Politics.be

Politics.be (https://forum.politics.be/index.php)
-   Partijpolitiek en stromingen (https://forum.politics.be/forumdisplay.php?f=8)
-   -   Begint het soske sjot in Wallonië morgen vroeg al ? (https://forum.politics.be/showthread.php?t=239855)

De schoofzak 26 juli 2017 09:36

Begint het soske sjot in Wallonië morgen vroeg al ?
 
Ik denk van niet.
Ik denk dat het deze namiddag al gaat beginnen.

En die PS-ers kunnen nog niet veel van hun theater maken, want "in uitvoering van de toepassing om minder mandaten te cumuleren ..."

Les sos aux déchetteries !

Verder vermoed ik dat de Franstaligen veel harder zijn in hun afrekeningen, dan de Vlamingen.
Het zal dus een harde soske sjot zijn.

De schoofzak 1 augustus 2017 18:21

Gérard Deprez (MR): 'We moeten de PS voor twee regeerperiodes in de oppositie duwen'

http://www.knack.be/nieuws/belgie/ge...T=186534368019

(en lees ook dat hij niet fier is op de verkrachting van de democratie door een verkozene manu militair buiten te smijten uit het parlement
voor u in het rood gekleurd hieronder)

Citaat:

Met de totstandkoming van een nieuwe centrumrechtse Waalse regering gaat de oude politieke droom van Gérard Deprez, gewezen PSC-voorzitter en Europees Parlementslid voor de MR, eindelijk in vervulling. 'De demarche van Benoît Lutgen kwam als een complete verrassing', zegt Deprez. 'Maar zodra hij zijn besluit bekendmaakte, wisten we dat we op zijn aanbod moesten ingaan.'

Voor het eerst sinds dertig jaar bevindt de PS zich in Wallonië in de oppositie. Wereldnieuws is dat niet, zeker niet in het charmante Beaune in het hartje van de Franse Bourgogne waar Gérard Deprez met zijn echtgenote op vakantie is. Maar voor Wallonië mag deze omwenteling niettemin historisch heten. Deprez, 'un vieux catho raté', zoals hij zichzelf spottend noemt, heeft er alleszins lang op gewacht en reikhalzend naar uitgekeken.

Op een terras in het centrum van Beaune leest hij voor uit het manifest van de MCC (Mouvement des Citoyens pour le Changement), de beweging die hij oprichtte nadat hij uit zijn eigen partij de PSC - die hij 15 jaar lang had voorgezeten - was gegooid. 'Ik had in een kranteninterview eind 1997 gezegd dat Wallonië radicale hervormingen nodig had en dat dit onmogelijk was zonder een nieuwe, centrumrechtse politieke formatie, een federatie van de PRL-FDF en de PSC', vertelt Deprez.

In het stichtingsmanifest van de MCC, de beweging die uiteindelijk bij de Franstalige liberalen onderdak zou vinden, stond onder meer het volgende te lezen: 'De situatie van Wallonië is uiterst zorgwekkend. Wallonië is een zone van onderontwikkeling en dat is een drama voor de Walen, een handicap voor de Franstaligen, een last voor Vlaanderen, een bedreiging voor de Belgische staat.'

Delen

De pijlsnelle opmars van de PTB, een traditioneel communistisch geïnspireerde partij, mag verbluffend heten in dit deel van Europa. Een complete anomalie

Hoe luidt vandaag, 20 jaar later, het verdict voor Wallonië?

Gérard Deprez: Het gaat de goede kant uit, maar het gaat tergend langzaam.
De nieuwe Waalse minister-president Willy Borsus (MR) schetste een tamelijk pessimistisch beeld van Wallonië, in tegenstelling tot zijn socialistische voorgangers.

