Jos Verhulst
22 november 2003, 11:37
AFBRAAK VAN DE NATIESTAAT
De invoering van het gemeentelijk migrantenstemrecht is slechts één fase in een proces, dat gericht is op de volledige ontmanteling van de natiestaat. Dat is de enige conclusie die je kan trekken wanneer je de commentaren uit politiek-correcte hoek bekijkt.
Als je wil weten hoe onze politiek-correcte voogden denken, moet je natuurlijk eerst en vooral de Vlaamse pravda lezen. Daarin verscheen bijvoorbeeld (De Morgen, 10 11 03, p.4) een interview met Karel De Gucht, afgenomen door Bart Eeckhout en Ruud Goossens. Dat ging zo:
DM.: “No taxation without representation. Ooit was het een liberaal principe”
De Gucht: “Als uw argument hout zou snijden, zouden ze meteen ook stemrecht voor de nationale verkiezingen moeten krijgen, want daar gaat het grootste deel van hun belastingen naartoe”.
DM: “Het gemeentelijk stemrecht is een tussenstap”.
Het uiteindelijke doel van de promotoren blijkt inderdaad te zijn: stemrecht en recht op kandidering op alle bestuursniveau’s. Dat wil dus zeggen dat een Amerikaan of Chinees België’s eerste minister of minister van landsverdediging moet kunnen worden. Wat dan weer betekent, dat België als natie verdwijnt. Het gemeentelijk stemrecht is bij dit alles slechts een ‘tussenstap’.
Naima Charkaoui verklaart in De Morgen (20 11 03, p.4): “..wat wij eigenlijk willen: een actief en passief stemrecht op alle politieke niveaus”.
De weigering om toe te treden tot de Belgische rechtsgemeenschap, terwijl dat perfect mogelijk is en meteen rechtsgelijkheid installeert op alle niveaus, wordt verdedigd met dik omzwachtelde, maar ten gronde racistische en anti-democratische argumenten. Typerend voor de neo-racistische ondertoon achter de politiek-correcte argumentatie is bv. een stukje van Thea Swierstra, die de Nederlandse nationaliteit heeft (De Morgen, 10 11 03, p.2). “Gemeentelijk stemrecht heb ik als ingeweken Friezin al (...) Maar ik wil ook graag mee de Vlaamse en federale regering kiezen, en de provincieraad. Ik woon hier en krijg dus ook met hun beslissingen te maken”. Maar de Belgische nationaliteit aannemen wil ze niet: “Maar wat als je je geen Belg voelt? Moet je dan toch om een nieuw paspoort gaan en tegen een ‘echte’ Belg zeggen: ‘Hoi, ik ben ook Belg’? Je kunt toch geen pseudobelg zijn?”.
Swierstra vindt dus dat men, door de Belgische nationaliteit aan te nemen, niet noodzakelijk een échte Belg wordt. Dat klinkt natuurlijk verdacht. Er zijn ook traditionele racisten die vinden dat een Belg van niet-Europese afkomst niet écht een Belg is, omdat huidskleur of haarsoort afwijken. Een democraat vindt, dat nationaliteit enkel en alleen geldt als een rechtsdocument, dat je tot lid maakt van een bepaalde burgergemeenschap, met exact dezelfde rechten en plichten als je medeburgers. Racisten en neo-racisten vinden dat afstamming een rol speelt, en dat je houders van een Belgische identiteitskaart op basis van hun afstamming ook nog eens kunt onderscheiden in échte Belgen en pseudo-Belgen.
Zo ook Swierstra: “Tja, een Belg. Wat is dat eigenlijk? Tijdens een van onze vele fietstochten van school naar huis, jaren geleden, gaf mijn reisgezellin eens een verklaring voor het feit dat sommige mensen in Noord-Europa bruine ogen hebben en geen blauwe, grijze of groene. “De bruine ogen komen van de Spanjaarden”, zei ze. Daar zat wel wat in, vond ik (...) stel nu dat dat zo is, dat Belgen en Nederlanders bruine ogen hebben gekregen van de Spanjaarden. Dan kunnen de Spanjaarden weer Moors bloed door hun aderen hebben stromen. En aangezien de Moren uit Noord-Afrika kwamen... Tja, dan zou het zomaar kunnen dat Philip Dewinter, Frank Vanhecke en Gerolf Annemans eigenlijk Marokkanen zijn”. Men ziet: de hele overweging van Swierstra is gebaseerd op het idee, dat men Belg of Marokkaan is - niet op basis van het nationaliteitsbewijs - maar op basis van het bloed, dat door de aderen stroomt. Het verschil met het klassieke racisme zit hierin, dat de neo-racist vindt dat de rasen nogal gemengd zijn en de natie er dus niet toe doet (de klassieke racist vindt dat raszuiverheid haalbaar is). Wat de racist en neo-racist gemeen hebben is het idee, dat raciale of etnische kenmerken überhaupt relevant zijn bij het spreken over natie en nationaliteit.
