circe
7 december 2006, 10:01
Prof. Dr. Bob Smalhout in de Telegraaf
Al bijna veertig jaar wordt Nederland geteisterd door politieke correctheid. Op alles wat maar enigszins zweemt naar belediging of frustratie van allochtonen staat een taboe. En iedere december opnieuw moeten Sinterklaas en zijn zwarte knecht Piet, alsmede het kerstkind, vechten voor hun bestaan.
Het begon in de jaren zestig, toen er in ons land geleidelijk aan steeds meer nietwesterse immigranten kwamen. Die stroom groeide vrijwel ongecontroleerd door. Het waren vooral de links georiënteerde politici die vonden dat wij ons, als overwegend blanke Nederlanders, maar moesten aanpassen. Dat was dus de omgekeerde wereld. Maar iedereen die daar bezwaar tegen maakte, werd meteen door de politiek correcte dialoogfanaten tot ’racist’ verklaard. Soms met de toevoeging ultrarechts of fascistoide.
Wie nog tegensputterde dat wij toch óók recht hadden op onze eigen tradities en cultuur, werd er streng op gewezen dat die immigranten juist onze cultuur geweldig hadden verrijkt, onder andere met eethuisjes en fraaie moskeeën.
Het werd zelfs niet eens nodig gevonden dat immigranten onze taal gingen leren. Tenslotte werden er ook pogingen in het werk gesteld om ons religieus aan te passen aan de nieuwkomers. Zo werd voorgesteld om onze pinksterdagen in te ruilen voor het islamitische Suikerfeest.
Stenen des aanstoots waren steeds weer ons sinterklaasfeest en de kerst. Al tientallen jaren wordt ons verteld dat de verschijning van de sint, van huis uit een rooms- katholieke bisschop, natuurlijk frustrerend is voor moslims, hindoes en boeddhisten. Vandaar dat in sommige stadsdelen van Amsterdam een sinterklaasoptocht onmogelijk is geworden. Sint en Piet werden er gemolesteerd, de pepernoten in de tramrails gestrooid en de bisschopsmijter in de gracht gegooid.
Slaven
Dan wordt ons óók nog voorgehouden dat wij als erfgenamen van de roemruchtige 17e-eeuwse VOC een belast verleden hebben op het gebied van de toenmalige handel in Afrikaanse slaven. En de zwarte Piet is daar natuurlijk nog van afkomstig. Dus die Piet, die als knecht van de blanke en zeer christelijke bisschop optrad, kon helemaal niet.
Bovendien liep Piet vroeger altijd rond met een roe, een bos takken, waarmee hij stoute kinderen kon afstraffen, die hij daarna in een jutezak stopte om ze mee te nemen naar het verre Spanje. En dat was natuurlijk voor de bevlogen en softe kinderpsychologen uit de jaren zestig, zeventig en tachtig helemaal fataal voor de tere kinderziel.
Zodoende worden we nu weer via het Sinterklaasjournaal op de televisie geconfronteerd met gele, blauwe, witte, roze, oranje, groene en paarse Pieten. Zonder roe en zonder zak. Al die kleuren waren volgens Dieuwertje Blok, de presentatrice van het Sinterklaasjournaal, ontstaan doordat de stoomboot van Sinterklaas dwars door een regenboog was gevaren. De nog aanwezige zwarte Pieten hadden hun donkere kleur slechts te danken aan het roet van de schoorstenen waar ze zich regelmatig doorheen lieten zakken. Er was er niet een bij die zwart van zichzelf was. Want de woorden ’Moriaan’ en ’neger’ zijn ook al in het kader van de politieke correctheid afgeschaft. Samen met de moorkoppen en de negerzoenen bij de banketbakker.
Sluipmoord
Deze sluipmoord op onze klassieke cultuur is in de jaren zestig in linkse onderwijskringen begonnen. Toen reeds werd bijvoorbeeld op de uiterst progressieve Kees Boekeschool in Bilthoven het sinterklaasfeest door de onderwijzers belachelijk gemaakt. Kinderen werden toen gedwongen het Sint-enPiet-gebeuren te persifleren met witte Pieten en zwarte Sinterklazen. Er was voor de kinderen ook geen Sint-Nicolaasfeest op school.
Dat was kennelijk te burgerlijk, te rechts en te racistisch. Alleen het onderwijzend personeel vierde dat feest onderling wel.
Over drie weken begint de volgende hersenspoeling van de kinderen. Want door vele scholen is de kerstviering taboe verklaard. Die zou frustrerend zijn voor moslimskindertjes. Maar er zijn ook autochtone ouders die al exploderen bij de woorden ’engel’, ’kerststal’ en ’kribbe’. Vandaar dat vele scholen het zo neutraal mogelijk houden. Aan de kindertjes wordt dan verteld dat kerst een feest is van groene takken, licht en multiculturele vriendschap. Eigenlijk een soort suikerfeest, maar dan met kaarsjes.
Oerbegrippen
Niemand van al die leuterende hotemetoten heeft ooit gehoord van de eeuwenoude spirituele achtergrond van sinterklaas en kerst. Beide zijn traditionele gebruiken die uit een ver verleden naar ons toe gekomen zijn. En die te maken hebben met oerbegrippen als licht en donker, straf en verzoening, vrees en verlossing, de overwinning van liefde en gulheid op kilheid en egoïsme. Het gaat over de essentie van de universele waarden van ieder mens. En dat die in wezen pas de échte multiculturele grondbegrippen uitmaken, is nooit door al dat politiek correcte onbenul begrepen. De Telegraaf * NL
************************************************** ***
Ik ben blij dat er ondertussen toch al een paar stemmetjes beginnen opgaan om een einde te stellen aan onze multiculturele relativatie.
