PDA

View Full Version : Geniet u van de fantasie van "de Staatshervorming"?


C2C
20 juni 2007, 20:01
Laat ons effe peilen naar ons politieke "meta-bewustzijn" - het grapje van "de Staatshervorming" is daar gefundenes Fressen voor. Ik begin trouwens meer en meer te vermoeden dat het theorietje over de "obscene intimiteit van de macht" begint te kloppen.

Dat theorietje is ontwikkeld door Achille Mbembe, in een boekje over de mechanismen van de macht zoals die werken in postkoloniale dictaturen. Vandaag wordt het door sommigen toegepast op onze eigen post-ideologische Europese politiek.

Het conceptje stelt dat er helemaal geen "kloof" is tussen burgers en politici, maar dat ze elkaar integendeel samen "opgeilen" rond een gemeenschappelijk imaginair, fantasmatisch doel. Het cirkelen rond dat doel - dat nooit mag verwezenlijkt worden - is identiteitsvormend, en laat collectief genot toe. (In Mbembe's werk wordt dat geïllustreerd aan de hand van het "obscene genot" dat groepen ondervinden wanneer ze zich klaarmaken - opgeilen - naar bijvoorbeeld een genocide; het genot zit in de weg ernaar toe, niet in het hoogtepunt zelf).

Politici en kiezers delen dus één duidelijk verlangen en een fantasie maar zullen dat nooit met zoveel woorden zeggen. In de plaats ervan gebruiken ze een discours doorspekt met verschuivingen, verhullingen, lege betekenaars ("de Staatshervorming") en ironie om te genieten van datgene waarvan ze weten dat het altijd imaginair zal blijven.

Post-ideologische politiek is dus in Mbembe's concept louter een spel van obsceen collectief verlangen. Geen themas, maar puur genieten. Cruciaal hierbij is dat het schijnbare object van dat verlangen (bijvoorbeeld een onafhankelijk Vlaanderen, "de Staatshervorming") maar een omweggetje, een uitvlucht is om rond het echte verlangen te kunnen cirkelen (namelijk een vorm van racisme of haat tegenover "de vijand").

Cruciaal hierbij is dat beide partijen elkaar voortdurend vette knipogen geven, elkaar zeer goed verstaan, en nooit over concrete zaken spreken, maar altijd op een "meta-niveau" rond blijven cirkelen als gieren boven een prooi. Het verlangen bestaat in dat cirkelen zelf, het fantasme mag niet gerealiseerd of daadwerkelijk vervuld worden, want dan verdwijnt het. Zeer subtiel geven beide partijen elkaar daarom hintjes over het echte object van verlangen ("konden we die Walen maar..."). Het zijn die subtiele, "obscene" verwijzingen en het collectief genieten ervan die identiteitsvormend zijn.

Niks kloof tussen wie dan ook. Maar wel één grote stroom van collectieve, gedeelde, van elkaar zeer goed begrepen en aangevoelde politieke geilheid.

Ik vind dat wel een interessante theorie en het is vreemd dat ze nog nooit op ons communautaire politieke landschap is toegepast.

In hoeverre heeft ze gespeeld tijdens de laatste verkiezing?

Jazeker
20 juni 2007, 20:05
Ik vind dat wel een interessante theorie en het is vreemd dat ze nog nooit op ons communautaire politieke landschap is toegepast.

Daar zal dan wel een goede reden voor zijn.

C2C
20 juni 2007, 20:07
Daar zal dan wel een goede reden voor zijn.

Gebrek aan intellectuelen - dat is algemeen bekend in het buitenland, waar die wel te vinden zijn.

predator
20 juni 2007, 21:50
CC2 stelde :

Het conceptje stelt dat er helemaal geen "kloof" is tussen burgers en politici, maar dat ze elkaar integendeel samen "opgeilen" rond een gemeenschappelijk imaginair, fantasmatisch doel.

Flauwe Kul ! Die Mbembe heeft zijn les niet goed geleerd, CC2.

Waarom deze conclusie ? Zie de inhoud van de onderwerpen in threads - draden van gewone burgers - on dit gedeelte van het forum én het onderwerp van de "felle" discussie in 't parlement.

Beste Groeten.

Stratcat
20 juni 2007, 21:58
Laat ons effe peilen naar ons politieke "meta-bewustzijn" - het grapje van "de Staatshervorming" is daar gefundenes Fressen voor. Ik begin trouwens meer en meer te vermoeden dat het theorietje over de "obscene intimiteit van de macht" begint te kloppen.

