Ghingis Khan
12 maart 2007, 20:50
Neen, dit is niet het elfde gebod dat ik u wil opsolferen. Geen haar op mijn
hoofd dat er nog maar aan denkt om Mozes te willen imiteren.
Neen, dat laat ik over aan de linkse kerk. Deze herauten van de
dwingelandij. Alleen worden hun geboden stilaan loodzwaar, zeg maar
onverteerbaar. Dat komt ervan wanneer ideologie tot wet wordt verheven.
Zo ook de wetgeving inzake antidiscriminatie. De titel van de wet klinkt
vrij onschuldig, maar deze titel dekt de lading niet. Daarom dat ik ze even
van naderbij bekijk. En ondertussen is het wachten op de hervorming van de
wet na het arrest van het Arbitragehof.
Wat houdt deze antidiscriminatiewet in ?
Het gaat natuurlijk in eerste instantie om een afgeleide van de
antiracismewetgeving.
De antidiscriminatiewet is een wet die België uitvaardigde in uitvoering van
een Europese richtlijn en die verscheen in het Belgisch Staatsblad van 17
maart 2003.
De wet voorziet in twee soorten sancties : een burgerlijke en een
strafrechtelijke. Bij het aanzetten tot discriminatie kan de betichte
bestraft worden met een geldboete of een gevangenisstraf, die kan gaan tot
één jaar gevangenis. Alstublieft. Daarenboven kan zogenaamde discriminatie
ook aanleiding geven tot een burgerlijk geding, inclusief dwangsommen en
schadevergoedingen. En deze wet gaat ver : zo is er niet alleen sprake van
rechtstreekse maar ook van onrechtstreekse discriminatie.
U ziet, allemaal niet zo onschuldig. En dat is niet alles.
De antidiscriminatiewet voert bovendien een nieuwe verzwarende omstandigheid
aan het strafwetboek toe: de 'verwerpelijke beweegreden'. Zo kunnen de
daders van misdrijven en wanbedrijven veel strenger gestraft worden wanneer
hun drijfveer haat, misprijzen of vijandigheid was tegen een persoon wegens
diens zogenaamd ras, zijn huidskleur, zijn afkomst, zijn nationale of
etnische afstamming.
Mijn goed hart zegt mij dat ik het met de meeste tooghangers tussen pot en
pint wel eens zou kunnen worden over het feit dat blindweg discrimineren
'not done' is. Maar mijn slecht karakter begint hier al snel tegen te
pruttelen. Want hier is natuurlijk meer aan de hand dan wat onschuldig
tienergeleuter in de zin van 'wij zijn toch allemaal broertjes en zusjes'.
Eén orgaan (het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding,
wie anders) speelt in deze zowel voor de federale als voor de Vlaamse
antidiscriminatie regelgeving de rol van -luister goed!- waakhond,
bemiddelaar en voorvechter en beschikt daarvoor over het nodige mandaat en
de nodige middelen. Pak aan. Dat dit een verregaande vorm van belangen- en
bevoegdheidsvermenging is, hoeft geen betoog. Een democratie onwaardig.
En ge denkt, nu hebben wij het wel gehad. Mis !
Er is één stukje vergif in deze wetgeving die bij iedereen onmiddellijk de
lichten zou moeten doen flikkeren en dat is de omkering van de bewijslast.
Niet de schuld, maar de onschuld dient bewezen te worden. Een vermoeden van
discriminatie is al voldoende om iemand te beschuldigen en diegene die ten
onrechte wordt beschuldigd te laten opdraaien voor de bewijslast van zijn
onschuld !!
Dit principe is niet alleen een aberratie van elk gezond verstand, het
ondermijnt daarenboven een van de fundamenten van onze rechtsstaat, nl. dat
men onschuldig is tot het tegendeel is bewezen.
En nu komt het.
Het omkeren van de bewijslast komt niet zomaar uit de lucht vallen. Neen,
het is gemeengoed in de islamitische rechtspraak. In deze rechtspraak is het
geen uitzondering dat niet de aanklager moet bewijzen dat iemand een misdaad
heeft gepleegd. Die bewijslast wordt meestal prompt doorverwezen naar de
beschuldigde zelf. Hij of zij moet maar zijn/haar onschuld bewijzen ! Het
meest flagrante voorbeeld daarvan is de verkrachting. De islamitische wet
vereist de verklaring van 4 getuigen van het mannelijke geslacht die moeten
staven dat er effectief een verkrachting heeft plaatsgevonden. Zoniet, pech
voor de verkrachte vrouw. Aan haar de bewijslast van haar onschuld. En
vergis u niet, dit is geen uitzondering.
Zei ik u niet dat heel dit gedoe niet zo onschuldig is als het wel lijkt. Zo
worden de principes van de sharia stiekem in onze Code Napoléon
binnengeloodst. En dat dit uitgerekend met deze antidiscriminatiewet gebeurt
is natuurlijk geen toeval. Wie het in zijn hoofd haalt dit te verdedigen is
een despoot pur sang. Ik heb er geen ander woord voor.
En zo behoort - jammer genoeg - Vrouwe Justitia, van oudsher getooid met de
vertrouwde blinddoek, stilaan tot het verleden.
http://forumimages.seniorennet.be/Nomen%20Nescio/7-20070310-bae5f7.jpg
Nagels met koppen mijn linkse vrienden......
nagels met koppen
Meer op http://blog.seniorennet.be/angeltjes/
--
Ghingis Khan
http://www.lotuschild.org/
http://www.khadag.org/
http://www.snowleopard.org/
hoofd dat er nog maar aan denkt om Mozes te willen imiteren.
