Over 'Moffenmeiden', zwarten en collaborateurs
Wat meer informatie over de verschrikkelijke repressie van 1945 vind je in volgend artikel, afkomstig van de website verzet.org. Deze website is allesbehalve een voorstander van de collaboratie. De werkelijkheid was dus waarschijnlijk nog erger, al lijkt mij dat al moeilijk.....
Over 'Moffenmeiden', zwarten en collaborateurs De tijd der verschrikkingen Zodra de Duitsers vertrokken waren, kwamen de mensen naar buiten om te feesten maar ook de jarenlange opgekropte haat kwam eruit. Vermits er nagenoeg niemand overbleef om de orde te handhaven, zelfs vele mensen die er de laatste dagen en weken plotseling allemaal zich lid van het verzet noemden, schuimden de straten en de huizen af op zoek naar zwarten op wie ze hun woede konden botvieren. Ze beukten de deuren van de collabo's in, sloegen alles kort en klein. Ze gooiden de meubelen en boeken door de vensters op straat en staken alles in brand, maar ook veel werd gewoon gestolen. Vrouwen die thuis achtergebleven waren werden dikwijls zwaar aangepakt. Als ze 'geluk' hadden, moesten ze enkel het gekende 'ritueel' ondergaan: kaalgeschoren worden en beklad met hakenkruizen. Na die ene dag zouden ze verder met gerust gelaten worden en verder een normaal leven kunnen leiden. Maar elders waren echte sadisten aan het werk. Zo werd de leidster van de Dietse Meisjesscharen van Zoutleeuw kaalgeschoren en daarna werd haar met hete pek hakenkruizen op haar hoofd gebrand. Van ellende heeft ze later zelfmoord gepleegd. In Bree werd bij een 15-jarig DM-meisje bij haar aanhouding de borsten doorboord met gloeiende priemen en werd ze acht keer verkracht. Haar vader die in bedwang werd gehouden met een machinegeweer, moest machteloos toezien. Bij sommige DM-meisjes werden brandende sigaretten uitgedrukt op hun borsten of naalden onder hun nagels gestoken. Een zwangere vrouw werd op een tafel vastgebonden en met een matrak afgeranseld tot ze stierf. Een andere acht maanden zwangere vrouw werd door dronken verzetsleden mishandeld, verkracht en aan zwarte Amerikaanse soldaten afgeleverd. Ze overleed later in het ziekenhuis. De lijst van mensonterende vernederingen en martelingen is eindeloos. In de gevangenissen en in de haastig opgerichte kampen gingen de mishandelingen verder. De gevangenen moesten uren met de armen in de hoogte staan, gaan liggen in een doodskist die dan werd dichtgenageld. Sommige gevangenen werden verplicht elkaar tot bloedens toe te slaan. Mannen werden verplicht hun eigen uitwerpselen op te eten, zich voort te bewegen als dieren, te blaffen en te wateren in houding zoals honden. Vrouwelijke gevangenen, dikwijls meisjes van 17 of 18 jaar oud, kregen het hard te verduren. Tepels werden met sigaretten verbrand en allerlei voorwerpen, zoals geweerlopen, werden in het geslachtsdeel gestoken. Een ander meisje kreeg een prop in de mond, werd met geweld op een bed neergeduwd en verkracht, terwijl drie andere 'verzetsleden' haar benen en armen vasthielden. De verkrachting werd daarna nog eens door drie anderen overgedaan. In Hasselt werden twee meisjes onder bedreiging van machinegeweren aan Amerikaanse soldaten 'aangeboden'. Eén meisje werd door negen en het andere door elf Amerikaanse soldaten verkracht. Ook berucht was het interneringskamp in de Wollestraat in Gent waar op zeker ogenblik 4.500 mannen en 1.500 vrouwen zaten opgesloten. Op het middenplein stond een hondenhok waar een SS'r in lag. Om het kwartier moest hij blaffen en water uit het bakje oplikken, net als een hond. Ook in de