Natuurlijk is het 'ook' Nederlands. De Nederlandse taal omvat een veelheid aan uitingen: dialecten, regiolecten, sociolecten, standaardtaal... en ook tussentaal.

Alsof mij dat niet bekend was, terwijl ik zélf citeer uit dat wikistuk, slimmeke...!:roll:

Maar, waarbij ge andermaal niet in gaat op wat ik stel...

Tussentaal is trouwens wél Nederlands, alleen geen Standaardnederlands, waar bij ik echter aantoonde dat het verschil zeer miniem is. Of ziet gij dat anders ?

Ja dat zie ik anders.
Tussentaal zijn Vlaamse dialecten ,dus geen Nederlands.
In Nederland spreken mensen met een dialect, zowel hun dialect als het Nederlands.
In België is dat anders ,vandaar de vele ondertiteling.
Hier spreken de meeste mensen alleen maar dialecten en geen Nederlands.
De Vlaamse dialecten zijn wel verwant aan het Nederlands, zoals het Afrikaans ,maar dat is een ander verhaal.

Een dialect is een talige variëteit op een standaardtaal, dat is de definitie. De dialecten binnen Nederland en Vlaanderen zijn een talige variëteiten op het Nederlands. Natuurlijk verhoudt het Nederlands zich ook eigenlijk weer als dialect ten opzichte wanneer men bijvoorbeeld Antwerps als standaardtaal aanneemt. Zo relatief is dit.

Zou het eerder definiëren als, de standaardtaal is een moderne afgeleide, dan wel variant, van het meer oorspronkelijke gesproken Nederlands, de dialecten

Ik zou dat niet zo stellen, in Nederland zijn er ook vreselijk platte dialecten.

België (Vlaanderen) heeft een hele evolutie ondergaan. In België werd een lange tijd een echt taalnazisme onderwezen. Ik het kader van de culturele verheffing van Vlaanderen was er een 'kaste' van taalpuriteinen die op dictatoriale wijze het StandaardNederlands erin klopte.

Dat was in het begin een lovenswaardige zaak: veel Belgen leerden ABN (sic) te spreken.

Het was echter ook zeer rigide. In Nederland trok men zich daar weinig van aan en bleef vrolijk met allerlei tongvallen spreken en ongegeneerd nieuwe en 'onzuivere' woorden gebruiken. In België werden die als Gallicismen, Germanismen en nog veel erger bestempeld en in de banvloek geslagen.

De jongste decenia zien we dat er een tendens is om meer regionale uitspraak en woorden toe te laten. Kranten en tijdschriften spelen daar ook een rol in. Sommigen hebben zelfs vlakaf gezegd dat ze zich niet meer aan het StandaardNederlands gaan houden.

Hi-la-risch!

Vlaamse dialecten behoren tot de Nederlandse taal. Nog ongeacht wat je denkt over de classificatie van wat moet doorgaan tussentaal.

Ik kom genoeg in Nederland om te weten dat u hier een onwaarheid schrijft.

Als ik u mag geloven, heeft het dialect van Axel niets van doen met wat ze spreken in Wachtebeke.

Koop eens de Taalgids Oost-Zeeuws-Vlaams dialect. Of, nog beter, zakt eens af naar de streek en leg uw oor te luisteren.

U zou toch moeten weten dat de dialecten die in het noord-oosten van Nederland worden gesproken veel verder afstaan van het AN, dan bijvoorbeeld de Brabantse en Vlaamse dialecten in Vlaanderen.

Wel, dat klopt niet. Natuurlijk bestaan er resp. in Nederland en in Vlaanderen andere invloeden (gebonden aan de culturele uitstraling van de grensgebieden). Alleen was het ABN in Nederland én in Vlaanderen tot de jaren zestig-zeventig heel gelijkend.

U moet maar eens de bioscoopjournaals uit de naoorlogse tijd beluisteren. In Nederland als Vlaanderen hoorde bijna datzelfde hooggeaffecteerde ABN.

