vivanter007
12 februari 2003, 11:42
Bush, Blair & co bouwen samen aan een gunstig klimaat om oorlog te kunnen voeren. Desnoods doen ze het zonder de internationale gemeenschap en zonder bewezen argumenten, maar oorlog moet er zijn.
Anderzijds maakt de aanhang van Bin Laden van de gelegenheid gebruik om propaganda te smeden uit de oorlogsdreiging.
Voor Bush gaat het erom om geen gezichtsverlies te lijden, nu hij al begonnen is met troepenopbouw en nu de VS zo uit zijn op een militair statement in deze wereld. Irak kan makkelijk onder de voet gelopen worden, en kan een uitvalsbasis zijn voor de rest van het Midden-Oosten.
Cruciale vraag voor hem wordt: Doet hij het met of zonder de internationale gemeenschap?
Alles is nu goed om in verband gebracht te worden met Saddam Hoessein, het is onwaarschijnlijk en het steekt de ogen uit, maar na verloop van tijd wordt het een evidentie. Bin Laden, die zelf van de dreigende oorlog gebruik maakt om propaganda te voeren op de kap van Hoessein, wordt nu aanzien als het bewijs van de banden van Hoessein met Bin Laden. Hoe kan je de Bush-administratie ernstig nemen als je hun argumenten nader bekijkt? Men wil het beeld creëren dat men doorheen de aanpak van Saddam in 1 keer ook Bin Laden treft. Niets is minder waar, het levert hem alleen maar propaganda op en sympathie, maar Bin Laden blijft ongrijpbaar (tenminste *als* hij nog leeft, want voor t zelfde geld riep Al Qaeda de hulp in van de imitatie van zijn dode geest :roll: ).
Het komt hen goed uit dat Saddam een dictator is, want het bevrijdingsmotief is broodnodig. De methode van de Amerikanen bevalt ons niet, omdat ze niet doeltreffend, eerder aanwakkerend, is in de strijd tegen terreur.
De administraties van Bush & Blair zijn beiden een campagne gestart om de angstpsychose onder de bevolking op te drijven die uitgebuit moet worden ten gunste van de oorlog. Zo bijvoorbeeld de disproportionele en totaal inefficiënte (het gaat om *waakzaamheid*, niet om vertoon, maar de Britten denken daar duidelijk anders over) ontplooiing van gepantserde voertuigen en troepen rond Heathrow, die tot doel hebben de inwoners van Groot-Brittannië te vervullen van een onbehaaglijk gevoel, een gevoel van angst (wat staat er te gebeuren) en onveiligheid. Dit militaire vertoon brengt voor het overige geen enkele aarde aan de dijk, wel integendeel, het is belachelijk zelfs om te denken dat terroristen nu in het vizier van deze troepen zullen gaan staan. Nogmaals, het is de *waakzaamheid*, niet het vertoon, dat hier belangrijk zou moeten zijn.
Zo wordt het wel heel erg makkelijk om te zoeken naar de zwakke plek, waarom dan ook geen soldaten in de metro, etc. etc. Men wil tonen aan het volk: "jullie land is in oorlog", zodat iedereen zich in paniek achter zijn leiders schaart. En deze campagne is nodig, want een overgrote meerderheid van de bevolking is tegen een oorlog in Irak als het zonder de internationale gemeenschap (zonder de VN) wordt ingezet.
We hebben allemaal niets tegen de Amerikanen, we zijn allemaal vrienden van de Amerikanen, maar als we durven stellen dat we een andere methode zouden willen toepassen om de internationale terreur aan te pakken, dan worden we in de door hen gesponsorde internationale pers en door de onder hun invloed staande politieke leiders aan de schandpaal gebonden. Dat is een normale gang van zaken, dat is iets waar we de laatste tijden niet meer aan gewend waren, maar waar je enige kracht voor moet aan de dag leggen, om hieraan te kunnen weerstaan. En dat is iets wat bepaalde oppositiepartijen vandaag de dag niet hebben. Dit kan alleen maar een indicatie zijn dat zij nog evenzeer als enkele jaren geleden de vernieuwing voor en niet achter zich hebben en nog steeds niet de inspiratie hebben om die creativiteit aan de dag te leggen die nodig is om een land met visie te besturen. Doch dit terzijde.
