Dat zegt u. Alleen, ik heb zoiets nooit beweerd.

Dat is genoteerd. Interessant om te onthouden.

Een interessant document dat op internet staat:
http://www.protestantse-kerk-wevelge...%20website.pdf

Bedankt voor de verwijzing. Eveneens te vermelden is dat Wybo duidelijk stelling nam tegen het aanwenden van geweld.

De beeldenstormers waren terroristen maar de katholieke heersers waren ook barbaars in hun straffen.
Logische dat veel protestanten van het Zuiden naar het Noorden vluchtten.

citaat Wiki:

Verdrinking was in vroegere tijden een methode om de doodstraf te voltrekken. Verdrinking kon op verschillende manieren worden uitgevoerd. Soms werd een veroordeelde in een ton met water gestopt, waarna de ton werd dichtgespijkerd. Ook kwam het voor dat veroordeelden in het water werden gegooid, soms in een zak, soms met gewichten verzwaard. Na de Spaanse inname van Haarlem tijdens de Tachtigjarige Oorlog werden burgers van de stad rug aan rug aan elkaar vastgebonden en vervolgens in het Spaarne gegooid.

Wie in een heiligdom inbreekt en daar een van de heilige voorwerpen wegneemt, wordt naar de zee gevoerd, en op het zand, dat door de vloed bedekt wordt, worden zijn oren gekloofd, en wordt hij gecastreerd en ten offer gebracht aan de god, wiens tempel hij onteerde.
Waarschijnlijk werd deze straf voltrokken door de veroordeelde bij eb aan een paal te binden, waarna gewacht werd op de vloed.

De Republiek was een toevlucht oord voor protestanten ,joden en humanisten.
Niet alleen voor de Calvinisten ,maar ook voor de Doopsgezinden.
citaat wiki

Tijdens de Republiek ontstonden vier hoofdrichtingen: Waterlanders, Friezen, Hoogduitsers en Vlamingen.[3] De dopers werden, net als bijvoorbeeld de Joden en de katholieken “gedoogd”. Ze waren er wel maar ze mochten hun geloof niet zichtbaar uitoefenen. De kerkgebouwen, vaak de vermaning genoemd, zijn daarom een eind van de rooilijn van een straat of weg af gebouwd. Soms zelfs zijn ze helemaal niet zichtbaar omdat ze achter de huizen midden in een bouwblok staan (bijvoorbeeld in Grouw, Haarlem, Deventer en Joure). Dat veel mennisten in deze tijd sterk gericht waren op een zuiver leven, blijkt uit de benaming die zij hun kerkgebouwen gaven, nl. “Vermaning”.

Zij werden door de overheden, misschien ook als reactie op de afwerende menniste opstelling, uitgesloten van veel overheidsfuncties. Ook mochten zij geen lid zijn van de gilden. Veel mennisten werkten daarom in de (geld)handel. In de gouden eeuw kwam waarschijnlijk daardoor een grote groep mennisten tot grote welvaart. De Vechtstreek boven Utrecht met zijn vele weelderige buitens werd ook wel de “Mennistenhemel” genoemd.

Vanaf de 18e eeuw schoven veel mennisten wat betreft de orthodoxie steeds meer op naar de vrijzinnige hoek. Misschien bracht de maatschappelijk positie die zij in de Republiek hadden met zich mee dat zij meer open stonden voor op verandering gerichte "verlichte" ideeën.

Bij de Bataafse Revolutie in 1795 hadden verhoudingsgewijs veel doopsgezinden als patriot een actieve rol. Door de invoering van het gelijkberechtigd burgerschap werden zij, evenals de rooms-katholieken en de joden na de revolutie geëmancipeerd. In 1806 werden de gilden opgeheven en konden zij dus ook alle beroepen vrij uitoefenen. Wel werd hun het gewoonterecht tot militaire dienstweigering ontzegd.

