Duupje
25 mei 2006, 07:18
De vinger op de wonde die racisme heet
(http://www.standaard.be/Krant/Beeld/Index.aspx?paginaId=97400)
WEERZINWEKKENDE daden zoals de moorden in Antwerpen, Brussel of Kuringen roepen in een democratische samenleving woede, onbegrip en frustratie op. De politiek heeft dan de automatische reflex om voor een bliksemafleider en een zondebok te zorgen, terwijl het an sich om een ziekelijke daad van een individu gaat of zelfs om een psychopathische zelfmoordactie. Het juridische onderzoek zal dat uitwijzen.
Het debat over de verantwoordelijkheid van Vlaams Belang krijgt echter stilaan zo'n dimensie dat de partij zich straks door het boemerangeffect opnieuw in haar vertrouwde slachtofferrol kan wentelen. Wie twijfelt aan een verantwoordelijk verband, kan alvast het oorzakelijk verband niet ontkennen. Wie met bloed- en bodemretoriek de onverdraagzaamheid predikt moet niet verbaasd zijn dat haat vroeg of laat een gezicht krijgt. Wie in een opbod van Vlaamsgezindheid in zijn kielzog neonazi's en skinheads gedoogt, moet zich bij excessen van dat gespuis niet uitputten in excuses, maar zijn geweten onderzoeken.
De predikanten van de haat en de onverdraagzaamheid - of ze uit extreem-rechtse, extreem-linkse of islamitisch-fundamentalistische hoek komen - zijn allen min of meer verantwoordelijk als hun gedachtegoed tot excessen leidt (of lijdt). Extremistische ideologieën creëren een vijandbeeld maar halen zelf de trekker niet over - ze wijzen wel de richting aan waarin geschoten wordt. Zwakkelingen en labielen worden geïndoctrineerd, ontmenselijkt en geïntoxiceerd door haatgevoelens met individuele ontsporing tot gevolg.
Geweld is de extreme vorm van gebrek aan dialoog: als je met mekaar niet meer mag lachen, begin je op elkaar te schieten: chasser le naturel, il revient au galop .
Integratie?
Hoe is het zo ver kunnen komen? De multiculturele visie met maatregelen van positieve discriminatie heeft segregatie in plaats van integratie in de hand gewerkt. Overheidsdiscriminatie wordt aangevoeld als gelegaliseerde onrechtvaardigheid en als een bevoordeling die steeds het omgekeerde effect oplevert. De gediscrimineerden raken het vertrouwen kwijt in een overheid die hen geen eerlijke kans geeft, en diegenen die ervan profiteren raken het vertrouwen van de rest van de bevolking kwijt. Racisme bestrijd je niet met positieve discriminatie, je bestendigt het ermee.
Cultuurrelativisme heeft geleid tot een nauwelijks oplosbaar probleem van werkloosheid, criminaliteit, scholing, gettovorming en radicalisering. De collaterale schade daarvan wordt op de gemeenschap afgewenteld en elke kritiek wordt tot racisme herleid. Feiten en meningen waarop de politiek geen antwoord heeft worden zo onbespreekbaar gemaakt. ,,Als alle partijen forfait geven op het thema dat het kiesvolk aanduidt () dan treedt de partij naar voren die een helder beeld schetst, zelfs als dit abject is" schreef Eddy Daniels in zijn boek De open samenleving en haar nieuwe vijanden .
De antidiscriminatiewet is herleid tot een discussie over het recht op beledigen en zo gedegradeerd tot semantische oplichting: ze verdoezelt de realiteit zowel qua inhoud als woordgebruik. Afkomst is geen handicap, maar ook geen excuus. De angst om voor racist te worden uitgescholden heeft een gedoogbeleid gecreëerd waarbij excessen getolereerd worden voor subculturen die lak hebben aan democratische waarden. Gefrustreerd rechts is gevlucht in extreem-rechts. Kritiek op godsdienst en cultuur heeft de westerse beschaving dominant gemaakt door de bevrijding van de wetenschap uit godsdienstige dogma's. Universele beginselen en culturele diversiteit zijn moeilijk te verzoenen zonder open debat.
