Zijn de dagen van dictator Assad geteld?
 

De opstand in Syrië duurt nu reeds maanden. Assad's leger heeft tot nog toe meer dan 3500 mensen brutaal vermoord, en ze blijft doorgaan met de bloedige repressie.

Na de Westerse wereld beginnen nu ook de Arabische landen zich te roeren, en hebben onlangs Syrië uit de Arabische Liga gezwierd.

Is dit het einde van de bloedige dictator Assad?

Ik hoop het, al vind ik het spijtig dat er zo weinig van Assad zelf te horen is in de media (in tegenstelling tot bvb. Gaddafi) - het kan nooit kwaad beide kanten van het verhaal te horen.

3.500 man is natuurlijk belachelijk weinig voor een socialistische dictator...

Vergeleken met de terreur van de VS en Israël is dat inderdaad zeer weinig. Brave mens die Assad, veel te braaf. Moest ik in Assad zijn plaats zitten, de stad Homs zou er zo goed niet vanaf komen...

Hoe zou het komen dat U niet verschiet van uw reactie...

Voor de Iraanse clown hebt U ook enorme bewondering... :lol:

;-)

In onderstaand bericht zal u weten waarom ik voor een veel hardere aanpak ben voor de terroristen van de stad Homs.

home > Opinie & blog
De verborgen agenda van de Arabische Liga
06 / 11 / 2011



De afgelopen week vond er in Qatar een ontmoeting plaats tussen de landen van de Arabische Liga en een hoge Syrische regeringsdelegatie om een uitweg te zoeken uit de Syrische crisis die met de dag grimmiger wordt.

Tijdens eerdere zittingen van de Veiligheidsraad in New York bleek dat de wereld ernstig verdeeld is over de situatie in Syrië. Niet alleen China en Rusland, maar ook belangrijke landen als India, Zuid-Afrika en Brazilië namen in de Veiligheidsraad een positie in die diametraal verschilde van de positie van de westerse landen die voortdurend resoluties indienen die beogen het Syrische regime te veroordelen en economisch te straffen voor het bloedvergieten in het land.

De zittingen van de Veiligheidsraad waren om meer dan één reden leerzaam. Ze toonden allereerst aan dat aan het begin van de 21e eeuw het machtsevenwicht in de wereld aan het veranderen is en dat bevolkingsrijke groei-economiën zoals China en India niet langer accepteren dat landen als Frankrijk en Engeland bepalen wat de “internationale gemeenschap” vindt en denkt.

Wrevel over westers optreden

Bepalender echter voor het schaakmat in de Veiligheidsraad betreffende Syrië was de wrevel en het ongenoegen van veel landen over het westerse optreden in Libië. In 2005 namen de Verenigde Naties het principe van “Responsibility to Protect” aan ( ook wel aangeduid als “R2P”). Hiermee verplichtten alle lidstaten zich om hun eigen bevolkingen te beschermen en kreeg de Veiligheidsraad de bevoegdheid om handelend op te treden in geval van bewezen nalatigheid van een van deze lidstaten.

Op basis van dit principe van “Responsibility to Protect” nam de Veiligheidsraad maart 2011 resolutie 1973 aan die de NAVO toestond een no-fly zone in Libië in te stellen met de uitdrukkelijke bedoeling de Libische bevolking te beschermen. De NAVO-landen echter hebben deze resolutie grof overschreden door de Libische rebellen militair actief te steunen met de ondubbelzinnige intentie om het regime van Muammer Khaddafi ten val te brengen wat volstrekt niet de bedoeling van resolutie 1973 was. Landen als China, Rusland en India zijn daarom vastbesloten om de herhaling van een dergelijk scenario in Syrië te voorkomen. Vooral nadat steeds duidelijker werd dat het westen ook in Syrië uiteindelijk het ten val brengen van een regime nastreeft wat heel iets anders is dan oproepen tot het beschermen van de Syrische bevolking.

Arabische Liga

Het is geen geheim dat de landen van de Arabische Liga over de Syrische kwestie onderling net zo verdeeld zijn als de internationale gemeenschap. Eerder mislukten pogingen om het Syrische lidmaatschap van de Arabische Liga op te schorten waarbij vooral opvallend was dat de rijke Arabische Golfstaten een veel harder standpunt innamen dan hun armere Arabische broederstaten.

