Baas over andermans buik.
 

In Canada werd onlangs een draagmoeder gedwongen om abortus te plegen omdat de wensouders geen kind willen met het syndroom van Down.

http://www.hln.be/hln/nl/38/Je-Kinde...s-pleegt.dhtml

Ik vind persoonlijk dat geen van beide nog kinderen zou mogen hebben. Als je niet bereidt bent te zorgen voor een kind die anders is, dan kun je nooit goede ouders zijn.

Het draagmoederschap kan leiden(lijden) tot complexe situaties, wat denken jullie hiervan.

Een rosse is "anders", een mongool is zwaar gehandicapt. Als je de geboorte daarvan kan voorkomen, dan moet dat gewoon kunnen. Het draagmoederschap is volgens mij weinig relevant, aangezien:

"De wensouders en de draagmoeder ondertekenden echter een overeenkomst die stipuleert dat het paar, als de draagmoeder zich tegen hun wens in tegen een zwangerschapsonderbreking verzet, geen enkele verantwoordelijkheid draagt voor het kindje".

Er is dus niets wat verhindert dat die draagmoeder dat gehandicapte kind toch in de wereld brengt, maar dan moet ze er wel zelf voor zorgen.

Lang leve de eugenetica.

Dan zou ik geschreven hebben dat mongolen moeten geaborteerd worden. Een heel verschil.

Geboorte voorkomen en aborteren, wat is het verschil daarin?

volledig akkoord.
Het is niet omdat het kind bij een draagmoeder ontwikkelt dat de biologische ouders die beslissing niet mogen nemen.

Kom nu niet af met het emotionele drama voor de draagmoeder: als je in staat bent om na de bevalling het kind af te staan, dan lijkt het me niet zo'n onoverkomelijk probleem om een gehandicapped kind te aborteren .

Daar zit het verschil niet, het verschil zit tussen "het aborteren van een gehandicapte foetus moet kunnen" of "het aborteren van een gehandicapte foetus moet" (bijv. opgelegd door de overheid). Bovendien ben ik van mening dat er an sich weinig mis is met bepaalde vormen van eugenetica.

Ik heb dit hier al eens in een andere draad gepost; mijn partner en ik hebben een gehandicapt kind grootgebracht. Meervoudige handicap: aan de benen en ook mentaal. Ik ga nu een heel lelijk woord gebruiken voor zijn mentale handicap: kind is "debiel". Dit zijn de woorden die zwart op wit staan in het dossier van ons kind, en dat komt heel hard aan. Immers: debiel is een scheldwoord geworden. Spijtig: mensen die dit woord gebruiken weten niet waarover het gaat. Moesten ze zelf zo'n kind hebben, ze zouden het zeker laten! Idem voor mensen die iemand uitschelden voor "mongool". Ik kan alleen daarop antwoorden dat een Mongool een inwoner van Mongolie is. Iemand die "mongool" is, is een persoon die het downsyndroom vertoont. Waarom dan niet gewoon zeggen: dat kind is geboren met het downsyndroom? Allee, ik kan mij daar echt kwaad om maken. Maar toch een positieve noot( voor mij toch): ons "debiel" kind woont nu zelfstandig, 't is te zeggen woont samen met iemand en dit gaat héél goed! Kan koken, wassen, strijken, boodschappen doen...zonder hulp. Het enige wat niet goed lukt is administratie: bankverrichtingen, betalingen doen, brieven invullen...maar dat is maar een peulschil voor mij. Ik ben fier op mijn kind en héél trots dat hij,buiten alle verwachtingen en commentaar in, zelfstandig woont. Dit nu meer dan 3 jaar. Hopelijk moet ik hier geen verdere kwetsende commentaar meer lezen...dank u.

Ik had zeker niet de bedoeling je te kwetsen. Als ik dat toch gedaan mocht hebben, mijn oprechte excuses. Evenmin had ik de bedoeling iemand uit te schelden met het woord "mongool". Toen ik opgroeide werden mensen met het syndroom van Down nog gewoon "mongolen" of "mongooltjes" genoemd. Zwarten heetten toen ook nog gewoon negers en gehandicapten waren nog niet andersvalide. Ik schrijf en spreek dan ook meestal nog gewoon over negers en gehandicapten.

Ten tweede heb ik nergens geschreven dat ik vind dat er geen gehandicapte kinderen mogen geboren worden (zie mijn antwoord aan Albrecht), ik vind wel dat ouders het recht moeten hebben abortus te plegen. Die vraag staat overigens los van het al dan niet gehandicapt zijn van het kind: ik vind dat ouders sowieso het recht hebben hun kind te aborteren, daar heeft niemand zich mee te moeien. Beter een ongeboren leven, dan een ongewenst leven.

