Pelgrim
29 oktober 2003, 16:30
De afgelopen maanden is mij in de hele discussie rond de oorlog in Irak het een en ander opgevallen. Meningen waren zelden genuanceerd : ofwel was men radicaal voor ofwel was men 100 procent tegen. Omdat ik graag eens tegen de stroom in ga, ga ik voor de verandering eens een gematigd standpunt innemen .
De argumenten die voor en tegenstanders aanhaalden waren in grote lijnen de volgende :
Voor :
*Saddam had massavernietigingswapens.
*Saddam schond mensenrechten aan de lopende band
*Irak was een schuiloord voor terroristen
*Irak was een gevaar voor de veiligheid in de wereld.
Tegen :
*Er zijn geen bewijzen voor die wapens
*De oorlog draait enkel om economische belangen (olie)
*Het saddam regime wordt alleen maar vervangen door een marionnettenregime van Washington.
Ik besef ook wel dat economische belangen een rol hebben gespeeld in de oorlog, misschien wel de belangrijkste rol. Deze oorlog was zeker een oorlog om olie. Aan de andere kant, Saddam is toch weg. De tegenstanders van de oorlog schijnen dat blijkbaar selectief te vergeten.
De massavernietigingswapens. Ze zijn er niet, zoveel is ondertussen al duidelijk. Het was een leugen om de oorlog een ethische en morele rechtvaardiging te geven (men kon moeilijk toegeven dat men Irak ging bezetten om de olie). Maar om nu te zeggen dat Saddam onschuldig werd veroordeelt, vind ik toch ook ver gaan. Als we dictaturen moeten gaan meten aan de hand van hun nucleair en eventueel biologisch wapenarsenaal gaan de helft van de totalitaire regimes in de wereld vrijuit. « U bent een goede dictator want u hebt geen kernbom. U wel, u moet weg. ». Ik zou zo zeggen dat de ene dictator hier gediscrimineerd wordt tegenover de andere. Alleen al om het feit dat Saddam Hoessein er w�*s zou eigenlijk veel eerder moeten opgetreden geweest zijn.
De bezetting/ kolonisatie of u het ook noemen wil. Ook hier bestaat er iets tussen zwart en wit. Voorstanders roepen dat Saddam weg is, tegenstanders dat Irak bezet wordt. Wel ik zeg beide. Het is volgens mij zeker correct dat de VS van Irak een Amerikaans of liever Bushgezinde staat wil maken, om zo de oliebelangen te beschermen. In die zin ben ik tegen de bezetting, Irak mag geen koloniestaat worden. Het Irakese volk moet volledig onafhankelijk –en dan bedoel ik ook economisch- een eigen bestuur kunnen opzetten. Infeite zou er beter een internationale vredesmacht hebben gekomen onder VN vlag.
Tegenover die bezetting staat wel dat een van ‘s werelds meest onderdrukkende regimes weg is. Irak mag dan bezet worden, van hel naar vagevuur is dan toch al een verbetering. Ik snap in deze zin dan ook niet waarom de communisten zich zo fanatiek kanten tegen de oorlog op zich. Ik denk dat die oorlog beter internationaal werd aangepakt en niet eenzijdig door Bush en Blair, maar Saddam wegjagen was toch een noodzaak, voor de Irakese bevolking. Het zou dus strategisch veel interessanter geweest zijn als die communisten in eerste instantie hadden meegeholpen aan het verdrijven van Saddam, om naderhand eventueel de strijd tegen hun oude vijand, het imperialisme, weer aan te vatten. In plaats van ideologisch dogmatisch tegen de VS te keer te gaan, hadden ze beter meer pragmatischer gedacht, en eerst meegeholpen aan het uitschakelen van een dictator waarvan ik toch denk (hoop) dat ze die liever kwijt zijn. In deze zaak hebben ze een ongelofelijke blunder begaan.
De wereld is iets gecompliceerder dan het verhaaltje van Goed en Kwaad waar zowel Bush als de linkse radicalen in schijnen te geloven. Soms is het van belang om prioriteiten te stellen. In de kwestie Irak hadden ze beiden een gemeenschappelijke vijand, Saddam, en die hadden ze dan beter gemeenschappelijk bestreden. Als de oorlog er niet was geweest zou Saddam nu nog steeds de baas gespeeld hebben over Irak, en zou het volk van dat land nog steeds gemeen onderdrukt worden. Nu worden ze economisch uitgezogen, toch al een lichte verbbetering. Als ik moest kiezen tussen nog tien jaar Saddam en de invasie van de Bush milities, zou ik toch voor die laatste gekozen hebbben. Dan ben ik toch al van Saddam af, en naderhand zullen we dan wel zien of en hoe we verder de imperialistische bezetter bestrijden.