De cruciale vraag voor de komende periode wordt wellicht of de tegenstanders van een oorlog een goed alternatief zullen kunnen bedenken om het weerbarstige leiderschap van een dictator als Hoessein te doen plooien ten gunste van de internationale gemeenschap en de strijd tegen terreur. Kan men deze gunst best afdwingen met geweld?
Kan het verzet tegen de oorlog (we zijn allemaal tegen oorlog) nog standhouden als Saddam niet openlijk afstand neemt van de hand die Bin Laden hem toereikt?... Want het is niet omdat we allemaal tegen oorlog zijn, dat Saddam aan ons geen rekenschap verschuldigd is in de strijd tegen terreur. In die zin vrees ik dat Bin Laden de VS nu ook een handje toesteken om zich in de oorlog te storten en dit ongelovige regime aan de kant te zetten. Is dit een valstrik? Richten de VS hun kanonnen op het juiste doel? Moet men hier spreken van een oorlog tegen Irak, een oorlog tegen Saddam (de dictator) of een oorlog tegen terreur? Is het wel goed om alles op een hoop te gooien? Deze oorlog gaat wel heel ver.
Men mikt op doelen die ogenschijnlijk tegengestelde belangen dienen. Doelen die potentiële partners in de strijd tegen terreur kunnen afstoten. Reden te meer om voorzichtig te zijn en de inspecties een geloofwaardige kans te geven. Zodat de internationale gemeenschap (VN) weer tot een gezamenlijk optreden kunnen komen. Dat is geen overbodige luxe, dat is de puntjes op de i. Dat betekent dus niet het einde van de NAVO, dat is enkel het verschil tussen roekeloosheid en behoorlijk bestuur. Kijk naar Afghanistan, een land waar velen hun tanden op stuk bijten. De VN werkt er nu samen, de taak is zwaar, maar de perceptie is zeker niet negatief, tenzij voor terroristen en extremisten, die hierin deze keer wel alleen staan. De VN moet het werk daar echter wel afmaken. Het zou zeer onverantwoord zijn om er na 1 jaar weer op te krassen, we kunnen misschien wel spreken uit ervaring.
Anderzijds maakt de aanhang van Bin Laden van de gelegenheid gebruik om propaganda te smeden uit de oorlogsdreiging.
Voor Bush gaat het erom om geen gezichtsverlies te lijden, nu hij al begonnen is met troepenopbouw en nu de VS zo uit zijn op een militair statement in deze wereld. Irak kan makkelijk onder de voet gelopen worden, en kan een uitvalsbasis zijn voor de rest van het Midden-Oosten.
Cruciale vraag voor hem wordt: Doet hij het met of zonder de internationale gemeenschap?
Alles is nu goed om in verband gebracht te worden met Saddam Hoessein, het is onwaarschijnlijk en het steekt de ogen uit, maar na verloop van tijd wordt het een evidentie. Bin Laden, die zelf van de dreigende oorlog gebruik maakt om propaganda te voeren op de kap van Hoessein, wordt nu aanzien als het bewijs van de banden van Hoessein met Bin Laden. Hoe kan je de Bush-administratie ernstig nemen als je hun argumenten nader bekijkt? Men wil het beeld creëren dat men doorheen de aanpak van Saddam in 1 keer ook Bin Laden treft. Niets is minder waar, het levert hem alleen maar propaganda op en sympathie, maar Bin Laden blijft ongrijpbaar (tenminste *als* hij nog leeft, want voor t zelfde geld riep Al Qaeda de hulp in van de imitatie van zijn dode geest :roll: ).
Het komt hen goed uit dat Saddam een dictator is, want het bevrijdingsmotief is broodnodig. De methode van de Amerikanen bevalt ons niet, omdat ze niet doeltreffend, eerder aanwakkerend, is in de strijd tegen terreur.
