Stratcat
10 september 2004, 07:05
De Standaard, 10/09/2004
,,De regering van Sudan werkt in goede trouw mee, maar op het terrein in Darfour worden de afspraken nog niet toegepast.'' Welk onschuldig hart in de wereld zegt zoiets, met een onmiskenbaar Nederlands accent, op de BBC World Service? Niemand anders dan Jan Pronk, gewezen Nederlands minister van Ontwikkelingsbeleid en nu speciale gezant van de VN voor Sudan. Ook de internationale ngo's hapten naar adem bij Pronks verslag aan de VN dat het regime in Khartoem met zo'n fluwelen handschoenen aanpakte.
Je vraagt je af wat een islamitisch regime moet doen voor het niet meer door de beugel kan bij de man die zich dertig jaar opwierp als het geweten van Nederland, zo niet van de wereld. De toenmalige minister van de sociaal-democratische PvdA zei in 1998 nog dat men niet kon zeggen dat de mensenrechten in het Afghanistan van de Taliban geschonden werden. ,,Ze worden volgens een andere filosofie toegepast.'' Dat er geen enkele vorm van vrijheid was, dat vrouwen tot broedvee en lastdieren gereduceerd waren, dat het obscurantisme triomfeerde, alleen een westerse imperialist kon daarover kniezen nietwaar.
Pronk was en is daarmee typisch voor een elitair West-Europees links dat meer gedaan heeft voor de successen van het Front National en het Vlaams Blok, van een Jörg Haider en een Pim Fortuyn dan wie ook. Omdat het in een permanente denial mode ging verkeren, en niets wou zien wat niet in zijn kraam paste.
Dat links klaagde de misdaden van het ,,fascisme'' aan maar zweeg over straf- en martelkampen van communistische landen. Zijn hart bloedde over de uitbuiting van arbeiders door het kapitalisme maar niet voor de slachtoffers van het stachanovisme. Het was solidair met de slachtoffers van uiterst-rechtse regimes maar vond in de jaren '70 en '80 de Vaclav Havels vervelende stoorzenders van de ,,detente''. Ze wou genieten van de welvaart en vrijheid van het Westen en geloven dat in het Oosten de ,,nieuwe mens'' geschapen werd. En ze wou in haar moreel comfort, haar knus conformisme niet gestoord worden met de prijs die anderen voor die blozende toekomst betaalden.
Die linkerzijde wist dat Stalins hegemonisme een uitvinding van de Amerikanen was en dat het neerslaan van de Oost-Duitse arbeidersopstand van 1949 eigenlijk het welzijn van de arbeidersklasse diende. Ze wist zeker dat alleen Amerika en de Navo de wereldvrede bedreigden, en juichte tot diep in de jaren tachtig de vrijheidsdodende regimes van Oost-Europa als vredesengelen toe. Ze protesteerde en protesteert hevig als haar eigen vrijheid een strobreed in de weg gelegd wordt, maar blijft kaarsjes branden op het altaar van de Cubaanse caudillo Fidel Castro die elke zweem van afwijkende mening ongenadig bestraft.
Alle problemen van de wereld waren en zijn in het prisma van een marxistoïde catechismus te vatten. De Noord-Zuid-tegenstellingen zijn een klassenstrijd op wereldschaal. De schuld aan alle problemen heeft het imperialisme/(neo)liberalisme.
Zeggen dat corrupte regimes hun eigen bevolking even ongenadig uitbuiten als ooit de kolonisatoren deden is onbehoorlijk. Durven vaststellen dat het nationalisme een enorme emotionele wervingskracht behoudt, dat botsingen tussen etnieën en culturen een van de grote oorzaken van oorlog en onstabiliteit zijn, getuigt van fascistoïde neigingen. Oordelen dat Osama bin Laden geen oorlog voor de armen maar een tegen de Verlichting voert is cultuurracisme.
Ayaan Hirsi Ali verliet teleurgesteld de PvdA omdat links in zijn multicultureel credo een alibi vond om de verregaande onderdrukking van vrouwen in immigrantengemeenschappen niet te moeten zien. En kijk, die voorvechtster van de onderdrukten is ,,rechts'' en de objectieve bondgenoten van de onderdrukkers zijn ,,links''.
Ooit placht links aan de kant van de kleine luiden te staan. Maar de jongste decennia ging de spraakmakende zelfverklaarde linkse elite neerkijken op het klootjesvolk. Spreken over integratieproblemen van immigranten mocht niet. Klagen over onveiligheid ook niet, dat was maar een ,,gevoel''. Met hetzelfde aplomb waarmee ze zich over Stalin of de grote Culturele Revolutie, over de nieuwe mens en het reële socialisme vergist had, decreteerden de spraakmakende linkse intellectuelen van West-Europa dat immigratie geen probleem mòcht zijn, en dat spreken over orde en veiligheid afschuwelijk rechts was.
En dan waren ze nog verbaasd en verontwaardigd dat de arbeider, de gewone mens, de linkse partijen de rug toekeerde en zich liet verleiden door valse profeten van populisme en uiterst-rechts. En dan duurt het nog verbijsterend lang voor de politiek-correcte oogkleppen vallen en links niet meer synoniem wordt met ontkenning van complexe realiteiten.
De sukkels in Darfour weten allicht niet wat de heer Pronk uitkraamt. Maar het is ontgoochelend dat die coryfee van zogenaamd moreel links niet in brandender verontwaardiging aan de zijde van de slachtoffers staat, liever dan een afschuwelijk regime te ontzien.
