Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche
(Bericht 7907107)
1: Veel westerse waardes komen uit het christendom, maar dat wil in mijn optiek nog niet per definitie zeggen dat er een opleving moet komen van het christendom.
|
Neen, dat moet voor mij ook niet. Ik heb me aangetrokken gevoeld tot het ritualisme van het christendom maar daaruit groeide (althans bij mij) uiteindelijk geen orthodoxie en dogma, hoewel ik het geprobeerd heb.
Daarboven komen die waardes die ons, of mij althans, heel oneigen zijn, mogelijk omdat het om een "jonge" en geïmporteerde religie gaat, zoals schuld, onderwerping, etc. Vee van die waardes hebben wel hun nadruk op onze samenleving gelaten, jammer genoeg.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche
(Bericht 7907107)
Of anders: de waardes zijn welkom, maar het dogmatische en geloof in God moet lekker wegblijven.
2: Jij mag dat geloven, ik mag dat debiel vinden.
Maar discussiëren over het bestaan van God vind ik nog veel debieler. ;-)
|
Dogma is een opnieuw iets wat abrahamistisch monotheïsme kenmerkt. Er zijn religiën die daar geen nadruk op leggen of het zelfs afzweren. Heb je ooit verhalen gelezen van Kelten die roepend of tierend het woord van Cerrunos gingen verkondigen in Rome? Natuurlijk niet, want dat bestond ook niet.
Maar ik denk dat wij het niet zo oneens zijn, je moet gewoon het godsbeeld dat je kent even opnieuw onderzoeken vanaf 0.
Goden zijn entiteiten die heilig, gezegend, onsterfelijk zijn, en die groter dan mensen zijn en via interactie met hen, hen iets bijbrengen. Entiteiten zijn niet noodzakelijk fysiek, en kunnen zowel concreet als abstract zijn. Wat zijn dan die entiteiten die groter dan ons zijn en wat brengen ze ons bij? Volgens mij zijn dat die waardes waar jij het over hebt. Dingen die zo eigen zijn aan onze beschaving/cultuur/volkeren, die generaties en individuen overstijgen. Je kan dat veel namen of invullingen geven: goden, archetypes, deugden, ... En dat, plus de verbondenheid van rituelen, is de kern van religie, voor het gecorrupteerd werd tot wat het nu voor velen is.
Dus, de goden leven en ze kijken toe. Ze zijn niet los te koppelen van die waardes, want ze belichamen die. Dat deden ze voor onze voorouders, doorheen dewelke hun generaties deze gevormd zijn, en zelfs al zijn wij hun namen vergeten, ze zijn nog steeds belangrijk voor ons.