Brengt een deregulering van de internationale politiek soelaas?
Citaat:
mvg, Andy |
Citaat:
(Of hebt gij dat stukske niet geschreven?) |
Citaat:
Ik weet die dingen omdat ik af en toe ook iets anders lees dan massamedia, en omdat ik de corporatieve massamedia zelf zo veel mogelijk tracht te mijden. Daardoor hoop ik dat mijn beeld van de actualiteit niet verengt raakt tot hoofddoeken of boerka's. Van politici in ons land weten we dat ze die corporatieve actualiteit wel volgen, daar wel in opgaan, terwijl ze hoogstwaarschijnlijk dat alternatieve journalistieke circuit niet raadplegen. Met als gevolg dat zij meer en meer leven in die façade van die internationale politiek. Dat zag je ons land erg goed in 2007-2008, toen elke letter in de corporatieve media (polls, slagtermen als 'vette vissen',...) maar belicht kon worden door die politici omdat ze meegingen in die actualiteit. En dan zit je met de selffulfilling prophecy dat die actualiteit ook de actualiteit in de politiek wordt, met de noodzakelijke infantilisering in die kringen. Ik ben het niet met je eens wanneer je stelt dat erg weinig mensen geïnteresseerd zijn in die alternatieve berichtgeving, daar de meest gehoorde media hun positie nauwelijks nog aan hun berichtgeving te danken hebben (maar wel aan massale oplages, hun aanwezigheid in de winkelrekken, het feit dat 'hun' actualiteit aansluit bij die van andere media,...), terwijl een zeer groot deel van de bevolking geeneens van het bestaan van die andere media afweet. Sommige corporatieve kranten stellen dan weer vast dat de bijdragen van een Robert Fisk, wanneer ze die bijdragen wilden schrappen, een belangrijke reden vormden voor hun klanten om die krant te kopen. Er lijkt mij wel degelijk een gat in die markt, maar de persbedrijven zelf hebben door quasi-oligopolistische structuren (het bouwen van hun eigen actualiteit) die markt tegelijkertijd bijzonder goed afgeschermd. ps: dat stukje is wel degelijk van mij mvg, Andy |
Citaat:
groeten, Polle Edit: wow, bedankt! |
Een combinatie van MediaLens, globalresearch, teksten van de Canadese economieprofessor Chossudovsky en af en toe zelf wat googlen op specifieke terreurorganisaties. Daarnaast af en toe een boek (Taliban van de Pakistaanse journalist Ahmed Rashid was een zeer sterke inleiding in het hele Midden-Oostengebeuren, Staat van Ontkenning van Bob Woodward voor het Irak-gebeuren, teksten van een Finkelstein,...). Daarnaast is er nog een hele reeks aan boeken die ik zou moeten lezen (te beginnen bij Fisk's The great war for civilization, alsook een boek waarvan de naam me nu ontgaat). Een goede online aanrader is de lezing van Chossudovsky die hij hier geeft (War and globalization, the truth behind 9/11). Een kortere aanrader is een artikel van Samuel Hersh: Preparing the battlefield.