Deprez: Dat is altijd een lastige zaak geweest. Wie de waarheid zegt over de staat van Wallonië, krijgt bakken kritiek. Het is mij als PSC-voorzitter ook overkomen. Een deel van mijn eigen partij, het PS-establishment en leden van de pers hebben mij toen over de hekel gehaald. Ik was een defaitist, iemand die het moreel van de Walen omlaag haalde. Maar ik redeneerde: als de Walen niet beseffen hoe erg de toestand is, waarom zouden ze dan de handen uit de mouwen steken? De partijen die Wallonië bestuurden, wilden met hun tactische ontkenning van de werkelijkheid natuurlijk op de eerste plaats zichzelf vrijpleiten.
De PS, de voorbije dertig jaar onafgebroken in Wallonië aan de macht, draagt volgens velen een grote politieke verantwoordelijkheid voor de situatie waarin Wallonië zich bevindt. Maar het CDH en zijn voorganger PSC hebben van die 30 jaar toch 25 jaar meebestuurd?

Deprez: Ook de christendemocraten treffen schuld, maar niet in dezelfde mate als de PS, om de eenvoudige reden dat de macht en invloed van de PS in Wallonië altijd vele malen groter was dan die van andere partijen. Toen ik als voorzitter van de PSC in 1987 in Wallonië met de PS in zee ging, had de PS 44 procent van de stemmen behaald en de PSC 22 procent - de helft dus.
Beleven we vandaag het einde van de PS-staat in Wallonië, zoals we in Vlaanderen het einde van de CVP-staat hebben gekend?

Deprez: Ik denk het wel, maar toch is de situatie helemaal anders dan in Vlaanderen. In Vlaanderen is er na het verdwijnen van de CVP-staat een politieke herverkaveling op rechts gekomen. In Wallonië is momenteel een politieke herverkaveling op links gaande. Het gewicht van de socialisten neemt weliswaar af, maar tegelijk beleven we, dankzij de ineenstorting van de PS, de spectaculaire en pijlsnelle opmars van de PTB. Een traditioneel communistisch geïnspireerde partij, wat verbluffend mag heten in dit deel van Europa. Waar elders zie je dat? Niet in Vlaanderen, niet in Nederland, niet in Duitsland, niet in het Groothertogdom Luxemburg - het is een complete anomalie. Bovendien: stel dat de PTB bij de volgende verkiezingen een monsterscore haalt, en de PS standhoudt rond de 20 procent, hoe ga je dan nog een werkbare meerderheid vormen in het Waals parlement?
De nieuwe Waalse meerderheid heeft ook maar één stem over. Is dat doenbaar?

Deprez: We hebben het in het verleden al eens gedaan. Tussen 1985 en 1988 regeerden liberalen en christendemocraten ook met één zetel over. Melchior Wathelet senior is toen Waals minister-president geworden. Die meerderheid kon er toen trouwens ook alleen maar komen dankzij een operatie waar ik tot op vandaag niet trots op ben. Wij hebben toen een verkozene van de Volksunie, Toon Van Overstraeten, die via de loterij van de apparentering in Waals-Brabant was verkozen, uit de toenmalige Waalse gewestraad verwijderd.
'Wie de waarheid zegt over de staat van Wallonië, krijgt bakken kritiek. Het is mij als PSC-voorzitter ook overkomen.'

'Wie de waarheid zegt over de staat van Wallonië, krijgt bakken kritiek. Het is mij als PSC-voorzitter ook overkomen.' © Franky Verdickt

Hij is manu militari uit het parlement gezet, niet?

Deprez: Ik vrees het, maar we konden niet anders. Indien zijn verkiezing als geldig was erkend, beschikten wij over evenveel zetels als de oppositie. Na die coup de force hadden we één zetel meer.
Los daarvan was besturen met een krappe meerderheid toen makkelijker, omdat de gewesten veel minder bevoegdheden hadden. Er waren dus veel minder belangrijke vergaderingen en stemmingen. Vandaag zijn de risico's een stuk groter.
Het lijkt erop dat vooral de MR haar voordeel zal doen met het besluit van CDH-voorzitter Benoît Lutgen om niet langer met de PS te regeren. Klopt dat?

