De Staat staat ons in de weg! Weg met de Staat!
 

Geloof in de staat zorgt ervoor dat mensen hun ideeën voor politieke, sociale en economische verandering zo goed als niet zelf testen, op een bijzonder kleine kern na. Velen lijken te geloven dat de staat een wondermiddel is dat per decreet de wereld kan veranderen. Zij gaan de staat snel als het beste en enige middel zien. Wanneer ze worden geconfronteerd met deze werkelijkheid, merk ik vooral verwoede pogingen om hun geloof toch te rechtvaardigen of kritieken te nuanceren.

Het moet de taak zijn van anarchisten en zij die veranderingen willen om dat verlammend geloof de wereld uit te helpen. Dit is een politiek probleem van de hoogste orde. Een echte beweging die streeft voor een andere wereld mag zich niet richten op het geloof in wondermiddelen. Die beweging kan niet anders dan anarchistisch van aard zijn.

De Staat immobiliseert.
De Staat verlamt.
Weg met de Staat!

En wie gaat onderwijs voor iedereen organiseren? Wie gaat voor openbaar vervoer en alle andere vormen van dienstverlening zorgen ? Wie gaat voorkomen dat criminelen of een psychopaat mijn huis binnendringt? Wie gaat ervoor zorgen dat de zwakkeren beschermt worden tegen totale willekeur en uitbuiting ?

Dat kan wel geregeld worden.

Dit is ook een inleiding om wat verder na te denken.

Dit empirische werk over coöperatief en 'privaat' onderwijs in de IR is ook boeiend.

En je kan altijd ten rade gaan hoe ze kwalitatief onderwijs in de derde wereld leveren.

Dus ik denk niet dat je echt 'de staat' daarvoor nodig hebt, om eerlijk te zijn.

Je zou kunnen kijken hoe in het verleden 'niet-staat' actoren dat hebben aangepakt.

De beschrijving van de mutual aid organisaties van vroeger kan daarbij zeker als inspiratie dienen.

Vergeet niet: voor de opkomst van de welvaarts-, oorlog en regulerende staat; de 'non-profit' sector redelijk groot was in het regelen van die zaken.

De groeiende terugkeer van private veiligheid kan je natuurlijk eens bekijken en, samen met de Kameraden, op die wagon springen.

En als ze in 'the west frontier' redelijke mechanismen hadden, dan zal het toch in een veel rijkere samenleving ook wel lukken, zeker?

En vergeet niet; het feit dat de overheid het 'politiewerk' op zich neemt is recenter dan dat de overheid 'arme zorg' op zich neemt.

Ge gaat me toch niet zeggen dat je daar zelf geen antwoord op kan vinden, zeker?

[IMG]Men krijgt daar zelfs nobelprijzen voor; maar je moet het willen zien, denk ik.[/IMG]

Enfin; er zijn dus wel niet-staat alternatieven, denk ik dan. Jij niet?

Kortom: wie?

Dezelfde mensen die nu ijveren voor staatsverandering zouden hun tijd, energie en middelen kunnen steken in samenlevingsverandering. Kwestie van effectief iets te bereiken en door middel van trial and error de beste zaken selecteren en de slechte verwerpen.

Scholen, leerkrachten, ouders en leerlingen

De mensen die in die sectoren werken, in samenspraak met de mensen die ervan gebruik maken

Jij, je buren en een stevige deur.

De zwakkeren zelf, samen met hun vrienden, kennissen en familie.

Op zich kan de markt dat allemaal doen.
Onderwijs? privéscholen zijn mogelijk.
Openbaar vervoer? Geliberaliseerde transport bestaat.
Veiligheid? Securitas, Group4 etc bezorgen dat.
Alleen dat allerlaatste zal het grote probleem zijn. Eens het in privéhanden is, gelden de wetten van de markt, en telt de winstmaximalisatie. gedaan dan met sociale correcties of sociale tarieven. Gedaan dan om die diensten die je aanbiedt onder democratische controle te brengen. Gedaan dan ook om de toegankelijkheid tot bepaalde diensten voor iedereen te garanderen.

... en een shotgun?

Dan zijn het geen zwakkeren meer. :?

Dit klinkt als het manifest van een Amerikaanse "tea party" beweging.

