Dirk
1 november 2004, 23:45
Dankzij de meegereisde verslaggevers zijn wij getuigen van het officiële staatsbezoek
van Koning Albert en Paola aan Marokko. Albert van Saksen Coburg bezong er
de zegeningen van de multiculturele samenleving. Dat vraagt om enkele - kritische
- bedenkingen.
"In België draagt de Marokkaanse gemeenschap bij tot ons economisch en cultureel
leven en wij zullen dit jaar, veertig jaar Marokkaanse immigratie vieren."
Als Albert persé wil vieren, gaan wij hem niet tegenhouden, maar wij zien alvast
niet veel reden om te feesten. Natuurlijk zijn er voorbeelden van succesvolle
immigranten die zich aangepast hebben en die het gemaakt hebben, maar de integratie
van grote groepen allochtonen is mislukt. We hopen maar dat Albert met zijn
'economische bijdrage' niet de belwinkels of Marokkaanse vzw's en theehuizen
bedoelt waarin op grote schaal drugs gedeald worden of gestolen goederen geheeld.
Om nog maar van hun aandeel in de prostitutie en mensenhandel te zwijgen.
"De recente geschiedenis heeft tussen onze twee multiculturele landen, banden
van intense vriendschap gesmeed," zei Albert ook in zijn speech. Sinds wanneer
is Marokko een 'multicultureel' land. Inderdaad, er leven daar ook Berbers,
maar die zijn door Marokko altijd stiefmoederlijk behandeld, om het zacht uit
te drukken. Is het dat wat Albert bedoelt?
Koning Albert noemde Marokko "een bindteken tussen Europa en Afrika". Net zoals
Turkije vandaag "een brug tussen Europa en Azië" wordt genoemd, door de naïeve
voorstanders van de Turkse toetreding tot de EU. Met andere woorden: als Turkije
mag, wat belet Marokko dan om ook geen aanvraag tot lidmaatschap van de Europese
club in te dienen? Albert heeft de rode loper al uitgerold.
In sommige kranten schreven journalisten nogal lyrisch over de multiculturele
danspasjes van Mireille De Gucht, de vrouw van onze minister van Buitenlandse
Zaken. Nu ja, ieder diertje zijn pleziertje, zullen we maar zeggen. Vraagje:
wie betaalde het snoepreisje van Mireille?
http://vlaamsblok.be/actualiteit_week_128.shtml
Dirk
van Koning Albert en Paola aan Marokko. Albert van Saksen Coburg bezong er
de zegeningen van de multiculturele samenleving. Dat vraagt om enkele - kritische
- bedenkingen.
"In België draagt de Marokkaanse gemeenschap bij tot ons economisch en cultureel
leven en wij zullen dit jaar, veertig jaar Marokkaanse immigratie vieren."
Als Albert persé wil vieren, gaan wij hem niet tegenhouden, maar wij zien alvast
niet veel reden om te feesten. Natuurlijk zijn er voorbeelden van succesvolle
immigranten die zich aangepast hebben en die het gemaakt hebben, maar de integratie
van grote groepen allochtonen is mislukt. We hopen maar dat Albert met zijn
'economische bijdrage' niet de belwinkels of Marokkaanse vzw's en theehuizen
bedoelt waarin op grote schaal drugs gedeald worden of gestolen goederen geheeld.
Om nog maar van hun aandeel in de prostitutie en mensenhandel te zwijgen.
"De recente geschiedenis heeft tussen onze twee multiculturele landen, banden
van intense vriendschap gesmeed," zei Albert ook in zijn speech. Sinds wanneer
is Marokko een 'multicultureel' land. Inderdaad, er leven daar ook Berbers,
maar die zijn door Marokko altijd stiefmoederlijk behandeld, om het zacht uit
te drukken. Is het dat wat Albert bedoelt?
Koning Albert noemde Marokko "een bindteken tussen Europa en Afrika". Net zoals
Turkije vandaag "een brug tussen Europa en Azië" wordt genoemd, door de naïeve
voorstanders van de Turkse toetreding tot de EU. Met andere woorden: als Turkije
mag, wat belet Marokko dan om ook geen aanvraag tot lidmaatschap van de Europese
club in te dienen? Albert heeft de rode loper al uitgerold.
In sommige kranten schreven journalisten nogal lyrisch over de multiculturele
danspasjes van Mireille De Gucht, de vrouw van onze minister van Buitenlandse
Zaken. Nu ja, ieder diertje zijn pleziertje, zullen we maar zeggen. Vraagje:
wie betaalde het snoepreisje van Mireille?
http://vlaamsblok.be/actualiteit_week_128.shtml
Dirk