[Pol Dolf]

Zenboeddhisme is geen techniek of psychologie, noch een filosofie of levenswijze. Het kan het best omschreven worden als een diepgaande ontdekkingsreis in onszelf en in ons bewustzijn, een reis die altijd verder en dieper gaat. Die reis brengt ons in contact met het diepste aspect van onszelf dat vrij is van aannames, ideeën en (voor)oordelen over onszelf, over ons leven, en over anderen en de wereld om ons heen, die we vaak onbewust met ons meedragen en uiteindelijk de werkelijke bron van lijden zijn. Dat diepste onveranderlijke aspect van onszelf is een die we delen met alle levende wezen en de beoefening leidt dan ook tot een open en liefdevolle houding ten opzichte van anderen en het leven zelf. Het boeddhisme kan dan ook gezien worden als een religie en zijn diepste inzichten weerklinken dan ook, zij het in andere bewoordingen en gevat in andere concepten, in de geschriften van de christelijke, islamitische en hindoeïstische mystici. Dat Zen in het Westen vooral buiten zijn religieuze context wordt onderwezen in tegenstelling tot de landen waarin het Zenboeddhisme al vele eeuwen aanwezig is, duidt op een gebrekkig begrip van waar deze bijzondere spirituele traditie voor staat.