Recitator
21 augustus 2002, 01:17
Dit is schitterend:
#####################
Al een hele tijd is er sprake van een herschikking van het politieke landschap in België. Ik behandel dit onderwerp in deze rubriek omdat ik zelden zoveel marketingvergissingen en illusies in één domein heb zien samengebracht worden. Met excuses aan de Nederlandse lezers, volgende keer zal ik het over iets hebben waar jullie wat meer aan hebben. Voetbal? Ik heb dan ook geen verklarende woordenlijst bijgevoegd. Mocht daar belangstelling voor zijn, dan kan je deze op eenvoudig verzoek bekomen.
Laten we beginnen met de meest in het oog springende blunder: de ambitie van de VLD om een brede volkspartij te worden. Een brede volkspartij hadden we al: dat was de CVP en we weten dat dit concept 40 jaar lang heeft standgehouden, maar eerst langzaam en bij de laatste verkiezingen keihard afgestraft is geweest. Nu is het wel zo dat de marktleider zich kan veroorloven (wat de doodstrijd van de CVP gerekt heeft) om alle waarden van een categorie te belichamen, maar de VLD is de grootste partij geworden door een eigen profiel. Het lijkt me nu niet meteen een goed idee om de strategie van de verliezer aan te hangen.
De CD&V is helemaal het roer kwijt. 40 jaar een partij die ideologisch helemaal uitgehold werd en alleen nog kon verder blijven bestaan op het skelet van de macht. Toen ook dat nog wegviel, bleef er niets meer over. De krampachtige pogingen tot vernieuwing missen geloofwaardigheid op twee niveaus. In de eerste plaats kan je moeilijk oppositie voeren als je programmapunten naar voor schuift die je zelf gedurende 40 jaar verzuimd hebt door te voeren.In de tweede plaats moet je dan een duidelijk gefocust programma hebben met een leider die daar de bezieler van is. Helaas is Stefaan De Clerck dat niet. Wollig taalgebruik, waarbij hij luider praten verwart met duidelijkheid.
Als de CD&V dan toch enigszins een basis meent te kunnen vinden in de Christen-democratie, wat dat ook moge zijn, dan zal blijken dat de hele achterban voor dat ideeëngoed in die vorm is weggevallen. Misschien is de ontkerkelijking van de samenleving aan hen voorbij gegaan, maar het aantal mensen die nog vinden dat wij een samenleving moeten hebben gebaseerd op het christendom zal nooit meer voldoende zijn om een rol van betekenis te spelen. Des te meer moet de VLD zich verder richten op het propageren van een economisch-politiek model. Op die manier bepalen zij het terrein waarop gestreden wordt.
Daarom heeft ook de NCD van Johan van Hecke geen schijn van kans. Als twee partijen gaan strijden om ene taart die al is opgegeten, kan je voorspellen dat dit geen succes zal kennen.
De SP.A zit nu in het zwarte gat dat achtergelaten is door Louis Tobback. Op zich was deze laatste al een lapmiddel omdat de toenmalige SP alle geloofwaardigheid verloren had door o.a. smeergelden van wapenfabrikanten, zwarte kassen en omkoopschandalen. Louis Tobback heeft even de schijn hoog kunnen houden door demagogische retoriek, maar toen hij zich eenmaal terugtrok in Leuven werd de stuurloosheid alleen maar groter. Je kan je trouwens afvragen in hoeverre de weerloze arbeider als stemdoelgroep nog bestaat in een tijd waarin het belang van de eigen verantwoordelijkheid terecht steeds meer benadrukt wordt en de vakbonden vaak op onredelijke wijze eisen stellen, eerder gebaseerd op macht dan op economisch realisme.
Agalev heeft zijn groei te danken aan het volgehouden groene concept. Als zij dit thema op proactieve wijze blijven bespelen zullen zij hun positie behouden. Zij moeten ook niet meer ambitie hebben dan dat. Laat ze verder consistent hun waarde uitdragen en alles zit goed.
De Volksunie is uit elkaar gespat. Terecht want op het communautaire vlak is hun rol vervuld. Met een steeds machtiger Europa is de strijd voor Vlaamse autonomie binnen het realistische en het nuttige gerealiseerd. Voor een extremer standpunt wordt gezorgd door het Vlaams Blok. De erfgenamen van de Volksunie zullen het moeilijk krijgen.
