Wreker
21 december 2004, 21:41
Van alle Belgen is Karel Martel ongetwijfeld de grootste. Hij kan met recht de Vader van Europa genoemd worden.
Pippijn van Herstal, bijgenaamd 'de dikke' wordt omstreeks 635 geboren als zoon van Ansegisel en Begga van Landen. De ouders van Pippijn behoren tot de top van de Frankische aristocratie: Ansegisel is de zoon van Bisschop Arnulf van Metz en stamvader van de dynastie der Karolingen, zijn moeder Begga is een dochter van de Austrasische hofmeier Pippijn van Landen (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Pippiniden/PippijnI.htm). Na de dood van haar man Ansegisel stichtte Begga in 692 het klooster Andenne, waar ze op 17 december 694 (79 jaar oud) overleed. Begga is na haar dood heilig verklaard (feestdag 17 december). Ten onrechte wordt ze vaak gezien als de stichteres van de kloosterorde der Begijnen. De naam "Begijnen" is echter niet afgeleid van "Begga" maar van de beige kleur van de habijten van de nonnen.
Als in 662 Grimoald I (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Pippiniden/Grimoald.htm), de oom van Pippijn, en diens zoon Childebert III worden vermoord, werpt Pippijn van Herstal zich op als de nieuwe hofmeier van Austrasië. Zijn militaire en politieke macht maken van hem een man die je niet gemakkelijk passeert, dus is de benoeming al snel een feit. Als in 679 de Merovingische koning Dagobert II overlijdt (Pippijn zorgt ervoor dat hij een lans door zijn oog krijgt), wordt Pippijn de machtigste man in het Frankische rijk. Het rijk is dan nog verdeeld in drieën: Austrasië, Neustrië en Bourgondië. In 687 behaalt Pippijn in de slag bij Tertry een grote militaire zege op de hofmeier van Neustrië. Daarna is de macht over het Frankische Rijk weer in handen van één persoon, namelijk Pippijn van Herstal.
Pippijn verbleef in het oosten (Austrasië) en vertrouwde de hogere politieke en kerkelijke functies in het westen toe aan loyale edelen uit de Austrasische aristocratie. Op die manier vestigde hij de hegemonie van de oostelijke, hoofdzakelijk Germaanse gebieden over de andere delen van het Frankische Rijk. Hij kon echter niet beletten dat de hertogen van Beieren en Aquitanië zich in feite als onafhankelijke vorsten gedroegen. In het noorden ondernam hij de verovering van Friesland en slaagde erin dit gewest tot aan de Rijn te onderwerpen. Wat volgde was de bekering van de Friezen. In 690 kwam de monnik Willibrord vanuit Engeland naar het Frankische hof. Pippijn zag het politieke voordeel van het bekeren van de Friezen in: hij zou daardoor, net zoals Clovis dat gedaan had in Gallië, zijn macht kunnen vergroten. Willibrord werd dan ook met open armen ontvangen. Hij kreeg toestemming om het geloof te verkondigen in het pas veroverde Friese gebied. Willibrord mocht zich gaan vestigen in Trecht (Utrecht), Trecht werd hiermee het geestelijke centrum van deze streken. Willibrord werd de eerste bisschop van Utrecht. Hij liet de kerk, die koning Dagobert I gesticht had, herbouwen en liet ook nog een tweede kerk, de St.Salvator kerk bouwen. De twee kerken vormden samen zijn kathedraal.
Pippijn van Herstal overlijdt op 16 december 714 te Jupille aan de Maas. Na zijn dood gaat het Frankische rijk, dat dan geregeerd wordt door Pippijn's weduwe Plectrudis, door een diepe crisis. De Friese koning Radboud komt in opstand en verovert de gebieden weer terug op de Merovingen. Willibrord vlucht uit Trecht en vestigt zich in Echternach. De Neustriërs komen in opstand tegen de Austrasiërs. Uiteindelijk wordt de orde hersteld door Karel Martel (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Karolingen/KarelMartel.htm), de onechte zoon van Pippijn van Herstal en zijn concubine Chalpaida (Alpaïs). Karel verovert de gebieden weer terug en Willibrord keert terug naar Trecht waar hij vanaf 716 hulp krijgt bij het bekeringswerk van Bonifatius.