De Arabische Golfstaten zijn bepaald geen lichtende voorbeelden wat de mensenrechten betreft. Ze worden geregeerd door soennitische monarchieën die vooral hun eigen sjiitische onderdanen wantrouwen die ze zien als een soort van vijfde kolonne van Iran. De angst van de Golfstaten voor Iran is een factor die in belangrijke mate hun buitenlandse politiek bepaalt en in deze context moet ook hun harde standpunt met betrekking tot Syrië worden gelezen.

Het Syrische regime, dat wordt geïdentificeerd met de Alawitische minderheid in het land, is zoals bekend de belangrijkste Iraanse bondgenoot in de regio en met het ten val brengen van dit regime hopen de Arabische Golfstaten Iran een gevoelige klap toe te brengen. Dit streven wordt echter zorgvuldig gecamoufleerd door het te verpakken in uitspraken over noodzakelijke democratische hervormingen in Syrië hoewel de Arabische Golfstaten zélf wars zijn van elke democratische hervorming in eigen land.

Akkoord realistisch?

Afgelopen week is in Qatar op de eerste plaats afgesproken dat er binnen 15 dagen in Caïro onderhandelingen zullen beginnen tussen het Syrische regime en de Syrische oppositie onder toezicht en verantwoordelijkheid van de Arabische Liga. Het Syrische regime heeft zich er bovendien toe verplicht om het leger terug te roepen naar de kazernes. Bij de uitvoering van dit akkoord doemen echter enkele belangrijke obstakels op.

Om te beginnen is de Syrische oppositie, die verdeeld is in een binnenlandse en een buitenlandse tak, een uiterst heterogeen gezelschap waarbinnen iedereen claimt namens hét Syrische volk te spreken. Een groot gedeelte van deze oppositie heeft al laten weten niet geïnteresseerd te zijn in politieke en economische hervormingen in Syrië en weigert daarom op voorhand met vertegenwoordigers van het Syrische regime te onderhandelen. Ze wensen uitsluitend het vertrek van het regime.

De afgelopen weken echter zijn in allerlei Syrische steden, van Damascus en Aleppo tot Latakia en Deir Zor, miljoenen Syriërs de straat opgegaan om hun steun te betuigen aan de Syrische staat en in het licht hiervan is de vraag gerechtvaardigd hoe democratisch de Syrische oppositie eigenlijk zelf is.

Terugtrekken leger

Een belangrijk punt betreft verder de terugtrekking van het Syrische leger uit steden en dorpen. Andrew Gilligan bezocht de afgelopen weken Hama en Homs en schreef hierover op 4 november jongsleden een artikel in The Telegraph waarin hij vermeldde dat momenteel het aantal dagelijks gedode Syrische soldaten het aantal burgerslachtoffers overstijgt. We lezen bijvoorbeeld in de krant dat er in Homs 20 doden zijn gevallen maar er wordt niet bij vermeld dat 13 van hen soldaten waren die gedood werden door leden van de gewapende oppositie.

Om een reëel beeld te krijgen van de huidige situatie in Syrië dient men te beseffen dat de aanwezigheid van gewapende bendes, die dood en terreur zaaien onder de bevolking, een feit is en geen PR-verhaal van het Syrische regime. Afgelopen woensdag werd in Homs een busje met 13 passagiers door zo’n bende tot stilstand gebracht waarna alle passagiers in koelen bloede werden afgeslacht. Men kan zich afvragen of het in een dergelijke situatie realistisch en zelfs verantwoord is het leger terug te trekken.

Deze situatie, gekoppeld aan de weigering van een belangrijk deel van de Syrische oppositie om überhaupt met het regime te praten, lijkt het bereikte akkoord in Qatar op voorhand tot een dode letter te maken. Toch moet er een politiek uitweg gevonden worden omdat Syrië steeds verder lijkt weg te zinken in een oeverloos moeras. Om deze situatie te keren zouden de Arabische landen én Turkije twee belangrijke besluiten kunnen nemen.

Op de eerste plaats dient er een einde te komen aan de wapensmokkel richting Syrië die plaats vindt vanuit de buurlanden en die slechts nog meer geweld belooft voor de nabije toekomst. Vervolgens moet vooral Saudi-Arabië een halt toeroepen aan de religieuze haatpredikers die hun boodschap verspreiden via de satellieten. Zoals bijvoorbeeld de beruchte Adnan al-Arour. De islamitische wereld viert momenteel het offerfeest waarbij moslims traditioneel schapen slachten. Sheikh Adnan al-Arour riep afgelopen week zijn volgelingen in Syrië op om 400 Alawitische vrouwen te kidnappen en die dit jaar te slachten in plaats van schapen. Met dit soort weerzinwekkende boodschappen wordt een klimaat van sektarische haat geschapen dat iedere vreedzame oplossing in Syrië onmogelijk maakt.