De N-VA van Geert Bourgeois houdt zich vast aan het in de vorige paragraaf uitgelegde concept, dat achterhaald is. Hij zal alleen nog wat nostalgische stemmen oogsten.
Spirit, het links-liberale project van Bert Anciaux zal in eerste instantie kunnen drijven op de populariteit van deze laatste, maar dat is niet voldoende. Hun plaats is me niet duidelijk en waarschijnlijk ook niet voor de rest van de bevolking. Ze hebben waarschijnlijk een goed potentieel om zich te profileren als de echte vernieuwers, maar dan moeten ze zijn alvast niet goed vertrokken door voor elke letter een aparte eigenschap te menen te moeten verzinnen. Als ze niet duidelijk maken waar ze voor staan, zullen ze de kiesdrempel, zelfs met een Anciaux-effect, niet halen. Ze hebben nog tijd.
Het Vlaams Blok is een geval apart. Door de chaos rond hen moeten zij niet al te veel moeite doen om de stemmen van de ontevredenen aan te trekken. Hun eenvoudige boodschap is op basisemoties gericht en hoe jammer we dat ook kunnen vinden: dit werkt. Bovendien trekken zij de proteststemmen aan door twee factoren, namelijk door de stemplicht en het cordon sanitaire. Het eerste maakt dat heel wat mensen die een hekel hebben aan de opkomstplicht op hen stemmen om hun ongenoegen hierover te ventileren. Het tweede verlaagt de drempel omdat de kiezer weet dat zij hun verderfelijke ideeën toch niet in praktijk zullen kunnen brengen. Ook spelen zij het vijandbeeld, zowel politiek als maatschappelijk, zeer goed uit.
Vivant. Graag besteed ik nog even aandacht aan deze dappere outsider van de miljardair Roland Dûchatelet. Geld genoeg, maar geen eenvoudige boodschap en wat ik vooral mis: ze hebben blijkbaar geen coherent plan om hun theorie te ondersteunen met daden. Op deze manier is het verloren moeite.
Waarschijnlijk heb ik me met deze column niet veel vrienden gemaakt, maar dat zien we wel.
De bedrijfsnar
Bron: http://www.bedrijfsnar.com
beste mensen, deze site is echt een aanrader. Marketing met een vleugje cynisme. En er staan nog een paar prachtige politieke items op
#####################
Al een hele tijd is er sprake van een herschikking van het politieke landschap in België. Ik behandel dit onderwerp in deze rubriek omdat ik zelden zoveel marketingvergissingen en illusies in één domein heb zien samengebracht worden. Met excuses aan de Nederlandse lezers, volgende keer zal ik het over iets hebben waar jullie wat meer aan hebben. Voetbal? Ik heb dan ook geen verklarende woordenlijst bijgevoegd. Mocht daar belangstelling voor zijn, dan kan je deze op eenvoudig verzoek bekomen.
Laten we beginnen met de meest in het oog springende blunder: de ambitie van de VLD om een brede volkspartij te worden. Een brede volkspartij hadden we al: dat was de CVP en we weten dat dit concept 40 jaar lang heeft standgehouden, maar eerst langzaam en bij de laatste verkiezingen keihard afgestraft is geweest. Nu is het wel zo dat de marktleider zich kan veroorloven (wat de doodstrijd van de CVP gerekt heeft) om alle waarden van een categorie te belichamen, maar de VLD is de grootste partij geworden door een eigen profiel. Het lijkt me nu niet meteen een goed idee om de strategie van de verliezer aan te hangen.
De CD&V is helemaal het roer kwijt. 40 jaar een partij die ideologisch helemaal uitgehold werd en alleen nog kon verder blijven bestaan op het skelet van de macht. Toen ook dat nog wegviel, bleef er niets meer over. De krampachtige pogingen tot vernieuwing missen geloofwaardigheid op twee niveaus. In de eerste plaats kan je moeilijk oppositie voeren als je programmapunten naar voor schuift die je zelf gedurende 40 jaar verzuimd hebt door te voeren.In de tweede plaats moet je dan een duidelijk gefocust programma hebben met een leider die daar de bezieler van is. Helaas is Stefaan De Clerck dat niet. Wollig taalgebruik, waarbij hij luider praten verwart met duidelijkheid.