,,Eigen Volk Eerst'' is op zich een holle slogan maar wordt tot het niveau van een staatszaak verheven omdat het zogezegd door de verkeerde lui gebruikt wordt. Terwijl ,,Eigen Volk Eerst'' meer met identiteit te maken heeft dan met racisme. Van God bless America tot Oranje Boven , hooliganisme is de racistische vorm van clubliefde. Alle allochtone zelfhulpgroepen en vzw's ijveren voor eigen volk eerst en alle politieke partijen hebben een benoemingscarrousel voor overheidsjobs van hun eigen volk. De politieke intelligentsia dwepen met Voltaire, maar verketteren wie zijn politieke inzichten toepast. Het zijn eerder aanhangers van de leer van Robespierre: ,, Il n'y a pas de liberté pour les ennemis de la liberté ''. Zo wordt een sociologische meerderheid gegijzeld door een ideologische minderheid.
Alles kan, alles mag
Als we de zaken niet durven te benoemen kunnen we geen remedies toepassen. Ondergetekende Saïd Bouharrak is zelf Marokkaanse allochtoon van de eerste generatie en weet wat discriminatie is en wat extreem-rechts betekent. Op school moest hij ooit van een leraar met VMO-sympathieën een eindwerk maken over Cyriel Verschaeve. Als vernedering kan dat tellen, maar het heeft hem verrijkt en versterkt.
Ondanks een veelvoud van kansen die geboden worden tegenover vroeger is het schrijnend te moeten vaststellen dat de leerachterstand bij allochtone jongeren groter is bij de tweede dan bij de eerste generatie. Ongebreidelde gezinshereniging draait de klok van het analfabetisme telkens een generatie terug zodat veertig procent van de kinderen thuis geen Nederlands spreekt. Decennialang knuffelonderwijs heeft de kloof tussen de Vlaamse en allochtone jongeren nog vergroot. Voor hardnekkige spijbelaars moeten we leerplicht durven opleggen in plaats van schoolplicht. We moeten eventueel het kindergeld durven inhouden want dit is het loon van de opvoeding. Het is tijd dat we samenzitten en de aanvoer van armoede en analfabetisme onder controle houden.
Het islamo-socialisme heeft met haar gedoogbeleid sociale moerassen gecreëerd. In Brussel is nagenoeg de helft van de allochtone jongeren werkloos en beschikt dertig procent nog over geen diploma beroepsonderwijs. En toch raken de vacatures voor ongeschoolde arbeiders niet ingevuld. Begrijpe wie kan. We moeten jongeren bumperen tegen het sociaal verkeer en niet pamperen. Racisme ligt niet alleen in de botsing van culturen, maar ook in de vrees van de ontvangende bevolking dat hun sociaal systeem waarvoor ze generaties lang gespaard hebben, opgesoupeerd wordt door nieuwelingen die er niet toe hebben bijgedragen of willen bijdragen. We moeten opteren voor een immigratievorm waarvan we de voorwaarden zelf bepalen en die we niet moeten ondergaan.
We moeten durven bekennen dat allochtone jongerenbendes met een criminaliteitsgraad die vier tot vijf keer hoger ligt dan de autochtone de beste reclamemakers zijn voor Vlaams Belang. Alles kan, alles mag zonder enige vorm van sociale correctie, gepropageerd door de ideologie van het islamo-socialisme die beweert dat materiële ongelijkheid op zich een vorm is van onrechtvaardigheid en zo straffeloosheid rechtvaardigt, want diefstal is dan een herstel van onrecht.
Laffe en walgelijke daden van racisme mogen geen alibi zijn om het debat te ontwijken maar om de vinger op de wonde te leggen. We moeten de rotte appels uit de mand halen zodat niet hele bevolkingsgroepen gestigmatiseerd worden. Langetermijndenken mag in de politiek niet beperkt zijn tot de volgende verkiezingen.
Jean-Marie Dedecker en Saïd Bouharrak (De auteurs zijn respectievelijk VLD-senator en consultant.)