De stamvader van het karolingische huis is Karel Martel. Hij werd waarschijnlijk omstreeks 688 geboren als onwettige zoon van Pippijn van Herstal (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Pippiniden/PippijnII.htm) en een vrouw die Chalpaida heette. Hij was een telg uit de Pepinisch dynastie van Hofmeiers (Eerste Ministers) van de nietsdoende Merovingische "vadsige koningen". Ook al is hij dus formeel geen koning, hij is wel de enige die de macht in handen heeft. Karel heeft zelfs een aantal jaren zonder Merovingische koning geregeerd.
Als zijn vader in 714 overlijdt laat diens weduwe Plectrudis Karel opsluiten. Hij weet echter een jaar later te ontsnappen en wordt dan door Austrasiers uitgeroepen tot hofmeijer. Er volgt een oorlog tussen de Austrasiërs en het Frankische koninkrijk Neustrië (deel van het huidige Frankrijk). Karel overwint echter, en wordt de onbetwiste machthebber van het Frankische rijk. Zijn militaire kracht heeft hem in de geschiedenisboeken de bijnaam 'De hamer' ofwel 'Martel' opgeleverd.
Karel Martel volgt de traditionele politiek die gericht is op verspreiding van Christendom. Hij stuurt zendelingen naar de nieuw veroverde gebieden, waaronder Friesland. Die eerste zendelingen zijn Engelsen, omdat zij Saksisch spreken en derhalve geen taalproblemen ondervinden. Eerst zijn zij in het zuiden actief. De IJsselstreek komt pas met Bonifatius, Willibrord, Lebuïnis en Liudger aan bod. De oorzaak van deze late bekering is dat de zendelingen met de Franken optrekken en derhalve door de Saksen die hier wonen, niet met veel vertrouwen tegemoet worden gezien. Zij heulen immers met de vijand.
Maken de zendelingen op religieus gebied een einde aan de Saksische zelfstandigheid, Karel Martel doet dat op politiek terrein. Karel Martel heeft met de veroveringen van Friesland, Hessen en Thüringen de Saksen omsingeld, zodat zij teruggedreven worden. Hierdoor raken de bewoners van deze streek betrokken bij een reeks veranderingen. Iedere bewoner wordt onderdaan van een gouw en gelovige van een kerk. Tevens worden zij hierdoor deelgenoot van de agrarische revolutie.
Karel Martel heeft ook een belangrijke rol gespeeld bij de bestrijding van de Islam. In 732 vallen de Moslims Spanje binnen. Hij verslaat ze in datzelfde jaar bij Poitiers in een grote veldslag waarbij de moslim leider Abd-ar-Rahman, emir van Spanje, wordt gedood. Hiermee wordt de opmars van de Islam tot staan gebracht. In 739 zijn de Moslims Frankrijk binnengevallen en opgerukt tot aan Lyon. Karel verdrijft ze uit de Rhône valley en dringt ze terug tot het zuiden van de Pyreneeën.
Ondanks het feit dat hij flink heeft bijgedragen aan de bescherming en verspreiding van het Katholieke geloof, is Karel Martel niet bepaald geliefd bij de kerkelijke historici. Hij heeft namelijk veel kerkelijk bezit in beslag genomen om de oorlogen tegen de moslims te financieren. Ook weigerde hij de paus te steunen die zijn wereldlijke invloed in midden Italië bedreigd zag door de Longobarden. De Longobarden hadden Karel Martel gesteund in zijn strijd tegen de moslims en hij had weinig zin om deze bondgenoot daarna aan te vallen.
Karel Martel sterft in 741 te Quierzy en wordt opgevolgd door zijn twee zoons, Karloman en Pippijn III "de Korte" (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Karolingen/PepijndeKorte.htm). Zij zijn nu beide hofmeier.
Zijn het in deze tijden de neo-Karolingers die Europa opnieuw vanuit deze regio voor een tweede keer gaan reden van de ondergang?
