Oorspronkelijk geplaatst door the_dude (Bericht 5734938)

uw verhaal is zeker relevant Sjaax en raakt pijnpunten binnen de politiek. Vastgeroest in hun zitje lijkt hun grootste bekommernis hoe behoud ik mijn zitje en al lang niet meer welke maatschappij wil ik uitbouwen.

Oorspronkelijk geplaatst door the dude

Diene hoofdredacteur let goed op, praten...praten...praten helpt niet meer, ze doen niks (tot te weinig).

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax (Bericht 5825300)

De Bulgaar Stanishev - nooit van gehoord - werd gekozen tot nieuwe leider van de PES (Partij van de Europese Sociaaldemocraten).

Blijkbaar vindt hij de Europese politiek niet zo interessant.
Lekker navelstaren met andere woorden.

Toch is er een positief puntje.
Het gaat overigens niet over de voorzitter van de Europese Commissie, zoals abusievelijk wordt vermeld, maar over de kandidaat voorzitter.

Het uitermate positieve punt is dat die kandidaat vrij transparant wordt gekozen en niet benoemd via allerlei gekonkel in mistige commissies.

Oorspronkelijk geplaatst door the_dude (Bericht 5828101)

Voor uw positief punt stel ik voor te wachten tot die verkiezing ook eens gebeurd. ;)

Oorspronkelijk geplaatst door abou Anis (Bericht 3609748)

1984, de periode waarin het opbouwwerk van kameraad Stalin door de renegaten Chroetsjov en Breznjev en hun opvolgers al volledig met de grond gelijk gemaakt was dus...

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax (Bericht 6054195)

Europese sociaaldemocraten hebben een manifest gepubliceerd: Voor een Europees Socialistisch Alternatief. Niet gek voor de sociaaldemocratie.

Gaat ze haar doodsstrijd nog een tijdje rekken? Nou ja, de belangstelling voor de conferentie waar het manifest werd besproken - met Jacques Delors - was niet overweldigend. Een aardige poging, maar geen impact.

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax (Bericht 4265061)

In een beroemde rede uit 1995 sprak oud-premier Kok van Nederland over het afschudden van de ideologische veren (http://www.volkskrant.nl/archief_gra...litieke_midden).



De sociaal-democratie moest naar het midden opschuiven. Maar er werd niet benoemd wat dat midden inhield. Er zou een toenemende behoefte bestaan om het doorschietende individualisme tegen te gaan. In welke opzichten schoot het door? Geen enkele indicatie daarvoor werd gegeven. De sociaal-democratische visie stond 'een actieve publieke sector' voor en 'de articulatie van het publiek belang'. Prachtig, maar wat houdt dat in?

Als de socialistische visie, het regelen van belangrijke economische sectoren door de staat, wordt opgegeven, wat blijft er dan nog over van de sociaal-democratie? Het vreemde was dat de Nederlandse sociaal-democraten eerst profiteerden van de nieuwe koers. Of was het toch niet zo vreemd? Het idee van socialistische sturing werd met de steeds grotere invloed van de EU in een klein land hoe langer hoe moeilijker. Dus dat sturingsidee overboord zetten werkte bevrijdend. Het was niet meer nodig om zich in allerlei bochten te wringen om te verklaren dat 'liberale' maatregelen eigenlijk een stap op weg naar een socialistischer samenleving vormden. Die grotere oprechtheid werkte verfrissend. Nu zouden 'de actieve publieke sector' en 'de articulatie van het publiek belang' op de voorgrond treden. Maar ruim tien jaar later begrijpt iedereen dat die frases lege hulzen waren. Niemand weet wat het inhoudt. Als je geen idee hebt waar je naartoe wilt, als je alleen losse flodders kunt produceren, helpt het grootste enthousiasme niet meer, is de meest geoliede campagnestrategie weggegooid geld.

Na een decennium vraagt iedere kiezer wat je visie is. Als je die niet hebt, krijg je allereerst verschillende verhalen binnen de eigen partij. Iedere partijtijger heeft zo zijn eigen ideeën. De kiezer haakt vervolgens af. Die blijft niet geloven in een oud verhaal dat geen breed gesteunde updates meer krijgt aangaande de actuele politieke situatie.

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax (Bericht 5924887)

De term renegaat had in de 20e eeuw overigens vooral bekendheid wegens een ietwat andere reden. Een vooraanstaande communist die niet in overeenstemming met de 'correcte' koers van het politburo handelde, werd beticht een renegaat te zijn.
Voorbeeldje op dit forum:

Hoewel de term in diskrediet is geraakt, zou het voor de sociaal-democratie nuttig zijn die term vanonder het stof vandaan te halen. En dan te gebruiken voor wolven in schaapskleren. Als figuur par exemple kan daarvoor Tony Blair gelden.

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles (Bericht 6320425)

Blair is zelfs geen renegaat. Die man is nooit sociaal-democraat geweest.

