Ik hecht geen geloof aan de evolutietheorie.

Los daarvan is taal als water: het zoekt altijd de gemakkelijkste weg. Kijk maar naar de talrijke reducties die we in de dialecten aantreffen.

In de standaardtaal van de jaren zestig, zeventig werd de eind-n ook niet uitgesproken. Ik herinner me nog goed dat we op de Normaalschool van Torhout in de lessen dictie daar heel uitdrukkelijk op gewezen werden.

En als u dweept met de oude teksten omdat ze toen schreven wat ze uitspraken, dan is het maar logisch dat wij dat in onze tijd ook doen.

Ik ken geen enkele spraakkunst die naam waardig waar zoiets in staat. Hoogstens op bepaalde blaadjes voor het lager onderwijs.

IK heb niet beweerd dat onze spelling mordikus moet sporen met onze Duitse zustertaal en dat men "voortdurend" de spelafspraken van het Duits moet proberen te volgen. (Het Engels is sinds 1066 (Hastings)geen zuivere Germaanse taal meer in mijn opvatting.)
Wel mag men geen spellingsoogkleppen opzetten door onze zustertaal te negeren zoals dat nu gebeurt. Het is niet uitgesloten dat er twee keuzes zijn die beide geen afbreuk doen aan de coherentie van ons eigen taalsysteem en dan zou men moeten overwegen hoe die kwestie geregeld is in het Duits en of de mogelijkheid bestaat van dat over te nemen zonder de eigen coherentie in gevaar te brengen. En dat langs beide kanten uiteraard.

Ik kom daarbij omdat ik merk dat mijn Duitse vriendin, die Nederlands leert, na twee jaar nog steeds grote moeite heeft met de korte of lange uitspraak van klinkers in éénlettergrepige woorden. Ze spreekt "grot" uit als "groot" en omgekeerd. Ik vind onze schrijfwijze de meeste logische. Zouden de Duitsers daar nu geen voorbeeld kunnen aan nemen zonder de coherentie van hun taalsysteem geweld an te doen ? Dat zijn dingen die wederzijds zouden kunnen onderzocht worden. Mijn punt is gewoon dat het spijtig is dat dat gewoonweg niet eens in ogenschouw wordt genomen.

Wat mij daarin stoort is de willekeur. Of kan mij iemand uitleggen waarom een cigaar weliswaar een sigaar geworden is, maar een citroen daarentegen geen sitroen geworden is ?

Dat is juist, maar ge ontkracht daarmee niet mijn punt dat we weten dat de lange ij vroeger werd uitgesproken als een lange -i. Dat weten we o.m. uit rijmwoorden.

Wat is logisch aan die Kollewijn-uitgang -ies ?
In Belgisch hoor ik een korte i in tegenstelling tot "lieverd", "diep", "misschien", "mier" !

Juist, maar dan begrijp ik niet dat het ooit zo veel "moeilijker" was.

Euh, dat was ook niet mijn punt. Wel dat de i-klank niet noodzakelijk hetzelfde werd uitgesproken zoals we dat nu doen.

Er is geen enkele zinnige reden te bedenken om onze spelling op enige wijze te laten sporen met omringende talen. Enkel een samenhangende regeling voor onze eigen taal zou moeten worden nagestreefd. Onze spelling betreft in de eerste plaats onze taalgenoten en niet de mensen van andere taalgroepen.

Dit is de oude droom van Platdietse Beweging.

Het heeft niet gewerkt.

Net als u stoor ik me ook in grote mate aan deze willekeur. Ik zie de gevolgen van die willekeur dagelijks in mijn onderwijspraktijk. Niet zonder reden ben ik daarom al heel lang een groot voorstander van een consequent en coherent spelling. Weg met de c bijvoorbeeld. Waar we s horen, schrijven we een s. Waar het als een k klinkt, gebruiken we de letter k.

Kort?

In mijn Paardekoopertje staat voor Belgisch nochtans "bɛlgis" en voor lieverd " livərt"

Dezelfde "i" dus.