“Als wij in Marokko gaan wonen, willen wij daarom toch nog geen Marokkaan worden”, zeggen de interviewers van De Gucht in het reeds genoemd vraaggesprek. Zij stellen (impliciet) het aannemen van de Marokkaanse nationaliteit terecht gelijk met ‘Marokkaan worden’ maar vinden het blijkbaar redelijk dat men zoiets niet wil, ook niet wanneer men permanent en wettig in Marokko verblijft. Redenen worden niet opgegeven, maar laten we eens naar de mogelijke redenen peilen. Er zijn eigenlijk maar twee mogelijkheden.
Ofwel willen ze, als permanente bewoners van Marokko, geen Marokkaan worden omdat ze trouw willen blijven, of zich verbonden voelen met, hun etnische stamboom. Dat is het neo-racistische bloed-en-bodemdenken, dat in politiek-correcte kringen heel populair is, behalve wanneer het om Duitsers gaat.
Ofwel willen ze niets te maken hebben met het afwijkende (en in vele opzichten ronduit achterlijke) Marokkaanse rechtsysteem. Net zoals nogal wat Marokkanen hier te lande juist Marokkaan willen blijven, omdat ze wél - bijvoorbeeld in verband met het personenrecht - onder datzelfde achterlijke systeem willen blijven resorteren. Terwijl de eerstgenoemde drijfveer neo-racistisch is, komt deze tweede drijfveer neer op een radicale afwijzing van het beginsel van de rechtsgelijkheid tussen de burgers van een natie.
Dat soort argumenten om naturalisatie af te wijzen (en er bestaan geen andere) deugt niet. Het concept van de natiestaat met burgers die volkomen los van hun afstamming of andere achtergronden, volstrekt gelijke rechten en plichten hebben, moet met hand en tand verdedigd worden. Omdat de natiestaat het enige kader is, waarbinnen een authentieke democratie organiseerbaar is. Burgers kunnen immers alleen maar democratisch beslissen, indien duidelijk afgelijnd wordt over welk domein de wetgeving van kracht is (de natie) en wie de wetten maakt (de houders van het nationaliteitsbewijs, waarbij geen enkele permanente wettige bewoner wordt uitgesloten). Iedereen die permanent en wettig in een land verblijft, zou dus logischerwijs moeten (en moeten kunnen) overstappen naar de nationaliteit van dat land. Die naturalisatie dient te gelden als een puur juridische stap, waarbij alle bezwaren wortelend in bloed-en-bodem nostalgie en in verdoken verlangen naar rechtsongelijkheid, radicaal moeten afgewezen worden (en de veelheid van naties, met uiteenlopende rechtsstelsels, dient daarbij niet als een spijtige historische onvolkomenheid, maar als een voor de mensheid vitale veiligheidsklep te worden beschouwd: indien het in één natie misloopt, bv door de installatie van een tyrannie, kan de evolutie in andere naties verdere toekomstperspectieven openen of open houden).
Het globale kapitalisme (waarvan de ‘politieke correctheid’ de ideologie is) tendeert naar de verdwijning van de natiestaten, en naar een overheveling van de politieke macht naar allerhande anonieme, en voor iedere democratische beïnvloeding onbereikbare ‘internationale’ instellingen. De daarbij gebruikte argumentatie is, onder het 'progressieve' PC-vernis, in wezen een neo-racistische en naar rechtsongelijkheid tenderende ideologie. Jan Modaal is daarmee niet gebaat. Die heeft baat bij een échte democratie, in een overzichtelijk kader. Die heeft baat bij een democratische natie, met strikt gelijke rechten en plichten voor �*lle burgers. Die heeft bijgevolg baat bij een identieke nationaliteit voor alle burgers van zijn land.