Dat theorietje is ontwikkeld door Achille Mbembe, in een boekje over de mechanismen van de macht zoals die werken in postkoloniale dictaturen. Vandaag wordt het door sommigen toegepast op onze eigen post-ideologische Europese politiek.

Het conceptje stelt dat er helemaal geen "kloof" is tussen burgers en politici, maar dat ze elkaar integendeel samen "opgeilen" rond een gemeenschappelijk imaginair, fantasmatisch doel. Het cirkelen rond dat doel - dat nooit mag verwezenlijkt worden - is identiteitsvormend, en laat collectief genot toe. (In Mbembe's werk wordt dat geïllustreerd aan de hand van het "obscene genot" dat groepen ondervinden wanneer ze zich klaarmaken - opgeilen - naar bijvoorbeeld een genocide; het genot zit in de weg ernaar toe, niet in het hoogtepunt zelf).

Politici en kiezers delen dus één duidelijk verlangen en een fantasie maar zullen dat nooit met zoveel woorden zeggen. In de plaats ervan gebruiken ze een discours doorspekt met verschuivingen, verhullingen, lege betekenaars ("de Staatshervorming") en ironie om te genieten van datgene waarvan ze weten dat het altijd imaginair zal blijven.

Post-ideologische politiek is dus in Mbembe's concept louter een spel van obsceen collectief verlangen. Geen themas, maar puur genieten. Cruciaal hierbij is dat het schijnbare object van dat verlangen (bijvoorbeeld een onafhankelijk Vlaanderen, "de Staatshervorming") maar een omweggetje, een uitvlucht is om rond het echte verlangen te kunnen cirkelen (namelijk een vorm van racisme of haat tegenover "de vijand").

Cruciaal hierbij is dat beide partijen elkaar voortdurend vette knipogen geven, elkaar zeer goed verstaan, en nooit over concrete zaken spreken, maar altijd op een "meta-niveau" rond blijven cirkelen als gieren boven een prooi. Het verlangen bestaat in dat cirkelen zelf, het fantasme mag niet gerealiseerd of daadwerkelijk vervuld worden, want dan verdwijnt het. Zeer subtiel geven beide partijen elkaar daarom hintjes over het echte object van verlangen ("konden we die Walen maar..."). Het zijn die subtiele, "obscene" verwijzingen en het collectief genieten ervan die identiteitsvormend zijn.

Niks kloof tussen wie dan ook. Maar wel één grote stroom van collectieve, gedeelde, van elkaar zeer goed begrepen en aangevoelde politieke geilheid.

Ik vind dat wel een interessante theorie en het is vreemd dat ze nog nooit op ons communautaire politieke landschap is toegepast.

In hoeverre heeft ze gespeeld tijdens de laatste verkiezing?

Ik vind dat ook een interessante theorie.

C2C
20 juni 2007, 22:59
Die Mbembe heeft zijn les niet goed geleerd, CC2.

Er effe bij vertellen: Mbembe is een zwarte neger hé. Gewoon een jonge briljante denker. Genen ouwen bedompte intellectueel dus of zo hé. Kijk, hier is hij:
http://www.camerounlink.net/profilespics/295.gif
Achille Mbembe, een neger met een bril.

Gewoon iemand van wie Noam Chomsky zegt dat hij een van de weinige mensen is die de Europese cultuur goed heeft begrepen, omdat hij kan denken via de postkolonie.

Dimitri
20 juni 2007, 23:01
Gelukkig klopt de theorie van de beste man en zijn genocides in Afrika inderdaad imaginair...

Starkan
21 juni 2007, 05:30
De nagel op de kop C2C. Ik had het absoluut niet beter kunnen verwoorden. U verklaart hier op begrijpelijke wijze wat ongetwijfeld een meerderhijd van de nuchter denkende mens ook denkt maar niet durft/kan verwoorden, gezien het zo'n subjectief onderwerp betreft, wat nog niemand met argumenten heeft kunnen verdedigen.
Please, ga zo door om de intellectuele armoede op dit forum te bestrijden.

Met dank.

Kortaf
21 juni 2007, 06:08
Ik vind dat ook een interessante theorie.

Wat men allemaal niet uitvindt om in zijn koudwatervrees te mogen blijven zitten... Daar geniet ik van.

Het zijn die subtiele, "obscene" verwijzingen en het collectief genieten ervan die identiteitsvormend zijn.

Kijk eens aan, het fantasietje vervult dus wel degelijk een essentiële functie...

Kortaf
21 juni 2007, 06:53
Ik vind dat wel een interessante theorie en het is vreemd dat ze nog nooit op ons communautaire politieke landschap is toegepast.

