PDA

View Full Version : Directe democratie bij de spoorwegen?


S.
1 juli 2003, 12:44
Nu de treinistaking achter de rug is, kunnen we ons afvragen of het niet beter zou zijn de stem van de werknemers van de NMBS op een andere manier te laten klinken. De vakbonden bij het spoor hebben niet echt een goede naam en hun beslissing om te staken vanaf zondag om 10 uur 's avonds heeft ervoor gezorgd dat het voor iedereen pijnlijk duidelijk werd dat de stem van de gewone werknemer niet genoeg weerklinkt. Anders was er ongetwijfeld een slimmerik geweest die had gezegd dat de bonden zo TW voor een groot stuk dwarsboomden. Nu moest de vakbondstop het van de media vernemen.

Vandaag stond er over de staking een lezersbrief in de Standaard:

...Ik ben reeds enkele jaren treinbestuurder in de Antwerpse regio en ik kan u verzekeren dat de stakingsbereidheid bij het personeel heel laag ligt. Vandaag was praktisch alle personeel komen opdagen. Voor ons is het ook frustrerend dat wanneer wij willen werken dit door de vakbondsmensen wordt verhinderd. Zondagavond om 22u werd het iedereen verboden om nog verder te rijden. Hierbij werden vandalenstreken niet achterwegen gelaten, zoals bijvoorbeeld in bepaalde treinen alle noodremmen te gaan bedienen waardoor het nog onmogelijk werd om verder te rijden. De meeste personeelsleden steunen deze actie niet omdat ook wij vinden dat er geen reden is om te staken. Wij hopen dat er in de toekomst cijfers worden vrijgegeven bij elke staking van het aantal personeelsleden dat niet staakt. Maar ja, dit zal helaas niet zo voor de hand liggen omdat de vakbonden hierdoor serieus gezichtsverlies zullen leiden.

Waar deze man in het vetgedrukte stukje eigenlijk om vraagt, is een instrument om de legitimiteit van de vakbondsbeslissing te kennen. Dat instrument kan uiteraard ook een referendum zijn. Ook de legitimiteit van de staking tegenover de treinreiziger zal groter zijn als hij ziet dat de beslissing gedragen wordt door het personeel.

Punt is natuurlijk dat ook hier het waarschijnlijk zal opgaan dat diegenen die de macht in handen hebben, die niet zomaar zullen afstaan.

Supe®Staaf
1 juli 2003, 12:53
Referenda zijn een instrument wat betreft bestuurlijke en politieke aangelegenheden.
Voor de spoorwegperikelen zijn er andere oplossingen.
Een contract en statuutswijziging voor nieuwe indiensttredingen b.v. waarin de contractanten zich enerzijds vastleggen voor garanties op loon- premie- en werkzekerheid onder de bedongen voorwaarde van anderzijds het opgeven van stakingsrecht.
Een soort contractueel loon naar werk dus.
De oude statutairen doven mettertijd uit.

S.
1 juli 2003, 13:30
U pleit dus gewoon voor het opgeven van het stakingsrecht? Dat zie ik dus absoluut niet zitten, en is ook door een verdrag onmogelijk gemaakt. Wat wel mogelijk is, is om dat stakingsrecht te regelen (zoals bij de politie).

Maar eigenlijk is dat een andere discussie. Over de vraag of spoorbonden moeten kunnen staken, kunnen we ergens anders een boompje opzetten. Ik vertrek van daaruit, om dan voor iets te pleiten.

Referenda zijn een instrument wat betreft bestuurlijke en politieke aangelegenheden.

Niet noodzakelijk waar, referenda worden ook op andere plaatsen gehouden. Ook in ondernemingen worden soms door de vakbonden referenda georganiseerd. Legitimiteit heb je niet alleen nodig in de politiek.

TomB
2 juli 2003, 01:30
Ik ga die tactiek onthouden, een lezersbrief sturen om te zeggen dat de staking eigenlijk niet leefde bij de werknemers. Prachtig gewoon ;)

S.
2 juli 2003, 10:14
Uit cijfers van de liberale vakbond blijkt dat in Vlaanderen de helft van het treinpersoneel is komen opdagen om te werken. De staking wordt dus maar door een minderheid gesteund, aangezien er waarschijnlijk ook nog mensen zijn thuisgebleven omdat de treinen toch niet zouden rijden. Voor mij maakt het andermaal duidelijk dat de beslissing om te gaan staken niet door een meerderheid van het personeel gedragen wordt, en dus moeilijk echt democratisch genoemd kan worden.

Jan van den Berghe
2 juli 2003, 10:19
Uit cijfers van de liberale vakbond blijkt dat in Vlaanderen de helft van het treinpersoneel is komen opdagen om te werken. De staking wordt dus maar door een minderheid gesteund, aangezien er waarschijnlijk ook nog mensen zijn thuisgebleven omdat de treinen toch niet zouden rijden. Voor mij maakt het andermaal duidelijk dat de beslissing om te gaan staken niet door een meerderheid van het personeel gedragen wordt, en dus moeilijk echt democratisch genoemd kan worden.

Interessant zou ook zijn eens na te gaan hoe het zit met de stakingsbereidheid onder Waalse en Vlaamse werknemers van de NMBS.

S.
2 juli 2003, 10:25
In Wallonië sprak men van 25 tot 30% die kwam opdagen.

boer_bavo
2 juli 2003, 10:29
MIsschien ook een interessant weetje: bij de nmbs krijg je enkel een eindejaarspremie als je bij één van de erkende vakbonden zit (die uiteraard ook in de raad van bestuur enzo zetelen). Op die manier omzeilen ze eigenlijk de wet op vrije vakbondsvereniging.
Op die manier worden mensen in feite gedwongen om lid te zijn van één van de grote vakbonden, wat ook de stakingsbereidheid groter maakt.

Desondanks is er toch een onafhankelijke spoorbond, vooral van treinbestuurders, die opgericht is omdat de andere bonden het iets te bond maakten.

Ik ben geen fan van het blok, maar gezien de banden van de meeste grote partijen met die bonden lijkt het mij wel eens iets dat zij op tafel moeten gooien.
(ps: dat van die eindejaarspremie stond een paar jaar geleden in de Morgen)