Bron : http://www.standaard.be/Krant/Tekst/Artikel.aspx?artikelId=GS1SI79N&date=20060522&demo=False
(http://www.standaard.be/Krant/Beeld/Index.aspx?paginaId=97400)
WEERZINWEKKENDE daden zoals de moorden in Antwerpen, Brussel of Kuringen roepen in een democratische samenleving woede, onbegrip en frustratie op. De politiek heeft dan de automatische reflex om voor een bliksemafleider en een zondebok te zorgen, terwijl het an sich om een ziekelijke daad van een individu gaat of zelfs om een psychopathische zelfmoordactie. Het juridische onderzoek zal dat uitwijzen.
Het debat over de verantwoordelijkheid van Vlaams Belang krijgt echter stilaan zo'n dimensie dat de partij zich straks door het boemerangeffect opnieuw in haar vertrouwde slachtofferrol kan wentelen. Wie twijfelt aan een verantwoordelijk verband, kan alvast het oorzakelijk verband niet ontkennen. Wie met bloed- en bodemretoriek de onverdraagzaamheid predikt moet niet verbaasd zijn dat haat vroeg of laat een gezicht krijgt. Wie in een opbod van Vlaamsgezindheid in zijn kielzog neonazi's en skinheads gedoogt, moet zich bij excessen van dat gespuis niet uitputten in excuses, maar zijn geweten onderzoeken.
De predikanten van de haat en de onverdraagzaamheid - of ze uit extreem-rechtse, extreem-linkse of islamitisch-fundamentalistische hoek komen - zijn allen min of meer verantwoordelijk als hun gedachtegoed tot excessen leidt (of lijdt). Extremistische ideologieën creëren een vijandbeeld maar halen zelf de trekker niet over - ze wijzen wel de richting aan waarin geschoten wordt. Zwakkelingen en labielen worden geïndoctrineerd, ontmenselijkt en geïntoxiceerd door haatgevoelens met individuele ontsporing tot gevolg.
Geweld is de extreme vorm van gebrek aan dialoog: als je met mekaar niet meer mag lachen, begin je op elkaar te schieten: chasser le naturel, il revient au galop .
Integratie?
Hoe is het zo ver kunnen komen? De multiculturele visie met maatregelen van positieve discriminatie heeft segregatie in plaats van integratie in de hand gewerkt. Overheidsdiscriminatie wordt aangevoeld als gelegaliseerde onrechtvaardigheid en als een bevoordeling die steeds het omgekeerde effect oplevert. De gediscrimineerden raken het vertrouwen kwijt in een overheid die hen geen eerlijke kans geeft, en diegenen die ervan profiteren raken het vertrouwen van de rest van de bevolking kwijt. Racisme bestrijd je niet met positieve discriminatie, je bestendigt het ermee.
Cultuurrelativisme heeft geleid tot een nauwelijks oplosbaar probleem van werkloosheid, criminaliteit, scholing, gettovorming en radicalisering. De collaterale schade daarvan wordt op de gemeenschap afgewenteld en elke kritiek wordt tot racisme herleid. Feiten en meningen waarop de politiek geen antwoord heeft worden zo onbespreekbaar gemaakt. ,,Als alle partijen forfait geven op het thema dat het kiesvolk aanduidt () dan treedt de partij naar voren die een helder beeld schetst, zelfs als dit abject is" schreef Eddy Daniels in zijn boek De open samenleving en haar nieuwe vijanden .
De antidiscriminatiewet is herleid tot een discussie over het recht op beledigen en zo gedegradeerd tot semantische oplichting: ze verdoezelt de realiteit zowel qua inhoud als woordgebruik. Afkomst is geen handicap, maar ook geen excuus. De angst om voor racist te worden uitgescholden heeft een gedoogbeleid gecreëerd waarbij excessen getolereerd worden voor subculturen die lak hebben aan democratische waarden. Gefrustreerd rechts is gevlucht in extreem-rechts. Kritiek op godsdienst en cultuur heeft de westerse beschaving dominant gemaakt door de bevrijding van de wetenschap uit godsdienstige dogma's. Universele beginselen en culturele diversiteit zijn moeilijk te verzoenen zonder open debat.
