New Era
7 mei 2006, 12:51
Democratie wordt in onze Westerse wereld bekeken als het beste politieke systeem en in onze roes zoeken we geen manieren om het te verbeteren en zijn we zelfs zo arrogant om het op te leggen aan andere landen. Maar er zijn andere systemen, systemen die in veel manieren beter zijn dan onze huidige democratie, één van deze systemen is Meritocratie. Meritocratie is gebaseerd op Plato zijn Republiek en is een rechts totalitair systeem. Het is geen extreemrechts systeem zoals vele totalitaire systemen in het verleden, dus zaken zoals racisme hebben geen plaats in een Meritocratie. Zoals je kunt zien op het politieke kompas is Meritocratie zelfs dichter bij centrum dan bij extreemrechts dus keuzes op basis van ras moet je niet verwachten in een Meritocratie. De naam totalitair heeft een slechte bijklank gekregen door de totalitaire regimes in de 20ste eeuw. Wat je niet mag vergeten is dat de geschiedenisboeken worden geschreven door de overwinnaar en alhoewel deze regimes in het verleden grote fouten hebben gemaakt mag je het zeker niet enkel in zwart wit bekijken.
Maar wat is Meritocratie nu eigenlijk ? Plato had het in zijn Republiek over een systeem vrij van de sociale klassen gebaseerd op rijkdom, afkomst, ras, en dergelijke. Enkel drie klassen zouden er bestaan, namelijk de filosoof koningen, de wachters en het volk. De filosoof koningen zijn de rijpe mannen die als enige taak regeren hebben, de wachters zijn de vitale jeugd die de belangrijke staatsfuncties bekleden en het volk die het professionele werk deden. Na het lezen van de Republiek, vond ik drie nog altijd teveel en het bracht ook de éénvoudigheid die eigen is aan een totalitair systeem in gevaar. Ook is de vereiste van een filosoof koning en die van een wachter haast identiek, het enige grote verschil is de leeftijd. Dus ik zal in mijn voorstel het hebben over een Meritocratie met enkel wachters en het volk. Ik zal het hebben over de wachters en het volk en de gedachte van Plato omzetten naar de 21ste eeuw.
De wachters moesten vroeger in alles uitblinken, zij moesten de vitaliteit uitstralen van de Staat. Ze werden gekozen op basis van intelligentie en ambitie. Want beidde waren noodzakelijk voor een goed leider. Ook zijn er meerdere heersers die regeren over het land in een Meritocratie, dit zorgt voor een beter algemeen besluit en gaat corruptie tegen. Plato was er ook van overtuigd dat het goede, het sterke was. Een leider heeft altijd het beste voor zijn Staat in ogen en de sterkste zijn verzekert het succes van zijn Staat en aangezien het sterke, het goede is, zal hij kiezen voor het sterke en dus ook voor het goede. Een wachter kan een man of vrouw zijn die gekozen wordt op basis van intellect en ambitie, zaken zoals ras, bloedlijn, achtergrond, … spelen geen rol. Het is nog maar de vraag of iemand mag bevooroordeeld zijn door iets dat hij gekregen heeft van geboorte, maar wat ben je met je talenten als je ze niet gebruikt. Wachters gebruiken hun talenten in dienst van de Staat en helpen zo de minder begaafden. Maar zijn ze nu wel de ideale heersers zoals Plato ze voorstelt, ik denk het wel. Het zijn immers de goedgunstigste, intelligentste en meest ambitieuze mensen die er zijn.
De wachters moeten gekozen worden op jonge leeftijd, dit is om “slechte” invloeden tegen te gaan. Zelfs van kinds af neem je gewoontes over van je ouders en als dienaar van de Staat moet je iedereen als gelijke zien en dus enige verwantschap met ouders of andere is uitgesloten. Vroeger werden kinderen weggerukt uit hun families, in een moderne meritocratie mogen de ouders zelfs kiezen of ze hun kind de kans geven om een hoger doel te bereiken. De opleiding van de kinderen bestaat uit wiskunde, wetenschappen, lichamelijke training, talen, kunst en muziek. De kinderen worden gekozen op basis van intelligentie en ambitie. Ze krijgen hun opleiding in afzondering van de rest van de wereld, zodat ze niet kunnen beïnvloed worden door anderen. Eens ze rijp zijn om de buitenwereld te trotseren zullen ze door selectie hun rol krijgen, de beste van de beste worden leiders terwijl de anderen lagere functies mogen bekleden. Het mogen dan wel leiders zijn, heel hun leven zullen ze in dienst staan van de Staat en dus ook het volk.