De argumenten die voor en tegenstanders aanhaalden waren in grote lijnen de volgende :
Voor :
*Saddam had massavernietigingswapens.
*Saddam schond mensenrechten aan de lopende band
*Irak was een schuiloord voor terroristen
*Irak was een gevaar voor de veiligheid in de wereld.
Tegen :
*Er zijn geen bewijzen voor die wapens
*De oorlog draait enkel om economische belangen (olie)
*Het saddam regime wordt alleen maar vervangen door een marionnettenregime van Washington.
Ik besef ook wel dat economische belangen een rol hebben gespeeld in de oorlog, misschien wel de belangrijkste rol. Deze oorlog was zeker een oorlog om olie. Aan de andere kant, Saddam is toch weg. De tegenstanders van de oorlog schijnen dat blijkbaar selectief te vergeten.
De massavernietigingswapens. Ze zijn er niet, zoveel is ondertussen al duidelijk. Het was een leugen om de oorlog een ethische en morele rechtvaardiging te geven (men kon moeilijk toegeven dat men Irak ging bezetten om de olie). Maar om nu te zeggen dat Saddam onschuldig werd veroordeelt, vind ik toch ook ver gaan. Als we dictaturen moeten gaan meten aan de hand van hun nucleair en eventueel biologisch wapenarsenaal gaan de helft van de totalitaire regimes in de wereld vrijuit. « U bent een goede dictator want u hebt geen kernbom. U wel, u moet weg. ». Ik zou zo zeggen dat de ene dictator hier gediscrimineerd wordt tegenover de andere. Alleen al om het feit dat Saddam Hoessein er w�*s zou eigenlijk veel eerder moeten opgetreden geweest zijn.
De bezetting/ kolonisatie of u het ook noemen wil. Ook hier bestaat er iets tussen zwart en wit. Voorstanders roepen dat Saddam weg is, tegenstanders dat Irak bezet wordt. Wel ik zeg beide. Het is volgens mij zeker correct dat de VS van Irak een Amerikaans of liever Bushgezinde staat wil maken, om zo de oliebelangen te beschermen. In die zin ben ik tegen de bezetting, Irak mag geen koloniestaat worden. Het Irakese volk moet volledig onafhankelijk –en dan bedoel ik ook economisch- een eigen bestuur kunnen opzetten. Infeite zou er beter een internationale vredesmacht hebben gekomen onder VN vlag.
Tegenover die bezetting staat wel dat een van ‘s werelds meest onderdrukkende regimes weg is. Irak mag dan bezet worden, van hel naar vagevuur is dan toch al een verbetering. Ik snap in deze zin dan ook niet waarom de communisten zich zo fanatiek kanten tegen de oorlog op zich. Ik denk dat die oorlog beter internationaal werd aangepakt en niet eenzijdig door Bush en Blair, maar Saddam wegjagen was toch een noodzaak, voor de Irakese bevolking. Het zou dus strategisch veel interessanter geweest zijn als die communisten in eerste instantie hadden meegeholpen aan het verdrijven van Saddam, om naderhand eventueel de strijd tegen hun oude vijand, het imperialisme, weer aan te vatten. In plaats van ideologisch dogmatisch tegen de VS te keer te gaan, hadden ze beter meer pragmatischer gedacht, en eerst meegeholpen aan het uitschakelen van een dictator waarvan ik toch denk (hoop) dat ze die liever kwijt zijn. In deze zaak hebben ze een ongelofelijke blunder begaan.
De wereld is iets gecompliceerder dan het verhaaltje van Goed en Kwaad waar zowel Bush als de linkse radicalen in schijnen te geloven. Soms is het van belang om prioriteiten te stellen. In de kwestie Irak hadden ze beiden een gemeenschappelijke vijand, Saddam, en die hadden ze dan beter gemeenschappelijk bestreden. Als de oorlog er niet was geweest zou Saddam nu nog steeds de baas gespeeld hebben over Irak, en zou het volk van dat land nog steeds gemeen onderdrukt worden. Nu worden ze economisch uitgezogen, toch al een lichte verbbetering. Als ik moest kiezen tussen nog tien jaar Saddam en de invasie van de Bush milities, zou ik toch voor die laatste gekozen hebbben. Dan ben ik toch al van Saddam af, en naderhand zullen we dan wel zien of en hoe we verder de imperialistische bezetter bestrijden.