Politics.be
19 december 2013, 15:20
Europa is belangrijk. Meer Europa ook, met meer coördinatie van het beleid op nationaal vlak. Dat heeft de financiële crisis nog maar eens duidelijk gemaakt. Op voorwaarde dat het een evenwichtig verhaal is, met evenwicht tussen en verstrengeling van economische, sociale en ecologische doelstellingen. Europa is echter uit balans. De beslissing vorige week van de Europese Raad voor Werkgelegenheid en Sociaal Beleid inzake de strijd tegen de sociale dumping bij detachering van werknemers (handhavingsrichtlijn) bracht enige hoop. Maar met wat vandaag op de Europese Raad van Staatshoofden voorligt, wordt die hoop opnieuw aan diggelen geslagen. In alle discretie wordt een nieuwe ‘laag’ van economic governance voorbereid, de zogenaamde ‘contractual arrangements’. Bovenop alle vorige lagen (sixpack, twopack, Begrotingsverdrag… ). En bovenop de coördinatie van het budgettaire beleid. Het ACV vreest voor een contractuele en asociale wurggreep.
Het voorontwerp van conclusies lekte al uit ( http://lostineu.eu/neoliberale-reformvertraege-der-text/). Daarin is sprake van ‘partnerschappen voor groei, jobs en competitiviteit’. Landen met economische moeilijkheden zouden, in ruil voor Europese steun, bindende engagementen moeten aangaan moeten om ‘structurele hervormingen’ door te voeren. Dat is in het Europese jargon doorgaans codetaal voor flexibele loonvorming. Lees: matiging van de lonen, geen indexering, liever geen solidaire centrale cao-afspraken (minstens met ruime uitstapmogelijkheden voor individuele bedrijven) en met zo laag mogelijke minimumlonen. En in ruil zouden landen dan uitzicht krijgen op Europese steun. Al kan het net zo goed gaan over besparingen bij de overheid, afbouw van de sociale bescherming en optrekking van de pensioenleeftijd. Wat die steun dan precies gaat zijn en hoe die in voorkomend geval gaat worden gefinancierd, daar lijken alle opties nog open te liggen.
Dit wordt nu voorgesteld als een vrijwillig engagement van elke Lidstaat. En premier Di Rupo zei dinsdag nog in de Kamer dat “zulke contracten bij voorkeur vrijwillig moeten blijven”. Het ACV vreest echter voor een contractuele asociale wurggreep. Want het is duidelijk dat Ecfin permanent op zoek is naar nieuwe instrumenten om de Lidstaten die vasthouden aan een bepaald sociaal model, ter order te roepen. Nu willen ze deze politiek met de ‘contractual arrangements’ een dwingend karakter willen geven. Bovendien is de kans klein dat Duitsland zal instemmen met een nieuw Europees solidariteitsfonds, waardoor andere hefbomen zullen worden gezocht. Zoals versoepeling van de overdreven strenge budgettaire normen alleen maar mits structurele hervormingen. Of koppeling van steun vanuit de bestaande Europese structuurfondsen aan structurele hervormingen.
En dat alles terwijl de sociale dimensie van Europa op deze Europese Top niet veel meer is dan een voetnoot: de verwijzing naar de werkzaamheden inzake sociale indicatoren, zonder enige aanduiding welk gebruik er van gaat worden gemaakt.
Dit is helemaal niet de manier om het vertrouwen in het zo noodzakelijke Europa te versterken.
Met vriendelijke groet
David Vanbellinghen
ACV pers- en informatiedienst
Bron: politics.be (http://www.politics.be/persmededelingen/37428/)
Het voorontwerp van conclusies lekte al uit ( http://lostineu.eu/neoliberale-reformvertraege-der-text/). Daarin is sprake van ‘partnerschappen voor groei, jobs en competitiviteit’. Landen met economische moeilijkheden zouden, in ruil voor Europese steun, bindende engagementen moeten aangaan moeten om ‘structurele hervormingen’ door te voeren. Dat is in het Europese jargon doorgaans codetaal voor flexibele loonvorming. Lees: matiging van de lonen, geen indexering, liever geen solidaire centrale cao-afspraken (minstens met ruime uitstapmogelijkheden voor individuele bedrijven) en met zo laag mogelijke minimumlonen. En in ruil zouden landen dan uitzicht krijgen op Europese steun. Al kan het net zo goed gaan over besparingen bij de overheid, afbouw van de sociale bescherming en optrekking van de pensioenleeftijd. Wat die steun dan precies gaat zijn en hoe die in voorkomend geval gaat worden gefinancierd, daar lijken alle opties nog open te liggen.
Dit wordt nu voorgesteld als een vrijwillig engagement van elke Lidstaat. En premier Di Rupo zei dinsdag nog in de Kamer dat “zulke contracten bij voorkeur vrijwillig moeten blijven”. Het ACV vreest echter voor een contractuele asociale wurggreep. Want het is duidelijk dat Ecfin permanent op zoek is naar nieuwe instrumenten om de Lidstaten die vasthouden aan een bepaald sociaal model, ter order te roepen. Nu willen ze deze politiek met de ‘contractual arrangements’ een dwingend karakter willen geven. Bovendien is de kans klein dat Duitsland zal instemmen met een nieuw Europees solidariteitsfonds, waardoor andere hefbomen zullen worden gezocht. Zoals versoepeling van de overdreven strenge budgettaire normen alleen maar mits structurele hervormingen. Of koppeling van steun vanuit de bestaande Europese structuurfondsen aan structurele hervormingen.
En dat alles terwijl de sociale dimensie van Europa op deze Europese Top niet veel meer is dan een voetnoot: de verwijzing naar de werkzaamheden inzake sociale indicatoren, zonder enige aanduiding welk gebruik er van gaat worden gemaakt.
Dit is helemaal niet de manier om het vertrouwen in het zo noodzakelijke Europa te versterken.
Met vriendelijke groet
David Vanbellinghen
ACV pers- en informatiedienst
Bron: politics.be (http://www.politics.be/persmededelingen/37428/)