Het volk is de reden van bestaan van de wachters, zonder het volk zijn de wachters waardeloos. Dit is een gedachte die de wachters met zich zullen meedragen. Het volk zal zich nog steeds aan wetten moeten houden en de wachters zullen dan ook menselijke zondes als luiheid bestraffen, aangezien die de Staat in gevaar brengen en dus heel de maatschappij. Het volk zal ook minder vrijheid kennen, maar het is nog maar de vraag of dat iets ergs is. We leven in een tijdperk met excessen en het “less is more” principe heeft zijn naam niet gestolen. De misdaad zal hard aangepakt worden, aangezien orde een mooie zaak is. Schuldig blijft bestaan en onschuldig wordt verworpen. Enkel daad & motief zijn van belang, die bepalen ook de strafmaat. Men gaat er van uit dat er geen valselijke beschuldigingen bestaan, aangezien indien ontdekt de schuldige een niet zo gunstig lot te wachten staat. Familie is onbestaand in een Meritocratie, bloedverwantschappen zijn al te lang een oorzaak geweest van ellende en een systeem waar iedereen familie is van iedereen moet dit verhelpen.
Plato’s visie over familie vond ik iets te extreem, daarom wens ik de huidige familie structuren onveranderd laten. Aangezien anders men meer problemen schept dan oplossingen. We leven in een wereld waar religie meer een probleem is dan een troost. In een Meritocratie kunnen religies samen leven zonder de extreme kanten weliswaar, zo dient ook religie de maatschappij en de mens helpen is immers de essentie van een religie. In onze huidige maatschappij wil men zoveel zijn, alhoewel het goed bedoeld is het resultaat vaak anders. In een Meritocratie oefent men één beroep uit en moeit zich niet met het bestuur of met andere beroepen, dit zorgt ervoor dat de persoon in kwestie al zijn energie in zijn beroep kan steken en dat maakt van hem een betere werkkracht. Sociale klassen die de bevolking onderling verdelen zijn onbestaand in een Meritocratie, een kwaaltje die eindelijk zijn dood vindt.
In het verleden zijn er al systemen geweest met Meritocratische elementen. Ghenghis Khan koos zijn soldaten op basis van hun bekwaamheid, niet op basis van hun achtergrond. Eén van zijn belangrijkste generaals was een krijgsgevangene die zich bewezen had op het slagveld. Ook Confucius had Meritocratische ideeën. Hij stelde in vraag of bloedlijn wel bekwaamheid garandeerde. Ook liet hij later in zijn leven iedereen toe als student en als je weet dat Confucius de leerkracht was van toekomstige leiders snap je de boodschap wel.
Maar waar kan je nu dit systeem toepassen, de huidige democratieën zullen niet onmiddellijk geneigd zijn om zomaar de macht over te dragen. Daarom is het misschien beter om een voorbeeld te zoeken. Dit voorbeeld kan Irak worden. Irak is één van de landen dat men probeert democratie op te leggen. Maar klinkt de situatie van Irak niet bekend in de oren. Verslagen in de oorlog, jonge democratie, economische wanorde en terreur. Dit klinkt verrassend veel als Duitsland in het interbellum en we weten wat er ontstaat in een dergelijk klimaat. Meritocratie kan gezien worden als de gulden middenweg tussen dictatuur en democratie. Irak kan dienen als een meritocratisch proefproject en het kan met tijd een democratie worden. Maar als men dat nog zal willen, is nog maar de vraag.