Deprez: De demarche van Benoît Lutgen kwam in elk geval als een complete verrassing. Wij hebben er niet om gevraagd en slechts twee MR-kopstukken zijn een dag vooraf op de hoogte gebracht. Maar de MR heeft altijd gezegd dat het politieke zwaartepunt in Wallonië naar centrumrechts moet worden verplaatst. Dus zodra Lutgen zijn besluit bekendmaakte, wisten we dat we op zijn aanbod moesten ingaan.
Maar jullie waren opgetogen, het was toch niet alleen van moeten?

Deprez: Van opgetogenheid was er bij ons hoegenaamd geen sprake. De situatie is niet eenvoudig. Want hoe gaat het CDH dit aanpakken? De partij zit nu met de MR in een bijzonder krappe meerderheid in het Waals Gewest. Federaal zit het CDH in de oppositie. En in de Franse Gemeenschap en in het Brussels Gewest zit de partij in een onmogelijke meerderheid met de socialisten. Ik zie niet goed in hoe je dat allemaal tegelijk onder controle houdt. Dat wordt een van de grote vragen op korte termijn: hoe kun je ervoor zorgen dat de nieuwe dynamiek in Wallonië niet wordt gestremd door moeilijkheden op andere beleidsniveaus? Het wordt knap lastig.
De nieuwe Waalse regering heeft ook nog maar twee jaar om iets te bereiken. Is dat niet veel te kort?

Deprez: Het zijn zelfs geen twee volle jaren, want de volgende gewestverkiezingen vinden plaats in mei 2019. Maar in de nieuwe Waalse regeringsverklaring vallen een aantal dingen op. Om te beginnen zijn er wat ik richtinggevende aankondigingen zou noemen. Toekomsthorizonten. Denk aan het voornemen om de provincies af te schaffen. Zoiets lukt je niet in zo'n kort tijdbestek. Ik heb twintig jaar geleden trouwens al de afschaffing van de provincies bepleit. Verder staan er een aantal structurele maatregelen in het regeerakkoord, die weliswaar niet gemakkelijk uit te voeren zijn, maar die de nieuwe meerderheid zal móéten doordrukken. Neem de afslanking van de TEC, het Waalse vervoerbedrijf. Naast een centrale, overkoepelende maatschappij, telt de TEC 17 ondergeschikte maatschappijen, allemaal met hun eigen directeurs en raden van bestuur. Ook in de instrumenten voor de economische ontwikkeling van Wallonië kan zwaar worden gesnoeid. En ten slotte zal de nieuwe regering moeten bewijzen dat ze de dagelijkse, dringende dossiers aankan.

Delen

Ik ben er niet rouwig om dat de nieuwe Waalse regering er geen is van Luikenaars en Carolo's, die naar goede gewoonte de taart onder elkaar verdelen en aan de lopende band zichzelf bedienen

Is het voor die nieuwe meerderheid een probleem dat de meeste Waalse topambtenaren een PS-stempel dragen?

Deprez: Dat durf ik niet te beweren. De meeste hoge ambtenaren koesteren toch hun beroepsethiek. Als ze besluiten moeten uitvoeren, zullen ze dat naar beste vermogen doen. Wel een nefast gevolg van de jarenlange dominantie van de PS, is dat in de Waalse publieke sector altijd hetzelfde soort mensen, met hetzelfde soort netwerk en dezelfde ingesteldheid de lakens uitdelen. Daardoor is het haast onmogelijk om het systeem echt te veranderen. Zo is er in de Waalse ambtenarij een aversie van privaat ondernemerschap. Dat is niet zozeer een kwestie van slechte wil, het heeft meer te maken met de cultuur en de socialisatie van de leidinggevende ambtenaren en hun politieke netwerk. En in sommige gevallen vertoont die cultuur natuurlijk ook raakpunten met die van de onderwereld, zoals de affaires rond Publifin en Samusocial hebben aangetoond.
Hoe moet het nu verder met de Brusselse en de Franse Gemeenschapsregering? Heeft Benoît Lutgen de politieke situatie daar niet goed ingeschat?

