Een paradox in het liberalisme...
 

Zowel de liberale verwerping van historisch materialisme als de sentimentele liberale omhelzing van mensenrechten en menselijke waardigheid komen helemaal niet overeen met de heersende ongelijke en egoïstische regels die de liberale markt kenmerken! Zo wijst bijvoorbeeld de socioloog Guillaume Faye erop dat de hedendaagse liberale politiek de universele mensenrechten en waardigheid ondersteunt, maar cynisch genoeg ze dus te meer neigen hun machtsstructuur te wettigen door de meedogenloze economische competitie en economische en fiduciaire transparantie van de gehele staat! Meer dan in om het even welk ander tijdperk voorheen, is volgens Faye het geld hét instrument voor sociale en economische relaties, de middelen voor toezicht en regels, het ultieme criterium geworden, ja zelfs de taal van de westelijke beschaving. Wie kan hem ongelijk geven?

Ik.

Er zit overigens een kemel van een non-sequitur in je redenering: het is niet omdat geld "hét instrument voor sociale en economische relaties" geworden is, en "de taal van de westelijke beschaving", dat daaruit automatisch volgt dat dit de "machtsstructuur" van de "liberale politiek" bestendigt, laat staan dat het in strijd zou zijn met de mensenrechten.

Het is bovendien moeilijk om in te zien wat jij zou kunnen inbrengen tegen machtsstructuren, behalve dan dat het niet jouw machtsstructuur is.

Ik steun geen universele mensenrechten.

Ik zou eraan toevoegen: geld én (staats)schuld én rente op (staats)schuld. Het zijn maar enkele van de (voornaamste) perverse mechanismen achter de huidige inflatiespiraal. Nieuwe belastingen heffen, prijscontroles, besparingen op sociale uitgaven: het zijn allemaal geen fundamentele oplossingen, want de fundamenten van de financiële wereld zijn door en door rot.

Het is nochtans vrij eenvoudig om staatsschuld te vermijden: niet meer uitgeven dan je binnenkrijgt. Dat geldt voor Volksstormer als hij schulden wil vermijden; dat geldt voor Percalion als hij schulden wil vermijden; dat geldt voor de staat als ze schulden wil vermijden.

Wiens schuld is de staatsschuld? Waren het de liberalen die 'deficit spending' verdedigden? Waren het de liberalen die vurig pleitten voor subsidies aan noodlijdende bedrijven enzovoort?

Alleen jammer dat Faye sommige verbanden niet legt. Ik denk bijvoorbeeld aan de woorden van de jonge Marx, die zéér kritisch was over de rol van Joodse bankiers en geldhandelaars in de ontwikkeling van die "praktische" mentaliteit.

En voor ik weer verwijten naar mijn hoofd zal krijgen: het calvinistische ethos is evenzeer "schuldig" daaraan als het judaïstische. Zij zijn niet meer dan een soort katalysatoren van het moderne verval geweest. De goede elementen in het judaïsme moeten óók worden gestimuleerd, zoals dat voor elke religie het geval is, zou ik zeggen.

Kritische recensie van Faye's laatste boek

Schulden vermijden vereist o.a. dat de staat voldoende andere (autonome) inkomstenbronnen heeft.

Er was een tijd - vóór de Eerste Wereldoorlog - dat sommige staatsbedrijven winstgevend waren. Na de Eerste Wereldoorlog was het om allerhande redenen gedaan, sommige werden zelfs verlieslatend. Is privatiseren dan een oplossing? Het gaat immers om het patrimonium van de staat - en m.i. dus ook van het volk - en dus van diens onafhankelijkheid.

Er was ook een tijd, die van het mercantilisme, dat de staten konden rondkomen van hun belastingen en hun koloniën. Maar oorlog voeren was duur voor de staten (en oorlog stoken lucratief voor anderen!) en zo werden ze de speelbal van binnen- en buitenlandse kapitaalmarkten...

