Campagne voor rechtvaardiging belastingen

[S.]

We zullen dit deel van het forum eens leven proberen in te blazen...

Terwijl de overheid geld probeert binnen te krijgen door de fiscale amnestie, kwam enkele dagen geleden het bericht dat de belastingsdruk in België de afgelopen jaren enkele procenten gestegen is. Eerder was er ook al de uitspraak van Rik Daems die het had over 'onrechtvaardig hoge belastingen'. Dit zal er andermaal voor zorgen dat de belastingen als minder legitiem ervaren worden.

Nochthans, belastingen zijn nodig om de overheid te doen draaien. Bovendien zijn belastingen democratisch tot stand gekomen. Wie belastingen ontduikt, is dus eigenlijk dubbel ondemocratisch: hij gaat in tegen de wet en hij zorgt ervoor dat de overheid in de problemen komt.

De vraag is eigenlijk: moet de overheid geen tegengewicht bieden tegen deze stroom? Als bepaalde mensen de belastingen als onrechtvaardig beschouwen, is het dan niet de taak van de overheid om daar tegenin te gaan? Een goed idee zou daarom volgens mij zijn om een campagne te lanceren waardoor de mensen zicht krijgen op wat er eigenlijk met het geld van 'de mensen' gebeurd. Kijk bijvoorbeeld naar wat talloze ngo's doen. Aan de hand van campagnes proberen zij aan te tonen dat het geld van de mensen goed besteed wordt. Zoiets zou de overheid ook moeten doen.

Het klinkt misschien allemaal redelijk naïef. Maar je kan je natuurlijk ook afvragen of het juist niet naïef is om blinde solidariteit te verwachten van de mensen...

[Pelgrim]

Honderd procent voor!
De bevolking heeft recht om te weten wat er gebeurt met het geld dat zij in toch niet geringe mate afstaan.

Maar ik denk niet dat de regering er zelf om staat te springen, wie weet wat er dan allemaal aan het licht komt. Niet dat ik de staat beschuldig van grootschalige corruptie, maar wel van laksheid en bureaucratie, zodat veel geld (onbewust misschien) verspild wordt. Klaarheid in de staatsfinanciën zou wel eens kunnen betekenen dat al die heren top bureaucratici plots zouden moeten WERKEN voor hun geld.

[C uit W]

Inderdaad, iedere burger heeft het recht om te weten hoe elke euro gebruikt wordt.
Of misschien een stapje verder, en de burgers voor een deel zelf laten kiezen waarvoor ze betalen. Zo zou ik bijvoorbeeld geen cent meer betalen voor de religies, gelijk welke, of misschien een klein beetje, om de kerken proper te houden ;).
In elk geval, ook de overheid en de burger moeten samen meer verantwoordelijkheidszin krijgen.

[Dies]