De invoering van het gemeentelijk migrantenstemrecht is slechts één fase in een proces, dat gericht is op de volledige ontmanteling van de natiestaat. Dat is de enige conclusie die je kan trekken wanneer je de commentaren uit politiek-correcte hoek bekijkt.
Als je wil weten hoe onze politiek-correcte voogden denken, moet je natuurlijk eerst en vooral de Vlaamse pravda lezen. Daarin verscheen bijvoorbeeld (De Morgen, 10 11 03, p.4) een interview met Karel De Gucht, afgenomen door Bart Eeckhout en Ruud Goossens. Dat ging zo:
DM.: “No taxation without representation. Ooit was het een liberaal principe”
De Gucht: “Als uw argument hout zou snijden, zouden ze meteen ook stemrecht voor de nationale verkiezingen moeten krijgen, want daar gaat het grootste deel van hun belastingen naartoe”.
DM: “Het gemeentelijk stemrecht is een tussenstap”.
Het uiteindelijke doel van de promotoren blijkt inderdaad te zijn: stemrecht en recht op kandidering op alle bestuursniveau’s. Dat wil dus zeggen dat een Amerikaan of Chinees België’s eerste minister of minister van landsverdediging moet kunnen worden. Wat dan weer betekent, dat België als natie verdwijnt. Het gemeentelijk stemrecht is bij dit alles slechts een ‘tussenstap’.
Naima Charkaoui verklaart in De Morgen (20 11 03, p.4): “..wat wij eigenlijk willen: een actief en passief stemrecht op alle politieke niveaus”.
De weigering om toe te treden tot de Belgische rechtsgemeenschap, terwijl dat perfect mogelijk is en meteen rechtsgelijkheid installeert op alle niveaus, wordt verdedigd met dik omzwachtelde, maar ten gronde racistische en anti-democratische argumenten. Typerend voor de neo-racistische ondertoon achter de politiek-correcte argumentatie is bv. een stukje van Thea Swierstra, die de Nederlandse nationaliteit heeft (De Morgen, 10 11 03, p.2). “Gemeentelijk stemrecht heb ik als ingeweken Friezin al (...) Maar ik wil ook graag mee de Vlaamse en federale regering kiezen, en de provincieraad. Ik woon hier en krijg dus ook met hun beslissingen te maken”. Maar de Belgische nationaliteit aannemen wil ze niet: “Maar wat als je je geen Belg voelt? Moet je dan toch om een nieuw paspoort gaan en tegen een ‘echte’ Belg zeggen: ‘Hoi, ik ben ook Belg’? Je kunt toch geen pseudobelg zijn?”.
Swierstra vindt dus dat men, door de Belgische nationaliteit aan te nemen, niet noodzakelijk een échte Belg wordt. Dat klinkt natuurlijk verdacht. Er zijn ook traditionele racisten die vinden dat een Belg van niet-Europese afkomst niet écht een Belg is, omdat huidskleur of haarsoort afwijken. Een democraat vindt, dat nationaliteit enkel en alleen geldt als een rechtsdocument, dat je tot lid maakt van een bepaalde burgergemeenschap, met exact dezelfde rechten en plichten als je medeburgers. Racisten en neo-racisten vinden dat afstamming een rol speelt, en dat je houders van een Belgische identiteitskaart op basis van hun afstamming ook nog eens kunt onderscheiden in échte Belgen en pseudo-Belgen.
Zo ook Swierstra: “Tja, een Belg. Wat is dat eigenlijk? Tijdens een van onze vele fietstochten van school naar huis, jaren geleden, gaf mijn reisgezellin eens een verklaring voor het feit dat sommige mensen in Noord-Europa bruine ogen hebben en geen blauwe, grijze of groene. “De bruine ogen komen van de Spanjaarden”, zei ze. Daar zat wel wat in, vond ik (...) stel nu dat dat zo is, dat Belgen en Nederlanders bruine ogen hebben gekregen van de Spanjaarden. Dan kunnen de Spanjaarden weer Moors bloed door hun aderen hebben stromen. En aangezien de Moren uit Noord-Afrika kwamen... Tja, dan zou het zomaar kunnen dat Philip Dewinter, Frank Vanhecke en Gerolf Annemans eigenlijk Marokkanen zijn”. Men ziet: de hele overweging van Swierstra is gebaseerd op het idee, dat men Belg of Marokkaan is - niet op basis van het nationaliteitsbewijs - maar op basis van het bloed, dat door de aderen stroomt. Het verschil met het klassieke racisme zit hierin, dat de neo-racist vindt dat de rasen nogal gemengd zijn en de natie er dus niet toe doet (de klassieke racist vindt dat raszuiverheid haalbaar is). Wat de racist en neo-racist gemeen hebben is het idee, dat raciale of etnische kenmerken überhaupt relevant zijn bij het spreken over natie en nationaliteit.