Bedrijven stellen trouwens nooit de staat in vraag als het om subsidies gaat hé. Principiële liberalen vind je alleen onder intellectuelen en theoretici. De kapitaalmarkten zul je, denk ik, niet horen klagen over "deficit spending". De (gegenereerde) economische groei zal normaal gezien in hun zakken vloeien. Maar o wee, als de groei niet volstaat voor de gulzigaards, dan is het de schuld van de staat...

Momenteel wordt vijftig procent van 's lands BBP afgeroomd in het Westen. Me dunkt dat zoiets ruimschoots volstaat - tenzij de overheid natuurlijk zéstig procent van het BBP wil uitgeven zoals in de jaren tachtig.

Ik kan me overigens moeilijk voorstellen dat jij zo'n grote verdediger bent van subsidies aan privé-bedrijven?
Voor WO I waren er evengoed verlieslatende overheidsbedrijven; na WO I waren er evengoed winstgevende overheidsbedrijven.
Het mercantilisme was één van die fases van collectieve dwaasheid die de wereldgeschiedenis kenmerken, dus dat laten we maar voor wat het is.

Je laatste opmerking vat ik echter niet. W�*t val je nu precies aan en om wélke redenen? Het kan geen kritiek zijn op mijn standpunt (ik zit namelijk in de groep van de principiële liberalen, niet bij de kapitaalmarkten), en het is zelfs eerder een verdere versteviging van mijn argument: dat de staat gebruikt wordt door belangengroepjes om zichzelf te verrijken. Dat is één van de oorzaken van die staatsschuld. Het is heus niet alsof de staat het zieltogende beestje is dat door de stoute economie over en weer geschopt wordt. Daarvoor heeft de staat net iets te veel beleidshefbomen in handen: zonder haar centrale banken en haar steun aan de banken zouden de grote financiële spelers nergens staan.

Er was een tijd dat oorlogen gevoerd werden met het vermogen van haar generaals en betaald werden op de kap van de verliezer.

Gnar...

:-D

Oorlogen zouden moeten beslecht worden middels een vogelpiktoernooi tussen de opperbevelhebbers, het is een stuk goedkoper en het duurt minder lang.

JAAAAH, en dan wordt de verliezer geguillotineerd!

:-D






Toch? :-(

... Op een peperkoeken guillotine! :D

Waarom reageert die domme pavolini nooit terug? =(

Dan opteer ik liever voor de klassieke duels, zoals in de westernfilms te zien is :)
heb je meteen ook geen last meer met de verliezer => weeral kosten van een beul uitgespaard :lol:

Waarom is hij gebannen?

Het liberale individu is te laf om zijn vege lijf in een duel te wagen.

Als je je uw ideologie moet vestigen op stoerdoenderij en lef, mag je hem hebben.

Je zou eens Sloterdijk moeten lezen. Het wordt tijd dat we beseffen dat het waarheidsregime van het liberalisme na de verduisterde jaren van '45 vrij spel heeft gekregen in het Westen. Nergens werd de vraag gesteld hoe de souvereiniteit en de ratio niet meer de kans kunnen krijgen om een nieuwe holocaust te creëren. De vrijheid kan maar herwonnen worden indien het gevecht met de machtsstructuren van het kapitaal worden geviseerd, en dus de liberale legitimatie-ideologie.

En heb je daar nu eens argumenten voor?

Een nieuwe maatschappij zal er niet komen door laffe theoretici met de perfecte ideologische blauwdrukken en een belerend vingertje die eens gaan zeggen hoe het er allemaal zou moeten uitzien.

Het ideaal van de politieke soldaat is niet iets ideologisch maar iets existentieels. De politieke soldaat moet de volledige belichaming van zijn ideaal zijn. Hij zal dus niet attentistisch zijn, maar de revolutie in zichzelf proberen te verwezenlijken.

Dat is iets heel anders dan stoerdoenerij.