Een paar sneeuwlaarzen-uitziend maar geen waterdicht onderste gedeelte dus feitelijk niet sneeuwlaars, gewoon uitziend als, cosmetisch design.
Wit leder, wollen binnenbekleding.
Eerste alarmbel: de wol was vuil en plakkerig, En inderdaad, je kon het haar gemakkelijk los trekken - ook een klassieker intussen. De haren van de "wol" zitten doorheen een gaas gesiliconiseerd/ge"lijm"d (vandaar de plakkerigheid) ipv genaaid.
Sterk genaaid, en lint tussen de naden om niet te snijden in het leder. Maar dat is geen grote kost ook. De bovenkant, het leder, je zag een dikke multivezeldraad rondom de leest lopen, alsof de bovenkant stevig doorheen de zool genaaid was. Niet dus, de draad liep doorheen de hardpapieren/kartonnen basis van de laars, en die was op haar beurt gelijmd op de bodem zool, gemaakt uit een soort taaie degelijke kunststof. Maar de dikte ervan, gaande van 1 tot 3 cm, gerealiseerd door verticale golfdoorsnede "schotten" ipv massief. Zo heeft de lijm geen contactoppervlak dus enkel rondom zat de zool ietwat vast. Met de hand met weinig moeite los te trekken.
Merk: O'neill. Nog niet tegengekomen tot dusver. Ze zagen eruit als degelijke lederen laarzen, maar niet dus, 2 zwakke punten (de wol en de zool bevestiging) die de sterke punten nutteloos maken.
Er is geen herstel aan dit soort zwakke punten, je kunt de wol niet vervangen, de zool meer vastlijmen evenmin. Dus gesloopt voor het witte daim leder.
|