Deprez: In de Franse Gemeenschap en in Brussel hebben MR en CDH een derde partner nodig, en die is er voorlopig niet. Maar ik heb binnen de MR van meet af aan het idee verdedigd dat we zo snel mogelijk een nieuwe Waalse meerderheid op de sporen moesten zetten. Daardoor wordt de situatie onhoudbaar in de Franse Gemeenschap en in Brussel. Hopelijk kan nu ook daar, nu de Waalse regering in het zadel zit, een doorbraak worden geforceerd. De grote vraag is: hoe? Er is niet zoveel keuze, dat maakt de zaak net moeilijk.
Want in elke denkbare formule moet Défi van Olivier Maingain aan boord, en die staat daar niet om te springen?

Deprez: In Brussel is Olivier Maingain inderdaad nodig om de socialisten buitenspel te zetten. Ecolo zou volstaan in de Franse Gemeenschap. Kijk, Olivier Maingain wil Défi, zoals het FDF in het verleden, laten uitgroeien tot de grootste Franstalige partij van Brussel. En op dit moment staat hij er goed voor. De PS is in vrije val en niemand weet waar de ondergrens ligt. Het CDH is in Brussel sinds het vertrek van Joëlle Milquet op sterven na dood. En dus blijft alleen de MR over als grote concurrent. Vandaar Maingains voornaamste doelstelling: de MR verzwakken. Maar op een gegeven moment zal hij moeten afwegen wat de beste optie is voor zijn partij. Bovendien zal de druk op Défi, door het politieke imbroglio in Brussel, worden opgevoerd.
Maar Maingain kennende: de man geeft niet snel toe aan externe druk, toch?

Deprez: Ik hou noch van de persoon, noch van zijn politieke strekking, maar Maingain is onmiskenbaar intelligent. Als hij deelneemt aan nieuwe meerderheden in Brussel en de Franse Gemeenschap, zal dat op zijn voorwaarden zijn en kan hij hoge eisen stellen. Maingain zal ook rekening moeten houden met de evolutie van de publieke opinie. Voeg daarbij het succes van de federale regering. Er ligt nu een onverwacht goed begrotingsakkoord op tafel, met een kleine maar symbolisch belangrijke belasting op kapitaal. Bovendien trekt de economische groei aan, komen er nieuwe banen bij en houdt de N-VA zich aan de communautaire afspraken. Misschien wordt Olivier Maingain in 2019 liever met de Franstalige partner van deze meerderheid geassocieerd dan met de in schandalen verwikkelde PS?
Gérard Deprez (MR): 'We moeten de PS voor twee regeerperiodes in de oppositie duwen'

© Franky Verdickt

De demarche van Benoît Lutgen is door de PS als hoogverraad bestempeld. De typische hypocrisie van christendemocraten, zo klinkt het, ze zijn voor geen haar te vertrouwen.

Deprez: Ik snap dat sommige mensen dit verraad noemen. Het is trouwens heel onaangenaam om voor verrader te worden uitgemaakt - het is mij ook overkomen toen ik in 1987 vroegtijdig de tweede regering Martens-Gol ten val bracht. Maar op sommige momenten kun je niet anders. Dat geldt ook voor Lutgen. Hij heeft de enig mogelijke conclusie getrokken. Er waren de schandalen, met name bij Samusocial. Er was de toenemende spanning in de Waalse regering, omdat sommige socialistische ministers, met de hete adem van de PTB in de nek, een ruk naar links wilden maken, zeker op fiscaal vlak. Dat alles had een dramatische val van het CDH in de peilingen tot gevolg. Dus Lutgen moest wel iets doen.
En kan deze stap het CDH redden?

Deprez: Lastige vraag. Het wordt een delicate operatie. De nieuwe Waalse regering heeft maar twee jaar om zich te bewijzen. Maar als het CDH bij de volgende verkiezingen in elkaar zakt, wat voor zin heeft deze regeringswissel dan gehad? Wij hebben er als MR alle belang bij om het CDH te versterken en de omstandigheden te creëren waarin in 2019 zowel de MR als het CDH de verkiezingen winnen.
Is de PS ook voor de MR infréquentable geworden?

