Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Dat is vanzelfsprekend, omdat dat de boodschap naar ANDEREN is. Zulke "moraliteit" is wat je de ANDEREN wil laten slikken he. Uiteraard, all else equal, doe je winst als anderen:
- niks van U vernietigen
- niet voor zichzelf en eigen voordeel opkomen (egoisme)
- hun eigen pret en gemak niet zoeken, maar zichzelf ambras aandoen voor U (moedig zijn)
- veel spul produceren waar jij dan aan kan geraken (niet lui zijn)
- U niet fysisch willen bedreigen (vredevol zijn)
- toelaten dat ge de wereld volgens uw goesting kunt organiseren (geen chaos)
Ik denk dat samenwerking vanzelf gebeurt als die wederzijds voordelig is. Kortom, samenwerking hoeft geen enkele aanzet, "moraliteit", verplichting, ....
Echt vruchtbare win-win samenwerking gebeurt altijd spontaan.
Kijk, dat IS wat ik "goed en kwaad" noem. Een wolf weet perfect wat goed en kwaad is: goed is schapen vreten, slecht is honger hebben. Het zijn wij, met onze bijzonder eigenaardige conceptie om proberen in de hoofden van ANDEREN een moraliteit te krijgen die ONS goed uitkomt, dat wij bijzonder zotte concepten "goed" en "kwaad" hebben ingelepeld.
Mijn idee is dat DAT eerst gecorrigeerd moet worden, dat mensen terug moeten aan het echte goed en kwaad denken zoals wolven dat doen, en dat gans de hypocrisie van "goed = slecht en slecht = goed" eraan moet. Op dat ogenblik wordt overheid volgens mij niet meer mogelijk want geen kat gelooft daar nog in.
Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat onze waanzinnige "moraliteit" heel eenvoudig is gebaseerd op wat een kleine kaste (de koning en zijn aristocratie) het volk diende in te lepelen zodat het volk de koning en zijn kaste diende. (en variaties op datzelfde thema).
|
Ziedaar opnieuw de naïeve "Verlichtings"-fantasie, althans een meer cynische variant ervan die nochtans het geweld alsnog niet serieus genoeg neemt. De wolf is veel minder geneigd dan de mens om de hiërarchie in de roedel voortdurend te betwisten of om toe-eigeningsgedrag te imiteren. 'De natuur', de acceptatie van dominantiepatronen, lost het 'probleem' op dat in feite nog niet bestaat. Bij de mens is dat anders: die leeft op het (gebrek aan) fundament van de voortdurende betwisting en daar is 'an sich' geen stabilliteit (ook geen 'utilitaire') in mogelijk. Echter, door het proces van het mimetisme ook in het verloop van het geweld zelf, 'ontdekte' de mens de uitstoting en de identificatie van de uitgestotene met het geweld als 'oplossing', als 'formule' waar de religies rond gebouwd zijn, zij het dat dit niet bewust gebeurde (want dan zou het niet kunnen werken, zoals je ook niet meer kan geloven in heksen zodra je... dat niet meer gelooft), laat staan door een klein groepje snoodaards en 'dwingelanden' (dat te denken is gewoon de zondeboklogica van de "Verlichting" zelve, die eerst nog dacht dat zonder die dwingelanden het rijk van liberté en égalité zou aanbreken; later is dat afgezwakt tot cynisch 'utilitarisme' dat echter evenmin de kern van de zaak raakt). De enige oplossing is het 'herdenken' van de mens - weliswaar nergens in strijd met de mogelijkheden die door het mimetisme ook 'objectief' geboden worden - in functie van de vruchtbare samenwerking, met daarbij horende hogere, meer gelaagde vormen van vreugde die daarbinnen ook de bevrediging van meer basale behoeften toelaat, zelfs vergemakkelijkt (door het wegnemen van kunstmatige, door de rivaliteit zelf verwekte 'schaarste' die vaak overigens niet primair rond 'eten en drinken' of zelfs 'geluk' draait maar rond 'imago' - vandaar ook de vele depressies, omdat wat men najaagt in de hel van de mimetische rivaliteit - die in geëvolueerde culturen de vorm aanneemt van snobisme en ressentiment - helemaal niet zo 'utilitair' is).