Martin Janssen is een arabist die sinds 2006 in Damascus woont. Hij schrijft een dissertatie over de ideologische wortels van wat wij jihad, radicale islam etc. noemen.

bron:

http://opinie.deredactie.be/2011/11/...rabische-liga/

In bovenstaande opinie worden nagels met koppen geslagen.

Net zoals in Libië worden Soennitische (Al Quaida) terroristen en andere gewapende bendes gebruikt door het Westen, Israël en vooral door hun Arabische bondgenoten met de schurkenstaat bij uitstek Saudi-Arabië op kop.

Daarom moet Homs met de grond gelijk worden gemaakt.

Zouden de Syriërs misschien niet beter een andere naam zoeken voor hun munteenheid?

Martin Janssen is een arabist die sinds 2006 in Damascus woont.

Tja, iemand die 5 jaar in een door een dictator bestuurd land woont zal wel heel objectieve artikeltjes schrijven... :roll: ;-)

Nee, als hij valt, sleurt die eerst het Midden Oosten in een oorlog.

Turkije (NATO) zoekt wel de confrontatie op. Die hebben vandaag de rebellen ontvangen.

neen, maar de berichten van de vrt , die moet je geloven. die gasten weten syrië zelfs niet liggen. die nemen alles over wat hun voorgekauwd word.
libië was in hetzelfde bedje ziek. WIJ worden gehersenspoelt. en we zouden ons beter in ons eigen kot moeien, in plaats van het geleuter te slikken van belangengroepen. ik heb er gewerkt ...... met de mensen van daar. in libië en irak was het in de tijd van de dictator voor de gewone man, goed te leven. nu hebben ze met hun verworven "democratie" alleen nog schrik voor hun leven. en verbeteren, zal het maar als er een nieuwe dictator opstaat. dat zij stammen oorlogen en niets anders. de plaatselijke sterkste moet winnen, en houd de anderen onder de knoet, zoals hier de rijke de arme onder de knoet houd met zijn centen.

Vader Assad liet op één dag 25.000 mensen vermoorden. Die kon het wél.

Die zal dan van onze commies wel een extreem groot standbeeld krijgen...;-)

Zou mij niet verbazen als Turkije militair ingrijpt.
Maar net als in Libië kunnen de gevolgen totaal verkeerd uitpakken.

Het probleem is dat mensen zichzelf veel te gewillig laten hersenspoelen en versies van de lamme mainstream pers als heilig aanvaarden. Onwaarschijnlijk dom is dat.

Erger is pas dat dezelde geindoctrineerden (systeemlakeien) het hardste tekeer gaan tegen hen die zeer gegronde en onderbouwde kritiek geven, kijk maar op het forum.

Bijna burgeroorlog in Syrië:
http://www.nu.nl/buitenland/2671966/...geroorlog.html

Al een tijdje bezig, volgens mij. Ons toont men youtubefilmpjes uit onbekende bron en die moeten dan "De Enige Echte Waarheid" zijn.
http://www.washingtonpost.com/blogs/...nGYN_blog.html
Colonel Riad al-As'aad of the Free Syrian Army
Free Syria Army gathers on Lebanese border

Rebels say conflict is now inevitable

Syria: Ambush Leaves 120 Police Dead In Tense North

Die 'vreedzame betogers': http://www.businessweek.com/news/201...sis-talks.html
Syrian army defectors step up offensive

People of Homs Denounce Armed Terrorist Groups' Crimes

Armed attacks on Syrian Sites appear to rise
...

Once one of Syria’s closest allies, Turkey is hosting an armed opposition group waging an insurgency against the government of President Bashar al-Assad, providing shelter to the commander and dozens of members of the group, the Free Syrian Army, and allowing them to orchestrate attacks across the border from inside a camp guarded by the Turkish military.
http://topics.nytimes.com/top/news/i...key/index.html

En wij blijven maar youtubefilmpjes krijgen over pacifieke demonstraties waar die stoute Assad op schiet. (volgens de commentator!)

het zal toch de schuld van de VS het westen en Israël zijn let maar op

edit goed gedaan filo :roll: