Ghingis Khan
17 maart 2007, 11:10
Het fenomeen Wilders
Geert Wilders ontpopt zich steeds nadrukkelijker en met succes tot het
kwelduiveltje van de Nederlandse politiek. Het politieke establishment in
Den Haag weet er geen raad mee en lijkt opnieuw dezelfde fouten te maken als
destijds met Pim Fortuyn. Dat is de teneur van een boeiende analyse in HP/De
Tijd (09.03.07) "Toen Wilders in 2004 begon als een eenmansfractie werd hij
nog door alle Haagse politici welgemeend hartelijk gefeliciteerd, alsof de
Nederlandse politiek vooral wilde benadrukken: wij hebben geleerd van Pim
Fortuyn. Geen demonisering meer. Met iedereen in discussie".
Maar het tij keert al snel als Wilders bij de Kamerverkiezingen in één klap
9 zetels haalt. Plots lijkt Wilders besmet. "Dat werd al duidelijk op de
verkiezingsavond", schrijft Joost Niemöller, "toen zijn tegenstanders
iedereen feliciteerden met hun overwinning, behalve Wilders. En tijdens het
debat na de verkiezingen zwegen alle lijsttrekkers op de vraag van Paul
Witteman wie met Wilders zou willen regeren. Een kans die Geert Wilders
dankbaar aanpakte om te verklaren dat er dus, net als in België rondom het
Vlaams Belang, rondom hem een cordon sanitaire bestond."
Er zijn inderdaad - niet alleen inhoudelijk maar ook in de aanpak door de
politieke tegenstanders en de media - nogal wat gelijkenissen tussen het
Vlaams Belang en Geert Wilders. Toen Karel Dillen destijds eenzaam naar het
Parlement trok, maakten journalisten zich vrolijk over 'dat rare mannetje'
en onze politieke vijanden lachten het Vlaams Blok nog meewarig weg als een
politieke 'eendagsvlieg'. Hetzelfde overkwam Wilders die vanwege zijn wilde
kapsel door andere politici als een mislukte kloon van Mozart werd
uitgelachen. Maar intussen is in Brussel en Den Haag het lachen vergaan. Het
Vlaams Belang is vandaag de grootste partij in Vlaanderen en Wilders is een
lastige en gevreesde concurrent geworden op het politieke speelveld.
Wilders bepaalt de politieke agenda. Dat werd onlangs nog eens duidelijk met
de rel over de dubbele nationaliteit van regeringsleden. Pers en politiek
vielen over Wilders heen, maar een groot deel van de bevolking is het wel
met hem eens. "Tja, daar lag hij dus weer: die ellendige kloof tussen volk
en politiek", merkt de HP-journalist op. De andere partijen zijn geschrokken
door de peilingen en bereiden de grote bocht voor. Aanvankelijk klonk het
dat die omstreden dubbele nationaliteit een 'fictief probleem' was, maar nu
wordt al her en der gepleit om een 'eed van trouw aan de Grondwet' in te
voeren, naar Amerikaans model. En Wouter Bos (PvdA) liet opeens verstaan dat
Nederland moet gaan praten met landen als Marokko, die emigranten niet
toestaan afstand te doen van hun oorspronkelijke nationaliteit.
Voor de verkiezingen ging zowat iedereen er nog van uit dat de politiek in
Nederland terug in de oude, vertrouwde plooien was gevallen en dat de
stembusrevolte van Fortuyn voorgoed was bedwongen. De LPF had zichzelf door
interne ruzies uit de politieke strijd gemept. Heikele thema's zoals
criminaliteit, islam en integratie leken ver weg. Den Haag kon weer
opgelucht adem halen. Over tot de orde van de dag?
Niet dus. De etterende wonden van de multiculturele samenleving zijn nog
steeds niet genezen en Wilders trapt - net als Vlaams Belang - de
traditionele politiek een geweten. Steeds weer hamert hij op die thema's
waar de andere partijen liefst in een grote boog omheen walsen. Steeds weer
slaagt hij er feilloos in om de achillespees van de politiek te treffen. Het
probleem is dat de gemiddelde Nederlander wezenlijk anders denkt dan de
gemiddelde Haagse politicus. Volgens Joost Niemöller heeft Wilders nog een
groot electoraal potentieel. "Meerdere onderzoeken melden dat een flink
aantal inhoudelijke punten van Wilders door een meerderheid van de
Nederlanders onderschreven wordt: ernstige misdrijven mogen niet verjaren,
93 % mee eens. Verhoog de straffen voor geweldsdelicten, 86 % mee eens. Zet
geweldplegers met dubbele nationaliteit uit, 79 % mee eens. Radicale
moskeeën dicht, 89 % mee eens. Nederlanders die buiten de EU wonen geen
kinderbijslag of sociale bijstand meer, 77 % mee eens. De sanctie op niet
tijdig integreren is emigratie en eventueel denaturalisatie, 63 % mee eens."