kampen van Lokeren en Beverlo ging het er nagenoeg hetzelfde aan toe. mei 1945: 2de golf van de Volksrepressie over het land Wanneer de geallieerden in 1945 de concentratiekampen ontdekken en met ontzetting de gruwelijke realiteit van de gevolgen van de nazi-ideologie ontdekken, dringt deze verschrikking korte tijd later ook door tot de wereldopinie. Wanneer de uitgemergelde en uitgehongerde overlevenden van de kampen stilaan terugkeren naar ons land slaan andermaal de stoppen door bij een deel van de bevolking. Bij de bevrijding in september 44 was de straatrepressie onvermijdelijk geweest omdat de overheid toen niet bij machte was om in te grijpen. In mei 45 had zij die macht wel degelijk maar faalde om de toestand te controleren of greep veel te laat in. Eveneens Breendonk waar de laatste gevangenen door de nazi's op 31 augustus '44 naar de concentratiekampen werden afgevoerd, werd tijdens de repressie terug in gebruik genomen, deze keer om er de incivieken in op te sluiten. In 'Breendonk 2' zoals het tegenwoordig wordt herinnerd, ging het er bijzonder erg aan toe. Slagen, verkrachtingen en schijnterechtstellingen blijken aan de orde te zijn geweest. Sommige vrouwen prostitueerden zich om maar beter behandeld te worden. Martha Clement, die verpleegster was geweest bij de DRK (Duitse Rode Kruis), werd zwaar aangepakt toen ze voor verhoor bij de krijgsauditeur moest. Ze werd tussen twee hagen van vier, vijf rijen uitzinnige mensen gestuurd die gewapend waren met messen, stokken, ijzeren staven en emmers pek en die sloegen waar ze haar maar raken konden. Aan het einde van de haag had Clement geen kleren meer aan haar lichaam, haar hoofdhaar was afgesneden, rug en armen met hakenkruizen beklad. Vervolgens werd zij naakt op haar rug en dan omgekeerd op haar buik en borsten een paar keer door een grintweg getrokken. Eens binnen werden brandende sigaretten op haar armen uitgeduwd en werd op dezelfde wijze een hakenkruis op haar linkerborst ingebrand. Tenslotte werden potten inkt over haar hoofd uitgegoten. Zelfs de kranten keurden nauwelijks deze baldadigheden af. Titels zoals "Gerechtigheid. Geen genade. Alle verraders moeten onschadelijk worden gemaakt. Aan de families van de verraders moet de bevoorrading ontzegd worden. We moeten ze in concentratiekampen steken. We moeten ze hun burgerrechten afnemen." De Gazet van Antwerpen van 9 september '44 titelde: "De verraders in de leeuwenkooi? Wat is daar verkeerd aan." Niettegenstaande ook een aantal leden van het verzet betrokken was, waren er ook veel die mensen, bezittingen en goederen beschermde. Verzetsleiders trachten zo goed het kon om orde op zaken te stellen. Maar in het algemeen was het verzet zwaar geschokt wanneer de omvang van de volksrepressie bekend werd. De verzetsgroep de Witte Brigade van Marcel Louette voegde na de bevrijding in september 1944 de naam Fidelio toe aan de Witte Brigade. Fidelio was de schuilnaam van Marcel Louette. In de volksmond gebruikte tijdens de bezetting de bevolking de naam Witte Brigade voor alle verzetsgroepen en met deze naamsverandering wilde de groep zich distantiëren van de wreedheden begaan door 'zogezegde' verzetslui die zich als leden van de Witte Brigade voordeden tijdens de wilde repressie kort na de bevrijding. Sommige personen deden huiszoekingen ‘in naam van de Witte Brigade’, terwijl ze alleen op revanche uit waren, of erop uit waren zichzelf te verrijken. De echte Witte Brigade, groep Fidelio, kon niets anders dan zich uitdrukkelijk distantiëren van deze ‘huiszoekers'. De Repressie