En ik herinner mij de diktielessen van Willy Kuijpers in het Jozefietenkollege te Leuven waar de eind-n moest ingeslikt worden.
Men zou het mij nu eens moeten laten doen....:twisted:
Maar ooit werd die eind-n dus wél uitgesproken.
Het is de wereld op zijn kop; men had er moeten op hameren om in tegenstelling tot het dialekt, die -n wél uit te spreken; ze staat er echt niet voor niets. De foutsprekers hebben dus weer eens het pleit gewonnen.
Ik vind de eind-n-amputatie zeer dialektisch en onze standaardtaal onwaardig. In het Duits wordt die trouwens wél uitgesproken; hier zijn wij het die o zo verkeerd bezig zijn.

Haha. In onze tijd spreken spreken we verkeerd ten opzichte van de oude teksten. D�*�*rom dweep ik met de oude spelling.
De oudere teksten vormen een spiegel, een graadmeter voor de aberratie van onze huidige taal.

Hier in de streek spreekt men de eind-n wel uit, maar wordt de doffe klinker ervoor "ingeslikt". Een typische reductie van de West- en Oost-Vlaamse dialecten. We hebben het over "eet'n", "steen'n", enzovoort.

Het heeft uiteindelijk niets te maken met wat u voortdurend naar voorbrengt, nl. zogezegde "foutsprekers". Dit is een onzinnig etiket. In de standaardtaal van toen als nu spreek je die n gewoon niet uit. Net als bij de tussenletter. Of gaat u me nu vertellen dat u thuis ook spreekt over "panneNkoek"?

Tja, het Nederlandshandboek van mijn vriendin.
Niet toevallig uitgegeven in het noorden !


Is wat leuk trouwens wél korrekt ?
Met die titel was voor mij de toon al gezet toen ik dat boek in handen kreeg.:twisted:

Men kan zeggen: Wat is leuk ? Nederlands is leuk.
Maar: Wat leuk ! Moet dat niet zijn: Hoe leuk!

Dan staat u voor een immens probleem: de spelling van het middeleeuws Nederlands is niet hetzelfde als bijvoorbeeld die uit de tijd van Rubens. En in de middeleeuwse Nederlandse teksten is er een enorm spellingverschil. Welke uitspraak zou u dan wel willen volgen? Die van het Vlaams uit de 12e eeuw? Of die uit noordelijk Brabant uit de 14e eeuw? Of het Hollands uit de 11e eeuw?

Als je al die teksten eens vergelijkt, zult u zien dat uw opvatting eerder een aberratie uitmaakt. Niet onze huidige taal of uitspraak.

Spreektaal.

"Hoe leuk" heb ik nog nooit gehoord.

U heeft het duidelijk niet begrepen, of u ontwijkt zoals gewoonlijk de kern.
Belgisch/Belgische en Belgis/Belgisse klinken exact identisch, dat weet iedereen.
Geschreven echter maakt de isch-uitgang de lezer duidelijk dat het een adjectief betreft. Crisis schrijven als crisisch, of fornuis als fornuisch, jubilarisch enz.. is onzin want het betreft zelfstandige naamwoorden.

Belgies en fantasties, hagedies, en vooral logiesch (logies?) moeten kunnen om verwarring met logisch te voorkomen?

Spijtig nietwaar ?

Maar ge zult bedoelen: de Aldietse Beweging: https://nl.wikipedia.org/wiki/Aldietse_Beweging

niet te verwarren met:

de Nederduitse of Platduitse Beweging
https://de.wikipedia.org/wiki/Niederdeutsche_Bewegung
(hetgeen tussen haakjes niet zo mooi is, wat men daarover schrijft.)
Wat mij nog het meest stoort is:
„Niederdeutsch“ wurde dabei nicht als Kommunikationsmedium angesehen. Für Vordenker und Akteure der Niederdeutschen Bewegung wie beispielsweise Julius Langbehn, Adolf Bartels, Hans Friedrich Blunck sowie Moritz Jahn markierte Niederdeutschtum eine volkhaft-vorbildliche „nordische“ Existenzweise, die entsprechend jeweiliger Zeitschichten als rassebasiertes Konzept sowohl der Homogenisierung als auch der Ausgrenzung weiter entwickelt wurde.
Ontgoocheld!

Ik heb het niet over andere taalgroepen maar over de Duitse zustertaal.
Als men het kan, zonder de eigen taal geweld aan te doen, is een convergentie wenselijk en verdere nodeloze divergentie te vermijden. D�*t is mijn punt.
In u is blijkbaar geen groot pangermanist verloren gegaan.