Dergelijke punten of standpunten lijken op het eerste zicht misschien
extreem, merkt de journalist op, "maar een meerderheid van de Nederlanders
blijkt ze dus helemaal niet zo extreem te vinden".
Het is duidelijk uit welke hoek de wind waait. De kiezer stemt rechts, maar
wordt opgezadeld met een links beleid. Wilders moet de bal alleen maar
binnentrappen. Het verhaal klinkt u ongetwijfeld vertrouwd in de oren.
Wilders heeft - zo voorspelt Joost Niemöller tot slot - alles in zich om
'een blijvertje' te worden. "Wilders is een betere politicus gebleken dan
menigeen had gedacht, zijn inhoudelijke punten vinden gehoor bij het
Nederlandse volk, tegen alle verwachtingen in boekte hij een
verkiezingsoverwinning, de pogingen om hem in het 'extreem-rechtse' hoekje
te drukken hebben geen resultaat, en het halfslachtige cordon sanitaire dat
in Den Haag om hem heen aan het ontstaan is, werkt alleen in zijn voordeel."
Wilders mag zich met zoveel Haagse domheid in zijn vuistje lachen. Hij zit
gebeiteld en kan het politieke establishment nog flink wat kiespijn
bezorgen.
Misschien moet Steve Stevaert, die ooit bussen inhuurde om in Nederland te
gaan zien hoe een regering zonder socialisten het land om zeep zou helpen,
maar eens wat bussen inhuren om Wouter Bos en zijn rode vrienden in de pers
even naar hier te halen. Dan kunnen ze met eigen ogen zien tot wat een
politieke en maatschappelijke ellende het cordon sanitaire heeft geleid.
--
Ghingis Khan
http://www.lotuschild.org/
http://www.khadag.org/
http://www.snowleopard.org/
Geert Wilders ontpopt zich steeds nadrukkelijker en met succes tot het
kwelduiveltje van de Nederlandse politiek. Het politieke establishment in
Den Haag weet er geen raad mee en lijkt opnieuw dezelfde fouten te maken als
destijds met Pim Fortuyn. Dat is de teneur van een boeiende analyse in HP/De
Tijd (09.03.07) "Toen Wilders in 2004 begon als een eenmansfractie werd hij
nog door alle Haagse politici welgemeend hartelijk gefeliciteerd, alsof de
Nederlandse politiek vooral wilde benadrukken: wij hebben geleerd van Pim
Fortuyn. Geen demonisering meer. Met iedereen in discussie".
Maar het tij keert al snel als Wilders bij de Kamerverkiezingen in één klap
9 zetels haalt. Plots lijkt Wilders besmet. "Dat werd al duidelijk op de
verkiezingsavond", schrijft Joost Niemöller, "toen zijn tegenstanders
iedereen feliciteerden met hun overwinning, behalve Wilders. En tijdens het
debat na de verkiezingen zwegen alle lijsttrekkers op de vraag van Paul
Witteman wie met Wilders zou willen regeren. Een kans die Geert Wilders
dankbaar aanpakte om te verklaren dat er dus, net als in België rondom het
Vlaams Belang, rondom hem een cordon sanitaire bestond."
Er zijn inderdaad - niet alleen inhoudelijk maar ook in de aanpak door de
politieke tegenstanders en de media - nogal wat gelijkenissen tussen het
Vlaams Belang en Geert Wilders. Toen Karel Dillen destijds eenzaam naar het
Parlement trok, maakten journalisten zich vrolijk over 'dat rare mannetje'
en onze politieke vijanden lachten het Vlaams Blok nog meewarig weg als een
politieke 'eendagsvlieg'. Hetzelfde overkwam Wilders die vanwege zijn wilde
kapsel door andere politici als een mislukte kloon van Mozart werd
uitgelachen. Maar intussen is in Brussel en Den Haag het lachen vergaan. Het
Vlaams Belang is vandaag de grootste partij in Vlaanderen en Wilders is een
lastige en gevreesde concurrent geworden op het politieke speelveld.