In een utopische wereld zouden mensen met gelijksoortige belangen zich verenigen om aldus een gemeenschappelijk doel na te streven, in de huidige wereld echter wordt men ergens geboren en is men zo goed als gedoemd om daar de rest van zijn verdere leven te slijten. Des te meer omdat er weinig alternatieven voor handen zijn; hoeveel beter zou het niet zijn mocht er een zuiver liberale, een socialistische, een communistische, een populistische, een X-istische samenleving bestaan waar men naar toe kon emigreren wanneer men zich aangetrokken voelde tot de desbetreffende ideologie in plaats van dat men zou dienen te trachten de vastgeroeste, bestaande mechanismen en instellingen te veranderen naar eigen goeddunken. Dit laatste is in de meeste van de huidige (moderne/Westerse) samenlevingen trouwens haast onmogelijk, daar er in deze samenlevingen steeds naar een consensus gestreefd wordt om zoveel mogelijk mensen tevreden te stellen, maar net hierdoor slaagt men er niet in om iemand werkelijk gelukkig te kunnen maken. Steeds is iedereen genoodzaakt in te binden op zijn eigen mening en oplossingen te aanvaarden waarmee hij het niet eens is. Daarbij komt nog eens dat in het huidige parlementaire stelsel al te vaak het niet de meerderheidsstandpunten, maar, omwille van die consensus en toegevingsgewoonten, minderheidsstandpunten die tot wet worden.
Daarenboven is het in de huidige maatschappij zo goed als onmogelijk geworden om de staat tot zijn essentie te herleiden omdat nog slechts weinigen beseffen waar die staat eigenlijk voor staat. De staat is geen superieure instelling die doelstellingen dient uit te stippelen, richtlijnen dient op te leggen, de mensen dient te zeggen wat te doen en wat te laten of de mensen dient te voorzien in allerlei ditjes en datjes. De staat dient herleidt te worden naar daar waar ze eigenlijk haar ontstaan aan te danken heeft: collectieve doeleinden. Een staat ontstaat in wezen wanneer mensen zelfde doelen hebben of elkander nodig hebben om in eigen noden te kunnen voorzien. Bepaalde personen zullen bepaalde activiteiten uitvoeren en zij zullen de anderen laten meegenieten van de vruchten van hun arbeid en in ruil zullen zij mee mogen genieten van de vruchten van de arbeid die de anderen in die samenleving verrichten. Wanneer deze noden verdwijnen of bepaalde personen van deze samenleving niet langer arbeid verrichten zal de staat in wezen eigenlijk geen nut van bestaan meer hebben, omdat een staat zichzelf echter onmogelijk zal opdoeken zal zij zichzelf ondanks ze geen bestaan meer heeft kunstmatig in leven houden en allerhande (sociale) instanties creëren die haar werkelijke doel eigenlijk overstijgen. De invloed van de staat is zonder twijfel te groot en het mag dan lijken dat het volk de macht heeft omdat we zogezegd in een democratie leven, niets is minder waar. Eén van de belangrijkste kenmerken van de democratie is dat er een spreiding van de macht bestaat, nu dienen we echter vast te stellen dat dit eigenlijk in werkelijkheid veel minder waar is dan algemeen wordt aangenomen: allereerst zijn het toch vaak dezelfde mensen die - weliswaar in verschillende machtsposities - de macht bekleden of naar zich toe trekken, anderzijds blijft de macht simpelweg sowieso steeds in dezelfde handen: want al zijn het dan soms wel andere personen die een welbepaalde functie uit voeren, de werkelijke machtsbastions blijven steeds dezelfde; de vakbonden, de partijen, .... zij hebben de macht en ook al komen er andere mensen in de machtspositie, toch blijft de macht steeds gegroepeerd bij dezelfde belangengroepen. Groepen die hoe langer hoe meer hun eigen belangen verdedigen in plaats van de belangen van diegenen die ze in theorie eigenlijk zouden dienen te verdedigen. Ik pleit geenszins voor een afschaffing van het recht op vereniging, maar men zou toch vrijer moeten zijn in zijn keuze om zich te verenigen. Mensen moeten opnieuw vrijer worden gelaten in de keuzen die ze maken en in hun doen en laten. Gevolg hiervan is natuurlijk ook dat de mensen veel meer verantwoordelijkheid krijgen toebedeeld en dat ze ook de gevolgen zullen moeten dragen van deze verantwoordelijkheid. Negativisten zullen zonder twijfel opperen dat op deze manier de zwakkeren aan hun lot worden overgelaten, maar niets is minder waar; omdat men opnieuw meer afhankelijk wordt van zijn medemens in plaats van een onconcreet iets als de staat zal men veel sneller bereid zijn tot sollidariteit. Men kan aannemen, dat wanneer de mens daadwerkelijk een sociaal ingesteld dier is, dat men zich opnieuw zal groeperen en men instellingen zal creëren die eigenlijk in wezen niet veel verschillen van de nu reeds bestaande. Met dat verschil dat het op vrijwillige basis zal zijn en dat hierdoor het doel niet voorbij geschoten zal worden. Het grootste probleem kent men wanneer een samenleving uitbreiding kent, zowel qua omvang als in tijd. Qua omvang, omdat grotere groeperingen een noodzaak worden en men zich als individu moeilijker en moeilijker zal kunnen laten horen. Maar ook de tijd dat een samenleving in zijn zelfde vorm blijft bestaan, kan na enige tijd problematische gevolgen met zich meebrengen omdat men na enige tijd zal te maken krijgen met automatismen en vastgeroeste mechanismen, waarvan niemand eigenlijk nog de oorspronkelijke toedracht van kent.
De kreet naar minder inmenging van de staat is nog nooit zo groot geweest dan vandaag de dag! Het grootste probleem van dit alles is echter dat het bijzonder moeilijk - zoniet onmogelijk - is om in het huidige systeem wijzigingen aan te brengen zonder alles af te breken - via revolutie - en opnieuw te construeren, omdat het belang van het getal zo groot geworden is en het quasi onmogelijk lijkt om rond alle belangengroepen heen voldoende bewustzijn te creëren zodoende men toch een voldoende grote drukkingsgroep zou krijgen. Zoals hierboven reeds gesteld: hoe veel eenvoudiger zou het niet zijn mocht men zich kunnen verenigen met mensen met een zelfde gedachtegang?