Al bijna veertig jaar wordt Nederland geteisterd door politieke correctheid. Op alles wat maar enigszins zweemt naar belediging of frustratie van allochtonen staat een taboe. En iedere december opnieuw moeten Sinterklaas en zijn zwarte knecht Piet, alsmede het kerstkind, vechten voor hun bestaan.
Het begon in de jaren zestig, toen er in ons land geleidelijk aan steeds meer nietwesterse immigranten kwamen. Die stroom groeide vrijwel ongecontroleerd door. Het waren vooral de links georiënteerde politici die vonden dat wij ons, als overwegend blanke Nederlanders, maar moesten aanpassen. Dat was dus de omgekeerde wereld. Maar iedereen die daar bezwaar tegen maakte, werd meteen door de politiek correcte dialoogfanaten tot ’racist’ verklaard. Soms met de toevoeging ultrarechts of fascistoide.
Wie nog tegensputterde dat wij toch óók recht hadden op onze eigen tradities en cultuur, werd er streng op gewezen dat die immigranten juist onze cultuur geweldig hadden verrijkt, onder andere met eethuisjes en fraaie moskeeën.
Het werd zelfs niet eens nodig gevonden dat immigranten onze taal gingen leren. Tenslotte werden er ook pogingen in het werk gesteld om ons religieus aan te passen aan de nieuwkomers. Zo werd voorgesteld om onze pinksterdagen in te ruilen voor het islamitische Suikerfeest.
Stenen des aanstoots waren steeds weer ons sinterklaasfeest en de kerst. Al tientallen jaren wordt ons verteld dat de verschijning van de sint, van huis uit een rooms- katholieke bisschop, natuurlijk frustrerend is voor moslims, hindoes en boeddhisten. Vandaar dat in sommige stadsdelen van Amsterdam een sinterklaasoptocht onmogelijk is geworden. Sint en Piet werden er gemolesteerd, de pepernoten in de tramrails gestrooid en de bisschopsmijter in de gracht gegooid.
Slaven
Dan wordt ons óók nog voorgehouden dat wij als erfgenamen van de roemruchtige 17e-eeuwse VOC een belast verleden hebben op het gebied van de toenmalige handel in Afrikaanse slaven. En de zwarte Piet is daar natuurlijk nog van afkomstig. Dus die Piet, die als knecht van de blanke en zeer christelijke bisschop optrad, kon helemaal niet.
Bovendien liep Piet vroeger altijd rond met een roe, een bos takken, waarmee hij stoute kinderen kon afstraffen, die hij daarna in een jutezak stopte om ze mee te nemen naar het verre Spanje. En dat was natuurlijk voor de bevlogen en softe kinderpsychologen uit de jaren zestig, zeventig en tachtig helemaal fataal voor de tere kinderziel.
Zodoende worden we nu weer via het Sinterklaasjournaal op de televisie geconfronteerd met gele, blauwe, witte, roze, oranje, groene en paarse Pieten. Zonder roe en zonder zak. Al die kleuren waren volgens Dieuwertje Blok, de presentatrice van het Sinterklaasjournaal, ontstaan doordat de stoomboot van Sinterklaas dwars door een regenboog was gevaren. De nog aanwezige zwarte Pieten hadden hun donkere kleur slechts te danken aan het roet van de schoorstenen waar ze zich regelmatig doorheen lieten zakken. Er was er niet een bij die zwart van zichzelf was. Want de woorden ’Moriaan’ en ’neger’ zijn ook al in het kader van de politieke correctheid afgeschaft. Samen met de moorkoppen en de negerzoenen bij de banketbakker.
Sluipmoord
Deze sluipmoord op onze klassieke cultuur is in de jaren zestig in linkse onderwijskringen begonnen. Toen reeds werd bijvoorbeeld op de uiterst progressieve Kees Boekeschool in Bilthoven het sinterklaasfeest door de onderwijzers belachelijk gemaakt. Kinderen werden toen gedwongen het Sint-enPiet-gebeuren te persifleren met witte Pieten en zwarte Sinterklazen. Er was voor de kinderen ook geen Sint-Nicolaasfeest op school.
Dat was kennelijk te burgerlijk, te rechts en te racistisch. Alleen het onderwijzend personeel vierde dat feest onderling wel.
Over drie weken begint de volgende hersenspoeling van de kinderen. Want door vele scholen is de kerstviering taboe verklaard. Die zou frustrerend zijn voor moslimskindertjes. Maar er zijn ook autochtone ouders die al exploderen bij de woorden ’engel’, ’kerststal’ en ’kribbe’. Vandaar dat vele scholen het zo neutraal mogelijk houden. Aan de kindertjes wordt dan verteld dat kerst een feest is van groene takken, licht en multiculturele vriendschap. Eigenlijk een soort suikerfeest, maar dan met kaarsjes.
Oerbegrippen
Niemand van al die leuterende hotemetoten heeft ooit gehoord van de eeuwenoude spirituele achtergrond van sinterklaas en kerst. Beide zijn traditionele gebruiken die uit een ver verleden naar ons toe gekomen zijn. En die te maken hebben met oerbegrippen als licht en donker, straf en verzoening, vrees en verlossing, de overwinning van liefde en gulheid op kilheid en egoïsme. Het gaat over de essentie van de universele waarden van ieder mens. En dat die in wezen pas de échte multiculturele grondbegrippen uitmaken, is nooit door al dat politiek correcte onbenul begrepen. De Telegraaf * NL
************************************************** ***
Ik ben blij dat er ondertussen toch al een paar stemmetjes beginnen opgaan om een einde te stellen aan onze multiculturele relativatie.