Wat Centraal-Afrika betreft: ik heb daar vroeger regelmatig Knack-artikels over gelezen (toen er nog bericht werd over de opmars van Kabila senior). Na die regio een tijdje te veronachtzamen, ben ik ook daarover enkele boeken gaan lezen in de hoop er toch iets meer van te begrijpen (Dans van de Luipaard van Lieve Joris is een zeer sterke aanrader, net als Handelaar in Oorlog van Draulans). Ook over die regio heb ik nog boeken op mijn 'te lezen'-lijstje staan, o.m. Un dimanche �* la piscine �* Kigali. Dat laatste werk lijkt o.m. de gezamelijk Frans-Belgische militaire acties in regio Oost-Congo/Ruanda te beschrijven. Van die acties hoorde ik voor het eerst een jaar of twaalf terug (ik was toen nog jong :p ), toen een Belgisch voormalig huurling/soldaat (?) me daarover vertelde. Helaas ben ik die persoon sindsdien uit het oog verloren. Daarnaast zijn er ook wel enkele docu's verschenen (een BBC-docu over het LRA in Uganda - Children of War, Darwin's Nightmare,...), maar zij analyseren niet echt de bondgenootschappen die aan de basis liggen voor zulke militaire acties. Het blijven desalniettemin eye-openers en sterke 'sfeerscheppende' introducties. Voor de meest recente gebeurtenissen in Centraal-Afrika heb ik zelf nog geen bronnen gevonden. Dat blijft googlen en het naast elkaar leggen van nieuwsberichten van massamedia (al moet ik grif toegeven dat ik tegenwoordig nog erg weinig tijd heb om me daarmee bezig te houden). mvg, Andy |
Citaat:
|
Wat een triestig draadje. Ik heb zelf ook al threads gestart waarvan ik het zonde vond dat er zo weinig antwoord op kwam. Ik antwoord hier later nog op (doe ik dat niet, stuur zeker een pb!).
groet, Polle |
Citaat:
Als dat zo is, wat is dan je mening over de mogelijkheid tot het bestaan van een Rusland - VS/NAVO conflict? 1. Lubyanka Metro-aanslag: Mogelijks een westers (vooral VS) geïnspireerde aanslag om Putin over de lijn te trekken om mee te stappen in de 'war on terror' en vooral om een harder standpunt inzake Iran aan te nemen. 2. De machtswissel in Kirgizië: De VS/NAVO verliezen hierdoor hoogstwaarschijnlijk toegang tot hun strategisch belangrijke luchtbasis en bevoorradingspost aldaar. 3. De vliegtuigcrash die het leven kostte aan zowat de hele Poolse politieke elite: Dit liet Putin toe om Katyn te recupereren als een misdaad van het totalitarisme, daarbij netjes de dimensie van een etnische zuivering die eraan vasthing te ontkennen. Ook kan Putin hier heel sterk het signaal geven dat Polen de macht van Rusland maar beter niet onderschat en ze dus wat minder hard van stapel moeten lopen met hun plan om raketinstallaties van de NATO en de VS op hun grondgebied toe te laten. Nu, ik zeg niet dat dit per se zo gebeurd is natuurlijk. Wel dat als we de Cui Bono? vraag stellen bij deze incidenten relatief duidelijk wordt dat een onderling conflict broeit tussen de VS/NATO en Rusland en dat Rusland aan de winnende hand blijkt te zijn. |
Citaat:
http://fr.wikipedia.org/wiki/Massacr...7_octobre_1961 |
Citaat:
Citaat:
Die tegenstellingen vertalen zich op hun beurt in een apart beleid. Het is geen toeval dat China en Rusland er een andere visie op Iran (of Darfoer) op nahouden dan pakweg de VS. De Chinese belangen botsen ook regelmatig met die van de VS in Afrika. Contracten die VS-bedrijven aangaan in Afrikaanse landen kunnen immers niet meer toegewezen worden aan Chinese bedrijven, en omgekeerd. Leningen die Chinese banken verstrekken voor ontwikkelingssamenwerking kunnen niet meer verstrekt worden door VS-banken. Hetzelfde gaat op voor de strategische controle over de oliepijpleidingen in het Midden-Oosten en Centraal-Azië (Turkmenistan, Oezbekistan, etc), waar de Russische belangen direct botsen met die van de VS en de pro-Westerse/anti-Russische regeringen die momenteel in bvb Turkije of Turkmenistan aan de macht zijn. De olie en gas die niet via Russische pijplijnen op de internationale markten komt kan immers ook niet afgesneden worden door Rusland, net zomin het de concessierechten op die leidingen kan innen. Omgekeerd verwerft o.m. Turkije wel de controle over dat aardgas en die aardolie en kan het beslissen die niet te verkopen aan Rusland. Citaat:
|
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:18. |
Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be