20 jaar geleden: de val van de Berlijnse muur
 

Twintig jaar geleden, op 9 november 1989, werd de Berlijnse muur neergehaald en steen voor steen ontmanteld door een uitzinnige menigte. Het was daar, in het hart van Europa, midden in een Duitsland dat dronken was van de afschaffing van het 'IJzeren Gordijn' en het droombeeld van de hereniging, het sterkste symbool van de verdeling van de wereld in twee rivaliserende blokken: Oost en West. Op het einde van dit jaar 1989 beleefde de mensheid op enkele maanden tijd het uiteenvallen van de USSR en het verdwijnen van de stalinistische regimes in Oost-Europa.


Deze gebeurtenis liet de bourgeoisie toen toe een ideologisch wapen te gebruiken van massale vernietiging: de dood van het stalinisme zou zogezegd definitief bewijzen dat het kommunisme een gevaarlijke droom is die onherroepelijk leidt tot totalitarisme en bankroet! Door op frauduleuze wijze stalinisme gelijk te stellen aan kommunisme, door de economische teloorgang en de barbaarsheid van de stalinistische regimes voor te stellen als het onafwendbaar gevolg van de proletarische revolutie, wilde de bourgeoisie de arbeiders elk revolutionair perspectief de rug doen toekeren.


Meteen profiteerde de bourgeoisie ook van de gelegenheid om een tweede enorme leugen door te drukken van het soort waar zij een patent op heeft, namelijk dat met het verdwijnen van het stalinisme het kapitalisme zich finaal volop zou kunnen ontplooien. De toekomst, voorspelde zij, straalde. Zo verklaarde de Amerikaanse president George Bush senior op 16 maart 1991, gesterkt door zijn kersverse overwinning op het leger van Saddam Hussein, dat een 'nieuwe wereldorde' ontstaan was en de creatie van “een wereld waarin de Verenigde Naties, bevrijd van de impasse van de koude oorlog, in staat zouden zijn de historische visie van hun oprichters te verwezenlijken. Een wereld waarin vrijheid en mensenrechten door alle naties geëerbiedigd worden”. Deze tweede bluf zou niet lang standhouden. De jaren 1990 en 2000 werden getekend door een opeenvolging van oorlogen (van Joegoslavië tot Afghanistan, via een tweede keer Irak) en door een toenemende verarming van de wereldbevolking. Vandaag, terwijl we volop in een economische rampspoed zonder weerga verkeren, wordt de herdenking van de val van de muur veel discreter, bescheidener gehouden, in de mate dat de beloftes van 'vrijheid', 'vrede' en 'voorspoed' zich in de ogen van elkeen voordoen voor wat ze zijn: oplichterij.


De arbeidersklasse maakt zich geen illusies meer over dit uitbuitingssysteem. Ze weet vandaag dat de toekomst die het kapitalisme haar belooft enkel kan bestaan uit werkloosheid, ellende, oorlog en lijden. Waaraan het haar echter ontbreekt om de moed te vinden om de strijd aan te gaan, is een hoop, een perspectief, een mogelijke andere wereld waarvoor zij kan vechten. De leugens die kommunisme gelijkstellen aan stalinisme, die immense propaganda die losbarstte bij de val van de muur en de ineenstorting van het Oostblok, die weegt vandaag nog op de hoofden van de arbeiders, ook van de meest strijdbare.

Mooie communistische retoriek. Bekende steekwoorden als leugens, propaganda, bourgeoisie, fraude, economische rampspoed zijn er prima ingepast. Jammer alleen dat alle kommunisme (met een revolutionaire k) blijkbaar leidt tot stalinisme. Waar is het ware kommunisme?

Blijkbaar ben jij een van de anti communistje's club , wat is dan voor u een menswaardig alternatief voor het kapitalisme?

Stellen dat communisme altijd naar stalinisme zou leiden is erg symplistisch dat weet je zelf ook wel , niet?

Wisord slaat hier nagels met koppen. :thumbsup:

Es un crimen

ik weet het niet,of ge dat zo kunt stellen...

De laatste machthebbers van de DDR wilde geen democratische hervormingen, democratische oppositie* daar konden ze moeilijk mee overweg, nog liever gaven ze de macht meteen over aan de kapitalistische BRD

remember Wolf Biermann

(*gewoon de grenzen open gooien was geen eis van die beweging)

Het regent aanvallen. Wij allen zijn bang, voor onszelf of voor onze verwanten, vanwege de aankondiging van een fabriekssluiting of een 'herstructureringsplan' wat gelijkstaat aan een ontslaggolf. Jongeren die tot de arbeidsmarkt toetreden staan voor een muur. De bedrijven werven niemand meer aan. De toelatingsexamens voor de openbare sector worden overspoeld met in het beste geval 100 overgekwalificeerde kandidaten voor... één job. Er worden enkel nog banen aangeboden door de uitzendbureaus of door tewerkstellingspools. Het zijn onzekere jobs, onderbetaald en met helse uitbuitingsomstandigheden. En allemaal aarzelen wij, of we nu een onzekere baan hebben, in de privé-sector of bij de overheid werken, om de strijd aan te gaan. De economische crisis slaat zonder onderscheid toe bij heel de arbeidersklasse, met een brutaliteit en wreedheid die wij tientallen jaren niet meer gekend hebben. Tegenover deze al maandenlange onhoudbare toestand is er bijna geen reactie, zijn er heel weinig stakingen en strijd. Waarom?



