PDA

View Full Version : De rol v/d linkse guerilla in Zuid-Amerika


Fidel
21 januari 2004, 21:03
Hoe zien jullie de rol van (extreem)linkse guerillabewegingen in het Zuid-Amerikaanse continent?

In een tijdperk waar het Marxisme aan kracht inboet (de zogehete marxisten en socialisten zijn enkel nog geinteresseerd in parlementaire macht waarvoor ze naar het centrum overhellen) staat deze politieke stroming nog steeds heel sterk in Zuid-Amerika. Ahoewel er veel guerillabewegingen zijn, heeft slechts 1 een socialistische staat kunnen stichten: de M-26/07 van Cuba. (Grenada en Nicaragua buiten beschouwing gelaten, dat waren maar enkele jaren).

De belangrijkste guerilla-bewegingen in het continent zijn:

MEXICO:
EZLN Zapatista
Gekend en geliefd over de hele wereld, zowel bij communisten, anarchisten en andersglobalisten, guevaristisch, staat op voor de onderdrukte Mexicaanse indianen en heeft een uiterst charismatische leider (subcomandante marcos).

PERU:
Sendera Luminoso
Het lichtende Pad, radicale politiek en harde strijd, is volgens velen vernietigd maar heeft zelfs in de slechtste tijden nog 500 leden gehad en komt nu weer op de voorgrond in Peru

MRTA Tupac Amaru
Geniet meer steun bij het volk, maar voert een even harde strijd om sociale rechtvaardigheid in Peru.

URUGUAY:
Tupamaros
Eerste bekende voorbeeld van stadsguerillero's, werd na een harde strijd verzwakt door Uruguayaanse leger

Colombia
FARC
Het zelfverdedigingsleger van de Colombiaanse boeren, gesticht in 1964, meer dan 15 000 leden, heeft 40 % van Colombia in handen. Gekend om kidnapping van drugsbaronnen en zakenlui, sabotage van oliepijpleidingen en aanslagen tegen de elite.

ELN
Het meer intellectuele marxistische bevrijdingsleger van Colombia. Tevens gesticht in 1964 door jonge intellectuelen die een voorbeeld aannamen van de Cubaanse revolutie. Zo'n 6000 leden en heeft een nauw samenwerkingsverbond met FARC.

Nicaragua
FSLN Sandinistas

Mijn favoriete beweging, stond op tegen de schandalige arbeidsomstandigheden in Nicaragua en steunt deels op een eeuwenoude traditie daar in Centraal-Amerika, nl. een maatschappij waarin iedereen iedereen helpt. Ze waren enkele jaren aan de macht maar de ultra-rechtse Contra's gesteund door de CIA konden ze van de macht verdrijven. Daarna gingen ze naar de verkiezingen maar verloren die. Nu winnen ze terug steeds meer aan populariteit.

Ik vergeet er waarschijnlijk nog enkele bewegingen. De vraag is nu: wat vinden jullie van die bewegingen (niet veralgemenen natuurlijk; Sendero Luminoso kan je bv. niet vergelijken met de Zapatista's), wat kunnen ze bereiken in Zuid-Amerika en daarbuiten?

chiquillo
22 januari 2004, 14:43
leve de Zapatista's :Fade-col:

http://chiapas.mediosindependientes.org/local/webcast/uploads/boom1-thumb.jpg

Pelgrim
25 mei 2004, 13:51
Ik vraag me af welke van die linkse guerillas nog echt achter hun idealen staan? De meesten houden zich alleen maar bezig met drugstraffiek en mensen ontvoeren. In oeverre staan de linkse partijen eigenlijk achter die guerillabewegingen?

Fidel
28 mei 2004, 21:16
In Colombia is de FARC wat verzwakt door de aanslagen (in samenwerking met IRA...) op oliepijpleidingen, drugshandel en ontvoeringen maar ze hebben nog altijd 18 000 kernleden, de grootste guerillabeweging ter wereld als ik me niet vergis. ELN is verzwakt door fascistische aanvallen van de voorbije jaren, in 1994 hadden ze 5000 leden, nu 3500. ELN is wel nog altijd een beweging die haar idealen (arbeidersdemocratie, landherverdelingen) nog 100 % nastreeft.

Sendero Luminoso wordt beschuldigt van massamoorden maar de laatste maanden maakten ze een indrukwekkende groei en ze hervatten hun guerilla-akties weer; onlangs kwamen er nog 7 Peruviaanse soldaten om bij een guerilla-aanval. SL is hardcore-maoistisch, Tupac Amaru is meer sociaal en voor de indianenbevolking en heeft meer steun dan SL.