en Epuratie In de eerste maanden na de bevrijding had de Belgische regering te kampen met een overvloed aan problemen. Zo moest tegelijkertijd de oorlog tegen Duitsland verder gezet worden, en het Ardennenoffensief van december 1994 bewees dat een nieuwe bezetting van België een reeël gevaar was. Tijdens het Ardennenoffensief sneuvelden nog eens 2.500 Belgen. Bovendien was ons land vanaf 7 oktober 1944 tot en met 30 maart 1945 in de ban van de V-bommenterreur waarbij ongeveer 6.500 Belgen omkwamen. Ze moest ook trachten het verzet in toom te houden en dat zou nog tot hoge spanningen leiden toen op 13 november 1944 de regering besliste om het verzet algeheel te ontwapenen. Daarnaast moest de bevoorrading terug georganiseerd worden, de economie heropstarten en last but not least: de collaborateurs berechten en bestraffen. De repressie verliep dan aanvankelijk zeer chaotisch. Wie werd veroordeeld tijdens de eerste twaalf maanden na de bevrijding daarvoor was de repressie uitermate hard. Pas in de zomer van 1945 begon zich alles terug te normaliseren. Een Oostfronter die in oktober 1944 voor de rechter kwam, kreeg de doodstraf en 10 Oostfronters werden ook daadwerkelijk terechtgesteld. Een jaar later, in november 1945 kreeg hij voor hetzelfde misdrijf een gevangenisstraf van minimum vijf jaar. De willekeur die in het begin van toepassing was en voor velen terecht onrechtvaardig overkwam noopte de regering om vanaf 1946 noodzakelijk correcties in de veroordelingen door te voeren: er werd op grote schaal gebruik gemaakt van genademaatregelen, vervroegde vrijlating en eerherstel. Enkele cijfers In vergelijking met de bestraffing van het activisme is de afrekening met de collaborateurs na de tweede Duitse bezetting veel ingrijpender. Tegen meer dan 400.000 personen werd een onderzoek gevoerd naar daden van collaboratie. Het leidt tot meer dan 57.000 strafrechtzaken en bijna 56.000 veroordelingen. Voor ongeveer 2.900 veroordeelden is de doodstraf het verdict en 242 sterven effectief voor een executiepeloton. In feite is het werkelijke cijfer 237 want er waren ook 5 buitenlanders bij zoals bv de kampcommandant van Breendonk, Sturmbannführer Philip Schmitt die in 1950 werd terechtgesteld. Van de 237 terechtgestelde collaborateurs waren er 115 Nederlandstaligen (=48%) en 122 Franstaligen. Bij de Vlamingen waren de bekendste geëxcuteerde collaborateurs Dr. August Borms (12 april 1946 in Elsene), Irma Laplasse (30 mei 1945 in Brugge), Leo Vindevogel (25 september 1945 in Gent), Karel De Feyter, Stefan Laureys, Theo Brouns en Marcel Engelen. Dom Modest Van Assche werd aangehouden op beschuldiging van verraad van twee broeders en stierf tijdens zijn gevangenschap in het Sint Jans Hospitaal te Brugge op 30 oktober 1945. Onder de terechtgestelde collaborateurs bevonden zich ook elf kampbeulen van Breendonk die na een geruchtmakend proces tussen 16 en 17 april 1947 in het openbaar werden gefusilleerd. Ongeveer 20 tot maximaal 100 mensen stierven tijdens de 'straatrepressie' van september 1944 en mei 1945. Ongeveer 1.100 echte of vermeende collaborateurs werden door leden van het Verzet tijdens de oorlogsjaren omgebracht. En naar schatting 4.500 collaborateurs (3.000 Vlamingen en 1.500 Franstaligen) sneuvelden of werden als vermist opgegeven aan het Oostfront. Meer dan duizend collaborateurs konden aan hun vervolging ontsnappen door naar het buitenland te vluchten, vooral dan naar Zuid-Amerika. De anderen krijgen een gevangenisstraf van diverse lengte, meer dan de helft een correctionele straf