Belastingen zijn niet nodig om de overheid te doen draaien, wel om de overheid in staat te stellen haar bevolking te voorzien van een kader waarin zij kunnen samenleven. Een overheid dient dus met andere woorden te voorzien in infrastructuur, ordehandhaving, (onderwijs), ...
In welke mate en waarin een overheid allemaal zijn bevolking dient te voorzien kan zeer verschillen. In principe dient een staat echter in zo weinig mogelijk van dit alles te voorzien, mensen mogen niet gedwongen worden om op te draaien voor dit alles. Men zou de mensen wel steeds de vrijheid moeten kunnen geven om (bijvoorbeeld) door de overheid een aantal zaken te laten regelen. Dit mag echter niet de regel zijn!
Er worden vandaag de dag nog steeds veel te veel belastingen gehoffen. Teveel omdat het belastingen zijn die gespendeert worden aan zaken waar het gros van de bevolking eigenlijk niet om vraagt en/of niets aan heeft. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan cultuursubsidies. Een drastische belastingverlaging is dus mogelijk, maar een absolute noodzaak om dit mogelijk te kunnen maken, is in de 1ste plaats een drastische mentaliteitsverandering. Vrijheid betekent ook verantwoordelijkheid, het is daarom dat de meeste mensen er schrik van hebben!

[Leo]

Wat zitten breinstormen, met volgend resultaat:

Zouden de verschillende ministeries geen rekeningnummer kunnen hebben waarop wij (in onze hoedanigheid van aandeelhouders van de staat) onze bijdrage besteden? We kunnen de verschuldigde belasting dan elk jaar opnieuw naar verhouding verdelen over d�*e ministeries die het op dat moment naar ons inzicht het meest nodig hebben. Het zou een eerste stap kunnen zijn om wat minder partikratie en wat meer demokratie te worden.

[ClearedEyes]

Om precies te zijn bestaat dit al.

Het rekenhof levert jaarlijks zijn jaarverslag af wat gratis te downloaden is van http://www.ccrek.be/ned/fr_publications.html. Dit boek (beter gekend als het blunderboek), bevat het financiele verslag van de regering van een heel jaar.

Met genoeg kennis van zake, kan men dus wel degelijk te weten komen waar het belastingsgeld naartoe gaat.
Het is dan ook verplicht dat de overheid haar financien vrijgeeft.

Dit boek zit vrij ingewikkeld ineen en de modale burger (zoals mezelve) geraakt hier dan ook niet volledig aan uit.
Daarom zou het wel handig zijn moest de regering inderdaad wat meer uitleg geven aan de burger waar zijn geld naartoe gaat.
Maar aan de andere kant. Als je een bedrijf hebt met aandeelhouders is het soms moeilijk om die financien uit te leggen aan je aandeelhouders (die toch meestal genoeg weten van economie en boekhouden). Stel je eens voor dat je dit moet doen voor een bedrijf waarin 11.000.000 mensen in rondlopen zoals in belgie, waarin 7 raden van bestuur zetelen, en duizenden aan uitgaveposten.
Het probleem is denk ik gewoon de onoverzichtelijkheid en complexiteit om dit zomaar even uit te leggen aan de burger.