democratie vs. dictatuur
 

De algemene visie van het Westen is dat een democratie, hoe chaotisch ook, altijd beter is dan een dictatuur. Maar is dit wel zo? Zou het niet mogelijk zijn om gelukkig te leven binnen een zgn. 'donkere' dictatuur?
Zou het vb. ook niet mogelijk zijn de politieke crisis op te lossen door een tijdelijke dictatuur?

eerst eens worden over definities
 

- wat is gelukkig leven? hoe meet je zoiets? wie mag beslissen wanneer het 'punt van geluk' (collectief? individueel?) bereikt is?

- wat is een 'donkere' dictatuur?

- wat betekent 'de politieke crisis oplossen'? hoe meet je zoiets? wie mag beslissen wanneer 'de politieke crisis' 'opgelost' is?

- dat is nu net mijn punt. kan het niet gemakkelijk zijn dat de mensen in vb. Irak best wel gelukkig waren, voordat de Amerikanen hen van die 'donkere' dictatuur af te helpen, en de oorlog als collateral damage mee te brengen? (de geheime agenda van de VS even niet in rekening gebracht)
- 'donker'= slecht, negatief; de betekenis die de meeste mensen hier aan een dictatuur geven
- politieke crisis oplossen: ik bedoel dat we nu eindelijk eens een deftige regering hebben. Dat maar als bijvraagje, want zo echt thuis in politiek ben ik nu ook weer niet;-)

Voor mij is dat een totaal zinloze vraag, om de eenvoudige reden dat geluk (en zeker collectief geluk) niet objectief meetbaar is. De illusie dat dat wel zo is, ligt aan de basis van veel onheil in de wereld.

Bvb. de ideologie van het utilitarisme (die het economisch denken veel sterker beïnvloedt dan de 'onzichtbare hand' van Smith) onderstelt dat er zoiets bestaat als een objectieve maatstaf van geluk. Vervolgens doen sommigen alsof zij weten hoe ze geluk kunnen meten en dat zij dus, in functie van in werkelijkheid totaal willekeurige criteria, mogen beslissen voor anderen.

Sommige mensen zullen onder Saddam ongetwijfeld 'gelukkiger' geweest zijn dan nu, anderen dan weer niet. Zeg nu zelf, hoe ga je die 'maten van geluk' tussen verschillende mensen en in totaal verschillende omstandigheden vergelijken? Hoe ga je ze optellen?

Het zou oneindig veel gemakkelijker zijn om bvb. de menselijke bloeddruk als maatstaf te nemen voor politieke beslissingen, bvb. een maatschappelijk gemiddelde van 11/9 als streefdoel. Dat is wel meetbaar. Maar toch beseft iedereen meteen dat zoiets in de praktijk niet uit te voeren is en dat het totaal onzinnig is de invloed van een politieke of economische maatregel op de gemiddelde bloeddruk te willen bepalen.

Maar als het over geluk gaat, ja dan doen we net alsof het wel kan.

Dat is het nu net! Geluk vált niet te meten! Hoe kunnen we dan 'objectief' beslissen of een democratie beter is?

Laat mij de vraag anders stellen: wat zijn de voor/nadelen van een democratie tov een dictatuur?

Als het van een glimlach op straat zou afhangen is Europa ontwikkelingsgebied.

Er is daar echter heel wat onderzoek naar ;-), we zouden eens kunnen nakijken wat die onderzoekers daar als resultaat hebben

http://www1.eur.nl/fsw/happiness/
http://www.neweconomics.org/gen/well...38&folder=174&

Paul

inderdaad jah:? :-(:cry:

dank u!

Wat we eigenlijk zochten :
http://www.nd.edu/~adutt/activities/...Democracy1.pdf
Paul

Je denkt volgens mij wat te veel in absolute en toch ongedefinieerde termen om een voldoende antwoord te verwachten. De problemen los je ook niet enkel op door te zoeken naar het beste bestuurssysteem omdat bestuur en economie vb. onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Als er schaarste is dan zullen op het politieke toneel veel meer breuklijnen ontstaan die betrekking hebben op de verdeling van schaarse middelen. Een vb. is de zgn. communautaire breuklijn die pas echt duidelijk werd toen de ontwikkeling van de Waalse industrie leek afgeremd te worden op een moment dat België werd geleid door een establishment afkomstig uit het landelijkere Vlaanderen (de CVP). Het antwoord ligt dus verder dan het bestuurlijk systeem (of de staatsvorm) alleen.