“Als wij in Marokko gaan wonen, willen wij daarom toch nog geen Marokkaan worden”, zeggen de interviewers van De Gucht in het reeds genoemd vraaggesprek. Zij stellen (impliciet) het aannemen van de Marokkaanse nationaliteit terecht gelijk met ‘Marokkaan worden’ maar vinden het blijkbaar redelijk dat men zoiets niet wil, ook niet wanneer men permanent en wettig in Marokko verblijft. Redenen worden niet opgegeven, maar laten we eens naar de mogelijke redenen peilen. Er zijn eigenlijk maar twee mogelijkheden.
Ofwel willen ze, als permanente bewoners van Marokko, geen Marokkaan worden omdat ze trouw willen blijven, of zich verbonden voelen met, hun etnische stamboom. Dat is het neo-racistische bloed-en-bodemdenken, dat in politiek-correcte kringen heel populair is, behalve wanneer het om Duitsers gaat.
Ofwel willen ze niets te maken hebben met het afwijkende (en in vele opzichten ronduit achterlijke) Marokkaanse rechtsysteem. Net zoals nogal wat Marokkanen hier te lande juist Marokkaan willen blijven, omdat ze wél - bijvoorbeeld in verband met het personenrecht - onder datzelfde achterlijke systeem willen blijven resorteren. Terwijl de eerstgenoemde drijfveer neo-racistisch is, komt deze tweede drijfveer neer op een radicale afwijzing van het beginsel van de rechtsgelijkheid tussen de burgers van een natie.
Dat soort argumenten om naturalisatie af te wijzen (en er bestaan geen andere) deugt niet. Het concept van de natiestaat met burgers die volkomen los van hun afstamming of andere achtergronden, volstrekt gelijke rechten en plichten hebben, moet met hand en tand verdedigd worden. Omdat de natiestaat het enige kader is, waarbinnen een authentieke democratie organiseerbaar is. Burgers kunnen immers alleen maar democratisch beslissen, indien duidelijk afgelijnd wordt over welk domein de wetgeving van kracht is (de natie) en wie de wetten maakt (de houders van het nationaliteitsbewijs, waarbij geen enkele permanente wettige bewoner wordt uitgesloten). Iedereen die permanent en wettig in een land verblijft, zou dus logischerwijs moeten (en moeten kunnen) overstappen naar de nationaliteit van dat land. Die naturalisatie dient te gelden als een puur juridische stap, waarbij alle bezwaren wortelend in bloed-en-bodem nostalgie en in verdoken verlangen naar rechtsongelijkheid, radicaal moeten afgewezen worden (en de veelheid van naties, met uiteenlopende rechtsstelsels, dient daarbij niet als een spijtige historische onvolkomenheid, maar als een voor de mensheid vitale veiligheidsklep te worden beschouwd: indien het in één natie misloopt, bv door de installatie van een tyrannie, kan de evolutie in andere naties verdere toekomstperspectieven openen of open houden).
Het globale kapitalisme (waarvan de ‘politieke correctheid’ de ideologie is) tendeert naar de verdwijning van de natiestaten, en naar een overheveling van de politieke macht naar allerhande anonieme, en voor iedere democratische beïnvloeding onbereikbare ‘internationale’ instellingen. De daarbij gebruikte argumentatie is, onder het 'progressieve' PC-vernis, in wezen een neo-racistische en naar rechtsongelijkheid tenderende ideologie. Jan Modaal is daarmee niet gebaat. Die heeft baat bij een échte democratie, in een overzichtelijk kader. Die heeft baat bij een democratische natie, met strikt gelijke rechten en plichten voor �*lle burgers. Die heeft bijgevolg baat bij een identieke nationaliteit voor alle burgers van zijn land.