van minder dan 5 jaar. Dankzij een gratiebeleid gericht op strafvermindering zitten in 1950 nog maar ca. 2500 veroordeelde collaborateurs vast. Daarnaast verliezen zo’n 40.000 Belgen hun burgerlijke rechten (o.m. stemrecht), terwijl ze vaak ook economisch en sociaal worden gemarginaliseerd door boetes en ontslagen. Honderdduizenden Belgen zijn zo op de één of de andere manier voorwerp van de naoorlogse zuiveringen, Franstaligen zowel als Vlamingen. Deze repressie is niet anti-Vlaams in de zin dat ze Nederlandstaligen vaker en harder treft. Wel worden relatief veel Vlaamsgezinden getroffen, enerzijds omdat een belangrijk deel van de Vlaamse Beweging collaboreerde, anderzijds omdat de omvang van de zuiveringen en de sfeer waarin ze verliepen tot ontsporingen leidt, waardoor sommigen ten onrechte het stigma van de collaboratie moeten dragen. In 1961 (de Wet Vermeylen) werd beslist dat alle collaborateurs die spijt betuigden over hun oorlogsverleden hun sociale rechten konden terugkrijgen. Ook alle veroordeelden die minder dan drie jaar in de gevangenis hadden doorgebracht (in totaal waren dat 20.652 personen) kregen automatisch hun burgerrechten terug. |
Wat heeft dit met binnenlandse politiek te maken?!?
|
Gebeurde dit niet in het binnenland, misschien? Zijn dit geen politiek relevante feiten?
Dit forum mist nu eenmaal een "geschiedenis"-sectie... |
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Geschiedenis is relevant ! |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Ongemakkelijk? Waarom zou een topic over geschiedenis het mij "ongemakkelijk" moeten maken? |
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
De Amnestie eis, bv, he Raf, ... |
Citaat:
|
over amnestie gesproken, de Belgische staat heeft alle wandaden zoals in de openingspost beschreven wél juridisch weggeveegd met een amnestiemaatregel ...
|
een moedige strijd illuSionS667 (hebben de twee grote SS trouwens een betekenis?), maar telkens een topic hierover openen hoeft niet. Dat mensen jaren op die collaborateurs hebben moeten zien die wijn dronken, rijker werden enzovoort kan wel eens tot wraakgevoelens leiden. U haalt het zelf boven, er was geen controle meer...
als nu blijkt dat X verschillende verkrachtingen enz op zijn kerfstok heeft, zou een groot deel van de bevolking die ook willen lynchen, maar wij rekenen (meestal toch) op de politie en de rechtstaat. |
Citaat:
Maar ik denk wel dat ik het begrijp, hoor... |
Citaat:
|
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Deze en gelijkaardige draden dient als herinnering dat er in oorlog geen goeden en slechten zijn, maar enkel slechten... en dat de winnaar zichzelf altijd afschildert als de held en de tegenstander als de duivel. Er zijn maar weinig mensen die dit echter inzien, en deze rammelen voortdurend de mantra's af die door de geallieerde "bevrijder" zijn gecreëerd. Het is erg cynisch hoe bijvoorbeeld anti-globalisten de Amerikanen tijdens WO2 huldigen en vandaag in Irak de huid volschelden, terwijl het gedrag van het Amerikaanse leger en de geopolitieke doelen van de Amerikaanse regering op al die tijd amper zijn veranderd. |
dit mag zeker niet vergeten worden, maar ik zie de relevantie van dit topic niet in.
Dat er in de repressie gruwelijke dingen gebeurd zijn is een feit, net als het feit dat tegenover verzetslui en politieke gevangen ook gruwelijke misdaden werden begaan. |
Deze discussie is trouwens al eens gevoerd geweest:
http://forum.politics.be/showthread....t=moffenmeiden |
Best wel interessant maar op dit forum irrelevant.
