| De schoofzak |
11 juli 2015 05:56 |
Als we Vlaanderen niet krijgen, dan nemen we België
We hebben altijd gezegd dat een federale regering zonder de PS, een staatshervorming op zich is.
Wel, dat is zo.
En nu wordt dat eens op een andere manier geformuleerd.
Basisidee blijft dat de Franstalige Gemeenschap en het Waals Gewest zich niet zullen kunnen verzoenen met hun intern overwicht van de PS, terwijl ze op het federale vlak zullen kunnen fluiten naar de macht.
Ik wens de vrienden een vrolijke 11° juli en de tegenstrevers gemoedsrust.
titel: Uitroken van PS is de hele N-VA-strategie
link: http://www.standaard.be/plus/20150711/ochtend/2
Citaat:
Bart Sturtewagen
‘Als de kiezer ons die mogelijkheid biedt, dan komt de PS in België niet meer aan de macht op het hoogste niveau. Als we Vlaanderen niet krijgen, dan nemen we België.’ Met die opmerkelijke woorden vat kamerlid Peter De Roover op deze elfde juli de communautaire strategie van de N-VA samen. Hij antwoordt daarmee op de kritiek van een kleine kern van flaminganten, van wie professor Bart Maddens (KU Leuven) de bekendste en vasthoudendste is.
‘Als we Vlaanderen niet krijgen, nemen we België’
In het dubbelinterview tussen hen beiden in deze krant maakt De Roover duidelijk dat de vrees van zijn opponent dat de N-VA haar autonomie-idealen heeft ingeruild voor het Belgische pluche, ongegrond is. Maar hij ontkent niet dat de strategie, uit nood geboren na de verkiezingen, levensgrote gevaren inhoudt. Er is immers geen exitscenario. Het einde is onvoorspelbaar.
Als grootste fractie het Belgische model besturen, en nog wel vanuit kerndepartementen als Binnenlandse Zaken, Defensie en Financiën, en tegelijk blijven voorhouden dat je dat model zo snel mogelijk wilt doen verdwijnen, is ongetwijfeld de grootste politieke spreidstand die een Vlaamsnationale partij ooit heeft moeten innemen. Maar het is ook juist dat nooit eerder zo’n partij de schaal heeft gehaald om met dat dilemma geconfronteerd te kunnen worden.
De gevleugelde woorden van Didier Reynders (MR) uit 2007 – ‘Regeren zonder de PS is een staatshervorming op zich’ – zijn aan herijking toe. Regeren zonder de PS �*s de staatshervorming. Zo eenvoudig is het. Het weghouden van de federale macht van de PS is de hele strategie van de N-VA geworden. Dat betekent dat die lijn desnoods ook in de volgende regeerperiode moet worden volgehouden en desnoods ook nog in die nadien. Tenzij al vroeger zou blijken dat de Franstalige socialisten hun verwijdering van het federale niveau zo slecht verteren dat ze klaar zijn voor een nieuw palaver. Deze keer over de confederale optie, waarin van België slechts een brievenbus overblijft.
De vraag is dus: wat komt er eerst? De grote inkeer bij de PS? Of het gevoel bij de Vlaamse kiezers dat de zaken voldoende goed lopen binnen het Belgische kader om geen grote, riskante manoeuvres op te zetten? In dat laatste geval, aldus De Roover, ‘zou blijken dat onze analyse niet klopt’. Hij acht de kans op mislukken van het ambitieuze project ‘echt niet klein’.
Onuitgesproken blijft het probleem dat het langdurig uitroken van de PS volgehouden steun van minstens de MR inhoudt. Kan de N-VA daarop rekenen als ze in 2019 haar communautaire eisen weer op tafel legt?
|
|
