Buitenlands beleid, ontwikkelingshulp en de EU

[Jantje]

Beste,

Na het lezen van je antwoorden stel ik mij een paar vragen over jou politieke keuze, maar dat is jou zaak.

Maar waar ik een antwoord op zou willen hebben zijn de volgende punten.

Welk standpunt neem jij in tegen over de EU, ik weet dat ze niet perfect is en soms vierkant draaid.
Maar welke richting zie jij de EU graag uitgaan.
Turkije is hier nog geen lid van en zal nog lang moeten wachten en hard werken voor het dat kan worden, dus het is over de samenwerking en andere zaken dat de vraag gaat.


Een tweede vraag is, wat is jou standpunt over ontwikkelinghulp?
Want de oorzaak van de grote toevloed van niet-EU-burgers moet men zoeken in de leefomstandigheden daar en niet hier.

[ilfalco]

Ik stel me eerder vragen over uw politieke keuze. Bert schofos geeft hei de antwoorden die leven bij het gros van de VB kiezers en mandatarissen.

Niet het beeld dat de media van het VB op hangt, maar wel het beeld dat strookt met de realiteit.

[Bert Schoofs]

M.i. heeft dat de EU als politieke unie nu reeds haar beste tijd gehad. Het is voor vele burgers een ver-van-mijn-bed-show geworden waarin ze zich als marionetten aan het touwtje van wereldvreemde politici voelen.

Men is veel te snel veel te ver willen gaan vanaf het begin van de jaren '90 met als uiteindelijk dieptepunt de afwijzing van de EU-Grondwet in Frankrijk en Nederland.

Ontwikkelingshulp is m.i. nu echt iets wat idealiter op EU-niveau kan geregeld worden. Massaal middelen concentreren en er een weldoordacht geglobaliseerd beleid mee ontwikkelen, ten bate van alle achtergestelde volkeren van onze planeet. Geheel niet in strijd met de volksnationalistische idee, integendeel!

Helaas; tussen droom en daad ... Ik zie het al voor me hoe het Ver. Koninkrijk en Frankrijk elk hun eigen en totaal van elkaar verschillend wensenlijstje zullen opstellen.

En wanneer ik zie wat de Belgische overheid m.b.t. Centraal-Afrika uit de hoed tovert: dat grenst aan het misdadige.

Het zal dus zeer moeilijk zijn de logische en broodnodige grootste gemene deler te vinden binnen de EU.

[Jantje]

M.i. heeft dat de EU als politieke unie nu reeds haar beste tijd gehad. Het is voor vele burgers een ver-van-mijn-bed-show geworden waarin ze zich als marionetten aan het touwtje van wereldvreemde politici voelen.
Hier kan ik best inkomen, maar de oorzaak hiervan is meer bij de landelijke politici en de media te vinden, dan bij de EU zelf. Want deze mag niet duidelijk naar buiten treden en de EU-bevolking informeren, zonder eerst langs de landelijke politici te gaan.

Men is veel te snel veel te ver willen gaan vanaf het begin van de jaren '90 met als uiteindelijk dieptepunt de afwijzing van de EU-Grondwet in Frankrijk en Nederland.Men is idd zonder nadenken aan de uitbreiding begonnen, maar het afwijzen van de EU-grondwet is veel meer de schuld van de landelijke politici, die bang waren hun macht te verliezen, dan dat het te wijten is aan de EU. Deze was afhankelijk van de plaatselijke politiek om de juistheid er van aan de bevolking over te brengen.

Ontwikkelingshulp is m.i. nu echt iets wat idealiter op EU-niveau kan geregeld worden. Massaal middelen concentreren en er een weldoordacht geglobaliseerd beleid mee ontwikkelen, ten bate van alle achtergestelde volkeren van onze planeet. Geheel niet in strijd met de volksnationalistische idee, integendeel![/qoute]
Ik had ook niet het idéé dat deze twee botsten, maar had na de sessie van de heer "De Man" el de indruk dat het VB er wel volledig tegen is.
En dat ontwikkelingshulp iets is, dat beter op EU-niveaux gebeurd, dan op het versnipperde landelijk niveaux is ook mijn idéé.
[quote]
Helaas; tussen droom en daad ... Ik zie het al voor me hoe het Ver. Koninkrijk en Frankrijk elk hun eigen en totaal van elkaar verschillend wensenlijstje zullen opstellen.
Dromen kunnen werkelijkheid worden en regeringen kunnen verzoend worden.

En wanneer ik zie wat de Belgische overheid m.b.t. Centraal-Afrika uit de hoed tovert: dat grenst aan het misdadige.zacht uit gedrukt.

Het zal dus zeer moeilijk zijn de logische en broodnodige grootste gemene deler te vinden binnen de EU.
Moeilijk wel, onmogelijk niet. Trouwens men moet geen gemene deler zoeken, men moet hen die gewoon aanreiken, dus de rollen gewoon omdraaien. En hen vertellen hoe ze het meeste voordeel halen.