Geen reden om het uitsluitend op communautair beleid toe te passen.

Er zijn fantasietjes genoeg om ons samen aan op te geilen en waarvan we met zijn allen weten dat er nooit iets zal van komen:

- de opwarming van de aarde
- eindelijk weer een echt linkse partij
- het anti-racisme
- extreem-rechts nee bedankt
- de socialistische revolutie

Etc. etc.

Ieder op zijn eigen niveau, natuurlijk.

predator
21 juni 2007, 12:23
CC2 :

Er effe bij vertellen: Mbembe is een zwarte neger hé. Gewoon een jonge briljante denker. Genen ouwen bedompte intellectueel dus of zo hé.

Of hij een biljante denker is moet ik betwijfelen; niet omdat hij "een zwarte neger" is hoor. In de US of A is hij Associate Prof geweest; beginner op niveau dus. Maar verder is hij niet geraakt. Teruggekeerd naar Afrika; dat zegt wel genoeg zeker ...

Chomsky aanhalen is ... te gevaarlijk. Volgens Noam kan je de hollocaust ontkennen zonder antisemitisch te zijn ...

Beste Groeten.

Kaal
21 juni 2007, 12:27
Dat theorietje is ontwikkeld door Achille Mbembe, in een boekje over de mechanismen van de macht zoals die werken in postkoloniale dictaturen

Ik vind het tekenend dat jij uigerekend naar een boekje over "mechanismen van de macht in postkoloniale dictaturen" grijpt om ons iets te vertellen over België ...

OK, goedkoop, maar ik kon het niet laten :)

Tegendradigaard
21 juni 2007, 12:42
Er effe bij vertellen: Mbembe is een zwarte neger hé. Gewoon een jonge briljante denker. Genen ouwen bedompte intellectueel dus of zo hé. Kijk, hier is hij:
http://www.camerounlink.net/profilespics/295.gif
Achille Mbembe, een neger met een bril.

Gewoon iemand van wie Noam Chomsky zegt dat hij een van de weinige mensen is die de Europese cultuur goed heeft begrepen, omdat hij kan denken via de postkolonie.

doet mij denken aan een oude vriend van mij.... (djeezes nu ik er over denk... al mijn vrienden zijn stilaan oud......) die heeft jaren de zeeën van de wereld bevaren in opdracht van de CMB.

zo vertelde hij mij het verhaal van telkens hij naar Zaire moest varen hij een hoop oude brillen meenam.
Want het eerste wat die negers (mag dit woord nog wel ?) vroegen aan de blanke zeelui : "Lunettes ?".
Want dat vonden ze het toppunt van slimmigheid... een bril op hun neus kunnen zetten....

Ik hoop dat den Achille dat tijdperk al voorbij is.....

Jazeker
21 juni 2007, 13:31
zo vertelde hij mij het verhaal van telkens hij naar Zaire moest varen hij een hoop oude brillen meenam.
Want het eerste wat die negers (mag dit woord nog wel ?) vroegen aan de blanke zeelui : "Lunettes ?".
Want dat vonden ze het toppunt van slimmigheid... een bril op hun neus kunnen zetten....


:-D

Tegendradigaard
21 juni 2007, 15:04
tja als mijn vriend loog, dan lieg ik nu maar hij beweerde dat het waar was....

C2C
21 juni 2007, 16:13
CC2 :
Of hij een biljante denker is moet ik betwijfelen; niet omdat hij "een zwarte neger" is hoor. In de US of A is hij Associate Prof geweest; beginner op niveau dus. Maar verder is hij niet geraakt. Teruggekeerd naar Afrika; dat zegt wel genoeg zeker ...

Ach, hij publiceert in de top-vakbladen. En de man rankt hoog in de citations-indexen. Meer moet dus niet gezegd worden. Hij hoort bij de top-intellectuelen van onze tijd.

Maar laten we niet te veel met autoriteitsargumenten spelen, en bovendien geef ik toe dat ik maar een paar stukken van Mbembe heb gelezen.

Terug terzake dus: was het gebalk over de Staatshervorming gemeend (op de nulgraad, zo van: "ja we willen echt een staatshervorming"), of is er toch een diepere boodschap aan het werk, die subtieler maar toch perverser en obscener is?

predator
21 juni 2007, 16:18
Kaal stelde :

Ik vind het tekenend dat jij uigerekend naar een boekje over "mechanismen van de macht in postkoloniale dictaturen" grijpt om ons iets te vertellen over België ...