En zo is dit inderdaad en zeker bij het uitbreken van opstanden. Zo ook bij de Belgische Opstand. Toch niet vergeten dat er meer dat 400 Belgische patriotten het leven lieten (en meer dan 600 bij het koninklijk leger).Vandaar dat : “de Belgische revolutionairen meenden dan ook dat er nu ‘une barrière de cadavres’ is tussen hen en de familie Nassau. Deze teneur is terug te vinden in tal van teksten, liederen en gedichten “ (1)

Prof. Els Witte beschrijft in haar voortreffelijk boek ,‘Het verloren koninkrijk’, het ontstaan van dit soort geweld tijdens de Belgische Opstand:
“Dat in Brussel het startsein wordt gegeven op 24 augustus, na de opvoering van de De Stomme van Portici, is overbekend. Het proces wordt dan losgemaakt en de geweldmechanismen één voor één in gang gezet. Aanvallen op de personen, de huizen en de bezittingen van de politieke en economische machthebbers zijn niet ongewoon tijdens zulke sociaal-politieke revoltes. Het behoort tot het register dat ook in het ancien regime werd ingeschakeld. Gecoördineerde destructie heeft vooral tot doel de schuldigen te vernederen en te bestraffen en de materiële getuigenissen van het bewind in de publieke ruimte te doen verdwijnen. Vandaar dat er weggejaagd wordt, geplunderd en brandgesticht. De Noord-Nederlandse gezagdragers maar ook de Oranjegetrouwe autochtone eliteleden worden nu collectief als vijanden bejegend. De afkeer van de Hollanders die in verschillende lagen van de zuidelijke bevolking aanwezig is, vereenvoudigt deze vijandconstructie overigens.

In dit proces treden niet alleen de daders en slachtoffers op. Omstaanders stimuleren niet zelden het geweld. In 1830 is dit niet anders. De bronnen hebben het herhaaldelijk over talrijke toeschouwers. Mede door hun houding kan de terreur heersen. De verspreiding, zowel door mannen als door vrouwen, van valse geruchten en van onjuiste alarmerende berichten zaaien ook in 1830 de nodige onrust en paniek en voeren de agitatie op. Dat alles doet een spiraal van geweld ontstaan die onomkeerbaar wordt.”
(Op. Cit. blz. 116)


__________________________________
(1) Els Witte. ‘Het verloren koninkrijk’.

Nogmaals, uw inhoudsloze aanval op deze geschiedkundigen, raakt kant nog wal. Het bewijst alleen uw vooringenomenheid. Bovendien dwaalt u.

Vrij snel na de Belgische Opstand en gezien de precaire toestand in het Zuiden , kwamen de Staten-Generaal reeds samen op 13 september 1830. Men probeerde de meubelen van het VKN nog te redden door een bestuurlijke scheiding voor te stellen tussen noord en zuid. Het zuiden zou zichzelf besturen en het noorden zichzelf. Maar met dien verstande dat noord en zuid bleven opereren onder één koning en als één staat. Een niet eens zo slecht voorstel. Maar verschillende vooraanstaande afgevaardigden uit het noorden zijn hier tegen. Zij willen de totale scheiding.

Els Witte, Het verloren Koninkrijk, blz 177:
“De discussie welke scheiding er moet komen, speelt zich vanaf 13 december ook in de Staten-Generaal af. Er is een vraag uit het zuiden gekomen die moet worden beantwoord. De koning roept de Staten-Generaal in Den Haag samen en er wordt over de bestuurlijke scheiding gedelibereerd. Arnold Smits, die het discours analyseerde, wijst er terecht op dat verscheidene noordelijke afgevaardigden weinig verzoeningsgezind zijn. Zij blijken voor een totale scheiding te zijn, waarbij de twee landen elk hun eigen weg gaan. Holland lijdt immers onder de vereniging en wil in de eerste plaats de toekomst van het eigen landsdeel veilig stellen. Amsterdam en Rotterdam zijn al evenmin gediend door de concurrentie van Antwerpen. De bittere en onverzoenlijke toon van deze anti-Belgische kamerleden is trouwens ook terug te vinden in het veelgelezen Algemeen Handelsblad en tot in de directe omgeving van de regering. Deze bijna rancuneuze heftigheid beledigt de zuidelijke afgevaardigden, zo gaat Smits verder. Wat er ook van zij, ze maakt het voor hen alleszins moeilijk om in te gaan op de afscheidingsvoorstellen."



Nu hoort u het eens van een historicus, voor u zeker boven elke verdenking.Te weten: wijlen dom Arnold Smits uit de abdij van Steenbrugge. Heel wat noord-Nederlanders waren dus helem�*�*l niet bedroefd door de splitsing van noord en zuid. Meer nog: 'hoe eerder hoe liever' was hun motto.

Nauwelijks 2% van de bevolking bepaalde toen wat goed voor ons was toen vanwege het census kiesrecht. Een slechte zaak dus. De bevolking heeft zich nergens over uitgesproken.