Bij een dictatuur kan 1 zot een hele natie de vernieling in jagen. Dat is al meermaals bewezen.

Is dat geen goed genoeg argument voor jou?

Ik moet zegen dat ik zelf altijd lach als ik over straat wandel. Ik ben dan ook een erg gelukkig persoon. :-D

Er is geen zinnig argument in te brengen tegen het principe van dictatuur. De praktijk wijst echter uit dat in veel gevallen deze vorm uitmondt in onplezante toestanden.

Echter, stel dat men corruptie, eigenbelang, machtswellust, etc. allemaal op een mirakuleuze wijze kon blijven elimineren, zou zo'n regime veel efficienter en op lange termijn veel beter zijn voor de bevolking. Zowel in termen van welvaart als van welzijn.

Economische crisissen los je op met correcte economische maatregelen en niet met politieke veranderingen.

Neen, een dictatuur heeft altijd veel minder voeling met de problemen in de maatschappij, is veel radicaler, maakt even vaak foute beslissingen maar dan wel met veel verregaandere gevolgen.
De enige situatie waar een dictatuur nut heeft is in geval van oorlog. Maar daarvoor bestaat er al een soort van dictatoriaal systeem via de structuur in het leger.

Ik denk het wel. Nu is het meestal zo dat men in een democratie zaken op korte termijn nastreeft i.p.v. duurzame oplossingen op lange termijn. Bijna steeds gaat het om financiële zaken, van de rest heeft de bevolking geen kaas gegeten, laat staan dat ze er een deftig oordeel over kunnen vellen. Centjes tellen hier en nu kunnen ze echter allemaal, van de slimste tot den domste.
Nu is het ook ontzettende traag en moeilijk om beslissingen te nemen en te implementeren. In een dictatuur kunnen de nodige beslissingen, zelfs al zijn ze niet populair, gemakkelijk ingevoerd worden indien dit in het algemeen belang is. Kortom je kan veel snellen evolueren in een dictatuur.

Probleem is echter dat men steeds uitgaat van de "worst case scenario" bij een het voorstellen van een dictatuur en men er van uitgaat dat de dictator een incompetente zot is en geen tegenspraak duldt type Saddam Hoessein.

De dictatuur die ik voor ogen heb wordt geleid door competente mensen, die louter op basis van competenties geselecteerd zijn.
Er zijn ook volksraadplegingen om te kijken wat er onder de bevolking leeft en wat ze belangrijk vinden. Er wordt dan gekeken in welke mate deze zaken dit in het beleid kunnen worden opgenomen. Er wordt dus ook rekening gehouden met het gewone volk. Noem het maar een “zachte dictatuur”.

Ja, wat zou het mooi zijn als God opnieuw de teugels in handen nam, niet?

Discussies als deze zijn maar zinvol als je ook een geloofwaardig selectiemechanisme voor 'competente leiders/dictators' voorstelt. Wat je ook kunt zien als een antwoord op twee vragen (maar wel zo waterdicht geformuleerd dat het kan dienen als procedure om de dictators te selecteren):

- wat is 'competent' ?

- wie mag beslissen welke kandidaat-dictators aan de definitie van competentie voldoen? (En wie selecteert deze selecterende persoon of instantie, en op basis van welke criteria? En zo voort, ad infinitum).

Naar mijn weten is nog nooit iemand erin geslaagd om die vragen zo te beantwoorden dat misbruik door slechte of incompetente dictators uitgesloten wordt.

dictatuur & machtsmisbruik
 

Het probleem in een apenland zoals België is dat het quasi onmogelijk is af te dwingen dat de dictators competent zouden zijn. Zo wordt de democratie door machtsmisbruik binnen justitie aangetast, getuige hiervan dit artikel :

http://byterage.hackaholic.org/trial_and_error.php

Het is enorm idealistisch om een dictatuur te willen in voegen stellen waar de leiders competent zouden zijn, het is echter zo dat niemand perfect is en wanneer iemand in een absolute machtspositie verkeert, ook zal geneigd zijn macht te gaan misbruiken. Spijtig genoeg gebeurt dit binnen Belgische justitie op alle lagen.

Als er zo'n grote discrepantie is tussen theorie en praktijk, zou het dan niet kunnen dat uw theorie verkeerd is? Theorie dient immers nog altijd om de werkelijkheid te verstaan/verklaren.

Als er dus 'vanuit' de theorie geen zinnig argument in te brengen is tégen een dictatuur, maar het toch in de praktijk altijd in't 100 loopt, dan zit uw theorie verkeerd.