Ik denk onmiddellijk aan het voornemen van de moderatie om het onderwerp 'Geschiedenis' toe te voegen aan de themafora. http://forum.politics.be/showpost.ph...5&postcount=12 Hopelijk komt het er snel want op het forum 'Internationale Politiek' staan ook al enkele louter historische discussies. Niet dat ze niet interessant zijn, integendeel, maar als op een forum over actuele, internationale politiek plots een topic wordt geopend over welke nationaliteiten tijdens WOII met de nazi's vochten, ontsnapt me de brandende actualiteit daarvan. Dus dat het themaforum 'Geschiedenis' maar snel wordt opgestart, zou ik zeggen. |
Citaat:
Groot deel van de wereld, wou verder met zijn leven en negeerde de slachtoffers van de concentratie-kampen waneer deze hun last wouden vertellen. tot ergens in de jaren 60 de vraag oprees "wat is er daar nu met jullie gebeurt?" +-20 jaar is voor mij geen korte tijd later. Want het springt over 1 generatie :? en deze generatie vroeg achteraf de "waarom enzo...) vragen. |
Citaat:
|
Citaat:
|
de collaboratie, en nazi-naloperij is brandend actueel in België.
Dit geeft eens een ander perspectief op "de hetze" tegen extreem rechts in Vlaanderen. Namelijk, de roots van de houders van vrijheid, gelijke rechten voor vrouwen (sic), ... zijn verderfelijk. Zou Louis Tobback de kans krijgen, hij zou alvast de dochters van Filip Dewinter hetzelfde aandoen als wat er hier in die historische tekst staat. Immers, met alle middelen, remember ;-) |
Citaat:
Wat er gebeurde, was het volgende : Amerikanen en Russen "bevrijden" Europa en delen het onder elkaar op. West-Europa wordt onder de Amerikaanse invloedssfeer gebracht en Oost-Europa onder de Russische. Ondertussen vond men een deel concentratiekampen in Duitsland en Polen, waarbij in sommige lijken als zandzakken werden opgestapeld. De geallieerden waren vast van plan om het nationaal-socialisme te vernietigen. Die stapels lijken waren daarvoor het ideale propaganda-middel. Duitsland werd beschuldigd van systematische massamoord op de gevangenen van haar concentratiekampen en tal van verzinsels kwamen daar bovenop (lampekappen van jodenhuid, zeep van jodenvet, ...). Naast het feit dat men hiermee het nationaal-socialisme in diskrediet kon brengen, kon men eveneens hun eigen oorlogsmisdaden camoufleren. De vreselijke bombardementen op Dresden, Tokyo, Hiroshima en Nagasaki... de verkrachtingen door Amerikaanse soldaten... de plundertochten en massaverkrachtingen door Russische soldaten... de Amerikaanse concentratiekampen en de Russische goelags... Allemaal zouden ze in het niet verdwijnen bij de massamoord op de joden... de massamoord op niet minder dan 6 miljoen joden. Na Nuremberg werden er heel wat publicaties over WO2 gemaakt. De massamoord op de joden verdween in een klein hoofdstuk ergens achteraan. Op een handvol standaardwerken na (oa Raoul Hilberg's "The Destruction of the European Jews") waren er zowat geen boeken die het onderwerp specifiek behandelen. De biografieën van Churchill en De Gaulle gaven er zelfs niet de minste aandacht aan. Ook joden vonden het overbodig en zelfs schadelijk om aandacht te vestigen op hun lijden tijdens en kort voor WO2. Joden waren nog steeds niet volledig geëmancipeerd en door zo de aandacht op hen te vestigen, zouden zij het emancipatieproces enkel maar hinderen. In 1948 werd Israel tenslotte opgericht. Ook hier toonden de meeste joden maar weinig aandacht voor. Israel had heel wat problemen in haar eerste jaren, en velen gaven haar maar 50% kans om het vol te houden. In de jaren '60 werd Israel een sterke staat. De VS kreeg plots grote belangstelling voor deze staat en sloeg een alliantie met de zionisten. Dat gaf joden dan weer