Deprez: Dat zeg ik niet, maar we moeten de PS bij voorkeur twee regeerperiodes in de oppositie duwen. Net om te kunnen breken met steeds weer diezelfde profielen en diezelfde netwerken, die met steeds weer dezelfde oplossingen Wallonië besturen en ervoor zorgen dat het herstel veel te traag gaat. Een van de problemen van de PS, is de eeuwige voorkeur voor de publieke sector. Daardoor heeft Wallonië zo weinig bedrijven die internationaal actief zijn. In Wallonië wordt de economische activiteit immers verstikt door autarkische publieke structuren. Neem ook de ministeriële kabinetten. Er zijn federale ministers die het doen met 35 kabinetsleden. In Wallonië zul je niet één minister vinden die er minder dan 60 heeft.
Wat blijft er na de politieke omwentelingen van de laatste jaren nog over van het gezag van PS-voorzitter Elio Di Rupo?

Deprez: Om te beginnen had Elio Di Rupo natuurlijk nooit opnieuw partijvoorzitter mogen worden. Als eerste minister had hij een imago van iemand die boven de partijen stond. De man die de Vlamingen in hun hart hadden gesloten, bovendien, en die alle Belgen aansprak. Dan opnieuw de baas worden van een partijapparaat, is een politieke vergissing van formaat. Zeker als je net naast de federale regeringsdeelname hebt gegrepen. En met wat er nu gebeurt in Wallonië, zou ik echt niet in zijn schoenen willen staan.
Verbaast het u dat hij aanblijft?

Deprez: Ik vraag me inderdaad af waarom hij dat doet. Wat nu het allerergst is, denk ik, is dat niemand nog naar hem luistert.

Delen

Als de N-VA in 2019 een nieuw communautair akkoord wil, zal ze de PS opnieuw aan boord moeten halen

Had Elio Di Rupo als partijvoorzitter meer kunnen doen om de ontsporingen van zijn partijgenoten te voorkomen?

Deprez: Kijk, er bestaat in de politiek een grijze zone, een tussenniveau, waar heel weinig democratische controle is en waar mensen hun eigen regels maken en hun zaakjes onder elkaar regelen. De provincies en de intercommunales behoren tot die grijze zone. Je krijgt daar moeilijk zicht op, want die mensen zullen je zelf nooit wat vertellen. Als partijvoorzitter ga je doorgaans ook niet actief naar informatie op zoek, want het zwaartepunt van je politieke actie ligt elders. Alleen als je door omstandigheden, schandalen of artikelen in de pers gedwongen wordt om je ermee te bemoeien, dan doe je dat, en anders niet. Zo ging dat bij mij in elk geval, en zo ging dat ook bij Di Rupo, vermoed ik.

Ik heb wel geprobeerd om orde op zaken te stellen. Eind jaren 1980 heb ik een partijcongres over de intercommunales gehouden. Want ik maakte me zorgen. Wallonië telde veel meer intercommunales dan Vlaanderen, zag ik. En in verhouding tot de omvang van Wallonië, telden Waalse intercommunales ook dubbel zoveel personeelsleden als Vlaamse intercommunales. Hier klopt iets niet, dacht ik, en dus heb ik een congres georganiseerd met voorstellen voor een beperkter takenpakket van intercommunales. Waar mogelijk wilde ik voorrang geven aan de privésector, en ik stelde ook voor om, zoals ik al zei, de provincies af te schaffen.
En toen?

Deprez: Ik ben daar door mijn eigen partij weggeblazen. De zaal zat vol mensen uit intercommunales en provincieraadsleden. Dat wordt ook het probleem met de hervormingen die men nu in Wallonië moet doorvoeren. Er zal veel protest komen.
Zien we met mensen als de nieuwe Waalse minister-president Willy Borsus en CDH-voorzitter Benoît Lutgen ook niet de wraak van het landelijke Wallonië? Paul Magnette had een bij uitstek stedelijk imago.