Mia Doornaert
©Copyright De Standaard Zie ook http://forum.politics.be/showthread.php?t=19824
,,De regering van Sudan werkt in goede trouw mee, maar op het terrein in Darfour worden de afspraken nog niet toegepast.'' Welk onschuldig hart in de wereld zegt zoiets, met een onmiskenbaar Nederlands accent, op de BBC World Service? Niemand anders dan Jan Pronk, gewezen Nederlands minister van Ontwikkelingsbeleid en nu speciale gezant van de VN voor Sudan. Ook de internationale ngo's hapten naar adem bij Pronks verslag aan de VN dat het regime in Khartoem met zo'n fluwelen handschoenen aanpakte.
Je vraagt je af wat een islamitisch regime moet doen voor het niet meer door de beugel kan bij de man die zich dertig jaar opwierp als het geweten van Nederland, zo niet van de wereld. De toenmalige minister van de sociaal-democratische PvdA zei in 1998 nog dat men niet kon zeggen dat de mensenrechten in het Afghanistan van de Taliban geschonden werden. ,,Ze worden volgens een andere filosofie toegepast.'' Dat er geen enkele vorm van vrijheid was, dat vrouwen tot broedvee en lastdieren gereduceerd waren, dat het obscurantisme triomfeerde, alleen een westerse imperialist kon daarover kniezen nietwaar.
Pronk was en is daarmee typisch voor een elitair West-Europees links dat meer gedaan heeft voor de successen van het Front National en het Vlaams Blok, van een Jörg Haider en een Pim Fortuyn dan wie ook. Omdat het in een permanente denial mode ging verkeren, en niets wou zien wat niet in zijn kraam paste.
Dat links klaagde de misdaden van het ,,fascisme'' aan maar zweeg over straf- en martelkampen van communistische landen. Zijn hart bloedde over de uitbuiting van arbeiders door het kapitalisme maar niet voor de slachtoffers van het stachanovisme. Het was solidair met de slachtoffers van uiterst-rechtse regimes maar vond in de jaren '70 en '80 de Vaclav Havels vervelende stoorzenders van de ,,detente''. Ze wou genieten van de welvaart en vrijheid van het Westen en geloven dat in het Oosten de ,,nieuwe mens'' geschapen werd. En ze wou in haar moreel comfort, haar knus conformisme niet gestoord worden met de prijs die anderen voor die blozende toekomst betaalden.
Die linkerzijde wist dat Stalins hegemonisme een uitvinding van de Amerikanen was en dat het neerslaan van de Oost-Duitse arbeidersopstand van 1949 eigenlijk het welzijn van de arbeidersklasse diende. Ze wist zeker dat alleen Amerika en de Navo de wereldvrede bedreigden, en juichte tot diep in de jaren tachtig de vrijheidsdodende regimes van Oost-Europa als vredesengelen toe. Ze protesteerde en protesteert hevig als haar eigen vrijheid een strobreed in de weg gelegd wordt, maar blijft kaarsjes branden op het altaar van de Cubaanse caudillo Fidel Castro die elke zweem van afwijkende mening ongenadig bestraft.
Alle problemen van de wereld waren en zijn in het prisma van een marxistoïde catechismus te vatten. De Noord-Zuid-tegenstellingen zijn een klassenstrijd op wereldschaal. De schuld aan alle problemen heeft het imperialisme/(neo)liberalisme.
Zeggen dat corrupte regimes hun eigen bevolking even ongenadig uitbuiten als ooit de kolonisatoren deden is onbehoorlijk. Durven vaststellen dat het nationalisme een enorme emotionele wervingskracht behoudt, dat botsingen tussen etnieën en culturen een van de grote oorzaken van oorlog en onstabiliteit zijn, getuigt van fascistoïde neigingen. Oordelen dat Osama bin Laden geen oorlog voor de armen maar een tegen de Verlichting voert is cultuurracisme.
Ayaan Hirsi Ali verliet teleurgesteld de PvdA omdat links in zijn multicultureel credo een alibi vond om de verregaande onderdrukking van vrouwen in immigrantengemeenschappen niet te moeten zien. En kijk, die voorvechtster van de onderdrukten is ,,rechts'' en de objectieve bondgenoten van de onderdrukkers zijn ,,links''.
Ooit placht links aan de kant van de kleine luiden te staan. Maar de jongste decennia ging de spraakmakende zelfverklaarde linkse elite neerkijken op het klootjesvolk. Spreken over integratieproblemen van immigranten mocht niet. Klagen over onveiligheid ook niet, dat was maar een ,,gevoel''. Met hetzelfde aplomb waarmee ze zich over Stalin of de grote Culturele Revolutie, over de nieuwe mens en het reële socialisme vergist had, decreteerden de spraakmakende linkse intellectuelen van West-Europa dat immigratie geen probleem mòcht zijn, en dat spreken over orde en veiligheid afschuwelijk rechts was.
En dan waren ze nog verbaasd en verontwaardigd dat de arbeider, de gewone mens, de linkse partijen de rug toekeerde en zich liet verleiden door valse profeten van populisme en uiterst-rechts. En dan duurt het nog verbijsterend lang voor de politiek-correcte oogkleppen vallen en links niet meer synoniem wordt met ontkenning van complexe realiteiten.
De sukkels in Darfour weten allicht niet wat de heer Pronk uitkraamt. Maar het is ontgoochelend dat die coryfee van zogenaamd moreel links niet in brandender verontwaardiging aan de zijde van de slachtoffers staat, liever dan een afschuwelijk regime te ontzien.
Mia Doornaert
©Copyright De Standaard Zie ook http://forum.politics.be/showthread.php?t=19824