Daar zit je er glad naast.
Het in Vlaanderen door velen gesproken "Verkavelingsvlaams" is een tussentaal met een zeer veel varianten. Ik zou durven zeggen dat die tussentaal zelfs verschilt van persoon tot persoon. Naargelang de scholingsgraad en de persoonlijke ingesteldheid t.a.v. de taal heeft die tussentaal altijd Nederlands als basis. Maar dat Nederlands (dat met een Vlaams accent wordt uitgesproken) wordt aangevuld met een bepaald percentage streekwoorden en dialectische uitdrukkingen. Dat percentage van het "regiolect" in die tussentaal loopt sterk uiteen.

Overigens, in heel wat regio's in Nederland doet zich hetzelfde verschijnsel voor. Met dit verschil dat de component Nederlands met een ander accent wordt uitgesproken en dat de component "regiolect" ook weer anders is.

Je ziet het het beste in de TV feuilletons. Telkens een regionale versie van de tussentaal. Antwerps, Gents, WestVlaams,...
Meestal wel begrijpbaar en gestoeld op 'ABN', maar met lokale varianten.

Het ontkoppelen van de Tussentaal van het AN heeft altijd al op het verlanglijstje gestaan van sommige nationalistische kleinburgelijke Vlamingen. Op sociologische gronden zou dit kunnen, echter op wetenschappelijke taalkundige gronden is dit niet mogelijk.

Sommige? Niet meer dan een paar witte raven. Over het algemeen leefde en leeft er in de Vlaamse Beweging nog steeds de diepe overtuiging dat we, Nederlanders en Vlamingen, dezelfde taal spreken en dat we die band moet koesteren en zelfs opwaarderen.

Maar ge gaat niet in - weeral niet - op de dingen die ik stel in mijn bewuste post en waarin ik de drie wezenlijke kenmerken aanhaal van wat tussentaal onderscheidt van AN en hoe ik mij daartegenover positioneer.
Ge gaat niet in op die standpunten.
In de plaats daarvan slaat ge mij, als ervaringsdeskundige als het gaat om Vlaamse tussentaal, om de oren met (steriele) pseudo-akademische definities.
Wat is dat nu voor onzin... Als ik dan ook even toespits op definities: Hoe kan men nu begod dialekt spreken met een dialekt. Men spreekt dialekt, of men spreekt het niet.
Edoch, IK doe een poging om u te begrijpen: Ge gebruikt het eerste woord dialekt in die zin totaal verkeerd. Die eerste "dialekt" in de zin moet ge vervangen door "aksent". Wat ge ongetwijfeld bedoeld is een gekleurde uitspraak, maar dat kan desalniettemin wél AN zijn. Ik verwijs bijvb. naar klankopnames van Verschaeve. Hij spreekt AN maar men hoort dat het een Vlaanderaar is. Toch spreekt hij géén dialekt.
De fout die ge maakt komt wel vaker voor bij jonge mensen die nog maar zelden gekonfronteerd worden met dialekt en het hoogstens nog begrijpen.
Bij hen zie ik een inhoudsverschuiving van het begrip dialekt waarbij ze niet " de taal van de grootouders" bedoelen, zeg maar het echte dialekt, maar een aksent.
Als men nog maar hoort waar iemand vandaan komt, ook al spreekt die AN, noemen ze dat al volstrekt ten onrechte "dialekt".
In Duitsland is dat precies zo. Jonge mensen vragen mij waar ik vandaan kom wegens mijn "dialekt". Terwijl ik natuurlijk Duits spreek met een aksent.
Als ge mij wilt om de oren slaan met definities, dan moeten we beginnen met die eerst wel tegoei af te bakenen.