Ten slotte ben ik blij dat het bij jullie uiteindelijk zo goed uitgedraaid is. Uiteraard ben je trots op je kind en terecht. Maar dat verandert weinig aan het contract dat de draagmoeder en de biologische ouders in dit geval hebben getekend.

Zo gaat dat dan in een maatschappij waar abortus wetten de norm zijn geworden. Staat het toekomstige kindje je niet aan, laat het dan maar rap afmaken. Better luck next time.

Van mij mochten ze die ouders gerust in de bak smijten.

Dit is zeer triest. Niet in het minst omdat de draagmoeder dingen heeft meegemaakt die ze niet wou (meemaken).

Over je conclusie:
er zijn mensen die om tal van redenen abortus plegen. Zomaar (!!!) omdat het kind ongewenst en ongepland was en nu niet in het leven past, om financiële, relationele en medische redenen, omdat het een ziekte of handicap heeft, ...
deze mensen kunnen nadien wel nog kinderen krijgen, gesteld dat de abortus geen veranderingen brengt aan hun fertiliteit.

Dan komen we terug op iets wat terecht werd aangehaald (ik geloof door Maddox) in de discussie over consguine huwelijken: er zijn tal van ouders die kinderen willen, maar niet in de mogelijkheid beschikken om er één te krijgen.
Ze moeten zeer veel doorstaan (medisch, financieel, sociale onderzoeken, ...) om er toch maar voor in aanmerking te komen.
Terwijl er anderzijds mensen zijn - de "vruchtbaren" - die aan de lopende band kinderen 'kweken', terwijl ze de kinderen amper kunnen grootbrengen. Maar gezien ze vruchtbaar zijn en het voorrecht hebben om probleemloos kinderen te kunnen maken, is dat blijkbaar geen enkel probleem en is er geen reden om de opvoedingskwaliteiten in vraag te stellen.

In dit geval, vind ik dan ook niet dat je zomaar tot die conclusie mag overgaan. Alleen al omwille van de reden dat koppels/mensen die abortus aanvragen en wel vruchtbaar zijn, probleemloos aan een nieuw kindje kunnen beginnen en dus wel die kans krijgen.

Maar bovenal begrijp ik niet, dat je in zo'n verschrikkelijk gesofisticeerde en delicate materie als draagmoederschap niet alle mogelijke voorvallen veel beter contractueel vastlegt. Over zoiets moet toch gesproken worden voor je eraan begint vind ik. Achteraf kan je dan nog zien wat je ermee doet. Maar je kan m.i. bijvoorbeeld moeilijk van een heel Christelijke vrouw (of iemand echt anti-abortus) gaan verlangen dat ze in haar lichaam ongeboren leven laat weghalen, omdat het leven minder overeenkomt met wat jij gewenst had.

Trek u die beledigingen niet aan. Ik ben blij te lezen dat het met uw kind zo goed is gekomen. Sommigen hier hadden het hem blijkbaar niet gegund.

Idd, het psychisch trauma tgv. het uitdragen van een zwangerschap gevolgd door adoptie schijnt veel groter te zijn dan het trauma tgv. abortus.

Super! Een heel mooie en positieve boodschap!

En over die administratie, don't worry: er zijn superveel mensen die niet in staat zijn om daar nog het overzicht over te krijgen en te houden hoor.

Proficiat! Dit soort succesverhalen maken me blij. :)

Flauwe poging.

Ge moet u echt niet verontschuldigen hoor: ik begrijp wel wat je bedoelt. IK wil me in feite verontschuldigen omdat ik soms harder blaf dan ik bijt. Thx voor jouw uitleg: begrijp het wel hoor.

Sommige mensen kunnen precies niet lezen, of zijn selectief blind.

Het meest prangende van deze casus is toch wel de ethische code, dan wel de deontologie (plichten).

De baas-over-eigen-buik is hier gereduceerd tot een wettelijke overeenkomst, een zakelijk contract, dat symbool mag staan voor onze achteruitgang in beschaving.

Man, het gaat helemaal niet om trauma's, maar over de manier waarop met menselijk leven wordt omgegaan.

Dank u wel om uw verhaal te delen. Je hebt niet alleen een dapper kind, jullie zijn dappere ouders. proficiat.
Ik moet eerlijk toegeven dat zoiets mij raakt.