de kans om zich 100% te emanciperen, en de eerste Holocaust-boeken volgden gauw, als werd toen nog de term "Endlösung" of een vertaling daarvan gebruikt. Gelijkmatig verliep stijging van de populariteit en het belang van Israel onder joden. De term "Holocaust" wordt gebruikt sinds de jaren '70. Het is pas de documentaire reeks "Holocaust" uit 1978 die de term wereldwijd een begrip heeft gemaakt. Vooral sinds die periode verhoogt het aantal Holocaust-boeken en -films dat er op de markt komt elk jaar. Korte tijd later beginnen de eerste Holocaust-musea overal op te duiken. Sinds de jaren '50 zijn er echter ook historici die stellen dat hongersnood en ziektes als typhus de belangrijkste doodsoorzaak waren in de kampen, ten gevolge van de oorlogschaos. Zij baseerden zich onder andere op Duitse documenten en de forensische tests die werden gedaan op enkele van die stapels lijken die waren gevonden. Een dergelijke stelling bleek al snel politiek incorrect en de historici werden outcasts binnen hun vakgebied. Desondanks is er altijd een kleine groep researchers geweest die bij de conclusies blijft van die outcasts en die de argumentatie verder heeft uitbreidde. De conclusies van deze heren waren vaak vernietigend voor de "democratie" en toonden het nationaal-socialisme in een veel positiever licht. Duitse "democratische" politici zagen dit met lede ogen aan en besloten tenslotte in de jaren '80 om deze mensen de mond te snoeren en hun argmenten en conclusies strafbaar te maken. De eerste "negationismewet" in Europa werd geboren, en een tiental landen zou de komende 2 decennia volgen, waaronder ons eigen België. De reden van de plotse opkomst van de Holocaust-propaganda in de jaren '60 ziet Norman Finkelstein (een anti-zionistische jood) vooral in het promoten van Joods supremacisme (door het idee dat het lijden van de jood in WO2 uniek en ongeëvenaard is) alsook het verdedigen van de staat Israel (door antisemitisme gelijk te stellen aan het pure kwaad en door anti-zionisme gelijk te stellen aan anti-semitisme). Dat dat gebeurde in de jaren '60 lag aan het feit dat joden zich volledig hadden geëmancipeerd, doordat er voor Israel geen risico meer was dat het niet levensvatbaar zou worden en doordat de Amerikaanse regering in Israel een goede bondgenoot zag. |
Citaat:
Heeft u trouwens enige bronnen hierbij? |
Citaat:
Al sinds mijn 17de weiger ik het resoluut om ook maar één stelling blind voor waar aan te nemen. Blind geloof is het laatste waarvan u mij kunt beschuldigen, integendeel. Mijn vrienden noemen mij net über-sceptisch, omdat ik mij over zowat ALLES vragen stel en NIET zonder gegronde reden voor waar aanneem. Mijn uitspraken zijn niet meer dan de conclusies van een jarenlange studie van tal van beschikbare bronnen, waarbij ik er sterk op heb gelet om elk issue vanuit zoveel mogelijk perspectieven te analyseren om zo enige subjectiviteit te vermijden. Elk vooroordeel probeer ik steevast te vermijden, al kun je dat natuurlijk nooit 100%. Citaat:
Verdere inzichten heb ik gekregen door verschillende bronnen van 1930 tem vandaag met elkaar te vergelijken en te analyseren hoe de stijl en inhoud in de loop der decennia wijzigde. |
er zullen natuurlijk altijd onderzoekers zijn die iets ontkennen
er zullen altijd schrijvers zijn die andere verhalen schrijven, om boeken te verkopen het negationisme dat je aan de bak brengt is zachtmoedig, maar je krijgt me er niet met mee |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Het gaat me erom,dat er erkening is voor de beleving van "de shoa" en uitwissen van een volk(eren)* & dat een ander volk de wereld wou onderwerpen aan zijn beeld. (door uitsluiten van avant-gardisme & uitroeing.)
