S.
1 juli 2003, 12:44
Nu de treinistaking achter de rug is, kunnen we ons afvragen of het niet beter zou zijn de stem van de werknemers van de NMBS op een andere manier te laten klinken. De vakbonden bij het spoor hebben niet echt een goede naam en hun beslissing om te staken vanaf zondag om 10 uur 's avonds heeft ervoor gezorgd dat het voor iedereen pijnlijk duidelijk werd dat de stem van de gewone werknemer niet genoeg weerklinkt. Anders was er ongetwijfeld een slimmerik geweest die had gezegd dat de bonden zo TW voor een groot stuk dwarsboomden. Nu moest de vakbondstop het van de media vernemen.
Vandaag stond er over de staking een lezersbrief in de Standaard:
...Ik ben reeds enkele jaren treinbestuurder in de Antwerpse regio en ik kan u verzekeren dat de stakingsbereidheid bij het personeel heel laag ligt. Vandaag was praktisch alle personeel komen opdagen. Voor ons is het ook frustrerend dat wanneer wij willen werken dit door de vakbondsmensen wordt verhinderd. Zondagavond om 22u werd het iedereen verboden om nog verder te rijden. Hierbij werden vandalenstreken niet achterwegen gelaten, zoals bijvoorbeeld in bepaalde treinen alle noodremmen te gaan bedienen waardoor het nog onmogelijk werd om verder te rijden. De meeste personeelsleden steunen deze actie niet omdat ook wij vinden dat er geen reden is om te staken. Wij hopen dat er in de toekomst cijfers worden vrijgegeven bij elke staking van het aantal personeelsleden dat niet staakt. Maar ja, dit zal helaas niet zo voor de hand liggen omdat de vakbonden hierdoor serieus gezichtsverlies zullen leiden.
Waar deze man in het vetgedrukte stukje eigenlijk om vraagt, is een instrument om de legitimiteit van de vakbondsbeslissing te kennen. Dat instrument kan uiteraard ook een referendum zijn. Ook de legitimiteit van de staking tegenover de treinreiziger zal groter zijn als hij ziet dat de beslissing gedragen wordt door het personeel.
Punt is natuurlijk dat ook hier het waarschijnlijk zal opgaan dat diegenen die de macht in handen hebben, die niet zomaar zullen afstaan.
Vandaag stond er over de staking een lezersbrief in de Standaard:
...Ik ben reeds enkele jaren treinbestuurder in de Antwerpse regio en ik kan u verzekeren dat de stakingsbereidheid bij het personeel heel laag ligt. Vandaag was praktisch alle personeel komen opdagen. Voor ons is het ook frustrerend dat wanneer wij willen werken dit door de vakbondsmensen wordt verhinderd. Zondagavond om 22u werd het iedereen verboden om nog verder te rijden. Hierbij werden vandalenstreken niet achterwegen gelaten, zoals bijvoorbeeld in bepaalde treinen alle noodremmen te gaan bedienen waardoor het nog onmogelijk werd om verder te rijden. De meeste personeelsleden steunen deze actie niet omdat ook wij vinden dat er geen reden is om te staken. Wij hopen dat er in de toekomst cijfers worden vrijgegeven bij elke staking van het aantal personeelsleden dat niet staakt. Maar ja, dit zal helaas niet zo voor de hand liggen omdat de vakbonden hierdoor serieus gezichtsverlies zullen leiden.
Waar deze man in het vetgedrukte stukje eigenlijk om vraagt, is een instrument om de legitimiteit van de vakbondsbeslissing te kennen. Dat instrument kan uiteraard ook een referendum zijn. Ook de legitimiteit van de staking tegenover de treinreiziger zal groter zijn als hij ziet dat de beslissing gedragen wordt door het personeel.
Punt is natuurlijk dat ook hier het waarschijnlijk zal opgaan dat diegenen die de macht in handen hebben, die niet zomaar zullen afstaan.