En natuurlijk, de Zapatistas zijn geliefd over heel de wereld en zeker in hun Chiapas-gebied, het leger durft er niet meer komen, er worden communes opgericht, etc. De zapatista's zijn de enige die nog wat vooruitgang boeken.


Overigens vandaag met lokale LSP-vergadering een interessante diskussie gehad over guerillabewegingen & democratisch-communistische revoluties. Wat vinden jullie hiervan, kan een beweging zoals bv. ELN of EZLN Zapatista een revolutie winnen en een marxistische staat stichten, of kan dit enkel via een arbeidersrevolutie (en dus geen boeren zoals in zuid-amerika)?

Pelgrim
30 mei 2004, 13:35
Ik heb de theorie dat alleen arbeiders een socialistische revolutie kunnen maken eigenlijk nooit begrepen. De traditionele communes waren sowieso al landbouwgericht en ik denk niet dat boeren zo lomp zijn dat ze geen fabrieksmachines kunnen maken en gebruiken.

GC
31 mei 2004, 11:37
Ik heb de theorie dat alleen arbeiders een socialistische revolutie kunnen maken eigenlijk nooit begrepen. De traditionele communes waren sowieso al landbouwgericht en ik denk niet dat boeren zo lomp zijn dat ze geen fabrieksmachines kunnen maken en gebruiken.

Het is iets complexer dan dat. Wat Trotski stelde in zijn werk over de permanente revolutie is dat een revolutionaire beweging geleid wordt door de arbeidersklasse omdat deze beter georganiseerd is en een sterker samenhorigheidsgevoel heeft.

Zie: http://www.lsp-mas.be/marxisme/1929permanenterevolutie.html

Ivm guerilla in Zuid-amerika denk ik dat deze enkel in Cuba geslaagd is omwille van de brede steun onder grote delen van de bevolking. Waardoor het eigenlijk geen guerilla op zich meer was. Guerilla heeft nadelen door het klassenkarakter waar het zich veelal op baseert (meestal is er een gebrek aan steun vanuit de arbeidersklasse in de steden) en de beperkte omvang ervan. Dat leidt ertoe dat bepaalde van die groepen inderdaad terechtkomen in drugshandel.

Fidel
1 juni 2004, 19:34
Arbeiders moeten toch niet altijd een centrale rol spelen? In Nicaragua lukte de revolutie ook, jammergenoeg waren de Sandinistas zo dom om in 1990 verkiezingen te houden na terroristische druk van fascisten, maar de revolutie was al 5 jaar daarvoor verwezenlijkt, met hoofdzakelijk landbouwers....

Nog een beter voorbeeld is Angola. Daar is zo'n 95% van de bevolking landbouwer, en ook daar gelukte een communistische revolutie. Natuurlijk mét Sovjet en vooral Cubaanse hulp, maar de Russen kregen ook hulp van het Duitse keizerrijk en van bankovervaller Stalin dusja... das geen punt, iedereen haalt steun van buitenuit.

Boeren kunnen in mijn ogen even revolutionair zijn als de arbeiders. Tot nu toe zijn alle communistische boerenrevoluties zijn ontaard in stalinistisch despotisme (zie ook China, Cambodja, Vietnam, Laos,...), maar dat is toch ook met de arbeidersrevoluties overal ter wereld gebeurt? Tot nu toe natuurlijk hé, soon or later zal het volk zegevieren, niet de stalinisten of kapitalisten... & ik denk dat (in de 3e wereld) de boeren daar ook een grote rol zullen in spelen.

En om het af te leren nog een recent voorbeeld: de Zapatista's! Hebben zij geen communes opgericht in de Chiapas? Zijn zij geen communisten? Ze hebben de onvoorwaardelijke steun van de Chiapasbevolking (geen arbeiders...) en hebben al diverse communes opgericht, volksdemocratie geïntroduceerd, etc.

Om af te sluiten een passend citaat van Léopold Senghor, ex-president van Senegal:

"Velen van ons zijn marxisten, maar Marx was geen Afrikaan. Zijn leer kwam voort uit de situatie van West-Europa. Zelf heeft Marx gezegd dat zijn theorie van het kapitaal slechts geldig was voor West-Europa."

jules
1 juni 2004, 20:05
In Nicaragua lukte de revolutie ook, jammergenoeg waren de Sandinistas zo dom om in 1990 verkiezingen te houden na terroristische druk van fascisten, maar de revolutie was al 5 jaar daarvoor verwezenlijkt, met hoofdzakelijk landbouwers....


