Piet Hein
20 september 2005, 15:11
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tunhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.[
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Edit:After edit by axel nort on 20-09-2005 at 16:18
Reason:
--------------------------------
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tunhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.[
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Edit:After edit by axel nort on 20-09-2005 at 16:17
Reason:
--------------------------------
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tunhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.[
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Edit:After edit by axel nort on 20-09-2005 at 16:16
Reason:
--------------------------------
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tunhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.[
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Before any edits, post was:
--------------------------------
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tumhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden.
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt.
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen.
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen.
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te
bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als
Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat.
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tunhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.[
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Edit:After edit by axel nort on 20-09-2005 at 16:18
Reason:
--------------------------------
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tunhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.[
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Edit:After edit by axel nort on 20-09-2005 at 16:17
Reason:
--------------------------------
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tunhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.[
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Edit:After edit by axel nort on 20-09-2005 at 16:16
Reason:
--------------------------------
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tunhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.[
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,
Before any edits, post was:
--------------------------------
Olen, 12 september 2005
Aan de leden van N- V A van het arrondissement Tumhout
Geachte geestesgenoten, Vlaamsnationalisten,
Het begin van het politieke jaar is altijd een mooie gelegenheid om op een wat plechtiger maar niettemin welgemeende manier boodschappen over te brengen. Met een, naar ik mag hopen: deugddoende, vakantie achter de rug, vatten we weldra een periode van politieke activiteit aan die zeer druk en bovendien erg belangrijk belooft te worden.
Ik hoef niemand van U te overtuigen van het belang dat we hebben bij het onafhankelijk worden van Vlaanderen. De N- V A heeft in het recente verleden al bij herhaling dit belang duidelijk gemaakt.
De vraag die voor ons oprijst is dus niet Of we onafhankelijk willen worden - want dat willen we -, maar hoe we die onafhankelijkheid zullen bereiken.
Uitgroeien tot een onafhankelijke staat is een bij uitstek internationale aangelegenheid: Vlaanderen za1 onafhankelijk zijn, zodra de buurstaten ons als onafhankelijke natie willen erkennen.
Er zijn mensen die zich voorspiegelen dat het zou volstaan een meerderheid in het Vlaamse parlement te verzamelen om vervolgens die begeerde onafhankelijkheid uit te roepen. Dat hebben de Tetsjenen ook al geprobeerd, maar ik wil Vlaanderen het lot van de Tetsjenen maar liever besparen.
Onafhankelijk worden zullen we alleen door dag na dag te werken, week in week uit, punt na punt, Vlaanderen steeds meer op de wereldkaart te zetten. Waarom dacht U dat de N-VA ervoor heeft gestreden binnen de Vlaamse regering uitgerekend de post Buitenlandse Zaken binnen te halen? Waarom dacht U dat minister Bourgeois het erop heeft aangelegd om twee vice-presidenten van de Wereldbank naar Brussel te halen, om te komen praten over een Vlaamse deelname aan een multinationaal project om in Afrika het analfabetisme te
bestrijden?
Ooit, in een vorig leven, was ik nationaal secretaris van de partij die nu opgesloten zit in een cordon sanitaire. U herinnert zich hoe in 1988 Brussel een derde gewest werd, iets wat we als
Vlamingen altijd hard bestreden hebben. Welnu: "via,via", zoals dat heet, was het toenmalige partijbestuur van de betrokken partij op de hoogte van de plannen om Brussel tot een gewest te verheffen. De Vlaamse onderhandelaars keken bezorgd naar die bedoelde partij, en hoopten dat die hard actie zou voeren, zodat zij zouden kunnen zeggen dat de achterban dit derde gewest niet wilde. Hoewel ik lijsttrekker was in ons arrondissement, en mijn opvolger rechtstreeks in het parlement verkozen werd - tot op heden, nota bene, hetgeen betekent dat ik een mooi parlementair pensioen mislopen heb - heb ik mijn hart gevolgd en die partij verlaten toen die pertinent weigerde om op dat cruciale ogenblik in actie te komen. Ik wens dus geen lessen in vlaamsgezindheid te ontvangen vanwege een partij, die tot op heden nog veel heeft goed te maken, als het over Vlaanderen gaat.
Veel erger nog is dat de N-VA, zij het met veel moeite, in de eerste helft van dit jaar een oneerbaar akkoord heeft kunnen verhinderen, waarbij de paritaire senaat zou worden ingevoerd en ons verdragsrecht zou worden ingeperkt. V oor de eerste keer sinds de oorlog zou Vlaanderen dus achteruit zijn gegaan. Dit feit heeft zich voorgedaan op het ogenblik dat de bedoelde partij op het toppunt van haar zogeheten macht is. Met andere woorden: het bestaan van het Blok/Belang houdt geen enkel verband met de Vlaamse ontvoogding.
lk behoud met het recht voor deze stelling vol te houden, omdat ik, als een van de weinigen, een "bevoorrecht" getuige meen te zijn en omdat ik vind dat ik niet mag zwijgen.
De kans is vrij groot dat we recht op een harde communautaire confrontatie afstevenen, misschien al dit najaar. Er zal moeten onderhandeld worden over de transfers, over Brussel- Halle- Vilvoorde, over Brussel zelf, over de splitsing van het economisch beleid, over de splitsing van de gewapende macht, enzovoorts. De feiten van dit voorjaar hebben bewezen dat de N- V A een verschil maakt. Anders waren we nu ons verdragsrecht kwijtgespeeld en zaten we opgescheept met een paritaire senaat. Derhalve staat de N- V A nog voor zware uitdagingen.
Die N-V A moet daarom versterkt worden: we willen er verdorie bij zijn als er over onze fundamentele belangen gepraat wordt - of niet, soms? 'Verantwoordelijkheid nemen', noemen ze dat.
Hoe sterker de N- VA, hoe meer druk we kunnen uitoefenen. Opiniepeilingen geven ons nu zo'n 7,5 %. Dat is voor een partij die amper 3 jaar bestaat heel behoorlijk, maar nog altijd te weinig om zwaar te wegen.
Dus doe ik een beroep op U allen, om leden aan te brengen, om te helpen bussen, om sponsors aan te wijzen, om aanwezig te zijn op de activiteiten ( er zijn er heel wat gepland).
lk doe deze oproep in eigen naam, zonder medeweten van Kris Van Dijck (waarvoor ik veel waardering heb, laat dit duidelijk wezen), en op de eerste plaats als Vlaamsnationalist en heelnederlander. En natuurlijk doe ik dit ook een beetje als voorzitter van de N- V A, maar als de N- V A niet zou bestaan, dan zou er een andere partij deze rol op.zich moeten nemen.
lk wens U allen een strijdbaar nieuw werkjaar toe,