Als de CD&V dan toch enigszins een basis meent te kunnen vinden in de Christen-democratie, wat dat ook moge zijn, dan zal blijken dat de hele achterban voor dat ideeëngoed in die vorm is weggevallen. Misschien is de ontkerkelijking van de samenleving aan hen voorbij gegaan, maar het aantal mensen die nog vinden dat wij een samenleving moeten hebben gebaseerd op het christendom zal nooit meer voldoende zijn om een rol van betekenis te spelen. Des te meer moet de VLD zich verder richten op het propageren van een economisch-politiek model. Op die manier bepalen zij het terrein waarop gestreden wordt.
Daarom heeft ook de NCD van Johan van Hecke geen schijn van kans. Als twee partijen gaan strijden om ene taart die al is opgegeten, kan je voorspellen dat dit geen succes zal kennen.
De SP.A zit nu in het zwarte gat dat achtergelaten is door Louis Tobback. Op zich was deze laatste al een lapmiddel omdat de toenmalige SP alle geloofwaardigheid verloren had door o.a. smeergelden van wapenfabrikanten, zwarte kassen en omkoopschandalen. Louis Tobback heeft even de schijn hoog kunnen houden door demagogische retoriek, maar toen hij zich eenmaal terugtrok in Leuven werd de stuurloosheid alleen maar groter. Je kan je trouwens afvragen in hoeverre de weerloze arbeider als stemdoelgroep nog bestaat in een tijd waarin het belang van de eigen verantwoordelijkheid terecht steeds meer benadrukt wordt en de vakbonden vaak op onredelijke wijze eisen stellen, eerder gebaseerd op macht dan op economisch realisme.
Agalev heeft zijn groei te danken aan het volgehouden groene concept. Als zij dit thema op proactieve wijze blijven bespelen zullen zij hun positie behouden. Zij moeten ook niet meer ambitie hebben dan dat. Laat ze verder consistent hun waarde uitdragen en alles zit goed.
De Volksunie is uit elkaar gespat. Terecht want op het communautaire vlak is hun rol vervuld. Met een steeds machtiger Europa is de strijd voor Vlaamse autonomie binnen het realistische en het nuttige gerealiseerd. Voor een extremer standpunt wordt gezorgd door het Vlaams Blok. De erfgenamen van de Volksunie zullen het moeilijk krijgen.
De N-VA van Geert Bourgeois houdt zich vast aan het in de vorige paragraaf uitgelegde concept, dat achterhaald is. Hij zal alleen nog wat nostalgische stemmen oogsten.
Spirit, het links-liberale project van Bert Anciaux zal in eerste instantie kunnen drijven op de populariteit van deze laatste, maar dat is niet voldoende. Hun plaats is me niet duidelijk en waarschijnlijk ook niet voor de rest van de bevolking. Ze hebben waarschijnlijk een goed potentieel om zich te profileren als de echte vernieuwers, maar dan moeten ze zijn alvast niet goed vertrokken door voor elke letter een aparte eigenschap te menen te moeten verzinnen. Als ze niet duidelijk maken waar ze voor staan, zullen ze de kiesdrempel, zelfs met een Anciaux-effect, niet halen. Ze hebben nog tijd.
Het Vlaams Blok is een geval apart. Door de chaos rond hen moeten zij niet al te veel moeite doen om de stemmen van de ontevredenen aan te trekken. Hun eenvoudige boodschap is op basisemoties gericht en hoe jammer we dat ook kunnen vinden: dit werkt. Bovendien trekken zij de proteststemmen aan door twee factoren, namelijk door de stemplicht en het cordon sanitaire. Het eerste maakt dat heel wat mensen die een hekel hebben aan de opkomstplicht op hen stemmen om hun ongenoegen hierover te ventileren. Het tweede verlaagt de drempel omdat de kiezer weet dat zij hun verderfelijke ideeën toch niet in praktijk zullen kunnen brengen. Ook spelen zij het vijandbeeld, zowel politiek als maatschappelijk, zeer goed uit.
Vivant. Graag besteed ik nog even aandacht aan deze dappere outsider van de miljardair Roland Dûchatelet. Geld genoeg, maar geen eenvoudige boodschap en wat ik vooral mis: ze hebben blijkbaar geen coherent plan om hun theorie te ondersteunen met daden. Op deze manier is het verloren moeite.
Waarschijnlijk heb ik me met deze column niet veel vrienden gemaakt, maar dat zien we wel.
De bedrijfsnar
Bron: http://www.bedrijfsnar.com
beste mensen, deze site is echt een aanrader. Marketing met een vleugje cynisme. En er staan nog een paar prachtige politieke items op