Pippijn van Herstal, bijgenaamd 'de dikke' wordt omstreeks 635 geboren als zoon van Ansegisel en Begga van Landen. De ouders van Pippijn behoren tot de top van de Frankische aristocratie: Ansegisel is de zoon van Bisschop Arnulf van Metz en stamvader van de dynastie der Karolingen, zijn moeder Begga is een dochter van de Austrasische hofmeier Pippijn van Landen (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Pippiniden/PippijnI.htm). Na de dood van haar man Ansegisel stichtte Begga in 692 het klooster Andenne, waar ze op 17 december 694 (79 jaar oud) overleed. Begga is na haar dood heilig verklaard (feestdag 17 december). Ten onrechte wordt ze vaak gezien als de stichteres van de kloosterorde der Begijnen. De naam "Begijnen" is echter niet afgeleid van "Begga" maar van de beige kleur van de habijten van de nonnen.
Als in 662 Grimoald I (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Pippiniden/Grimoald.htm), de oom van Pippijn, en diens zoon Childebert III worden vermoord, werpt Pippijn van Herstal zich op als de nieuwe hofmeier van Austrasië. Zijn militaire en politieke macht maken van hem een man die je niet gemakkelijk passeert, dus is de benoeming al snel een feit. Als in 679 de Merovingische koning Dagobert II overlijdt (Pippijn zorgt ervoor dat hij een lans door zijn oog krijgt), wordt Pippijn de machtigste man in het Frankische rijk. Het rijk is dan nog verdeeld in drieën: Austrasië, Neustrië en Bourgondië. In 687 behaalt Pippijn in de slag bij Tertry een grote militaire zege op de hofmeier van Neustrië. Daarna is de macht over het Frankische Rijk weer in handen van één persoon, namelijk Pippijn van Herstal.
Pippijn verbleef in het oosten (Austrasië) en vertrouwde de hogere politieke en kerkelijke functies in het westen toe aan loyale edelen uit de Austrasische aristocratie. Op die manier vestigde hij de hegemonie van de oostelijke, hoofdzakelijk Germaanse gebieden over de andere delen van het Frankische Rijk. Hij kon echter niet beletten dat de hertogen van Beieren en Aquitanië zich in feite als onafhankelijke vorsten gedroegen. In het noorden ondernam hij de verovering van Friesland en slaagde erin dit gewest tot aan de Rijn te onderwerpen. Wat volgde was de bekering van de Friezen. In 690 kwam de monnik Willibrord vanuit Engeland naar het Frankische hof. Pippijn zag het politieke voordeel van het bekeren van de Friezen in: hij zou daardoor, net zoals Clovis dat gedaan had in Gallië, zijn macht kunnen vergroten. Willibrord werd dan ook met open armen ontvangen. Hij kreeg toestemming om het geloof te verkondigen in het pas veroverde Friese gebied. Willibrord mocht zich gaan vestigen in Trecht (Utrecht), Trecht werd hiermee het geestelijke centrum van deze streken. Willibrord werd de eerste bisschop van Utrecht. Hij liet de kerk, die koning Dagobert I gesticht had, herbouwen en liet ook nog een tweede kerk, de St.Salvator kerk bouwen. De twee kerken vormden samen zijn kathedraal.
Pippijn van Herstal overlijdt op 16 december 714 te Jupille aan de Maas. Na zijn dood gaat het Frankische rijk, dat dan geregeerd wordt door Pippijn's weduwe Plectrudis, door een diepe crisis. De Friese koning Radboud komt in opstand en verovert de gebieden weer terug op de Merovingen. Willibrord vlucht uit Trecht en vestigt zich in Echternach. De Neustriërs komen in opstand tegen de Austrasiërs. Uiteindelijk wordt de orde hersteld door Karel Martel (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Karolingen/KarelMartel.htm), de onechte zoon van Pippijn van Herstal en zijn concubine Chalpaida (Alpaïs). Karel verovert de gebieden weer terug en Willibrord keert terug naar Trecht waar hij vanaf 716 hulp krijgt bij het bekeringswerk van Bonifatius.
