Veeltaligheid - kans of vloek ?
 

Indien Vlaanderen een deelstaat van de Europese Unie zou worden
(en de rest van België Wallonië + Brussel of een deel van Brussel als België,
of onder een andere benaming een andere..) zal het in ieder geval een land zijn waar verschillende talen gesproken worden er zal een taalminderheid zijn.

Hoe gaan wij daar mee om ?

Ik lees in de pers dat sommige gemeenten in het Halle-Vilvoorde gebied
op het gemeentebestuur niveau men zich blijkbaar als "Vlaming" pas goed kan voelen als men anderstaligen (en niet alleen francofonen !) eens goed kan schofferen, met blijkbaar het idee dat het toch "maar" om mensen gaat die
in het fraaie groen komen wonen om elders in de stad of meer industriële gebieden elders in Vlaanderen te werken (soms zelfs werk te verschaffen).

Vervult zulke houding ons als vlamingen met trots ? Menen wij op deze maniuer onze cultuur en taal te beschermen en uit te dragen ?

Ik geloof dat er andere en betere methodes bestaan ...

Veeltaligheid is prachtig, vandaar dat vele Vlamingen ook meertalig zijn. Vele Franstaligen niet. In het Vlaamse onderwijs is Frans verplicht tweede taal, in het Franstalige is het Nederlands dat niet.

U bent dus met uw jammerklacht aan het verkeerde adres.

Egidius

Ik denk dat je veel La dernière Belgique leest.

Beste vrienden het gaat zuiver over perceptie :
als iemand je de weg vraagt in het frans , engels enz... zal je proberen die mens voort te helpen.. Maar als je een gemeenteambtenaar in "de vlaamse rand" bent moet je onmiddelijk veronderstellen dat het over een "individu" gaat dat weigert Nederlands te leren...

Overigens is het Nederlandstalig onderwijs in de faciliteitengemeenten met 5 % vooruitgegan, het franstalig onderijs met evenveel achteruit .. wat er toch op wijst dat er een "hervernederlandsing" aan de gang is ...

Vanwaar die angst voor een "anderstalige" minderheid in ons midden ?

Die Vlaamse ambtenaar niet alleen. Luister, ik ben vlot franstalig (in Brussel groot geworden), maar ik zal een franstalige die me in Vlaanderen zondermeer in het Frans de weg vraagt, vriendelijk zeggen dat ik hem niet begrijp. Zelf vraag ik in een ander taalgebied eerst of ze de taal die ik wil spreken wel verstaan. Een kwestie van simpele menselijke omgangsvormen. Zo lang ze dat niet kunnen : do is de bahnhof! (vrij naar Koot & Bie).

Omdat een bepaald soort anderstaligen, dat we hier niet moeten noemen omdat iedereen het kent, daar steevast misbruikt van maakt om de boel over te nemen.

Egidius

Het onderscheid tussen een franstalige van goede wil en een van slechte wil is zeer snel te maken hoor, me dunkt nog twee maal sneller door een gemeentebeambte in de rand. De eerste categorie zal dan ook steeds op mijn medewerking mogen rekenen, maar dat tovert de taalproblemen niet weg.

De notie dat 120.000 hoogopgeleide en goedbetaalde franstaligen de laatste paar decennia Vlaanderen zijn binnengesukkeld en gewoon nog niet de kans hebben gekregen enkele woorden nederlands op te rapen vind ik trouwens niet zeer geloofwaardig.

Vanwege het gedrag van deze groeiende minderheid zodra het een meerderheid wordt, te observeren in Brussel en enkele randgemeenten.

Kijk, als ge hier in italië naar iemand belt, en ze horen da ge nie goe italiaans spreekt, of het in een vreemde taal probeerd kwakken ze gewoon den telefoon toe.

Als ge echter zegt dat ge het een klein beetje spreekt en ge doet de moeite dan helpen ze u meestal wel en houden ze daar ook rekening mee.

Ik denk dat ge in vlaanderen nog wel geholpen wordt in 't duits, engels of frans, en zowat overal, tot zelf in onozele winkelkes, toe...

Ik weet zelf mensen die het ambetant vonden dat den Bakker hen in het duits antwoorde, omdat ze net nederlands wilden leren spreken...

Ik moet mijn autopapieren ook in 't italiaans laten vertalen en die vertaling moet zelf beëdigd worden ...

nie meer als normaal zeker hé ?