[Ik ben voorstander van een goed uitgevoerde Meritocratie, het is een systeem die veel mogelijkheden bied en het is een stap voorwaarts in de geschiedenis van de mensheid. Ik wou nog even mijn bronnen vermelden, mijn werk is tot stand gekomen door o.a. Plato zijn Republiek, George Orwell’s 1984, Aldous Huxley’s Brave New World (Heerlijke Nieuwe Wereld), de eindeloze discussies op [FONT=Times"]www.politicsforum.org (http://www.politicsforum.org/) met in het bijzondere Jesse, Vivisekt, Drummond en starman2003 en mijn werkstuk “Is er een meritocratische toekomst mogelijk ?”.
Maar wat is Meritocratie nu eigenlijk ? Plato had het in zijn Republiek over een systeem vrij van de sociale klassen gebaseerd op rijkdom, afkomst, ras, en dergelijke. Enkel drie klassen zouden er bestaan, namelijk de filosoof koningen, de wachters en het volk. De filosoof koningen zijn de rijpe mannen die als enige taak regeren hebben, de wachters zijn de vitale jeugd die de belangrijke staatsfuncties bekleden en het volk die het professionele werk deden. Na het lezen van de Republiek, vond ik drie nog altijd teveel en het bracht ook de éénvoudigheid die eigen is aan een totalitair systeem in gevaar. Ook is de vereiste van een filosoof koning en die van een wachter haast identiek, het enige grote verschil is de leeftijd. Dus ik zal in mijn voorstel het hebben over een Meritocratie met enkel wachters en het volk. Ik zal het hebben over de wachters en het volk en de gedachte van Plato omzetten naar de 21ste eeuw.
De wachters moesten vroeger in alles uitblinken, zij moesten de vitaliteit uitstralen van de Staat. Ze werden gekozen op basis van intelligentie en ambitie. Want beidde waren noodzakelijk voor een goed leider. Ook zijn er meerdere heersers die regeren over het land in een Meritocratie, dit zorgt voor een beter algemeen besluit en gaat corruptie tegen. Plato was er ook van overtuigd dat het goede, het sterke was. Een leider heeft altijd het beste voor zijn Staat in ogen en de sterkste zijn verzekert het succes van zijn Staat en aangezien het sterke, het goede is, zal hij kiezen voor het sterke en dus ook voor het goede. Een wachter kan een man of vrouw zijn die gekozen wordt op basis van intellect en ambitie, zaken zoals ras, bloedlijn, achtergrond, … spelen geen rol. Het is nog maar de vraag of iemand mag bevooroordeeld zijn door iets dat hij gekregen heeft van geboorte, maar wat ben je met je talenten als je ze niet gebruikt. Wachters gebruiken hun talenten in dienst van de Staat en helpen zo de minder begaafden. Maar zijn ze nu wel de ideale heersers zoals Plato ze voorstelt, ik denk het wel. Het zijn immers de goedgunstigste, intelligentste en meest ambitieuze mensen die er zijn.
De wachters moeten gekozen worden op jonge leeftijd, dit is om “slechte” invloeden tegen te gaan. Zelfs van kinds af neem je gewoontes over van je ouders en als dienaar van de Staat moet je iedereen als gelijke zien en dus enige verwantschap met ouders of andere is uitgesloten. Vroeger werden kinderen weggerukt uit hun families, in een moderne meritocratie mogen de ouders zelfs kiezen of ze hun kind de kans geven om een hoger doel te bereiken. De opleiding van de kinderen bestaat uit wiskunde, wetenschappen, lichamelijke training, talen, kunst en muziek. De kinderen worden gekozen op basis van intelligentie en ambitie. Ze krijgen hun opleiding in afzondering van de rest van de wereld, zodat ze niet kunnen beïnvloed worden door anderen. Eens ze rijp zijn om de buitenwereld te trotseren zullen ze door selectie hun rol krijgen, de beste van de beste worden leiders terwijl de anderen lagere functies mogen bekleden. Het mogen dan wel leiders zijn, heel hun leven zullen ze in dienst staan van de Staat en dus ook het volk.