“Zonder in detail te treden, ziet men dat het kapitalisme een zoveelste economische crisis doormaakt . In alle landen, zijn de bedrijven en de staat overgegaan tot massale ontslagen. Op wereldvlak is de werkloosheid eenvoudigweg uitgebarsten. Aanslagen en belastingen van allerlei aard zijn sterk toegenomen en de sociale hulp van haar kant is drastisch verminderd. Al deze acties veroorzaken natuurlijk een belangrijke maar vooral snelle verslechtering van de levensomstandigheden van de arbeiders, en dat op wereldschaal .

De tweede reden gaat een twintigtal jaren terug tot de val van de Muur van Berlijn, van het stalinisme, van het 'Oostblok' en de beruchte 'dood van het kommunisme'. En inderdaad, als men vandaag discussieert met heel wat mensen, merkt men dat volgens hen het systeem dat heerste in de USSR, in de Oostbloklanden en in de DDR, kommunisme was, terwijl het er niets mee te maken had. Ik er denk zelf over na en ik realiseer mij dat de valse informatie en de leugens over het kommunisme, die door de heersende klasse verkondigd worden, hun sporen hebben nagelaten en ongelukkig genoeg blijven hangen zijn in de geesten van de arbeiders. Vandaag denken heel veel arbeiders objectief dat dit economisch systeem aan zijn einde is gekomen en wegkwijnt, maar ze weten eenvoudigweg niet door wat het vervangen moet worden. Want men heeft hen tientallen jaren lang ingehamerd, via de media, de geschreven pers, hun boeken maar vooral via het onderwijs, dat het kommunisme een economisch systeem was dat niet werkte en dat leidde tot dictatoriale regimes of dat het, in het beste geval, een illusie is. Het is natuurlijk onjuist, want het gaat om een van de grootste leugens uit de geschiedenis van de mensheid.

De derde en laatste reden is dat de crisis niet alle loontrekkers tegelijk treft met dezelfde intensiteit en op hetzelfde moment. Dat kan een verklaring zijn waarom een beperkt aantal arbeiders wanhopig de strijd aangaan omdat ze geïsoleerd zijn, en dat de anderen nog in de fase zitten van overdenking en van de rijping van hun bewustwording.

Dat inhameren viel nogal mee vond ik, en het was ook (helaas) geen hele leugen...

Ja, maar voor simpele geesten moet je het simpel houden.

Een alternatief? Laten we beginnen met democratie. En daarbij een systeem waar iedereen op de markt een billijke prijs kan betalen voor de zaken die hij wenst. Voor die zaken die niet te koop zijn, zoals vrijheid - geef me maar pondje vrijheid, mag het iets meer zijn? - zorgt ons democratisch gekozen politiek bestuur dat die vrijheid zo groot mogelijk is.

Democratie en daarbij zijn de dreiging van het terrorisme en de xenofobe, anti-islam agitatie als aanvulling daarop, in ongeveer gelijke mate geschikt. Aan de burger wordt doodleuk gevraagd: Hoeveel vrijheid bent u bereid op te offeren om het terrorisme te kunnen bestrijden? En meest belangrijk van alles: zo wordt er verwarring gezaaid in een arbeidersklasse die haar ongerustheid in strijdbaarheid begint om te zetten.

De rol van de socialistische partij in België, opgesplitst in een Franstalige PS en een Nederlandstalige SP.a. Tijdens de grote stakingen van 1960-1961 in België herhaalden de partijleidingen en vakbonden: “Wij hebben alles in het werk gesteld om… de staking te beperken tot één enkele sector” (L. Major), en dit om de beweging vervolgens te verdelen en te vangen in het regionalisme. Tijdens de stakingen in de mijnen van Limburg in 1966 gaf de socialistische minister van binnenlandse zaken, A. Vranckx, opdracht om op stakers te schieten. En bij alle rationaliseringen en soberheidsprogramma’s liepen Claes, Mathot, Tobback, Spitaels en Vande Lanotte voorop; ze worden vereenzelvigd met herstructureringen in de staalnijverheid in de jaren 1970, met de sluiting van de mijnen van Limburg in 1987, met de rationalisering van de NMBS en De Post in de jaren 1990; met de soberheid die werd opgelegd aan de gemeentebedienden in Luik en Antwerpen, de soberheidsplannen om de Euro te kunnen invoeren van Dehaene in de jaren 1990, tot aan het Generatiepact, dat opgelegd werd door de regering Verhofstadt in 2005.

