Sinds kort leiden alle wegen naar Brussel. Imperium of democratie?

[Pelgrim]

Europa is zo stilaan een nieuw Romeins Rijk aan het worden: iedereen loopt er achter omdat het zogezegd vrede en voorspoed zou brengen. Het enige wat ik zie gebeuren is de steeds verdere uitholling van de democratie.

En dat is volgens mij ook logisch omdat Europa territoriaal én demografisch gewoonweg te groot is. Democratie is niet een of andere metafysisch ideaal dat over de mensheid hangt, maar het is een praktisch systeem en een praktisch systeem kan alleen werken in een wel afgebakend kader. Er is compleet geen band tussen de gewone man in de straat en het abstracte paneuropese superrijk in wording. Democratie kan enkel functioneren op een lokaal niveau, waar directe interactie mogelijk is met de burger en 'de politiek'. Europa zou enkel mogen bestaan in de zin van een confederale samenwerking tussen de lokale democratieën. Elke bevoegdheid die aan Europa wordt afgestaan is immers een democratische controle vanwege de bevolking minder.

Kort genomen: Hoe meer 'europa', hoe minder democratie. Verder doorgetrokken kan men algemeen stellen: hoe 'groter' de "democratische" staat, hoe minder democratisch ze zal zijn. (De staat is per definitie al ondemocratisch, maar soit;-) ).

De progressievelingen en de linkserigen lopen allemaal 'Europa' achterna omdat volgens de gangbare ideeën Europa een einde zal maken aan de conflicten. Wel integendeel: Europa is de beste bron voor eng-nationalistische tegenreacties en dus conflicten. Europa zal op de lange duur oorlogen eerder veroorzaken dan voorkomen.

Grenzen zijn nuttig, ze maken democratie praktisch toepasbaar. Soevereine naties zijn de beste garantie om die democratie mogelijk te maken. Een of ander abstract internationalisme dat een 'verenigde wereld zonder grenzen' wil is utopie van de bovenste plank: een verenigde wereld kan namelijk alleen bestaan in de vorm van een totalitair nieuw Imperium. Internationalisme is enkel noodzakelijk op die zaken waar internationale samenwerking nodig is.

Enkel soevereine naties kunnen democratisch zijn.

[@lpha]

Heb je "politica" van Johannes Althusius al eens gelezen? Echt een aanrader.

http://oll.libertyfund.org/Texts/LFBooks/Althusius0010/Politica/0002_Bk.html

Hij is de bedenker van de basisdemocratie en de confederatie.
Althusius ziet de samenleving als een piramide waarvan het gewicht aan de basis ligt. Een bottom-up benadering. De kleinste eenheid van een samenleving is de "familie". ( het liberalisme dat het individu als als kleinste eenheid beschouwd moest nog uitgevonden worden) De familie bezit souvereiniteit die ze nooit kan verliezen. Ze kan haar souvereiniteit laten vertegenwoordigen in een grotere vereniging ( bv gemeente) maar geeft haar nooit uit handen. De gemeente heeft eveneens haar souveriniteit die ze kan laten vertegenwoordigen in de provincie zonder haar te verliezen, etc...
De hogere lagen kunnen alleen beslissingen nemen ( mits toestemming van de lagere) die universeel zijn voor alle leden van die laag en kan zich niet bezig houden met dingen waarvoor de lagere lagen bevoegt zijn. Deze laatsten zijn beter geplaatst en ieder lid heeft zijn eigen noden. Hoe hoger in de hierarchie des te universeler en algemener de beslissingen zullen zijn.

[Dies]

Een bottom-up benadering.En dat is theoretisch ook de meest rechtvaardige wijze om de wereld te organiseren. Op zich valt er tegen deze zienswijze dan ook niet echt iets in te brengen en kan je deze alleen maar steunen.
Het grote probleem hiervan - nu ja, eigenlijk van democratie an sich - is dat het absoluut niet efficiënt is. Democratie wordt immers per definitie gekenmerkt door een trage besluitvorming en het is nu eenmaal zo dat er bij tijd en stond al eens een snelle beslissing genomen dient te worden.

[@lpha]

Om die reden vind ik ook dat de "staat" geen zwaargewicht moet zijn. Op het hoogste niveau moeten ze enkel waken dat ieders rechten zijn gewaarborgt. De universele natuurlijke rechten. Op economisch gebied is elke tussenkomst zelfs zeer nadelig voor het natuurlijke evenwicht van de vrije markt en bijgevolg ongewenst.
Die noodzakelijke snelle beslissingen kunnen dan enkel nog verband houden met natuurrampen en dergelijke. Maar dat ontslaat de beslissingsnemers niet van hun verantwoordelijkheid, ze zullen zich nadien moeten verantwoorden desgewenst. Bovendien kan men zich reeds voorbereiden via democratische weg op mogelijke scenario's.
En hier geldt tevens, hoe lager het beslissingsniveau des te sneller wordt gereageerd.
Als in een wijk het buurthuis in brand staat vergt dit weinig gepalaver en gaat iedereen onmiddelijk over tot blussen van de brand en/of handelingen die er onmiddelijk verband mee houden.

[Pelgrim]

Blijft evenwel het feit dat we van Brussel stilaan het nieuwe Rome aan het maken zijn. Europa wordt ons opgedrongen als de toekomst, de vooruitgang, de noodzakelijkheid. Ik heb serieuze twijfels bij centralisering op grote schaal.