En dat bevindingen op basis van de media. ( dat deze dramatischer worden ectra...) nu eenmaal "eigen" is aan "de media" (winst,kijkcijfers ectra.) maar "niet hun boodschap verliezen."* |
Dat verandert niets aan het feit dat het concept "Holocaust" vandaag vooral als propaganda-middel wordt gebruikt vóór het zionisme en/of tegen zogenaamd "extreem-rechts".
|
Je bedoelt de ontkenning van "Judeo-nazistisch gedrag"* door de media ?
De joodse-nazi "hybride" die Jeshajahu leibowitz* al aanwees met de vinger in de jaren 1967. En wat bedoel je met "zogenaamd "extreem-rechts"."sic. ? |
Citaat:
Citaat:
|
Alle organisaties die door de media als dusdanig worden omschreven : Vlaams Belang, NSV!, Voorpost, VNJ, ...[/quote]
hoe hebben deze organisaties die link opgelopen denkt u? |
Citaat:
Zoals ik in andere draden al heb probeer duidelijk te maken, zijn de overeenkomsten tussen "extreem-links" en heel wat "extreem-rechtse" ideologieën vaak heel wat groter dan de verschillen. |
IlluSionS667,
U veralgemeniseert te veel. Veel te veel. Vergelijk de 'afrekening' met collaborateurs, de repressie, in België eens met hoe het er in Nederland aan toe ging. Ook daar hebben zich excessen afgespeeld op 'bijltjesdag' maar niet zo extreem als door u beschreven. Door de bijzondere rechtspleging werden toestanden zoals in België voorkomen. Waaraan is dit verschil toe te schrijven? Het waren dezelfde bevrijders en de landen en bevolking kennen veel overeenkomsten. Wat u schrijft over de Holocaust-industrie klopt ook niet. Natuurlijk, de tv-serie was een grote 'hit' en er zullen best mensen zijn die ergens van hebben kunnen profiteren, zoals die altijd en overal te vinden zijn. Maar in ieder geval in Nederland was na de oorlog een groot besef van wat er gebeurd was. De tv-serie werd hier eerder 'te glad en te commercieel' bevonden dan dat het ook maar iets 'stimuleerde'. Ook de verbondenheid met Israël was al voor die zogenaamde 'industrie'. denk maar aan de olie-crisis. Voor wat betreft het zionisme: Dat is niets meer of minder dan het streven van het joodse volk naar een eigen staat, iets wat elk volk op de wereld gegund is en zelfs internationaal is vastgelegd als een recht op zelfbeschikking. Hoe vreemd is het een vlaams-nationalist, die toch ook streeft naar een eigen staat, dat recht te zien betwisten. Anti-zionisme is naar mijn mening dan ook voorbehouden aan joden, niet aan anderen. Als anderen die term gebruiken is het meestal alleen om hun antisemitisme te verhullen. Heeft u kritiek op de staat Israël? Uit dan die kritiek op de staat Israël. Iets anders dan dat is het ontkennen van het bestaansrecht van een volk. |
Citaat:
Citaat:
In Vlaanderen ligt de collaboratie dan ook gevoeliger dan in Nederland, omwille van de Vlaams-nationale kwestie. In Nederland wordt elke verader per definitie als verrader beschouwd. In Vlaanderen wordt er echter een scherp onderscheid gemaakt voor diegenen die de Duitse zijde kozen voor Vlaanderen, zij die het deden om tegen de communisten te vechten en zij die opportunistische motieven hadden. Citaat:
Verder was de Holocaust-propaganda ongeveer al 10 jaar actief (sinds 1967) toen de oliecrisis uitbrak. Ik zie dus niet in hoe je dat als argument kunt gebruiken. De genoemde TV-serie is vooral verantwoordelijk voor de algemene invoering van de term Holocaust, voor wat tot dan gewoonlijk de 'Entlösung' werd genoemd. Ik heb nooit haar invloed verheven tot meer dan dat. Holocaust-propaganda bestond als 10 jaar eerder en er zou nog veel meer na volgen. U kunt duidelijk niet goed lezen, vermits u anders dergelijke dwaze opmerkingen nooit zou gemaakt hebben. Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 08:58. |
Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be