Het volk is de reden van bestaan van de wachters, zonder het volk zijn de wachters waardeloos. Dit is een gedachte die de wachters met zich zullen meedragen. Het volk zal zich nog steeds aan wetten moeten houden en de wachters zullen dan ook menselijke zondes als luiheid bestraffen, aangezien die de Staat in gevaar brengen en dus heel de maatschappij. Het volk zal ook minder vrijheid kennen, maar het is nog maar de vraag of dat iets ergs is. We leven in een tijdperk met excessen en het “less is more” principe heeft zijn naam niet gestolen. De misdaad zal hard aangepakt worden, aangezien orde een mooie zaak is. Schuldig blijft bestaan en onschuldig wordt verworpen. Enkel daad & motief zijn van belang, die bepalen ook de strafmaat. Men gaat er van uit dat er geen valselijke beschuldigingen bestaan, aangezien indien ontdekt de schuldige een niet zo gunstig lot te wachten staat. Familie is onbestaand in een Meritocratie, bloedverwantschappen zijn al te lang een oorzaak geweest van ellende en een systeem waar iedereen familie is van iedereen moet dit verhelpen.
Plato’s visie over familie vond ik iets te extreem, daarom wens ik de huidige familie structuren onveranderd laten. Aangezien anders men meer problemen schept dan oplossingen. We leven in een wereld waar religie meer een probleem is dan een troost. In een Meritocratie kunnen religies samen leven zonder de extreme kanten weliswaar, zo dient ook religie de maatschappij en de mens helpen is immers de essentie van een religie. In onze huidige maatschappij wil men zoveel zijn, alhoewel het goed bedoeld is het resultaat vaak anders. In een Meritocratie oefent men één beroep uit en moeit zich niet met het bestuur of met andere beroepen, dit zorgt ervoor dat de persoon in kwestie al zijn energie in zijn beroep kan steken en dat maakt van hem een betere werkkracht. Sociale klassen die de bevolking onderling verdelen zijn onbestaand in een Meritocratie, een kwaaltje die eindelijk zijn dood vindt.
In het verleden zijn er al systemen geweest met Meritocratische elementen. Ghenghis Khan koos zijn soldaten op basis van hun bekwaamheid, niet op basis van hun achtergrond. Eén van zijn belangrijkste generaals was een krijgsgevangene die zich bewezen had op het slagveld. Ook Confucius had Meritocratische ideeën. Hij stelde in vraag of bloedlijn wel bekwaamheid garandeerde. Ook liet hij later in zijn leven iedereen toe als student en als je weet dat Confucius de leerkracht was van toekomstige leiders snap je de boodschap wel.
Maar waar kan je nu dit systeem toepassen, de huidige democratieën zullen niet onmiddellijk geneigd zijn om zomaar de macht over te dragen. Daarom is het misschien beter om een voorbeeld te zoeken. Dit voorbeeld kan Irak worden. Irak is één van de landen dat men probeert democratie op te leggen. Maar klinkt de situatie van Irak niet bekend in de oren. Verslagen in de oorlog, jonge democratie, economische wanorde en terreur. Dit klinkt verrassend veel als Duitsland in het interbellum en we weten wat er ontstaat in een dergelijk klimaat. Meritocratie kan gezien worden als de gulden middenweg tussen dictatuur en democratie. Irak kan dienen als een meritocratisch proefproject en het kan met tijd een democratie worden. Maar als men dat nog zal willen, is nog maar de vraag.
[Ik ben voorstander van een goed uitgevoerde Meritocratie, het is een systeem die veel mogelijkheden bied en het is een stap voorwaarts in de geschiedenis van de mensheid. Ik wou nog even mijn bronnen vermelden, mijn werk is tot stand gekomen door o.a. Plato zijn Republiek, George Orwell’s 1984, Aldous Huxley’s Brave New World (Heerlijke Nieuwe Wereld), de eindeloze discussies op [FONT=Times"]www.politicsforum.org (http://www.politicsforum.org/) met in het bijzondere Jesse, Vivisekt, Drummond en starman2003 en mijn werkstuk “Is er een meritocratische toekomst mogelijk ?”.