Deprez: Het is een feit dat Lutgen een Luxemburger is, een provincie waar de christendemocraten traditioneel sterk staan, en dat Willy Borsus net besloten heeft om zich in de provincie Luxemburg te vestigen.
Het zwaartepunt van Wallonië verplaatst zich naar Luxemburg?

Deprez:(lacht) Op dit moment, maar dat is conjunctureel. Maar ik geef toe dat ik me ook die bedenking heb gemaakt. De grote Waalse steden Luik en Charleroi, maar ook steden als Namen, Verviers of Doornik, zijn niet in de Waalse regering vertegenwoordigd. Objectief gezien is er dus een stedelijk deficit in die regering. Wat daarvoor de reden is, weet ik niet, maar het kan een troef zijn. Een belangrijk aspect van de Waalse ziekte is precies wat er gebeurt in Luik en Charleroi. Haast alle corruptieschandalen zijn daar uitgebroken. Het voordeel met mensen uit landelijke zones, is dat ze niet bij dit soort praktijken zijn betrokken. Ik ben er dus niet rouwig om dat dit geen regering is van Luikenaars en Carolo's, die naar goede gewoonte de taart onder elkaar verdelen en aan de lopende band zichzelf bedienen.
'Jan Jambon is een goede Belgische minister van Binnenlandse Zaken.'

'Jan Jambon is een goede Belgische minister van Binnenlandse Zaken.' © Franky Verdickt

Tot slot: wat vindt u van de N-VA in de federale regering?

Deprez: De N-VA respecteert scrupuleus de afspraak om hun institutionele programma gedurende de hele regeerperiode tussen aanhalingstekens te plaatsen. Voor het overige kan ik de N-VA-ministers niet op echte fouten betrappen. Jan Jambon is een goed Belgisch minister van Binnenlandse Zaken en de Franstaligen waarderen dat. Hetzelfde geldt voor iemand als minister van Defensie Steven Vandeput. Theo Francken maakt het in zijn communicatie soms wat bont, maar op zijn beleid valt weinig aan te merken en als het gaat over de bestuurlijke kwaliteiten van de N-VA-ministers, zet ik ze minstens op gelijke hoogte met de ministers van de andere regeringspartners.
Indien de N-VA in 2019 over een nieuw communautair akkoord wil onderhandelen, met wie moet ze dat dan doen?

Deprez: Dan zal de N-VA de PS opnieuw aan boord moeten halen. Maar heeft de N-VA daar echt zin in, zeker gezien de toestand waarin de PS zich nu bevindt? En om wat te bereiken? Wat is nog aanvaardbaar voor de PS en voor de andere Franstalige partijen? De splitsing van de politie? Van het leger? Van de sociale zekerheid? Geen enkele Franstalige partij wil daarover onderhandelen. Ik denk ook dat de publieke opinie dat niet wil. Tot nu toe is die publieke opinie altijd heel tolerant gebleven, hoewel ze niet enthousiast is over bepaalde hervormingen. Maar de meeste Belgen willen het behoud van België.
Is dat de catch 22 van de N-VA: de partij heeft altijd beweerd dat België niet werkt en nu laten ze in de federale regering zien dat België wel werkt?

Deprez: Ja, maar ze kunnen aantonen dat België werkt dankzij hén. (lacht). Kijk, de stelling dat er twee democratieën zijn in België was een van de hoofdargumenten om meer bevoegdheden te vragen. Maar als er één en dezelfde democratie is, centrumrechts in Vlaanderen, Wallonië, Brussel, en op federaal niveau, dan valt alvast dat argument weg. En als mijn analyse klopt en de economische groei terugkeert, de werkgelegenheid stijgt en de gezondmaking van de overheidsfinanciën in een aanvaardbaar tempo verloopt, hoeft de N-VA zich nergens voor te schamen. En dan hoop ik dat we na de verkiezingen in 2019 met dezelfde federale meerderheid kunnen voortwerken. Met het CDH erbij, want we hebben het CDH in Wallonië broodnodig.


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 20:21.

Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be