Zomaar uit het leven gegrepen
 

Zonder link ...

Ik ben altijd zo blij dat als ik mij op straat begeef er mensen zijn (meestal oudere) die het nog steeds in zich hebben om anderen beleefd te groeten.

Als ik dan mijn weg verder zet na het begroeten van mensen die ik zelfs niet kende dan begin ik bijna te wenen omdat ik dan denk: een mooi gebaar bestaat dus in deze duistere tijden nog altijd.

Ach, in vroeger tijden was ik nooit fan van de opmerking:

'Het zal mijn tijd wel duren'

In deze tegenwoordige dagen ben ik daar groot fan van geworden van die opmerking ondanks ze niet eerlijk is en ten koste gaat van familie, kinderen en kleinkinderen ...

Dat moest er even af. ;-)

Zou ik een psycho doc raadplegen? :rofl:

1

10 minuten gewacht om reactie erop te krijgen en dan komt die drie keer, sorry

In Wallonië, toch hier waar ik woon, zegt iedereen nog dag tegen iedereen. In het begin vroeg ik mij telkens af : wie is dat?. Nu doe ik hetzelfde en zeg ook steeds vriendelijk goede dag tegen iedereen. En ja, ik hoop ook dat het mijn tijd nog zal duren, want het is een verademing om hier te wonen. En ja, hier zijn ze vele jaren achter bij Vlaanderen, maar er zijn ook goede kanten aan die achterstand, en eerlijk gezegd, ik wil niet meer terug naar Vlaanderen, al blijf ik in hart en nieren een Vlaming (zelfs een flamingante, zeggen ze hier).
Het is hier heerlijk wonen , maar het vraagt wel een aanpassing .

Het ziet er daar zo verwaarloosd uit. Dat zou me storen.

Ik heb daar toch gemengde gevoelens over en gemengde reacties.

Meestal lachen de vrouwen me stralend toe maar de man die er naast loopt beziet me met een nors gezicht.

Ik kan er tenslotte niets aan doen dat zijn vrouw denkt, 'ik wil je neuken'.

Heeft weinig met Vlaanderen - Wallonië te maken maar enkel met stad - platteland.

Als ik ga wandelen in een natuurgebied en ik kom iemand tegen, zeg ik telkens goededag. Als ik ga wandelen op de Meir lukt het me helaas niet om 782 keer per minuut goededag te zeggen.

Ik heb ook al beren van venten gekend oftewel macho's die slapen met een teddybeer. Zo klef en sentimenteel. Hoe zeggen ze dat ook alweer? Grote mond, klein hartje?

Als jij moet "wenen" van zoiets "Universalia" is het toch misschien eens tijd voor wat Stoïcijnse lectuur te lezen...

Jij zou nogal tranen met tuiten huilen in Oklahoma. Het is hier een vaste gewoonte om elkaar te groeten zelfs onbekenden onder elkaar.

Ik vind het grappiger als die vent het helemaal niet door heeft.

Klopt.
Heeft vooral te maken met de verzuring van onze maatschappij en die is vooral zichtbaar in de steden.
Hoe groter de stad, hoe minder de mensen zelfs nog weten wie er naast hun woont, laat staan dat ze er nog iets om geven.
Op het platteland is dat helemaal wat anders, alhoewel het hier nu ook al merkbaar begint te worden.

Indertijd, meer dan 40 jaar geleden was dit zelfs bij ons al voor een stukje zo.
Ik was toen in Oosterijk, op wandelelingen begroette daar iedereen bijna iedereen met 'Grüß Gott'. Niks met God te maken, alleen maar een goeiedag.

Je krijgt van mij een knuffel en een zoen. Probeer niet te wenen. Sommige mensen "worden daar nie goe van".

Ik ben het niet met u eens. Het heeft volgens mij niets met verzuring van de maatschappij te maken. Het is gewoon onmogelijk om iedereen een goededag te zeggen in een stad.

