerry een scherf in zijn arm.
Die scherf was ongeveer een centimeter lang en twee of drie millimeter breed. Meer een scherfje dus. Hij stak ongeveer een millimeter in het vlees. Het lukte Kerry om het gevalletje in zijn arm te houden tot ze terug waren op de basis. Daar meldde hij zich bij een arts met de mededeling dat hij door vijandelijk vuur was geraakt. De arts trok het scherfje eruit en deed er een pleister op. Later omschreef hij het als ‘het soort verwonding dat je kunt op lopen bij het rozen knippen’.
Kerry stond erop dat rapport werd gemaakt van zijn ‘wond’. Drie maanden later zou hij met die rapportage een verzoek indienen voor een Purple Heart. Het is een raadsel waarom hij die heeft gekregen, want volgens geen enkele getuige was er sprake geweest van vijandelijk vuur. Kerry zelf maakt daar in het boek van Brinkley ook geen melding van. Hij sprak, zoals gezegd, vaagweg van ‘explosies’ en liet in het midden waar die vandaan kwamen. De presidentskandidaat weigerde overigens om zich door onafhankelijke journalisten te laten interviewen over het incident. De beschrijving op Kerry’s campagnewebsite is onverminderd heroïsch: “2 december 1968 — Kerry maakt zijn eerste intense gevecht mee en loopt zijn eerste oorlogswond op.”
Zo vaag als Kerry was in het boek van Brinkley, zo gedetailleerd en onderbouwd wordt het incident beschreven in Unfit for Command. Dat belooft wat. De reputatie van presidentskandidaat Kerry wordt met dit boek op het spel gezet. De Democraten moeten nu wel iets terugdoen.
(...)
De grote televisiestations en de belangrijkste kranten hebben tot nu toe alleen nog in de marge aandacht besteed aan Unfit for Command. Het zijn vooral de rechtse radiostations die zich er vol op hebben geworpen. De terughoudendheid is te begrijpen. Als Kerry door de gevestigde media wordt uitgeroepen tot leugenaar, zijn de verkiezingen voor hem voorbij. De meeste media in Amerika staan positief tegenover de Democraten, met uitzonde ring van de tv-zender Fox News en een krant als The Wall Street Journal. Smaakmakende kranten als The Washington Post en The New York Times zullen het niet graag op hun geweten hebben als George Bush dankzij hen nog eens vier jaar in het Witte Huis blijft zitten.
Maar het voor Kerry misschien wel meest vernietigende feit is hier nog niet eens genoemd. Dat gaat om de vraag of Kerry als Amerikaans militair in Cambodja is geweest. Op 27 maart 1986 werd Kerry als leider van de Vietnam-veteranen gehoord door een Senaatscommissie. Dit openbare verhoor werd door de nationale televisie uitgezonden. Kerry vertelde toen met veel vertoon van pathetiek dat hij met zijn boot op een missie naar Cambodja was gestuurd. Hij wist het nog heel goed. Het was met kerst 1968.
Er ging een schokgolf door het land toen Kerry dit vertelde, want hier hoorden de Amerikanen uit de eerste hand in een officieel overheidsverhoor dat president Nixon had gelogen. Volgens Nixon waren er namelijk geen Amerikaanse troepen in Cambodja geweest. Daar was men in die tijd bang voor omdat het tot escalatie van de oorlog zou hebben geleid. Het had bovendien een extra politieke lading, omdat de president van dat moment, Reagan, zo zei Kerry in dat verhoor, ook al bezig was met onverantwoorde oorlogsescalatie.
Maar in de biografie van Douglas Brinkley is Kerry met kerst ineens gewoon in Vietnam, ja, is er zelfs geen sprake van dat hij ooit met zijn boot de Cambodjaanse grens overgestoken zou zijn. Dat wás trouwens ook onmogelijk, weten de veteranen van Unfit for Commandte vertellen: de grens zat in die tijd potdicht voor Swift Boats, het soort marinevaartuig waar Kerry mee voer. Er lag bijvoorbeeld een groot Amerikaans schip dwars in de rivier dat iedere doorgang belette.
Dit is natuurlijk een zeer ernstige zaak voor Kerry. Het zou betekenen dat hij destijds voor de Senaatscommissie meineed gepleegd zou hebben. Om zo’n schandaal zal zelfs The New York Times niet heen kunnen. De internetjournalist Matt Drudge, die ooit het Monica Lewinsky-schandaal naar buiten bracht, volgt deze kwestie op de voet. Vorige week meldde hij dat de Kerry-biograaf Douglas Brinkley gehaast zit te schrijven aan een artikel voor The New Yorker waarin nu weer wordt beweerd dat Kerry pas in januari in Cambodja was. Kennelijk is de paniek in het Kerry-kamp groot.
Het spreekt vanzelf dat Bush bij dit alles glimlachend toeziet. Hij bemoeit zich er niet mee. Zo maakt hij ook geen vuile handen. De woordvoerder van de Bush-campagne verklaarde tegenover CNN dat Bush nooit en te nimmer het Vietnam-verleden van Kerry in twijfel zal trekken. Bush zelf zei vorige week in Larry King Live dat hij het Vietnam-verleden van Kerry ‘niet relevant vond’ en dat hij de spotjes van de anti-Kerry-veteranen betreurde.
___
Het volledige artikel is te lezen op:
www.fortuynpolitiek.nl/topic.asp?TOPIC_ID=6974