Dat is volstrekt onwaar, zoals ik reeds in een vorige post stelde.
Gaan we nu beginnen met een welles-nietes spelletje...?
Nogmaals: niemand voedt nog zijn kinderen op in het dialekt. Als de 50-plussers zullen de dialekten meenemen in nun graf. Of ziet gij dat anders.?
Of spreken we naast mekaar omdat ge foute definities hanteert ?
Afgezien daarvan kan die ondertiteling misschien een andere bedoeling hebben. Daarnaast zegt die ondertiteling dikwijls veel over de ondertitelaar en niet zozeer over de ondertitelde, zeker waar die ondertiteling volgens mij volstekt overbodig is.
Hahaha ! Op zo een eigenzinnige steriele definitiekwestie ga ik liever niet in. Want dan komen we alras bij wat precies taal is en wat dialekt is. Een diskussie zonder einde, en daarom steriel. In mijn openingspost in deze diskussie getuigde ik van mijn taalgevoel en ervaringen. Ga d�*�*r nu eens - eindelijk - op in. (Maar om dat te kunnen is de vraag of ge wel vertrouwd zijt met Vlaamse tussentaal, maar ik geef u alsnog het voordeel van de twijfel.)

Dat zijn dan gesproken kranten en gesproken tijdschriften....:?
Over welke kranten hebt ge het en wat gaan die dan wel precies veranderen ?
Gaan die dan bloemmeke schrijven ipv bloempje ?
Gaan die dan schrijven dat "den hoed op tafel ligt" ?
Ik denk het niet.

Ik heb een liefde-haat-verhouding met dialecten.
Ja, dat heeft wel iets, maar als ze daar fier staan te wouwelen dat ze iets gezegd kunnen krijgen dat zij wel verstaan, maar anderen niet, dan vind ik dat maar triestig.
(eenzelfde gevoel krijg ik van sommige muggenzifters die janken dat je niet mag zeggen "moest dit of dat", omdat het moet zijn "mocht dit of dat". Zo'n jankers zitten bij flaminganten en bij anderen. En triestigs van al: Vlamingen die toeteren met een Hollands accent.

Of de zogenaamde tussentaal tot het Nederlands, of tot het Vlaams behoort, zijn twee zaken die me geen kloten kunnen schelen.
Voor mij is de Vlaamse tussentaal een fenomeen ergens tussen het dialect en het AN, op een wijze dat het voor elke Vlaming goed verstaanbaar is.
En dat vind ik, voor de gesproken taal, zeer fijn.

.

Bezorg eens iemand een fijne dag.....
 

Het weze hem/haar bij deze voor de zoveelste keer gezegd.
Maar wat baten kaars en bril....

Hoe dan ook, het lijkt erop dat Cato, om de één of andere reden, gelukkiger zou zijn als we met zijn allen toegeven dat Tussentaal een vorm van Hottentots weze, en geen vorm van Nederlands.
Vraag is dan hoe daarna haar zijn dikussielijn zal lopen ?

Wel Cato, ge hebt gelijk, tussentaal is geen Nederlands !
Tevreden nu ?

Ik denk dat Cato zich liever verstrikt in eigenzinnige interpretaties van definities...;-)

Wat ge stelt is op zich wel interessant, want ik denk nu net dat vroeger daar geen dialektgrens was, en denk daarbij aan wat ik las in WIKi-Regiolect:

Men kan alleen onder voorbehoud in Vlaanderen spreken van een regiolectisering onder de overkoepeling van het Standaardnederlands. Het voorbehoud is dat daarbij een eigen zuidelijke variant van dat Standaardnederlands wordt aangehouden. Door de aanpassing enerzijds van de Nederlandse standaardtaal aan een noordelijke variant en anderzijds aan een zuidelijke variant, doet zich het merkwaardige verschijnsel voor dat dorpen aan de Nederlandse kant van de staatsgrens, die oorspronkelijk vrijwel hetzelfde dialect spraken als hun buurdorpen aan de Vlaamse kant van die grens, nu in taalkundig opzicht uit elkaar drijven.