Dat nu is de ‘mooie toekomst’ die deze sociaal-democratie ons biedt! Haar ‘nieuwe politieke cultuur’ is bovendien grof bedrog dat er uit bestaat haar vroegere daden te doen vergeten. Zo zijn de dreigementen van Vandenbroucke en Onckelinkx tegen de werklozen helemaal geen onhandige of uitzonderlijke uitvallen. De sociaal-democratie heeft sinds haar verraad aan het internationalisme in 1914 geen enkele band meer met de arbeidersbeweging.

Al negentig jaar zijn de socialistische partijen grafdelvers van de arbeidersbelangen. Of ze nu in de regering zit-ten of in de oppositie, ze dienen enkel de belangen van hun klasse en van de staat, en als het moet steken ze zonder aarzelen een handje toe, zelfs als ze zich daarbij met arbeidersbloed besmeuren.

Dat heb je natuurlijk met partijen die met het Belgische bourgeoisregime collaboreren.

idd. maar niet alleen sociaal-democraten rekenen op het korte geheugen van de mensen ook de PVDA bvb. wil niet graag herinnerd worden aan hun standpunten over Mao, USSR, Cuba , Cambodja enz. (en zij hebben dan nog het voordeel geen compromissen te moeten sluiten zoals machtspartijen)

Is idd een fout van de PVDA geweest , maar wat is dan een alternatief?

voor mij PVDA "peter mertens" , SPA-rood "Eric de bruyn" en de LSP . Moesten deze 3 nu eens samen gaan !

of dat 'geweest' is laat ik in het midden, het feit dat zulke ontsporing is kunnen gebeuren bewijst dat er intern democratisch een en ander mankeert om echt als politieke vertegenwoordiging van de arbeidersbeweging te kunnen fungeren .

En dat eventuele samengaan waar gij op hoopt moet zich door de dagdagelijkse strijd bewijzen niet op het moment om aan de bollekeskermis mee te doen.

Ik ben dan ook niet echt partijgebonden om bovenstaande rede , ergens heb je gelijk maar ik zie het nut er niet van in om op een grote partij te stemmen " er verandert dan helemaal niks " integendeel "....

De pvda zou ik niet veroordelen van niet te strijden buiten verkiezingstijd vergeet geneeskunde voor het volk niet enz...

De heersende kapitalistische klasse is al verantwoordelijk voor teveel afslachtingen en moordpartijen: het verschrikkelijke slagveld van de Eerste Wereldoorlog; het nog afschuwelijkere van de Tweede Wereldoorlog, waarbij de burgerbevolkingen voor het eerst het voornaamste doelwit werden. Herinneren we ons waartoe de bourgeoisie in staat is geweest: de bombardementen van Londen, van Dresden en Hamburg, van Hiroshima en Nagasaki, de miljoenen doden in de nazi-concentratiekampen en in de goelags. Denken wij terug aan de hel van de bombardementen van de burgerbevolking en van het Irakese leger op de vlucht tijdens de Golfoorlog in 1991 en aan hun honderdduizenden doden. Denken wij terug aan de dagelijkse moordpartijen in Tsjetsjenië, die nog steeds doorgaan, geheel met medeweten van de democratische staten van het Westen. Denken wij terug aan de medeplichtigheid van de Belgische, Franse en Amerikaanse staten in de burgeroorlog in Algerije, de verschrikkelijke pogroms in Ruanda. Herinneren wij ons tenslotte dat de Afghaanse bevolking, die vandaag geterroriseerd wordt door de dreiging van Amerikaanse bombardementen, twintig jaar lang zonder onderbreking alleen maar oorlog heeft gekend .Dit is maar een greep uit de voorbeelden van de smeerlapperijen van een kapitalisme dat gevangen zit in een spiraal van een economische crisis zonder uitweg, in de greep van zijn onafwendbaar verval. Een kapitalisme dat in het nauw zit”.....

Als de grootte van een partij het probleem is...
Is dit dan een oproep om vooral niet samen te gaan van PVDA "peter mertens" , SPA-rood "Eric de bruyn" en de LSP ?
( Het risiko bestaat dat zij groot kunnen worden )


die 'integendeel' is een grappige toevoeging

Ge vergeet de killing fields in Cambodja....enz

Voor wie vermoord wordt maakt het niet veel uit welk maatschappij-beeld de moordenaar heeft...

SPA-rood en Debruyn moeten eens uit de SPa stappen. En de PVDA moet inderdaad afstand nemen van haar verleden en vooral haar methodes. Dezelfde wijze van de rest van links proberen negeren, elk debat weigeren met links die een bedreiging zou vormen voor haar lijn of zelfs ronduit saboteren blijven ze volgen... Net dezelfde lijn als ze op de RAL hebben toegepast in de jaren '70.

Nu, wij zullen blijven oproepen om samenwerking - zoals we vorige verkiezingen hebben gedaan (met kartels met de parti Communiste en de LCR, maar wel in open discussie - en met vrijheid van debat (wat zij voorlopig niet willen)...

:thumbsup::thumbsup:


Het zou idd beter zijn dat spa-rood uit de sp blauw stapt maar als Eric nog meer stemmen kan halen en een verkiesbare plaats krijgt gaat het er stoven ...:-D