De administraties van Bush & Blair zijn beiden een campagne gestart om de angstpsychose onder de bevolking op te drijven die uitgebuit moet worden ten gunste van de oorlog. Zo bijvoorbeeld de disproportionele en totaal inefficiënte (het gaat om *waakzaamheid*, niet om vertoon, maar de Britten denken daar duidelijk anders over) ontplooiing van gepantserde voertuigen en troepen rond Heathrow, die tot doel hebben de inwoners van Groot-Brittannië te vervullen van een onbehaaglijk gevoel, een gevoel van angst (wat staat er te gebeuren) en onveiligheid. Dit militaire vertoon brengt voor het overige geen enkele aarde aan de dijk, wel integendeel, het is belachelijk zelfs om te denken dat terroristen nu in het vizier van deze troepen zullen gaan staan. Nogmaals, het is de *waakzaamheid*, niet het vertoon, dat hier belangrijk zou moeten zijn.
Zo wordt het wel heel erg makkelijk om te zoeken naar de zwakke plek, waarom dan ook geen soldaten in de metro, etc. etc. Men wil tonen aan het volk: "jullie land is in oorlog", zodat iedereen zich in paniek achter zijn leiders schaart. En deze campagne is nodig, want een overgrote meerderheid van de bevolking is tegen een oorlog in Irak als het zonder de internationale gemeenschap (zonder de VN) wordt ingezet.
We hebben allemaal niets tegen de Amerikanen, we zijn allemaal vrienden van de Amerikanen, maar als we durven stellen dat we een andere methode zouden willen toepassen om de internationale terreur aan te pakken, dan worden we in de door hen gesponsorde internationale pers en door de onder hun invloed staande politieke leiders aan de schandpaal gebonden. Dat is een normale gang van zaken, dat is iets waar we de laatste tijden niet meer aan gewend waren, maar waar je enige kracht voor moet aan de dag leggen, om hieraan te kunnen weerstaan. En dat is iets wat bepaalde oppositiepartijen vandaag de dag niet hebben. Dit kan alleen maar een indicatie zijn dat zij nog evenzeer als enkele jaren geleden de vernieuwing voor en niet achter zich hebben en nog steeds niet de inspiratie hebben om die creativiteit aan de dag te leggen die nodig is om een land met visie te besturen. Doch dit terzijde.
De cruciale vraag voor de komende periode wordt wellicht of de tegenstanders van een oorlog een goed alternatief zullen kunnen bedenken om het weerbarstige leiderschap van een dictator als Hoessein te doen plooien ten gunste van de internationale gemeenschap en de strijd tegen terreur. Kan men deze gunst best afdwingen met geweld?
Kan het verzet tegen de oorlog (we zijn allemaal tegen oorlog) nog standhouden als Saddam niet openlijk afstand neemt van de hand die Bin Laden hem toereikt?... Want het is niet omdat we allemaal tegen oorlog zijn, dat Saddam aan ons geen rekenschap verschuldigd is in de strijd tegen terreur. In die zin vrees ik dat Bin Laden de VS nu ook een handje toesteken om zich in de oorlog te storten en dit ongelovige regime aan de kant te zetten. Is dit een valstrik? Richten de VS hun kanonnen op het juiste doel? Moet men hier spreken van een oorlog tegen Irak, een oorlog tegen Saddam (de dictator) of een oorlog tegen terreur? Is het wel goed om alles op een hoop te gooien? Deze oorlog gaat wel heel ver.
Men mikt op doelen die ogenschijnlijk tegengestelde belangen dienen. Doelen die potentiële partners in de strijd tegen terreur kunnen afstoten. Reden te meer om voorzichtig te zijn en de inspecties een geloofwaardige kans te geven. Zodat de internationale gemeenschap (VN) weer tot een gezamenlijk optreden kunnen komen. Dat is geen overbodige luxe, dat is de puntjes op de i. Dat betekent dus niet het einde van de NAVO, dat is enkel het verschil tussen roekeloosheid en behoorlijk bestuur. Kijk naar Afghanistan, een land waar velen hun tanden op stuk bijten. De VN werkt er nu samen, de taak is zwaar, maar de perceptie is zeker niet negatief, tenzij voor terroristen en extremisten, die hierin deze keer wel alleen staan. De VN moet het werk daar echter wel afmaken. Het zou zeer onverantwoord zijn om er na 1 jaar weer op te krassen, we kunnen misschien wel spreken uit ervaring.