Het spijt me fidel, maar dat vind ik een zeer vreemde zinssnede...

Los daarvan denk ik dat de verwezenlijkingen van de gewapende revoluties over het algemeen serieus tegenvallen. Al is dat misschien inherent aan een revolutie die verzandt in een gewapend conflict zonder overwinnaars. In zo'n geval moet er misschien toch maar overwogen worden de wapens neer te leggen, want de eerste slachtoffers in zo'n conflict zijn nu eenmaal meestal de burgers waarvoor de revolutie begonnen was.

GC
1 juni 2004, 21:53
Arbeiders moeten toch niet altijd een centrale rol spelen? In Nicaragua lukte de revolutie ook, jammergenoeg waren de Sandinistas zo dom om in 1990 verkiezingen te houden na terroristische druk van fascisten, maar de revolutie was al 5 jaar daarvoor verwezenlijkt, met hoofdzakelijk landbouwers....

Nog een beter voorbeeld is Angola. Daar is zo'n 95% van de bevolking landbouwer, en ook daar gelukte een communistische revolutie. Natuurlijk mét Sovjet en vooral Cubaanse hulp, maar de Russen kregen ook hulp van het Duitse keizerrijk en van bankovervaller Stalin dusja... das geen punt, iedereen haalt steun van buitenuit.

Boeren kunnen in mijn ogen even revolutionair zijn als de arbeiders. Tot nu toe zijn alle communistische boerenrevoluties zijn ontaard in stalinistisch despotisme (zie ook China, Cambodja, Vietnam, Laos,...), maar dat is toch ook met de arbeidersrevoluties overal ter wereld gebeurt? Tot nu toe natuurlijk hé, soon or later zal het volk zegevieren, niet de stalinisten of kapitalisten... & ik denk dat (in de 3e wereld) de boeren daar ook een grote rol zullen in spelen.

En om het af te leren nog een recent voorbeeld: de Zapatista's! Hebben zij geen communes opgericht in de Chiapas? Zijn zij geen communisten? Ze hebben de onvoorwaardelijke steun van de Chiapasbevolking (geen arbeiders...) en hebben al diverse communes opgericht, volksdemocratie geïntroduceerd, etc.

Om af te sluiten een passend citaat van Léopold Senghor, ex-president van Senegal:

"Velen van ons zijn marxisten, maar Marx was geen Afrikaan. Zijn leer kwam voort uit de situatie van West-Europa. Zelf heeft Marx gezegd dat zijn theorie van het kapitaal slechts geldig was voor West-Europa."

In de periode van de Koude Oorlog noemden velen zichzelf marxist en was het gemakkelijk om zich naar de Sovjetunie te richten als alternatief op het kapitalisme. Dat was een "gemakkelijke uitweg" waardoor veel bevrijdingsbewegingen die richting opgegaan zijn. Uiteindelijk is zelfs Fidel Castro daar een voorbeeld van. Die begon zijn loopbaan niet als marxistische guerilla-strijder, maar als liberaal. Fidel hoopte om een burgerlijk democratisch regime te vestigen in Cuba, maar werd onder druk van de VS gedwongen zijn toevlucht te zoeken bij de SU.

Zeker in Afrika zijn er veel soortgelijke processen geweest. Tal van Afrikaanse leiders noemden zichzelf marxisme. Die paar die de val van de muur overleefd hebben, transformeerden zichzelf echter al spoedig tot neo-liberalen... En dan denk ik bvb aan Gerry Rawlings in Ghana: destijds groot boegbeeld van het "Afrikaanse socialisme", nadien neo-liberaal president. Of denk aan het ANC in Zuid-Afrika.

De val van de Muur leidde er bvb ook toe dat een guerilla beweging als de PKK zich ontdeed van alle verwijzingen naar het marxisme en ook elders gebeurde dit.

Als marxisten moeten we de progressieve elementen zien van dat soort regimes als bvb de Sandinisten in Nicaragua, maar moeten we ook kritiek leveren. Geen kritiek om altijd maar te kunnen "zagen", maar wel kritiek om stappen vooruit te kunnen zetten en de progressieve elementen te versterken. Tegenover bepaalde guerilla-bewegingen als de FARC zou ik me op het eerste zicht wel negatiever opstellen, het progressieve element van die groepering zie ik niet direct. In tegenstelling tot de Sandinisten is er geen steun onder bredere lagen van de bevolking.