Als ik een wandeling doe in de bergen maak ik niet opeens deel uit van een andere maatschappij. Het zijn gewoon andere omstandigheden.

Denkt u nu echt dat men in de stad Antwerpen honderd jaar geleden elke voorbijganger zou begroeten?

In een grootstad kan je idd niet tegen iedereen een goeiedag zeggen. Klopt.
De volgende stap is dat je zelf niet meer weet wie er naast je woont.
Enz, enz...
En dáár is de verzuring begonnen, die nu gelijdelijk aan aan het overwaaien is naar het platte land.
Verzuring van onze samenleving of de verzuring van de menselijke relaties.
Let wel de term 'verzuring' bevat niet alleen dit aspect, het bevat er ook nog andere. Ontevredenheid, stress, etc...
In Nederland hebben ze daar een mooier woordje voor. 'Verkilling'.

Inderdaad.
Men is er rustiger, de stress is er weg, voor een groot stuk de ontevredenheid ook, en men heeft terug oog voor een simpele goeiedag.

Ik begrijp niet wat je bedoelt met 'volgende stap'. Steden bestaan al duizenden jaren. 2000 jaar geleden zal men in Rome evenmin tegen elke stedeling een goededag hebben gezegd.


Ik ben het niet eens met dat woordje 'terug'. Men heeft niet 'terug' oog voor een simpele goeiedag. Men heeft gewoon op die plaats, in die context oog voor een simpele goeiedag. De omstandigheden lenen zich ertoe.

Dat heeft niets te maken met veranderende tijden, maar gewoon met dichte bevolking <-> weinig bevolking.

Ik denk dat je het antwoord zelf al gegeven hebt.
In Rome, 2000 jaar geleden woonden er idd minder mensen dan dat er nu bvb in Brussel of Antwerpen wonen.

Wat de volgende stap betreft.
Het begint met 'geen goeiedag' meer te zeggen. Op zich nog geen ramp, maar het is eigenlijk wel al een teken dat men niet meer, of minder geïntereseert is in de andere.
De afstand tussen de mensen onderling wordt zo groter en groter, en wat je meer en meer ziet, is dat elk individu op zijn of haar eilandje gaat wonen.
Ook heel het internet gedoe, ik denk nu bvb aan Facebook is hier een boosdoender. Het contact tussen de mensen wordt 'digitaal'. De warmte, het persoonlijke is steeds verder en verder te zoeken.

Als voorbeeldje, zitten we hier nu in een discussie. Maar ik ken jou niet, ik kan me moeilijk een beeld van jou maken.
We zouden bvb ook deze discussie kunnen voeren op café, waar er een oogcontact is, waar lichaamstaal ook een belangrijke rol gaat spelen.
Zie je het verschil ?

En nu ga ik nog een stapje verder gaan.
In steden zie ik soms affiches hangen wat er allemaal te doen is.
Soms zie ik dat er in één grote gemeente, of een kleine stad, het aanbod van activiteiten van een ganse maand even groot is van wat er in een dorp in één week-end te doen is.

En dan kom ik terug op wat ik al eerder gepost heb:
Nu ja, wat 'verzuring' betreft, is België wel een koploper. Het woordje is trouwens ook bij ons ontstaan.
Volgens mij heeft dit ook te maken met hoe dat wij tegen het leven aankijken. Als pessimisten, zwartkijkers zijn we wel koplopers, maar dat is helemaal niet nieuw denk ik.
je kent het mss wel. 'Nen Belg die niet kan klagen, das gene goeden Belg'.

Ik vouw alvast mijn 'zijden' zakdoekje open.

Een dankwoord naar u toe is op zijn plaats voor de zoen en de knuffel bedoel ik. :-D

Vriendelijke mensen dus daar :-D

Hoe komt dat nu toch. Ik heb dat nooit.

Ik weet het ook niet. Dat was al zo van kleins af aan.

En geloof me, dat is geen zegen.