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax (Bericht 4244557)

Bron: http://www.standaard.be/Artikel/Deta...Q&subsection=2

De dood van de PS geldt niet alleen voor de Franse socialistische partij, het geldt voor bijna alle sociaal-democratische partijen in Europa. In Europa is de sociaal-democratie gemarginaliseerd. De industriële werkende klasse is geminimaliseerd. De bevolking werkt grotendeels in kantoren in de dienstverlenende sector. Daar wordt op veel individualistischer basis gewerkt dan in de industrie aan de lopende band. Daarmee verdwijnt de automatische onderlinge solidariteit. Met dat verdwijnen, verdwijnt ook de haast vanzelfsprekende grote invloed van de sociaal-democratie. De sociaal-democratische leiders weten zich geen raad met de situatie. Als gevolg daarvan twisten ze onderling. Sommigen begrijpen de noodzaak van internationale solidariteit, in ieder geval in Europa en zijn eurofiel. Anderen grijpen terug op het oude behoud van de verzorgingsstaat die werd opgebouwd binnen het kader van de natiestaat en zijn eurosceptisch. Maar niemand erkent dat de grote rol van de sociaal-democratie niet meer terugkeert. Lévy stelt dat de sociaal-democratie niet te hervormen valt. Veranderen betekent idd dat de sociaal-democratie geen sociaal-democratie meer zal zijn. Ze wordt sociaal-liberaal of nationalistisch (ik zal maar niet schrijven nationaal-socialistisch). Maar dat bestaat al. Al wat rest voor de sociaal-democratie is een leven als zombie: ze blijft bestaan in de marge, droomt van haar glorieuze verleden, maar heeft politiek geen invloed meer, is politiek dood.

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax (Bericht 6403977)

Een van de grootste sociaal-democratische partijen is de Britse Labour Party. En juist in die partij is het linkse gedachtegoed zo goed als dood. Eerder schreef ik al over Tony Blair. Maar nu heeft de Labour Party weer een fraai staaltje opportunisme laten zien in de steun aan een amendement van een Brits Conservatief parlementslid.

Het gaat er bij Labour niet om dat ze een constructief politiek verhaal vertelt, nee, de partij is een pure machtspartij. Ze probeert aan de macht te komen, het doet er niet toe hoe. Als het door dom opportunisme kan, is het prima.

Het is bijzonder spijtig dat juist Labour, als grote partij, ten prooi is gevallen aan de renegaten. Maar het is niet alleen Labour. Ook heel veel anderen sluiten doelbewust de ogen voor het gebrek aan linkse politieke consistentie. Tal van linkse politieke analisten geven terecht aan dat alleen een sociaal en solidair Europa een toekomst heeft. So far, so good. Maar dan vermijden ze bewust de linkse politiek te noemen. Auteur Bleri Lleshi schrijft:

Dus alle Europese politici, ook de sociaal-democraten, zijn neoliberaal. Dan koestert hij verwachting van de vakbonden:

Dat is natuurlijk een illusie. De vakbondsleiders hebben net zo goed politieke standpunten en zijn in bijna alle gevallen lid van een politieke partij. In het beste geval zijn ze iets radicaler dan het gemiddelde lid van een politieke partij, maar niet veel. Nee, het gaat in de eerste plaats om een gezamenlijke linkse politieke analyse. Die ontbreekt. En de sociaal-democratie is daar in grote mate verantwoordelijk voor. Dat moet op de eerste plaats duidelijk worden gemaakt. Ook door een Lleshi.

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax (Bericht 6375725)

Ik begrijp je verontwaardiging.

Maar de man is nu eenmaal voorzitter van de sociaal-democratische Labour Party geweest. Als dan achteraf blijkt dat hij toch niet zo sociaal-democratisch was, moet je dat een naampje geven.

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles (Bericht 6422302)

BHL is precies de parasiet die voor de verrotting van die partij heeft gezorgd. De dood van de sociaal-democratie heeft niets te maken met de veranderde productiestructuur - een gezonde sociaal-democratie had zich daaraan kunnen aanpassen - maar alles met het feit dat deze partijen al decennia totaal gecorrumpeerd zijn en precies door miljardairs als BHL.

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax (Bericht 6425333)

Voor mij is het juist de vraag of de ellende van de sociaal-democratie niets met de veranderde productiestructuur heeft te maken. Volgens Marx bepaalt de onderbouw de bovenbouw. Dat is natuurlijk een zeer betwiste stelling. De stelling is in die zin interessant dat ik vind dat je telkens in een situatie moet onderzoeken of zij niet opgaat.

Waarom zijn de sociaal-democratische partijen gecorrumpeerd? (Dat ben ik iig met je eens.) Als er meerdere gecorrumpeerde partijen zijn, zal er een dieperliggende structurele oorzaak zijn. Het benoemen van parasieten is niet een voldoende verklaring als oorzaak.

(Hier in deze topic schrijf ik wat losse flodders aan gedachten op. Misschien helpt het in een analyse van de problematische sociaal-democratie.)