Op zich zou het nuttig zijn om voorbeeld per voorbeeld te bespreken in plaats van alles over één kam te scheren.

boer_bavo
1 juni 2004, 22:05
Nog een beter voorbeeld is Angola. Daar is zo'n 95% van de bevolking landbouwer, en ook daar gelukte een communistische revolutie. Natuurlijk mét Sovjet en vooral Cubaanse hulp, maar de Russen kregen ook hulp van het Duitse keizerrijk en van bankovervaller Stalin dusja... das geen punt, iedereen haalt steun van buitenuit.
In Ethiopië lukte de revolutie ook, en daar heeft het land nu nog altijd spijt van. De machthebbers hadden nochtans hun best gedaan om hongersnoden te veroorzaken, en met Cubaanse en Sovjethulp oorlog te voeren tegen al wie zich daartegen verzette.
Als je er nu als blanke komt is de kans niet onbestaande dat je behalve met fernji ook als KUUBA aangesproken wordt. Zoveel volk deponeerden die ginder.

Pelgrim
2 juni 2004, 09:48
Ik denk dat nu de USSR verdwenen is, de revolutionaire bewegingen in de wereld meer kans maken op succes. Zoals GC zegt, in de koude oorlog gingen de meesten aanleunen bij de sovjetunie, wat de directe oorzaak was van de mislukking van al die revoluties. Nu de grote broer weg is hebben al die bewegingen de plicht het op eigen krachten te doen en zullen ze ook veel trouwer aan hun idealen blijven. De USSR was als het ware de rotte appel die nu niet langer de rest van de mand kan bederven.
Al zou China nu die rol wel eens kunnen overnemen.

chiquillo
23 juni 2004, 14:36
Ik denk dat nu de USSR verdwenen is, de revolutionaire bewegingen in de wereld meer kans maken op succes. Zoals GC zegt, in de koude oorlog gingen de meesten aanleunen bij de sovjetunie, wat de directe oorzaak was van de mislukking van al die revoluties. Nu de grote broer weg is hebben al die bewegingen de plicht het op eigen krachten te doen en zullen ze ook veel trouwer aan hun idealen blijven. De USSR was als het ware de rotte appel die nu niet langer de rest van de mand kan bederven.
Al zou China nu die rol wel eens kunnen overnemen.

ik vrees het een beetje als je ziet hoe de maoisten in nepal de boel verkloten.

Jonas Elossov
23 juni 2004, 14:47
Ik denk dat nu de USSR verdwenen is, de revolutionaire bewegingen in de wereld meer kans maken op succes. Zoals GC zegt, in de koude oorlog gingen de meesten aanleunen bij de sovjetunie, wat de directe oorzaak was van de mislukking van al die revoluties. Nu de grote broer weg is hebben al die bewegingen de plicht het op eigen krachten te doen en zullen ze ook veel trouwer aan hun idealen blijven. De USSR was als het ware de rotte appel die nu niet langer de rest van de mand kan bederven.
Al zou China nu die rol wel eens kunnen overnemen.

ik vrees het een beetje als je ziet hoe de maoisten in nepal de boel verkloten.

In venezuela gaat het misschien de goede kant op!!! :D :D :D

chiquillo
23 juni 2004, 14:56
In venezuela gaat het misschien de goede kant op!!! :D :D :D

hoezo heb iets gemist?

Pelgrim
23 juni 2004, 15:18
ik vrees het een beetje als je ziet hoe de maoisten in nepal de boel verkloten.

In venezuela gaat het misschien de goede kant op!!! :D :D :D

Nu maakt ge me nieuwsgierig. Vertel?

Dies
23 juni 2004, 18:53
Nu maakt ge me nieuwsgierig. Vertel?
Hij zal naar alle waarschijnlijkheid wel op de Bolivariaanse revolutie doelen en op het feit dat ondanks verwoede pogingen van de oppositie om een herroepingreferendum te mogen houden president Chavez waarschijnlijk nog wel een tijdje zeker zal zijn van zijn postje.

Ik citeer even een stukje uit Vonk omtrent de situatie aldaar:
Om de revolutie te verdedigen moeten bepaalde basismaatregelen voor zelfverdediging genomen worden. Al diegenen verantwoordelijk voor misdaden gepleegd tijdens de contrarevolutionaire pogingen gedurende de laatste jaren, moeten terecht staan en naar de gevangenis gestuurd worden. De eigendommen, fabrieken en land van gekende contrarevolutionaire samenzweerders moeten onteigend worden zonder vergoeding en onder arbeiderscontrole en -beheer geplaatst worden. Arbeiderscontrole en -beheer dienen ingevoerd te worden in de staatsbedrijven om corruptie en bureaucratisering tegen te gaan en hun middelen te gebruiken ten voordele van de meerderheid van de bevolking. Alle gekende agenten van het imperialisme (inclusief het Carter Center, de ‘waarnemers’ van de OAS en de Amerikaanse ambassadeur) moeten uit het land gezet worden. De buitenlandse schuld moet niet langer afbetaald worden zodat dit geld ingezet kan worden ten voordele van de bevolking. Zoals Chavez aankondigde, moeten er arbeiders- en volksmilities opgericht worden om de verdediging van de revolutie tegen imperialistische agressie te garanderen. Al deze maatregelen zouden de revolutie versterken en verdedigen, en haar vooruithelpen richting socialisme.