De stamvader van het karolingische huis is Karel Martel. Hij werd waarschijnlijk omstreeks 688 geboren als onwettige zoon van Pippijn van Herstal (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Pippiniden/PippijnII.htm) en een vrouw die Chalpaida heette. Hij was een telg uit de Pepinisch dynastie van Hofmeiers (Eerste Ministers) van de nietsdoende Merovingische "vadsige koningen". Ook al is hij dus formeel geen koning, hij is wel de enige die de macht in handen heeft. Karel heeft zelfs een aantal jaren zonder Merovingische koning geregeerd.
Als zijn vader in 714 overlijdt laat diens weduwe Plectrudis Karel opsluiten. Hij weet echter een jaar later te ontsnappen en wordt dan door Austrasiers uitgeroepen tot hofmeijer. Er volgt een oorlog tussen de Austrasiërs en het Frankische koninkrijk Neustrië (deel van het huidige Frankrijk). Karel overwint echter, en wordt de onbetwiste machthebber van het Frankische rijk. Zijn militaire kracht heeft hem in de geschiedenisboeken de bijnaam 'De hamer' ofwel 'Martel' opgeleverd.
Karel Martel volgt de traditionele politiek die gericht is op verspreiding van Christendom. Hij stuurt zendelingen naar de nieuw veroverde gebieden, waaronder Friesland. Die eerste zendelingen zijn Engelsen, omdat zij Saksisch spreken en derhalve geen taalproblemen ondervinden. Eerst zijn zij in het zuiden actief. De IJsselstreek komt pas met Bonifatius, Willibrord, Lebuïnis en Liudger aan bod. De oorzaak van deze late bekering is dat de zendelingen met de Franken optrekken en derhalve door de Saksen die hier wonen, niet met veel vertrouwen tegemoet worden gezien. Zij heulen immers met de vijand.
Maken de zendelingen op religieus gebied een einde aan de Saksische zelfstandigheid, Karel Martel doet dat op politiek terrein. Karel Martel heeft met de veroveringen van Friesland, Hessen en Thüringen de Saksen omsingeld, zodat zij teruggedreven worden. Hierdoor raken de bewoners van deze streek betrokken bij een reeks veranderingen. Iedere bewoner wordt onderdaan van een gouw en gelovige van een kerk. Tevens worden zij hierdoor deelgenoot van de agrarische revolutie.
Karel Martel heeft ook een belangrijke rol gespeeld bij de bestrijding van de Islam. In 732 vallen de Moslims Spanje binnen. Hij verslaat ze in datzelfde jaar bij Poitiers in een grote veldslag waarbij de moslim leider Abd-ar-Rahman, emir van Spanje, wordt gedood. Hiermee wordt de opmars van de Islam tot staan gebracht. In 739 zijn de Moslims Frankrijk binnengevallen en opgerukt tot aan Lyon. Karel verdrijft ze uit de Rhône valley en dringt ze terug tot het zuiden van de Pyreneeën.
Ondanks het feit dat hij flink heeft bijgedragen aan de bescherming en verspreiding van het Katholieke geloof, is Karel Martel niet bepaald geliefd bij de kerkelijke historici. Hij heeft namelijk veel kerkelijk bezit in beslag genomen om de oorlogen tegen de moslims te financieren. Ook weigerde hij de paus te steunen die zijn wereldlijke invloed in midden Italië bedreigd zag door de Longobarden. De Longobarden hadden Karel Martel gesteund in zijn strijd tegen de moslims en hij had weinig zin om deze bondgenoot daarna aan te vallen.
Karel Martel sterft in 741 te Quierzy en wordt opgevolgd door zijn twee zoons, Karloman en Pippijn III "de Korte" (http://home.wish.net/%7Emgelten/Staatshoofden/Karolingen/PepijndeKorte.htm). Zij zijn nu beide hofmeier.
Zijn het in deze tijden de neo-Karolingers die Europa opnieuw vanuit deze regio voor een tweede keer gaan reden van de ondergang?