Ik vraag altijd eerst in het nederlands of ze nederlands kunnen en wijs op mijn taalgebrek. Als dat toch niet kan vermeld ik wel dat hij/zij bvb antwoord in zijn/haar eigen taal maar ik in't Nederlands antwooord.

Natuurlijk, het hangt ervan af wie het vraagt he. Er stopte zo eens een duitse vrachtwagen en die schauffeur vroeg de weg. dan ben ik wel consequent en zal dan
ook in't Duits antwoorden.

Frans zal wat moeilijker gaan gezien dat mijn zwakste taal is..spijtig genoeg.

Truckchauffeurs vragen meestal naar "the women";-)

ge moet eens proberen in het nederlands de weg te vragen in wallonië.

Ik denk dat u gewoon een aantal zaken met elkaar verwart. In Vlaanderen zijn heel veel mensen meertalig en zijn ook bereid anderstaligen te helpen. Anders wordt het als duidelijk wordt dat hier misbruik van wordt gemaakt om die andere taal naar voor te schuiven. Dan wordt onze goedheid door de anderen als zwakte ervaren, en, zoals we kunnen vaststellen in de Rand, gaat de andere partij op een eiserige manier de eigen taal op het voorplan stellen.

Die taalwet is het gedroomde excus voor vele tamzakken in gemeentehuizen buiten de vlaamse rand om elke franstalige eens goed een te kloten. Vreselijk. Terwijl het toch geen moeite is om als je de in het frans gestelde vraag begrijpt, vriendelijk te antwoorden (in het Nederlands). Of een vriendelijk standaard antwoord, dat ze kunnen geven (in het Frans) waarin gezegd wordt dat men verplicht is de Nederlandse taal te gebruiken.
Respect en vriendelijkheid moet van twee kanten komen. Ook van de overheid.

Blijkbaar ontgaat het u dat heel deze zaak niet gaat over een zin in het Frans of een helpende medeling, maar wel over het feit dat een anderstalige groep zich ergens in een Nederlandstalige omgeving komt vestigen en het vervolgens normaal vindt dat overheid en omgeving deze nieuwkomers in hun taal aanspreekt en bedient.

As die nieuwkomers een grote groep vormen tov de bestaande bevolking: waarom niet?

Toch niet hoor.

van uit ANTWERPEN... kom eens naar de Vlaams Brabantse regio en naar de faciliteitengemeenten !

Dat is een andere wereld en mentaliteit ! Daarbij verdwijnt uw perceptie in het niet !

Er is een duidelijk verschil tussen een toerist te helpen en een nederlandsonkundige of onwillige naar het Hellegat te sturen.

In de franstalige gemeenten moet ge ook niets vragen in het Vlaams... want ge krijgt gegarandeerd een eend voor u :

kwa... kwa... kwa... kwa... kwa...

Toch wel, hoor.

Ook dan. 't Aantal speelt in deze geen enkele rol.

Randproblemen
 

Ik woon weliswaar in de Wereldstad Antwerpen maar ik kom wel eens in die
kleine Provinciestad Brussel & ken de problemen wel degelijk. Het valt me echter op dat door de jarenlange strijd men zich attitudes eigen maakt die voor een
totale buitenstaander (Een Estische euroambtenaar bijvoorbeeld) totaal
onbegrijpbaar zijn. Als een vlaamse Brusselaar een Vlaamse Antwerpenaar al zegt dat hij er niets van begrijpt, hoe moet een Roemeen het dan verstaan ?

Hoeveel krachtiger zou de "Vlaamse Zaak" niet gedient zijn met een perfecte
invulling van de franstalige verzuchtingen op het gebied van de gemeentelijke overheid, terwijl ze in het dagdagelijkse bestaan gekonfronteerd worden met het feit dat het een handicap is "nie kennen de vlaams".. Want je moet mij niet geloven maar wel de harde cijfers : de franstaligen zij weten intussen wel degelijk dat ze Nederlands moeten leren, niet om met hun gemeentebestuur te communiceren, maar om werk te vinden.. carrière te maken, het spijt dat ze hebben dat ze dit zelf in hun jeugd gemist hebben maken ze inmiddels wel goed door hun kroost ofwel Nederlands te laten leren, ofwel naar het Nederlandstalig onderwijs te sturen...

als klap op de vuurpijl moeten ze intussen wel aantonen Nederlandstalig te zijn als ze een sociale woning willen...

Dus waarom zouden wij als vlamingen niet toleranter kunnen overkomen
tegenover de horde anderstaligen die van onze centrumpositie in Europa willen gebruik maken en door hun komst onze welvaart verstevigen ?