,,Eigen Volk Eerst'' is op zich een holle slogan maar wordt tot het niveau van een staatszaak verheven omdat het zogezegd door de verkeerde lui gebruikt wordt. Terwijl ,,Eigen Volk Eerst'' meer met identiteit te maken heeft dan met racisme. Van God bless America tot Oranje Boven , hooliganisme is de racistische vorm van clubliefde. Alle allochtone zelfhulpgroepen en vzw's ijveren voor eigen volk eerst en alle politieke partijen hebben een benoemingscarrousel voor overheidsjobs van hun eigen volk. De politieke intelligentsia dwepen met Voltaire, maar verketteren wie zijn politieke inzichten toepast. Het zijn eerder aanhangers van de leer van Robespierre: ,, Il n'y a pas de liberté pour les ennemis de la liberté ''. Zo wordt een sociologische meerderheid gegijzeld door een ideologische minderheid.
Alles kan, alles mag
Als we de zaken niet durven te benoemen kunnen we geen remedies toepassen. Ondergetekende Saïd Bouharrak is zelf Marokkaanse allochtoon van de eerste generatie en weet wat discriminatie is en wat extreem-rechts betekent. Op school moest hij ooit van een leraar met VMO-sympathieën een eindwerk maken over Cyriel Verschaeve. Als vernedering kan dat tellen, maar het heeft hem verrijkt en versterkt.
Ondanks een veelvoud van kansen die geboden worden tegenover vroeger is het schrijnend te moeten vaststellen dat de leerachterstand bij allochtone jongeren groter is bij de tweede dan bij de eerste generatie. Ongebreidelde gezinshereniging draait de klok van het analfabetisme telkens een generatie terug zodat veertig procent van de kinderen thuis geen Nederlands spreekt. Decennialang knuffelonderwijs heeft de kloof tussen de Vlaamse en allochtone jongeren nog vergroot. Voor hardnekkige spijbelaars moeten we leerplicht durven opleggen in plaats van schoolplicht. We moeten eventueel het kindergeld durven inhouden want dit is het loon van de opvoeding. Het is tijd dat we samenzitten en de aanvoer van armoede en analfabetisme onder controle houden.
Het islamo-socialisme heeft met haar gedoogbeleid sociale moerassen gecreëerd. In Brussel is nagenoeg de helft van de allochtone jongeren werkloos en beschikt dertig procent nog over geen diploma beroepsonderwijs. En toch raken de vacatures voor ongeschoolde arbeiders niet ingevuld. Begrijpe wie kan. We moeten jongeren bumperen tegen het sociaal verkeer en niet pamperen. Racisme ligt niet alleen in de botsing van culturen, maar ook in de vrees van de ontvangende bevolking dat hun sociaal systeem waarvoor ze generaties lang gespaard hebben, opgesoupeerd wordt door nieuwelingen die er niet toe hebben bijgedragen of willen bijdragen. We moeten opteren voor een immigratievorm waarvan we de voorwaarden zelf bepalen en die we niet moeten ondergaan.
We moeten durven bekennen dat allochtone jongerenbendes met een criminaliteitsgraad die vier tot vijf keer hoger ligt dan de autochtone de beste reclamemakers zijn voor Vlaams Belang. Alles kan, alles mag zonder enige vorm van sociale correctie, gepropageerd door de ideologie van het islamo-socialisme die beweert dat materiële ongelijkheid op zich een vorm is van onrechtvaardigheid en zo straffeloosheid rechtvaardigt, want diefstal is dan een herstel van onrecht.
Laffe en walgelijke daden van racisme mogen geen alibi zijn om het debat te ontwijken maar om de vinger op de wonde te leggen. We moeten de rotte appels uit de mand halen zodat niet hele bevolkingsgroepen gestigmatiseerd worden. Langetermijndenken mag in de politiek niet beperkt zijn tot de volgende verkiezingen.
Jean-Marie Dedecker en Saïd Bouharrak (De auteurs zijn respectievelijk VLD-senator en consultant.)
Bron : http://www.standaard.be/Krant/Tekst/Artikel.aspx?artikelId=GS1SI79N&date=20060522&demo=False