Zonder enige vorm van de staat is er simpelweg chaos. Hoewel deze ideeën allemaal erg mooi klinken kan het nooit in praktijk worden omgezet.

Op zijn Amerikaans dus.

:-):-):-)

Fantastisch toch?

Behalve dan dat die tea party beweging vrij racistisch en pro-kapitalisme is.

Ik heb al exact dezelfde 'argumenten' tegen communisme gehoord.
Het gaat uit van de valse veronderstelling dat de staat de enige manier is om orde te scheppen en dat afwezigheid van een staat ook de afwezigheid van organisatie betekent.
Even ter verduidelijking: anarchisten zijn tegen de staat, maar voor regels en organisatie, zolang iedereen die het aanbelangt erbij betrokken wordt.

Liever niet, wapens zouden idealiter vernietigd moeten worden. Maar een andere optie zijn goed getrainde (in de zin van: leren zich in te houden) arbeiders/burger milities die hun militietaken afwisselen met ander werk, zodat ze niet vervreemden van de rest van de bevolking.

Dan toch Marx en Engels (en de latere marxisten) niet goed gelezen. De staat is niets anders dan een instrument in handen van de heersende klasse om de andere klasse te onderdrukken. Het proletariaat moet derhalve de macht over de staat overnemen om de bourgeoisie te onderdrukken (volgens hen althans). En om zo te streven naar de opheffing van de klassentegenstellingen door de socialisatie van de productiemiddelen.

In een samenleving waar geen klassentegenstellingen meer bestaan (en dat moet toch het doel zijn) heeft de staat als zodanig ook geen enkele functie meer. Hij ontbindt zichzelf terwijl de tegenmacht gevormd wordt, andere structuren en andere manieren om aan besluitvorming te doen.
Die andere structuren staan dan los van de staat en zelfs los van de staatsgrenzen.

Wie streeft naar een klassenloze samenleving, streeft dus naar de opheffing van de staat.

De staat is overigens geen neutraal instrument dat je kan aanwenden om ofwel deze ofwel gene belangen te behartigen; het heeft een eigen dynamiek die altijd en in essentie conservatief is en ingaat tegen de belangen van de arbeidersklasse. Dat kan ook niet anders.

Friedrich Engels in

On the Slogan of the Abolition of the State
and the German “Friends of Anarchy"

Maar tussen de machtsovername door het Proletariaat en de realisatie van het Communisme (en dus de klassenloze samenleving) zal een complex en langdurig proces zitten. Gedurende dat proces is de staat een noodzakelijke hefboom, zoals Ernest Mandel uitlegt:


Ernest Mandel in
Marxist Theory of the State

En om te vermijden dat die proletarische staat verwordt tot een dictatuur van de nomenclatura of de bureaucraten, geeft Mandel een paar waardevolle veiligheidsmechanismes:

De staat is inderdaad een apparraat in dienst van de heersende klasse. Voorlopig kan er geen sprake zijn van een afschaffing van de staat, wel van een staat in dienst van de werkende klassen. Maar soit: ik heb echt geen zin om deze duscussie tussen marxisten en anarchisten weer eens helemaal te gaan overdoen: daar is al genoeg over gezegd en geschreven en de anarchistische beweging heeft heden geen enkele politieke relevantie.

Zo maak je je er toch te gemakkelijk van af.

QED? ;-)

Het is waar dat in een maatschappij zonder klassentegenstellingen de nood aan een staat verdwijnt en de staat bijgevolg afgeschaft dient te worden. Maar zelfs na de Revolutie is de maatschappij nog lang niet vrij van klassentegenstellingen, en is de staat een instrument in de handen van de heersende klasse. Maar de heersende klasse in dan juist de arbeidersklasse.
Het Proletariaat kan haar nieuwe maatschappij onmogelijk verdedigen als ze meteen de volledige staat afschaft.

De relevantie van de anarchistische beweging is als de bekende naald in de hooiberg. Daar heb je gelijk in, vavli.
Maar dat heeft ze gemeen met de communistische beweging.

Btw.
"ik heb echt geen zin om deze duscussie tussen marxisten en anarchisten weer eens helemaal te gaan overdoen"
Is dat een typefout of een opzettelijke woordspeling?