Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Enkel logica produceert waarheden, en die zijn niets-zeggend. We noemen dat tautologieen ("als iets waar is, is het niet onwaar" en dergelijke). Alle andere dingen die beweren van waarheden te produceren zijn volksverlakkerij.
De dingen die het dichtste bij waarheden komen, zonder er ooit te zijn, is inderdaad wat wetenschap produceert: nog niet door waarneming tegengesproken logische aannames en hun afleidingen. Wat men "theorieen" noemt, ja. Theoretische aannames waarvan al hun logische afleidingen nog steeds niet konden tegengesproken worden met waarnemingen hoewel dat wel had gekund (falsifieerbaar dus zonder gefalsifieerd te zijn). Het inzicht dat er geen waarheden te kennen zijn, is het grootste inzicht van de wetenschappelijke methode. Het idee dat het beste wat we kunnen doen, erin bestaat om theorieen te bouwen die voorspellingen maken ten aanzien van waarnemingen, en die niet tegengesproken worden als men die waarnemingen ook doet, het inzicht van de wetenschappelijke methode, is het geniaalste idee ooit.
Daarnaast kan men een onschuldig, en een gevaarlijk spel spelen. Het onschuldig spel bestaat erin om allerlei "waarheden" te declameren, waarvan geen enkel WAARNEEMBAAR gevolg logisch kan afgeleid worden. Sommige "godsdiensten" vluchten in die hoek van het menselijke denken. Het decreteren dat er onzichtbare roze eenhoorns rondlopen die geen enkel waarneembaar gevolg hebben. Als ge dat plezant vindt is daar niks mis mee als amuzement.
Het gevaarlijke spel bestaat erin om allerlei waarheden te declameren, waarvan er vele waarneembare gevolgen uit voortkomen die TEGENGESPROKEN WORDEN door de waarnemingen, en dan de waarnemers gaan te vervolgen als ketters. Traditioneel zijn de meeste godsdiensten in die gevaarlijke hoek gaan zitten, maar met veel moeite heeft de wetenschappelijke methode de bovenhand gehaald dat de waarnemingen voorrang hebben op het waanbeeld.
|
En er is het 'spel' van de echte waarheid: een coherent, economisch, omvattend etc. verklaringsmodel voorleggen, ook al laat de complexiteit van de zaak zelf niet toe om dit te 'testen' door simpele voorspellingen die hier-en-nu empirisch van aard zijn. Het falsificatiedenken is ideologisch liberaal: het verplaatst het integrale, overkoepelende rationele denken naar de 'filosofie', iets met een voor velen meer vrijblijvend statuut zodat de 'persoonlijke opinie' op cruciale punten niets in de weg gelegd wordt, door het marginaliseren van dwingende kennis op die vlakken. Dwingend door maximale overkoepelende coherente verklaringen vanuit generatieve mechanismen (waarvan de basis wel empirisch vaststelbaar is maar waarvan de echte relevante toepassingen een adelaarsblik vereisen, én alles overziend én toch precies verklarend).