Neen, dat laat ik over aan de linkse kerk. Deze herauten van de
dwingelandij. Alleen worden hun geboden stilaan loodzwaar, zeg maar
onverteerbaar. Dat komt ervan wanneer ideologie tot wet wordt verheven.
Zo ook de wetgeving inzake antidiscriminatie. De titel van de wet klinkt
vrij onschuldig, maar deze titel dekt de lading niet. Daarom dat ik ze even
van naderbij bekijk. En ondertussen is het wachten op de hervorming van de
wet na het arrest van het Arbitragehof.
Wat houdt deze antidiscriminatiewet in ?
Het gaat natuurlijk in eerste instantie om een afgeleide van de
antiracismewetgeving.
De antidiscriminatiewet is een wet die België uitvaardigde in uitvoering van
een Europese richtlijn en die verscheen in het Belgisch Staatsblad van 17
maart 2003.
De wet voorziet in twee soorten sancties : een burgerlijke en een
strafrechtelijke. Bij het aanzetten tot discriminatie kan de betichte
bestraft worden met een geldboete of een gevangenisstraf, die kan gaan tot
één jaar gevangenis. Alstublieft. Daarenboven kan zogenaamde discriminatie
ook aanleiding geven tot een burgerlijk geding, inclusief dwangsommen en
schadevergoedingen. En deze wet gaat ver : zo is er niet alleen sprake van
rechtstreekse maar ook van onrechtstreekse discriminatie.
U ziet, allemaal niet zo onschuldig. En dat is niet alles.
De antidiscriminatiewet voert bovendien een nieuwe verzwarende omstandigheid
aan het strafwetboek toe: de 'verwerpelijke beweegreden'. Zo kunnen de
daders van misdrijven en wanbedrijven veel strenger gestraft worden wanneer
hun drijfveer haat, misprijzen of vijandigheid was tegen een persoon wegens
diens zogenaamd ras, zijn huidskleur, zijn afkomst, zijn nationale of
etnische afstamming.
Mijn goed hart zegt mij dat ik het met de meeste tooghangers tussen pot en
pint wel eens zou kunnen worden over het feit dat blindweg discrimineren
'not done' is. Maar mijn slecht karakter begint hier al snel tegen te
pruttelen. Want hier is natuurlijk meer aan de hand dan wat onschuldig
tienergeleuter in de zin van 'wij zijn toch allemaal broertjes en zusjes'.
Eén orgaan (het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding,
wie anders) speelt in deze zowel voor de federale als voor de Vlaamse
antidiscriminatie regelgeving de rol van -luister goed!- waakhond,
bemiddelaar en voorvechter en beschikt daarvoor over het nodige mandaat en
de nodige middelen. Pak aan. Dat dit een verregaande vorm van belangen- en
bevoegdheidsvermenging is, hoeft geen betoog. Een democratie onwaardig.
En ge denkt, nu hebben wij het wel gehad. Mis !
Er is één stukje vergif in deze wetgeving die bij iedereen onmiddellijk de
lichten zou moeten doen flikkeren en dat is de omkering van de bewijslast.
Niet de schuld, maar de onschuld dient bewezen te worden. Een vermoeden van
discriminatie is al voldoende om iemand te beschuldigen en diegene die ten
onrechte wordt beschuldigd te laten opdraaien voor de bewijslast van zijn
onschuld !!
Dit principe is niet alleen een aberratie van elk gezond verstand, het
ondermijnt daarenboven een van de fundamenten van onze rechtsstaat, nl. dat
men onschuldig is tot het tegendeel is bewezen.
En nu komt het.
Het omkeren van de bewijslast komt niet zomaar uit de lucht vallen. Neen,
het is gemeengoed in de islamitische rechtspraak. In deze rechtspraak is het
geen uitzondering dat niet de aanklager moet bewijzen dat iemand een misdaad
heeft gepleegd. Die bewijslast wordt meestal prompt doorverwezen naar de
beschuldigde zelf. Hij of zij moet maar zijn/haar onschuld bewijzen ! Het
meest flagrante voorbeeld daarvan is de verkrachting. De islamitische wet
vereist de verklaring van 4 getuigen van het mannelijke geslacht die moeten
staven dat er effectief een verkrachting heeft plaatsgevonden. Zoniet, pech
voor de verkrachte vrouw. Aan haar de bewijslast van haar onschuld. En
vergis u niet, dit is geen uitzondering.
Zei ik u niet dat heel dit gedoe niet zo onschuldig is als het wel lijkt. Zo
worden de principes van de sharia stiekem in onze Code Napoléon
binnengeloodst. En dat dit uitgerekend met deze antidiscriminatiewet gebeurt
is natuurlijk geen toeval. Wie het in zijn hoofd haalt dit te verdedigen is
een despoot pur sang. Ik heb er geen ander woord voor.
En zo behoort - jammer genoeg - Vrouwe Justitia, van oudsher getooid met de
vertrouwde blinddoek, stilaan tot het verleden.
http://forumimages.seniorennet.be/Nomen%20Nescio/7-20070310-bae5f7.jpg
Nagels met koppen mijn linkse vrienden......
nagels met koppen
Meer op http://blog.seniorennet.be/angeltjes/
--
Ghingis Khan
http://www.lotuschild.org/
http://www.khadag.org/
http://www.snowleopard.org/