OK, goedkoop, maar ik kon het niet laten


"mechanismen van de macht in de postsovjet dictaturen" ligt voor CC2 meer voor de hand ...

Battlestar Galactica
24 juni 2007, 17:24
Ik ben ook een van diegenen die graag cirkelt als een gier rond het imaginaire doel van een staatshervorming. Ik had daarom een vraag die ik toch eens even wou stellen aan alle andere gieren.

Ze gaat over de "faciliteiten" in de Rand, die mij mateloos ergeren omdat ze de verfransing in de hand werken en vanwege de manier waarop ze tot stand gekomen zijn.

Aan Franstalige kant volgt altijd een onwrikbaar non wanneer men erover begint. Dat heeft veel te maken met het feit dat deze "eeuwige overgangsfaciliteiten" voor veel van de Franstalige inwoners van faciliteitengemeenten als een verworven recht worden aangevoeld. Daarom mijn voorstel:

Kan men deze faciliteiten niet laten verderlopen voor zij die ze reeds hadden voor een bepaalde datum, en aan alle franstalige nieuwkomers een beperking in de tijd opleggen voor wat het gebruikmaken van de faciliteiten betreft van, laten we zeggen, twee of drie jaar?

Op die manier kiest men voor een uitdoofscenario en is niemand echt verliezer.

Fieseler
24 juni 2007, 17:35
Zo zie je maar hoe weldadig de imaginaire gevolgen van een positieve discriminatie wel kunnen zijn op een simpele politieke analyse...

lombas
24 juni 2007, 18:00
Het conceptje stelt dat er helemaal geen "kloof" is tussen burgers en politici, maar dat ze elkaar integendeel samen "opgeilen" rond een gemeenschappelijk imaginair, fantasmatisch doel. Het cirkelen rond dat doel - dat nooit mag verwezenlijkt worden - is identiteitsvormend, en laat collectief genot toe.

Los van de veralgemening zie ik als fenomeen wel iets in deze theorie. Denk je dat het ergens te rijmen valt met de la Boétie's en Hume's concept van een overheid die altijd, democratisch of ondemocratisch, gestoeld is op de wensen van burgers?

Ik zie ook Oppenheimer, Bryce en Burke in deze, onder andere.

Kortaf
24 juni 2007, 18:28
Boétie's en Hume's concept van een overheid die altijd, democratisch of ondemocratisch, gestoeld is op de wensen van burgers

Hebben die gasten dat echt gezegd? Het lijkt me een evidente waarheid, die de politieke realiteit veel beter verklaart dan de idee dat vuige dictators de schuld dragen voor al wat verkeerd gaat.

lombas
24 juni 2007, 18:29
Hebben die gasten dat echt gezegd? Het lijkt me een evidente waarheid, die de politieke realiteit veel beter verklaart dan de idee dat vuige dictators de schuld dragen voor al wat verkeerd gaat.

De la Boétie's hoofdwerk heet "De la servitude volontaire", wat dacht je nu.

;-)

Kortaf
24 juni 2007, 18:35
De la Boétie's hoofdwerk heet "De la servitude volontaire", wat dacht je nu.

;-)

Verdorie Lombas, wat een tip.

Ik ben hem meteen gaan downloaden: http://www.forget-me.net/LaBoetie/

lombas
24 juni 2007, 18:41
Verdorie Lombas, wat een tip.

Ik ben hem meteen gaan downloaden: http://www.forget-me.net/LaBoetie/

Sterke kost ze.

For the present I should like merely to understand how it happens that so many men, so many villages, so many cities, so many nations, sometimes suffer under a single tyrant who has no other power than the power they give him; who is able to harm them only to the extent to which they have the willingness to bear with him; who could do them absolutely no injury unless they preferred to put up with him rather than contradict him. Surely a striking situation! Yet it is so common that one must grieve the more and wonder the less at the spectacle of a million men serving in wretchedness, their necks under the yoke, not constrained by a greater multitude than they, but simply, it would seem, delighted and charmed by the name of one man alone whose power they need not fear, for he is evidently the one person whose qualities they cannot admire because of his inhumanity and brutality toward them. A weakness characteristic of human kind is that we often have to obey force; we have to make concessions; we ourselves cannot always be the stronger. Therefore, when a nation is constrained by the fortune of war to serve a single clique, as happened when the city of Athens served the thirty Tyrants, one should not be amazed that the nation obeys, but simply be grieved by the situation; or rather, instead of being amazed or saddened, consider patiently the evil and look forward hopefully toward a happier future.

Schitterend.