Wilders bepaalt de politieke agenda. Dat werd onlangs nog eens duidelijk met
de rel over de dubbele nationaliteit van regeringsleden. Pers en politiek
vielen over Wilders heen, maar een groot deel van de bevolking is het wel
met hem eens. "Tja, daar lag hij dus weer: die ellendige kloof tussen volk
en politiek", merkt de HP-journalist op. De andere partijen zijn geschrokken
door de peilingen en bereiden de grote bocht voor. Aanvankelijk klonk het
dat die omstreden dubbele nationaliteit een 'fictief probleem' was, maar nu
wordt al her en der gepleit om een 'eed van trouw aan de Grondwet' in te
voeren, naar Amerikaans model. En Wouter Bos (PvdA) liet opeens verstaan dat
Nederland moet gaan praten met landen als Marokko, die emigranten niet
toestaan afstand te doen van hun oorspronkelijke nationaliteit.
Voor de verkiezingen ging zowat iedereen er nog van uit dat de politiek in
Nederland terug in de oude, vertrouwde plooien was gevallen en dat de
stembusrevolte van Fortuyn voorgoed was bedwongen. De LPF had zichzelf door
interne ruzies uit de politieke strijd gemept. Heikele thema's zoals
criminaliteit, islam en integratie leken ver weg. Den Haag kon weer
opgelucht adem halen. Over tot de orde van de dag?
Niet dus. De etterende wonden van de multiculturele samenleving zijn nog
steeds niet genezen en Wilders trapt - net als Vlaams Belang - de
traditionele politiek een geweten. Steeds weer hamert hij op die thema's
waar de andere partijen liefst in een grote boog omheen walsen. Steeds weer
slaagt hij er feilloos in om de achillespees van de politiek te treffen. Het
probleem is dat de gemiddelde Nederlander wezenlijk anders denkt dan de
gemiddelde Haagse politicus. Volgens Joost Niemöller heeft Wilders nog een
groot electoraal potentieel. "Meerdere onderzoeken melden dat een flink
aantal inhoudelijke punten van Wilders door een meerderheid van de
Nederlanders onderschreven wordt: ernstige misdrijven mogen niet verjaren,
93 % mee eens. Verhoog de straffen voor geweldsdelicten, 86 % mee eens. Zet
geweldplegers met dubbele nationaliteit uit, 79 % mee eens. Radicale
moskeeën dicht, 89 % mee eens. Nederlanders die buiten de EU wonen geen
kinderbijslag of sociale bijstand meer, 77 % mee eens. De sanctie op niet
tijdig integreren is emigratie en eventueel denaturalisatie, 63 % mee eens."
Dergelijke punten of standpunten lijken op het eerste zicht misschien
extreem, merkt de journalist op, "maar een meerderheid van de Nederlanders
blijkt ze dus helemaal niet zo extreem te vinden".
Het is duidelijk uit welke hoek de wind waait. De kiezer stemt rechts, maar
wordt opgezadeld met een links beleid. Wilders moet de bal alleen maar
binnentrappen. Het verhaal klinkt u ongetwijfeld vertrouwd in de oren.
Wilders heeft - zo voorspelt Joost Niemöller tot slot - alles in zich om
'een blijvertje' te worden. "Wilders is een betere politicus gebleken dan
menigeen had gedacht, zijn inhoudelijke punten vinden gehoor bij het
Nederlandse volk, tegen alle verwachtingen in boekte hij een
verkiezingsoverwinning, de pogingen om hem in het 'extreem-rechtse' hoekje
te drukken hebben geen resultaat, en het halfslachtige cordon sanitaire dat
in Den Haag om hem heen aan het ontstaan is, werkt alleen in zijn voordeel."
Wilders mag zich met zoveel Haagse domheid in zijn vuistje lachen. Hij zit
gebeiteld en kan het politieke establishment nog flink wat kiespijn
bezorgen.
Misschien moet Steve Stevaert, die ooit bussen inhuurde om in Nederland te
gaan zien hoe een regering zonder socialisten het land om zeep zou helpen,
maar eens wat bussen inhuren om Wouter Bos en zijn rode vrienden in de pers
even naar hier te halen. Dan kunnen ze met eigen ogen zien tot wat een
politieke en maatschappelijke ellende het cordon sanitaire heeft geleid.
--
Ghingis Khan
http://www.lotuschild.org/
http://www.khadag.org/
http://www.snowleopard.org/