KingHagar
25 juni 2004, 11:58
Nu maakt ge me nieuwsgierig. Vertel?
Hij zal naar alle waarschijnlijkheid wel op de Bolivariaanse revolutie doelen en op het feit dat ondanks verwoede pogingen van de oppositie om een herroepingreferendum te mogen houden president Chavez waarschijnlijk nog wel een tijdje zeker zal zijn van zijn postje.

Ik citeer even een stukje uit Vonk omtrent de situatie aldaar:
Om de revolutie te verdedigen moeten bepaalde basismaatregelen voor zelfverdediging genomen worden. Al diegenen verantwoordelijk voor misdaden gepleegd tijdens de contrarevolutionaire pogingen gedurende de laatste jaren, moeten terecht staan en naar de gevangenis gestuurd worden. De eigendommen, fabrieken en land van gekende contrarevolutionaire samenzweerders moeten onteigend worden zonder vergoeding en onder arbeiderscontrole en -beheer geplaatst worden. Arbeiderscontrole en -beheer dienen ingevoerd te worden in de staatsbedrijven om corruptie en bureaucratisering tegen te gaan en hun middelen te gebruiken ten voordele van de meerderheid van de bevolking. Alle gekende agenten van het imperialisme (inclusief het Carter Center, de ‘waarnemers’ van de OAS en de Amerikaanse ambassadeur) moeten uit het land gezet worden. De buitenlandse schuld moet niet langer afbetaald worden zodat dit geld ingezet kan worden ten voordele van de bevolking. Zoals Chavez aankondigde, moeten er arbeiders- en volksmilities opgericht worden om de verdediging van de revolutie tegen imperialistische agressie te garanderen. Al deze maatregelen zouden de revolutie versterken en verdedigen, en haar vooruithelpen richting socialisme.


Ja, en? Lijkt me een correcte opsomming van maatregelen om het volk te beschermen tegen de contrarevolutie...(Hoewel ik de Vonk niet over de gehele lijn volg, aangezien zij duidelijk te veel vertrouwen in Chavez stellen)
De 'oppositie' waar jij het over hebt, zijn de patroons die op allerlei manieren de revolutie trachten te saboteren. Bv de petitie die zij gehouden hebben om het referendum te kunnen afdwingen was gebaseerd op een lege doos: een groot deel van de 'ondertekenaars' liggen al een tijdje onder de zoden, arbeiders werden gedwongen door hun baas om te tekenen,... Het was een fout van Chavez om het referendum toe te staan, ook al weet hij donders goed dat het één corrupte boel is.
Enerzijds doet hij toegevingen aan de arbeiders (bv de oproep om volksmilities op te richten) en anderzijds probeert hij de patroons niet tegen hem in het harnas te jagen (bv het referendum). Hij balanceert duidelijk op de klasselijn, en dat kan niet eeuwig blijven duren.

Dies
26 juni 2004, 00:21
Ja, en?
Ja, en? Wat, ja, en? Pelgrim had geen idee waar het over ging en vroeg achter informatie en behulpzaam als ik ben, verstrekte ik die hem.
Ik sprak nergens een waardeoordeel of dergelijks uit, maar goed:

Lijkt me een correcte opsomming van maatregelen om het volk te beschermen tegen de contrarevolutie
En waarom dient het volk beschermt te worden tegen een contrarevolutie? Indien het volk werkelijk achter de revolutie staat en die revolutie steunt dan kan die contrarevolutie toch nooit succesvol zijn, daarvoor hoeft men niet aan vrijheidsbeknotting te doen. Zulke maatregelen doen mij eerder aan het eerste de beste autoriatire, dictatoriale regime doen.

De 'oppositie' waar jij het over hebt, zijn de patroons die op allerlei manieren de revolutie trachten te saboteren.
Et alors? Is het verboden om tegen die revolutie te zijn misschien? En hebben bepaalde mensen, die in een bepaalde hokje worden gestoken, soms geen rechten of minder rechten?